Στις 30-31 Μάη συνεδρίασε το Καθοδηγητικό Όργανο του ΚΚΕ(μ-λ) για να εκτιμήσει την κατάσταση που διαμορφώνεται διεθνώς και στη χώρα στην περίοδο που ανοίγεται μετά την λεγόμενη επιστροφή στην κανονικότητα, τις τροποποιήσεις και τα στοιχεία που πρόσθεσε στην προηγούμενη κατάσταση ό,τι εξελίχθηκε στο διάστημα της κορύφωσης της πανδημίας. Βασικά στοιχεία των εκτιμήσεων και των αποφάσεων που διαμορφώθηκαν είναι τα παρακάτω.
Η κατάσταση στον κόσμο
Το δίπολο «ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί-παγκόσμια κρίση» συνεχίζει να καθορίζει τις εξελίξεις στον πλανήτη. Η πανδημία και το περίπου «παγκόσμιο» lockdown λειτούργησαν ως καταλύτης που επιτάχυνε και όξυνε ακόμα περισσότερο και τις δύο όψεις του διπόλου, διαμορφώνοντας μια ζοφερή και επικίνδυνη κατάσταση για την εργατική τάξη και τους λαούς του κόσμου.
Συνολικά το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα ούτε θέλει και κυρίως δεν μπορεί να «εξορθολογιστεί», να «εκλογικευτεί». Οι «νόμοι» και οι όροι της αναπαραγωγής του, της λειτουργίας και της δράσης του, δεν τροποποιούνται από τις αποτυχίες του, τις «ζημιές» που είχε και από τα αδιέξοδά του. Αντίθετα, η κατάσταση αυτή εντείνει τον παρασιτικό, καταστροφικό και βάρβαρο για τους λαούς και τους εργάτες χαρακτήρα του. Οι φωνές που ακούγονται –και θα ακούγονται- για την ανάγκη ή/και τη δυνατότητα να αμβλύνει τις «ακραίες» του επιθετικές εκφράσεις, να επιλέξει πολιτικές στήριξης των μεσοστρωμάτων, «ανόρθωσης» των συστημάτων υγείας κ.ο.κ. δεν απηχούν κυρίαρχες πολιτικές επιλογές του συστήματος. Είναι φωνές που απηχούν τη δυσαρέσκεια των ολοένα και περισσότερο συμπιεζόμενων και καταβυθιζόμενων ενδιάμεσων κοινωνικών δυνάμεων. Είναι φωνές που στο πολιτικό επίπεδο εκφράζουν τα αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας και των δυνάμεων του συμβιβασμού-ρεφορμισμού. Είναι φωνές χρήσιμες στο σύστημα στον βαθμό που εγκλωβίζουν σε αδιέξοδες κατευθύνσεις τμήματα λαϊκών και εργατικών μαζών.
Τα βασικά ιμπεριαλιστικά κέντρα (π.χ. ΗΠΑ) επιδιώκουν βέβαια μέσα στα όρια των δικών τους λειτουργιών απαντήσεις στην κρίση τους και τα αδιέξοδά τους, όπως την ενίσχυση-επέκταση της ρομποτικής και συνολικά της λεγόμενης «4ης βιομηχανικής επανάστασης» στην παραγωγή ή και την «επιστροφή» της βιομηχανικής βάσης που εγκατέστησαν στην «Ανατολή» (Κίνα και αλλού) στα δικά τους εδάφη. Οι απαντήσεις αυτές, όμως, πρώτον προσκρούουν στα τεράστια κεφάλαια που απαιτούνται, καθώς τα υπάρχοντα λεγόμενα «λιμνάζοντα» κεφάλαια αποδίδουν πολύ περισσότερο και πολύ πιο άμεσα ως θηλιές που ελέγχουν και πνίγουν μια σειρά χώρες και περιοχές του πλανήτη. Δεύτερον, ακόμα και αν υλοποιηθούν σε κάποιο βαθμό οι απαντήσεις αυτές δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση ξεπεράσματος της κρίσης, που οι βασικές της αιτίες αφορούν στο στένεμα σε έκταση αλλά και σε βάθος των αγορών. Δηλαδή αφορούν στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και στην διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση ενάντια στους εργάτες και τους λαούς. Με άλλα λόγια, ο χαρακτήρας και η λογική του συστήματος είναι αυτά που τροφοδοτούν διαρκώς περισσότερο τα αδιέξοδά του. Γι αυτό οι πραγματικές απαντήσεις που το σύστημα μπορεί να δώσει για να διαμορφώσει όρους ενός νέου κύκλου διευρυνόμενης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, δεν είναι άλλες από νέες βίαιες και βάρβαρες κινήσεις μεγάλης κλίμακας, που με τη σειρά τους προϋποθέτουν διαμόρφωση των απαιτούμενων όρων (πολιτικών, στρατιωτικών, στρατηγικών) της μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης (πλευράς) σε βάρος της άλλης. Αυτή είναι ακριβώς και η σχέση-σύμπλεξη της κρίσης με το ζήτημα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των πολέμων, των κάθε λογής ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και εκβιασμών που εξελίσσονται στον πλανήτη.
Σε αυτό το κρίσιμο και καθοριστικό για όλες τις εξελίξεις ζήτημα του «ανταγωνισμού-διάταξης-αναζήτησης συμμαχιών» μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη, το διάστημα της πανδημίας πρόσθεσε οξύνσεις, εντάσεις και ρευστότητα σε μια ήδη πολύ ταραχώδη κατάσταση. Πρώτον «επιφόρτισε» ακόμα περισσότερο την πρώτη και κυρίαρχη ιμπεριαλιστική δύναμη, τις ΗΠΑ, με την ανάγκη να διαμορφώσει όρους και επιλογές ώστε αυτή η πρωτοκαθεδρία της να εκφραστεί ως ηγεμονία που θα δώσει συνολικές απαντήσεις στα αδιέξοδα του συστήματος. Το «πρώτα η Αμερική» που αποτέλεσε τη γραμμή που η διοίκηση Τραμπ ανέλαβε για λογαριασμό των κυρίαρχων δυνάμεων στις ΗΠΑ να προωθήσει και να υλοποιήσει σε οικονομικό, πολιτικό και στρατηγικό πεδίο και η οποία συνάντησε πολλές δυσκολίες και εμπόδια όλο το προηγούμενο διάστημα, γίνεται τώρα και -ενώ πλησιάζουν οι αμερικάνικες εκλογές- ακόμα πιο επιτακτική! Γιατί ο στρατηγικός αντίπαλος των ΗΠΑ, η Ρωσία, παρά τα υπαρκτά και σημαντικά δικά της προβλήματα κατόρθωσε όλο το προηγούμενο διάστημα να αποκρούσει την περικύκλωσή της και να καταγράψει σημαντικές τακτικές επιτυχίες σε κρίσιμα πεδία.
Επιπλέον, όμως, στο διάστημα της πανδημίας «επικυρώθηκε» με τον πιο σαφή τρόπο η «απώλεια» της Κίνας, που από κρίσιμο στήριγμα των ΗΠΑ σε προηγούμενες δεκαετίες στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με την τότε ΕΣΣΔ έχει εξελιχτεί (και μάλιστα με την αρωγή της ιμπεριαλιστικής Δύσης) σε δύναμη που βρίσκεται απέναντί τους. Η αντοχή που επέδειξε –αν και πλήγηκε από την πανδημία πρώτη και σε μεγάλο βαθμό- και η επιμονή της ακόμα και στις «έκτακτες συνθήκες» να ασκεί την πολιτική της «ήπιας ισχύος», μαζί με τις σταθερές προσπάθειές της να συγκροτεί στρατιωτική ισχύ για να διαμορφωθεί σε υπολογίσιμη ιμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού, έχουν αυξήσει τους βαθμούς πολυπλοκότητας των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και λογαριασμών. Ήδη είναι φανερό ότι για τις ΗΠΑ η απάντηση στις κινέζικες επιδιώξεις αποκτάει βαρύτητα, καθώς το μπλοκάρισμα των κινέζικων στόχων εκτιμάται ως μια από τις προϋποθέσεις για την προώθηση των αμερικάνικων επιδιώξεων στο παγκόσμιο πεδίο.
Στο ευρωπαϊκό πεδίο και με δοσμένη την αποχώρηση του ΗΒ από την ΕΕ, οι τρανταγμοί της έντασης της κρίσης σε Ιταλία (κυρίως) αλλά και στην Ισπανία (δηλαδή της 3ης και της 4ης δύναμης του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού) σήμαναν συναγερμό σε Βερολίνο και Παρίσι. Ο νέος συμβιβασμός στον οποίο οδηγήθηκαν, δεν αναιρεί τις μεταξύ τους αντιθέσεις, ούτε βέβαια «ανοίγει τον δρόμο σε μια άλλη ΕΕ». Με τον συμβιβασμό αυτό, Γαλλία και Γερμανία σπεύδουν να στηρίξουν η κάθε μια τα δικά της συμφέροντα και οι δύο μαζί τη συνοχή του εγχειρήματος της ΕΕ, που αποτελεί βάση αναφοράς των –αντιτιθέμενων- ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών και επιδιώξεών τους στην Ευρώπη, στην ευρύτερη περιοχή και στον κόσμο.
Συνοψίζοντας, παντού στον κόσμο από τη μια θα συνεχίσει ακόμα πιο σφοδρή η επίθεση του κεφαλαίου και του συστήματος ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς, με παράλληλη ένταση των πολιτικών καταστολής και κατάπνιξης των ελευθεριών των μαζών. Ας θυμηθούμε ότι αυτή η πολιτική προϋπήρξε της πανδημίας (π.χ. έκτακτος νόμος Μακρόν στη Γαλλία) αλλά είναι σαφές ότι η πανδημία και τα «κλεισίματα» επέτειναν τις συνθήκες κρίσης σε παραγωγή και ζήτηση στις ίδιες τις μητροπόλεις. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στις ΗΠΑ με ερώτημα σε ποια κατεύθυνση θα επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις, είναι η πιο ωμή εικόνα της εξαθλίωσης και της βαρβαρότητας που έχει να προσφέρει η πιο προηγμένη εκδοχή αυτού του συστήματος. Από την άλλη, οι συνθήκες και το σύνολο των εξελίξεων ωθούν τις ΗΠΑ σε πιο αποφασιστικές κινήσεις κλίμακας απέναντι στους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχουν με συμμάχους και ανταγωνιστές σε μια σειρά χώρες και περιοχές του πλανήτη. Συρία-Μ. Ανατολή-Ιράν (μαζί με ΝΑ Μεσόγειο), Ουκρανία-Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, Βαλκάνια, Λατινική Αμερική είναι κρίσιμα επίκεντρα αυτών των ανοιχτών λογαριασμών στα οποία εκκρεμούν εξελίξεις άγριες και επικίνδυνες για τους λαούς.
Οι εξελίξεις στη χώρα και στην περιοχή
Η αναβάθμιση του Λιβυκού μετώπου, οι παρασκηνιακές κινήσεις των ΗΠΑ στη Συρία μαζί με την ανοιχτή-αποφασιστική υπεράσπιση από την Ρωσία των «κεκτημένων» της, η δρομολόγηση από το Ισραήλ του αμερικάνικου σχεδίου για την Παλαιστίνη, οι ανοιχτές ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις για την Κύπρο, η ένταση στα Δυτικά Βαλκάνια με παρεμβάσεις από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είναι στοιχεία που αναδεικνύουν την ευρύτερη περιοχή (από την Α. Μεσόγειο ως τη Μ. Ανατολή, τη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια) ως κρίσιμο επίκεντρο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού «όλοι εναντίον όλων».
Δεσπόζουσα και προεξάρχουσα σε όλα αυτά τα μέτωπα η επιδίωξη των ΗΠΑ να εκδιώξουν από την περιοχή τη Ρωσία, η οποία ωστόσο διατηρεί δεσμούς, αξιοποιεί αντιφάσεις και αδυναμίες των ΗΠΑ ως τον Περσικό Κόλπο και πατάει στις επιτυχίες των τελευταίων χρόνων της. Σημαντική έως κρίσιμη παράμετρος αυτού του ανταγωνισμού είναι η προσέλκυση της Τουρκίας «πίσω» στο αμερικάνικο-δυτικό στρατόπεδο με την Τουρκία να επιχειρεί, κάτω από το βάρος των οικονομικών προβλημάτων της και των αναντίστοιχων των πραγματικών δυνατοτήτων της ανοιγμάτων της, να διαπραγματευτεί τους όρους αυτής της «επιστροφής» και της εγκατάλειψης των τυχοδιωκτικών προσεγγίσεων με τη Ρωσία.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αστική τάξη της χώρας βλέπει να διαψεύδεται η υπόθεση της γεωπολιτικής αναβάθμισής της έναντι της Τουρκίας, με βάση την πολιτική του «καλού και πρόθυμου» παιδιού των ΗΠΑ που ακολουθούν όλες οι ντόπιες κυβερνήσεις εδώ και χρόνια. Είναι πολύ χαρακτηριστικό των αδιεξόδων της πολιτικής της υποτέλειας και των αντιδραστικών τυχοδιωκτισμών στο πλαίσιο της, ότι υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ αποφασίστηκε και ανακηρύχτηκε ο EastMed και ταυτόχρονα με την τουλάχιστον ανοχή των ΗΠΑ υπάρχει το λεγόμενο τουρκολιβυκό σύμφωνο που ακυρώνει την «εθνική επιτυχία» του EastMed! Συνολικά, το ζήτημα του αντιδραστικού ελληνο-τουρκικού ανταγωνισμού υπό την αμερικάνικη επικυριαρχία, στη νέα περίοδο που ανοίγεται θα είναι βασικός και κρίσιμος παράγοντας των εξελίξεων στη χώρα και την περιοχή.
Δίπλα και μαζί με τα ζητήματα αυτά, το σύστημα και η κυβέρνησή του καλούνται να διαχειριστούν τα βαριά πλήγματα της αεριτζίδικης και παρασιτικής οικονομίας της χώρας, που οι συνέπειές τους δεν αφορούν μόνο στην τρέχουσα περίοδο και χρονιά. Αντίθετα, έχουν ως φόντο τους την επερχόμενη «τέλεια καταιγίδα» της πολύχρονης και διεθνούς ύφεσης και κρίσης και έρχονται να προστεθούν πάνω στις πληγές όλης της προηγούμενης δεκαετίας. Η κυβέρνηση επιχειρεί σε αυτή τη συγκυρία να περισώσει ό,τι μπορεί από τις αφηγήσεις της περί «αποκατάστασης της μεσαίας τάξης» προσβλέποντας σε κάποια στήριξη από την ΕΕ. Η στήριξη αυτή, όσο θα διευκρινίζεται, θα αποκαλύπτει τους όρους της και τα πραγματικά της χαρακτηριστικά. Νέα δάνεια και νέες επιτροπείες και ακόμα πιο ταξικά προσδιορισμένη με αποκλειστικό αποδέκτη τα μεγαλοαστικά στρώματα η «βοήθεια» της νέας λεηλασίας.
Γι αυτό η πραγματική πολιτική της κυβέρνησης, έστω και με τη μορφή «προσωρινών αποφάσεων», ξεδιπλώνεται ήδη αμείλικτη ενάντια στους εργάτες, τους εργαζόμενους, τον λαό και τη νεολαία. Διαμορφώνεται ένα πλαίσιο εργασιακής βαρβαρότητας χωρίς κανένα δικαίωμα για τον κόσμο της δουλειάς. Διαμορφώνονται συνθήκες εξαθλίωσης χωρίς δυνατότητα κάλυψης στοιχειωδών αναγκών (στέγαση, ρεύμα, νερό, ακόμα και φαγητό) για ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Προωθούνται ήδη στην Εκπαίδευση και ετοιμάζονται και στην Υγεία-περίθαλψη, μεγάλες αντιδραστικές ανατροπές. Ενώ είναι σε εξέλιξη μια σειρά λεηλασίες στον δημόσιο και φυσικό πλούτο της χώρας, μια σειρά νέες (περιβάλλον, σκουπίδια) ξεκίνησαν ήδη για να βρει πεδία κερδοφορίας το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
Είναι παράλληλα σαφές ότι η κυβέρνηση και για λογαριασμό συνολικά του συστήματος, θέλει να κρατήσει ως θετικό κεκτημένο από την περίοδο της καραντίνας, όλα τα μέτρα και το «πνεύμα» περιστολής των δημοκρατικών και ατομικών ακόμα ελευθεριών του λαού και της νεολαίας. Μέτρα που επιτάχυναν και ξεπέρασαν τα αντιδραστικά δεδομένα του αμέσως προηγούμενου διαστήματος, τόσο στο επίπεδο των δικαιωμάτων οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων και της νεολαίας στους χώρους δουλειάς και σπουδών όσο και συνολικά ενάντια στα δικαιώματα οργάνωσης και πάλης του λαού. Μέτρα που προωθούν την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, που βασίζονται στη συνολική δεξιά στροφή του πολιτικού συστήματος, στην αντιδραστική εργαλειοποίηση του προσφυγικού που αναδείχνεται ξανά οξύτατο, στον άθλιο ρόλο των εργατοπατέρων σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Ομοσπονδίες, στη γραμμή της πρόθυμης συμμόρφωσης της ηγεσίας του ΚΚΕ στη διαρκώς μεγαλύτερη σκλήρυνση της αστικής νομιμότητας. Αυτή η πολιτική της φασιστικοποίησης είναι φανερό ότι είναι η αναγκαία θωράκιση του συστήματος μπροστά στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει και η αναγκαία συνθήκη δίπλα στην άγρια και γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση. Και πρέπει να είναι σαφές ότι στην περίοδο που ανοίγεται, το δικαίωμα της μαζικής πάλης εργαζομένων και νεολαίας θα απαιτεί πληθώρα πρωτοβουλιών για να εκφραστεί και να υποστηριχτεί.
Τα αδιέξοδα της αστικής τάξης στα ζητήματα που αφορούν στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, στον ανταγωνισμό της με την Τουρκία και στο ερώτημα των ισορροπιών της διπλής εξάρτησής της, αλλά και στα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα και στην εν δυνάμει εκ νέου «απώλεια» μιας ευρύτερης κοινωνικής βάσης στήριξης των κομμάτων του συστήματος, συνιστούν όρους πολιτικής αστάθειας στη χώρα. Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός από τη μια σπρώχνει προς «εθνική ομοψυχία», αλλά από την άλλη τροφοδοτεί αντιθέσεις και καυγάδες. Το κυβερνητικό επιτελείο αναζητεί και αναμένει έξωθεν βοήθειες του νέου πλαισίου της επίθεσης που ήδη έχει εξαπολύσει ενάντια στον λαό και ανησυχεί για τους όρους που θα διαθέτει για τη διαχείριση όλων των ζητημάτων, όταν τελειώσει η «γέφυρα» που ανακοίνωσε ως τον Οκτώβριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, υπερασπίζεται και ενισχύει με κάθε τρόπο την παγίωση του στη θέση του δεύτερου πολιτικού πυλώνα του συστήματος. Από την άλλη, βέβαια, δεν θέλει να εμφανίζεται ως «συγκυβερνήτης» με τη ΝΔ και εντείνει τις πιέσεις προς το ΚΙΝΑΛ. Με βάση όλα αυτά, με δοσμένο το αγκάθι (για όλους) της λεγόμενης απλής αναλογικής, εκδηλώνονται διεργασίες σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του συστήματος (ως και τις πρωτοβουλίες Κασιδιάρη για μια νέα ΧΑ) που έφτασαν ως τη συζήτηση περί εκλογών. Μια συζήτηση που αντανακλά τα πραγματικά αδιέξοδα του συστήματος που εκτός όλων των άλλων αντιλαμβάνεται ότι ο λαός δεν είναι «δεδομένος».
Όσο μας αφορά, εκτιμούμε ότι πράγματι ο λαός δεν είναι, δεν μπορεί να είναι «δεδομένος» απέναντι σε εξελίξεις που διαμορφώνουν ένα πλαίσιο στο οποίο δε χωράνε τα βασικά δικαιώματά του στη δουλειά και στην ίδια τη ζωή. Ότι έχει μαζέψει μπόλικη ανησυχία και οργή ακόμα, απέναντι σε όλα όσα ήδη αντιμετώπισε ως αναλώσιμος εν μέσω πανδημίας και καραντίνας και σε όσα περισσότερα ζει τώρα και αντιλαμβάνεται ότι επέρχονται. Η φερόμενη ως κυβερνητική «επιτυχία» όσον αφορά τις περιορισμένες συνέπειες από την πανδημία στη χώρα, πέρα από το ότι δεν είναι κυβερνητικό έργο αλλά οφείλεται σε γενικότερους παράγοντες που επικρατήσαν στην ευρύτερη περιοχή (Βαλκάνια) ακόμα και ως προπαγάνδα πολύ λίγα καύσιμα έχει για να σταθεί απέναντι στην εξελισσόμενη πραγματικότητα.
Μέτωπα πάλης
Μπροστά σε όλες αυτές τις εξελίξεις που συνθέτουν ένα ιδιαίτερα φορτωμένο πεδίο ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού και της νεολαίας και κόντρα στις ισχυρές λογικές υποταγής, παραίτησης και συμμόρφωσης, έχει κρίσιμη σημασία να προσδιοριστούν πολιτικά τα άμεσα μέτωπα πάλης στα οποία ο λαός καλείται να συγκροτήσει τις δυνάμεις του και τους αγώνες του.
Ενάντια στην αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση. Όχι στο νέο εργασιακό μεσαίωνα, την εκ περιτροπής και την ελαστική εργασία. Υπεράσπιση-διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων. Πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλο τον λαό.
Η υγεία του λαού δεν είναι αναλώσιμη! Ίση, πλήρης και δωρεάν περίθαλψη για όλο τον λαό. Μαζικές προσλήψεις, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στις μονάδες υγείας. Μέτρα προστασίας, δωρεάν τεστ για όλο τον λαό!
Να μην περάσει-να ανατραπεί η αντιδραστική επίθεση στην εκπαίδευση! Κάτω το πολυνομοσχέδιο και η τροπολογία! Όχι στην τηλεκπαίδευση! Δωρεάν σπουδές για όλα τα παιδιά! Κάτω τα χέρια από τους συλλόγους και τις ελευθερίες στην εκπαίδευση.
Πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τον πόλεμο. Αλληλεγγύη-κοινή πάλη με τον λαό της Τουρκίας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και για την αποτροπή του κινδύνου ενός άδικου πολέμου. Φιλία, αλληλεγγύη, κοινή πάλη με τους πρόσφυγες και όλους τους λαούς της περιοχής.
Όχι στη φασιστικοποίηση! Κάτω τα χέρια από τις εργατικές-λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα των μαζών! Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, την απεργία και τη διαδήλωση!
Στο διάστημα της πανδημίας-καραντίνας αναδείχτηκαν έντονα όλα τα «υποκείμενα νοσήματα» που επικρατούν στις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και στο κίνημα. Από την πλήρη συμμόρφωση-στήριξη που παρέχει στην πολιτική του συστήματος η γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ, έως τη σύγχυση, την παραίτηση και την επιστροφή στις παλιές αυταπάτες για το σύστημα και τις δυνάμεις του που κυριαρχούν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, αλλά και στον χώρο της αυτονομίας/αναρχίας/ακτιβισμού.
Το τοπίο αυτό αναμφίβολα ήταν αρνητικός παράγοντας στις προσπάθειές μας να υπάρξουν κοινές πρωτοβουλίες κίνησης και πάλης, ακόμα και κοινές τοποθετήσεις απέναντι σε όσα αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ο λαός και η νεολαία. Παρόλα αυτά, κατορθώσαμε να δώσουμε μάχες, να αναδείξουμε μέτωπα, να εκφράσουμε έναν ολόκληρο κόσμο.
Επιμέναμε και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε στην εξάντληση κάθε δυνατότητας κοινής δράσης, στον βαθμό που αυτή ευνοεί την ευρύτερη κίνηση κόσμου και τη διαμόρφωση μετώπων πάλης, όπως αυτά που καταγράψαμε.
Ταυτόχρονα, όμως, οφείλουμε να υπερασπίζουμε, να αναδεικνύουμε και να στηρίζουμε θεωρητικά, ιδεολογικά και πολιτικά σε κάθε μέτωπο πάλης την κατεύθυνση μαζικής αντίστασης-διεκδίκησης απέναντι στην πολιτική του συστήματος, χωρίς συγχύσεις και αυταπάτες για το σύστημα και τις δυνάμεις του. Την κατεύθυνση της μαζικής αντίστασης-διεκδίκησης σε αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική-αντιδιαχειριστική βάση, που έχει στον διακηρυγμένο ορίζοντά της την Αναμέτρηση του λαού με το σύστημα και τις δυνάμεις του.
Απολογισμός-Καθήκοντα
Στο διάστημα της έξαρσης της πανδημίας και της καραντίνας, η Οργάνωση βρέθηκε μαζί με όλο τον λαό να αντιμετωπίζει πρωτόγνωρες συνθήκες. Από τη μια, τους υγειονομικούς κινδύνους και από την άλλη, τη σκλήρυνση των συνθηκών που επέβαλε το σύστημα, όσον αφορά τους όρους κίνησης και πάλης. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η Οργάνωση από την πρώτη στιγμή έκρινε ως αναγκαία και την υγειονομική προφύλαξη των μελών και στελεχών της και τη συνέχιση της λειτουργίας και της δράσης της μέσα στον λαό, τροποποιώντας και προσαρμόζοντας στις νέες συνθήκες τους όρους διεξαγωγής της. Ο συνολικός απολογισμός του Κ.Ο. τόσο για την απόφαση αυτή όσο και για την υλοποίησή της είναι θετικός. Μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, η Οργάνωση κατόρθωσε να παράξει γραμμή και τοποθέτηση, να απευθυνθεί σε ένα σημαντικά διευρυμένο δυναμικό εργαζομένων και νεολαίας, να δώσει σημαντικές μάχες σε μια σειρά μέτωπα, να αξιοποιήσει το διαδίκτυο, να συμβάλλει έως και καθοριστικά σε κινητοποιήσεις, με πιο σημαντική το σπάσιμο της απαγόρευσης για τις συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς.
Καθώς όμως το ενδεχόμενο μιας νέας έξαρσης της πανδημίας δεν μπορεί να αποκλειστεί και καθώς οι ιδιότυπες σκληρές συνθήκες επιχειρείται να μονιμοποιηθούν, το Κ.Ο. έκρινε ότι απαιτείται μια αναλυτική απολογιστική τοποθέτηση για την περίοδο αυτή, που θα καταγράψει και θα αναδείξει το σύνολο των θετικών στοιχείων –αλλά και τις όποιες αδυναμίες υπήρξαν- για να διαμορφωθούν τα απαιτούμενα συμπεράσματα για το επόμενο διάστημα. Συνεπώς, θα υπάρξει μια ξεχωριστή απολογιστική απόφαση του Κ.Ο. για το διάστημα αυτό.
Για το επόμενο διάστημα στη βάση των δυνατοτήτων που αναδείχτηκαν αλλά και των απαιτήσεων που αντιμετωπίζουμε, ως άμεσα καθήκοντα προσδιορίζονται:
Η ενίσχυση-αναβάθμιση πολιτικά και οργανωτικά των μετωπικών σχημάτων που αναφέρονται στην Οργάνωση στους χώρους των εργαζομένων, της νεολαίας και της γειτονιάς. Μέσα στις μάχες που εξελίσσονται ήδη (εργαζόμενοι, Εκπαίδευση, ΑΕΙ, Υγεία) και με τις πολιτικές πρωτοβουλίες που αυτές θα απαιτήσουν. Με κατεύθυνση συνολικοποίησης της εμπειρίας και των δεδομένων που διαμορφώθηκαν και διαμορφώνονται (π.χ. πανελλαδικός συντονισμός υγειονομικών, κάμπινγκ μαθητικής-φοιτητικής νεολαίας, πανελλαδική σύσκεψη Ταξικής Πορείας).
Διοργάνωση κεντρικής πολιτικής εκδήλωσης ζωντανά στο διαδίκτυο για την κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την «επιστροφή στην κανονικότητα», που θα στηριχθεί στη συνέχεια με τη διοργάνωση συγκεντρώσεων-συσκέψεων σε όλη τη χώρα.
Στήριξη-διάδοση του webradio «Φωνή Αντίστασης» και στη νέα μορφή στην οποία θα προσαρμοστεί η λειτουργία του στις παρούσες συνθήκες.
Πολιτική προετοιμασία πανελλαδικής κομματικής σύσκεψης με αντικείμενο την αναβάθμιση της ΠΣ και των κομματικών εντύπων, την ενίσχυση της διάδοσής τους, αλλά και για τη διαδικτυακή παρέμβασή μας.
Ένταση της πλατιάς οικονομικής δουλειάς στον λαό με στόχο την αποκατάσταση της καθυστέρησης στο πλάνο διακίνησης του κουπονιού της Οργάνωσης και την υπέρβασή της.
Σαν γενικό συμπέρασμα μπορούμε αβίαστα να πούμε ότι η οργάνωση πατάει σε στέρεες βάσεις και βγαίνει από τη δύσκολη προηγούμενη φάση με ακέραιες τις δυνατότητές της να εντείνει και να αναβαθμίσει την παρέμβασή της στο κίνημα.
Το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)
