Λίπασμα λευτεριάς και δημοκρατίας έγιναν οι 3 Τούρκοι αγωνιστές που άφησαν την τελευταία τους πνοή μετά από μακροχρόνια απεργία πείνας. Η Χελίν Μπόλεκ και ο Ιμπραήμ Γκιοκτσέκ καλλιτέχνες του Γκρουπ Γιορούμ αλλά και ο Μουσταφά Κοτζάκ δεν ήταν οι πρώτοι και δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, ούτε οι τελευταίοι, που γίνονται θυσίες στον αγώνα του τούρκικου και κούρδικου λαού ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Απέναντι στο φασιστικό τουρκικό κράτος και καθεστώς, προτίμησαν με το θάνατό τους να νικήσουν το θάνατο και να μείνουν αθάνατοι στις συνειδήσεις και στους αγώνες των λαών της γειτονικής χώρας και όλου του κόσμου.
Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει για την ουσία αυτής της θλιβερής κατάληξης ενός ηρωικού αγώνα. Πρόκειται για ορισμένες ακόμη πολιτικές δολοφονίες που συνεχίζουν να διαπράττουν η τούρκικη αστική τάξη, ο ιμπεριαλισμός, το πολιτικό προσωπικό και οι μηχανισμοί τους απέναντι σε αριστερούς και κομμουνιστές αγωνιστές που πάνω απ’ τη ζωή τους, βάζουν τη ζωή του λαού τους. Αγωνιστές που δε λυγίζουν μπροστά σε απαγορεύσεις, διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και τελικά δολοφονίες. Που με τον συνεχή αγώνα τους εδώ και δεκαετίες αλλά και τη γνήσια λαϊκή καλλιτεχνική δημιουργία τους εκφράζουν τους πόθους εκατομμυρίων ανθρώπων για μια ζωή ελεύθερη, με δημοκρατία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι λαοί της Ελλάδας, της Τουρκίας, του Κουρδιστάν και ολόκληρης της γύρω περιοχής μας δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Αντίθετα μοιράζονται κοινούς αγώνες και οράματα για φιλία και ειρήνη, αλληλεγγύη και συστράτευση, κοινή πάλη ενάντια στους κοινούς εχθρούς. Αυτούς που τους εμποδίζουν να βαδίσουν το δρόμο της συναδέλφωσης, του τσακίσματος του φασισμού σ’ όλες του τις μορφές, του ξωπετάγματος όλων των ιμπεριαλιστών από τις χώρες τους. Εκείνους που δεν το ‘χουν σε τίποτε ακόμη και να τους σύρουν σε μια αλληλοσφαγή για τα συμφέροντα τα δικά τους και των προστατών τους.
Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει ενάντια σ’ ένα κράτος κι ένα καθεστώς η δράση και η δημιουργία, η ταξική και πνευματική ανάταση που καλλιεργεί μια συλλογική πολιτική και καλλιτεχνική προσπάθεια δεκάδων χρόνων και δεκάδων αγωνιστών, ένα υπόδειγμα αφοσίωσης και αδιαλλαξίας που πρεσβεύει το Γκρουπ Γιορούμ! Γιατί δεν είναι απλά κάποιοι μουσικοί. Είναι ένας ολόκληρος λαός που ζει, που αγκαλιάζει και εκφράζεται μέσα απ’ τα τραγούδια τους, την ώρα που ανασαίνει με οράματα και πόθους ασύμβατους με το σύστημα που τον καταπιέζει και που χρησιμοποιεί την κρατική και παρακρατική βία, τρομοκρατία και καταστολή για να συνεχίσει να υπάρχει. Αυτή που δημιουργεί καθημερινά τους όρους μαζικών ξεσπασμάτων και αναγέννησης του αριστερού, κομμουνιστικού κι επαναστατικού κινήματος στη διπλανή χώρα παρά τα συνεχή χτυπήματα που δέχεται.
Ένα ολόκληρο πλέγμα καταπιεστικής εξουσίας, δομημένο με τη διαχρονική στρατιωτική και πολιτική στήριξη των ΗΠΑ αλλά και την πιο πρόσφατη οικονομική της ΕΕ, αντανακλάται τόσο στη σημερινή κυβέρνηση όσο και στο σύνολο του αστικού φάσματος πολιτικών δυνάμεων στη Τουρκία. Είναι αυτό το πλέγμα που οδήγησε στο θάνατο τους τρεις αγωνιστές. Είναι το ίδιο στη χώρα μας που βγάζει ελληνικές και τουρκικές οργανώσεις στο δρόμο να διαδηλώνουν από κοινού καταγγέλλοντας το γεγονός, εκφράζοντας τη συμπαράσταση και τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη και σφυρηλατώντας την κοινή πάλη των λαών μας για ειρήνη και φιλία, ενάντια σε ιμπεριαλισμό, πόλεμο, φασισμό και στον εθνικισμό.
26/5/2020
