Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 877)
«Εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στην χώρα που κατοικούμε. Ποιος λοιπόν μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από την χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ». (Από τον λόγο του Άρη Βελουχιώτη στην Λαμία, 29 Οκτώβρη 1944)
Πολύς ο λόγος για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας που κινδυνεύουν από την επιθετικότητα και την προκλητικότητα της Τουρκίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο αστικός τύπος και τα κανάλια μαζί με απόστρατους, δημοσιολόγους και διεθνολόγους προσπαθούν να μας πείσουν ότι βρισκόμαστε τώρα σε μια περίοδο αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ν.Α. Μεσόγειο. Από κοντά και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και «πυλώνες» στήριξης του ντόπιου συστήματος (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Βελόπουλος), ενώ κόμματα που μιλούν στο όνομα της εργατικής τάξης και της Αριστεράς, όπως το ΚΚΕ αλλά και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, καταγγέλλουν την κυβέρνηση για υποχωρητικότητα και ενδοτισμό απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα με στόχο τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η διαμόρφωση ενός αντιδραστικού πολιτικού κλίματος εθνικισμού και πατριδοκαπηλίας, που απειλεί να ριζώσει μέσα στον λαό αντιδραστικές κατευθύνσεις, τόσο της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας όσο και του αστικού πολιτικού προσωπικού και των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους. Απειλούν να υποτάξουν την εργατική τάξη και τον λαό σε αντιδραστικούς τυχοδιωκτισμούς που θα θυσιάσουν τα δικαιώματά τους ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, προς χάριν των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας και μίας χούφτας ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων.
Πάει πολύ οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού συστήματος, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, να κάνουν λόγο ότι κινδυνεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και να καλούν σε ενότητα και ομοψυχία όλο τον λαό για την αντιμετώπιση του «προαιώνιου εχθρού». Γιατί είναι ενότητα και ομοψυχία κάτω από τη δική τους ταξική και πολιτική κυριαρχία, κάτω από την κυριαρχία της ντόπιας αστικής τάξης, που εκπροσωπούν.
Δεν χρειάζεται να πάμε δεκαετίες πίσω για να αποδείξουμε ότι η ντόπια κεφαλαιοκρατία αντιμετωπίζει αυτή τη χώρα, τον λαό και τον πλούτο που παράγει, σαν «οικόπεδο γωνία» για λεηλασία και εκμετάλλευση. Το παραχωρεί σε κάθε περίπτωση στους κυρίαρχους, είτε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είτε μονοπωλιακό κεφάλαιο. Εκεί στήριξε και στηρίζει την κυριαρχία της πάνω στον λαό. Από αυτή τη σχέση εξάρτησης παίρνει δύναμη και ρόλο και διεκδικεί καλύτερη θέση στην περιοχή από τους πάτρωνές της.
Ο κάλπικος πατριωτισμός της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας αποκαλύφθηκε όταν με την έναρξη της οικονομικής κρίσης έτρεξε να βγάλει εκατοντάδες δις ευρώ που προήλθαν από την εκμετάλλευση του εργαζόμενου λαού στην Ελβετία και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Είναι όλοι αυτοί που ξεπούλησαν στους ιμπεριαλιστές και το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, σιδηρόδρομους, τηλεπικοινωνίες, τον πλούτο του υπεδάφους της χώρας, που έβαλαν σε εγγύηση στους πιστωτές-ληστές ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ όλη την περιουσία της χώρας για έναν αιώνα. Τέλος, είναι όλοι αυτοί που έχουν παραχωρήσει γη, θάλασσα και αέρα στους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για να γεμίσουν με στρατιωτικές βάσεις τη χώρα μας, ορμητήρια πολέμου ενάντια στους γειτονικούς λαούς και τις χώρες τους.
Σήμερα η ντόπια κεφαλαιοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, καμώνονται πως υπηρετούν την πατρίδα και υπερασπίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματά της που απειλούνται. Το μόνο που πραγματικά υπερασπίζονται είναι η δική τους κυριαρχία, τα δικά τους ταξικά και πολιτικά συμφέροντα, που είναι αντίθετα και ανταγωνιστικά με αυτά της πλειοψηφίας του λαού και της χώρας. Αυτό που επιδιώκουν είναι η διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης και ενός αναβαθμισμένου ρόλου στην περιοχή απέναντι στην ανταγωνίστρια τουρκική αστική τάξη και το πολιτικό της καθεστώς.
Οι ΑΟΖ, τα θαλάσσια οικόπεδα για ιμπεριαλιστική λεηλασία και αρπαγή, δεν είναι «οι πεζούλες και τα καλύβια μας», αλλά αντικείμενο ανταγωνισμών των ντόπιων αστικών τάξεων και κυρίως των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που για τα συμφέροντά τους δεν το έχουν σε τίποτα να αιματοκυλήσουν λαούς και να διαλύσουν χώρες, όπως κάνουν δεκαετίες τώρα.
Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, οι αγωνιστές σε αυτή τη χώρα πρέπει να έχουν οδηγό στην τοποθέτησή τους, στη στάση και τη δράση τους πρώτα από όλα και πάνω από όλα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σύρουν τον εργαζόμενο λαό στην ουρά των αστικών τυχοδιωκτικών επιλογών και διεκδικήσεων και να τον μετατρέψουν σε παθητικό χειροκροτητή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και στοχεύσεων. Οφείλουν να μπουν στην πρωτοπορία του αγώνα για την αποτροπή ενός άδικου πολέμου, ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τις ντόπιες αστικές τάξεις, για την ανάπτυξη του μετώπου πάλης των λαών ενάντια στους δυνάστες τους. Η ανατροπή του σημερινού αντιδραστικού τοπίου μπορεί να γίνει μόνο με τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για ειρήνη, λευτεριά, δουλειά και ανεξαρτησία για τον λαό μας και όλους τους λαούς της περιοχής, τη μόνη βάση πάνω στην οποία μπορούν να επιλυθούν πραγματικά ζητήματα και αντιθέσεις που υποθάλπουν και οξύνουν οι ντόπιες αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλιστές.
