Καταγγέλλουμε άλλο ένα περιστατικό αστυνομικής βαρβαρότητας και τρομοκρατίας εν μέσω καραντίνας , που έλαβε μέρος τα ξημερώματα της 13ης Απριλίου στο ΑΤ Ιεράπετρας . Όπως αναφέρει ο 25χρονος στην καταγγελία του, υπέστη βασανιστήρια από αστυνομικούς επειδή βρέθηκε έξω χωρίς ταυτότητα και χωρίς να έχει στείλει το αντίστοιχο sms.
Τρεις μέρες μετά βγήκε και η επίσημη ανακοίνωση της ένωσης αστυνομικών υπαλλήλων Λασιθίου για την αποκατάσταση της «αλήθειας», στην οποία διαψεύδουν τον 25χρονο. Μεταξύ άλλων αναφέρουν: «το εν λόγω άτομο απώθησε βίαια τους αστυνομικούς και με σκοπό τον αυτοτραυματισμό του έπεσε πάνω σε ξύλινο παγκάκι που βρισκόταν εκεί, προσποιούμενος μάλιστα ότι του ασκείται σωματική βία».
Έχουμε συνηθίσει στις ευφάνταστες ιστορίες της αστυνομίας κάθε φορά που επιλέγει να «αποκαταστήσει την αλήθεια» σε αντίστοιχα περιστατικά. Να θυμίσουμε την ύπουλη ζαρντινιέρα στην οποία είχε πάνω είχε πέσει ο κύπριος φοιτητής πριν από μερικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
Δυστυχώς, δεν είναι και η πρώτη φορά εν μέσω καραντίνας που γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών αστυνομικής τρομοκρατίας και καταστολής. Μέχρι στιγμής έχουμε δει άδικα πρόστιμα σε άστεγους, σε πρόσφυγες και μετανάστες, εκδικητικά πρόστιμα, τραμπουκισμούς στις κινητοποιήσεις των υγειονομικών , προσαγωγές αγωνιστών και ακραία καταστολή διαδηλώσεων όπως είδαμε στην αντιφασιστική στο Ρέθυμνο πριν ένα μήνα. Η βαρβαρότητα των κατασταλτικών δυνάμεων φάνηκε και στα πιο πρόσφατα γεγονότα, με τους αστυνομικούς που χτύπησαν νεαρό άτομο ΑμεΑ επειδή δεν έδωσε τα στοιχεία του όταν του ζητήθηκαν,ενώ δεν μπορούσε να μιλήσει, ή ακόμα και στο περιστατικό που αστυνομικός χαστούκισε 11χρονο όπου όπως λέει και ο ίδιος σαν να είναι απολύτως φυσιολογικό: «Με έβρισε, εκνευρίστηκα και τον χαστούκισα».
Όσο μας λέει το αστικό κράτος πως έχουμε κοινό πόλεμο με τον ιό και και ότι χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να τον αντιμετωπίσει , εμείς από την άλλη κάθε μέρα βλέπουμε πως αντίπαλο έχει τον λαό και ότι απέναντί του χρησιμοποιεί κάθε μέσο (ΜΜΕ, αστυνομοκρατία ,ηθικολογία κ.α) για να τον βάλει στη «θέση» του.
Όσο μας λένε πως αυτή η υγειονομική κρίση δεν κάνει διακρίσεις, εμείς από την άλλη κάθε μέρα βλέπουμε κόσμο να νοσεί και να πεθαίνει επειδή δεν είχε πρόσβαση σε δημόσια και δωρεάν υγεία, επειδή ήταν αναγκασμένος να εκτεθεί λόγο ελάχιστων μέτρων προστασίας στη δουλειά του, επειδή έπρεπε να ακολουθήσει τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και να μείνει σπίτι να αντιμετωπίσει τον ιό μόνος του.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένα, ούτε παρατυπίες και αδυναμίες του ελληνικού αστικού κράτους. Είναι χαρακτηριστικά που υπάρχουν στον καπιταλισμό σε όλα τα κράτη. Είναι χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος να μπαίνουν σε προτεραιότητα το κέρδος και οι ανάγκες του κεφαλαίου εις βάρος των λαών.
Απέναντί μας δεν έχουμε μόνο τον ιό. Έχουμε το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που μας χτυπά και που δεν υπολογίζει τις ζωές μας. Απέναντι σ’ αυτό θα πρέπει να οργανωθούμε για να χτίσουμε τις αντιστάσεις μας. Επιμένουμε και διεκδικούμε αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα.
(ολόκληρη η καταγγελία του 25χρονου: εδώ)
