Μια χώρα με αποσαρθρωμένο πρωτογενή και δευτερογενή τομέα
Μια οικονομία υπηρεσιών, έωλη στο φύσημα της πανδημίας και των ξένων επικυρίαρχων
Μεγάλη είναι η αγωνία της αστικής τάξης της χώρας μας για την λεγόμενη επανεκκίνηση του τουρισμού, σε συνδυασμό με τις μεταφορές και τον επισιτισμό. Πρόκειται για τομείς της οικονομίας που “παράγουν” κοντά στο το 1/3 του ΑΕΠ της χώρας. Σ’ αυτούς προβάλλεται το “βάθος” και το “εύρος” της “ανάπτυξης” ενός κεφαλαίου αεριτζίδικου, μεταπρατικού κι εξαρτημένου από το ευρωενωσιακό και αμερικανικό πολυεθνικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο.
Περιμένοντας τη λεγόμενη δέσμη κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η κυβέρνηση της ΝΔ προβάλλει αιτήματα και αναζητά “κατανόηση”. Το ίδιο και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, που την εγκαλούν για έλλειψη σχεδίου και απροθυμία προβολής σθεναρών απαιτήσεων στο πλαίσιο της ΕΕ. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα: οι μικροί κι εξαρτημένοι θέτουν αιτήματα, την ώρα που οι μεγάλοι κι επικυρίαρχοι απλώς... αποφασίζουν. Από τις 12 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στον τουρισμό σε επίπεδο ΕΕ, κινδυνεύουν να χαθούν για εφέτος οι μισές (!) όπως εκτιμούν κύκλοι της Κομισιόν.
Μαύρες ημέρες έρχονται για τους εργαζόμενους στο συγκεκριμένο τομέα της οικονομίας. Υπολογίζεται ότι είναι πάνω από 1 εκατομμύριο. Πόσες επιχειρήσεις, μεγάλες, μεσαίες και μικρές, τελικά θ’ ανοίξουν; Πόσοι εργαζόμενοι θα βρεθούν άνεργοι για ολόκληρη τη τουριστική περίοδο; Με τι όρους και για πόσο διάστημα θα κληθούν να δουλέψουν όσοι “τυχεροί” κληθούν; Με τι μισθούς; Τι ωράρια; Ποιες συνθήκες; Χωρίς κανένα δικαίωμα.
Η κυβέρνηση με τις αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου διαμόρφωσε το πλαίσιο της ελαστικότητας που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Πάγωσε, στην προοπτική μείωσης, τον κατώτατο μισθό. Κατάργησε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Έδωσε τη δυνατότητα μετατροπής των συμβάσεων από πλήρους σε μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Κατοχύρωσε το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα στην εργοδοσία. Απελευθέρωσε τα ωράρια εργασίας, υποδουλώνοντας τους εργαζόμενους. Έδωσε λάφυρο ακόμη και τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων με τη γενίκευση της τηλε-εργασίας. Χάρισε στην εργοδοσία μισθολογικά και μη μισθολογικά κόστη, με αντίτιμο κάποια πρόσκαιρα ελάχιστα επιδόματα φτώχειας. Φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, εισφοροαπαλλαγές και εισφοροελαφρύνσεις, μαζί με ζεστό χρήμα με τη μορφή επιδοτήσεων και δανεικών κι αγύριστων, είναι οι κινήσεις “τόνωσης της οικονομίας και της αγοράς”. Τα πάντα στο κεφάλαιο και ψίχουλα στους εργαζόμενους και τους ανέργους.
Όσο κι αν όλα τα παραπάνω προωθούνται με πρόσχημα την πανδημία, η πραγματική πολιτική-ταξική τους στόχευση αποκαλύπτεται στο ζήτημα των μέτρων και μέσων υγειονομικής προστασίας των εργαζομένων. Όπως σ’ ολόκληρη την κοινωνική σφαίρα, ελάχιστα κι απολύτως απαραίτητα θα “παρέχονται” από τους εργοδότες, για να εξακολουθήσει να δικαιολογείται το αφήγημα της ατομικής και συλλογικής-εργατικής ευθύνης σε περιπτώσεις αναζωπύρωσης του ιού και απαλλαγής κάθε ευθύνης του κεφαλαίου, του κράτους και της κυβέρνησής του. Πρόκειται για την συνέχιση και κλιμάκωση της ίδιας εγκληματικής πολιτικής που θεωρεί τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, με κορυφαίο αυτό της ζωής, αναλώσιμα. Και που ως μόνο δρόμο βλέπει το φόρτωμα όλων των συνεπειών της κρίσης στα συνήθη υποζύγια.
Με αυτά τα δεδομένα, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό-επισιτισμό και τις μεταφορές θα βρεθούν με τη πλάτη στο τοίχο. Τα διλήμματα θα τεθούν πιο ξεκάθαρα από ποτέ, καθώς οι δυνατότητες “διαφυγής” θα ελαχιστοποιηθούν. Αυτό είναι και το τρωτό σημείο της βάρβαρης συστημικής επίθεσης. Ένα σημείο που, περιορίζοντας ασφυκτικά τις επιλογές, θα αναδείξει αναγκαιότητες αλλά και δυνατότητες οργάνωσης και πάλης, αντίστασης και διεκδίκησης. Οι εργαζόμενοι σ’ αυτούς τους τομείς πρέπει να τις εκμεταλλευτούν. Για τη ζωή τους και το μέλλον τους!
Τετάρτη 13 Μαΐου 2020
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
