Με μεγάλη μας έκπληξη διαβάσαμε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ με τίτλο «Για την έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα του Τουρκικού λαού» η οποία ουσιαστικά αποτελεί μία αβάσιμη και κακόβουλη κριτική προς το ΚΚΕ(μ-λ), το οποίο κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί πρακτικές «που, με αυθαίρετο τρόπο, χωρίς προηγούμενες συζητήσεις και συνεννοήσεις, αναλαμβάνουν «πρωτοβουλίες» κινητοποιήσεων για διάφορα ζητήματα, καθορίζοντας μονομερώς περιεχόμενο, τόπο, χρόνο. Και «καλούν», μετά, τις άλλες οργανώσεις να προσέλθουν…».
Επιπλέον, η οργάνωσή μας κατηγορείται από το Μ-Λ ΚΚΕ ότι λειτουργώντας με αυτήν την πρακτική στο ζήτημα της αλληλεγγύης στον τουρκικό και κουρδικό λαό «υποβαθμίζει τις διαδικασίες για την οργάνωση κινητοποιήσεων και υπονομεύει, τελικά, τις σχέσεις συνεργασίας που οφείλουν να οικοδομούν μεταξύ τους οι οργανώσεις της Αριστεράς. Επιπλέον, υπονομεύει τη δυνατότητα πραγματοποίησης μιας πραγματικά μαζικής καταγγελίας των εγκλημάτων του τουρκικού καθεστώτος και συμπαράστασης στους Τούρκους αγωνιστές».
Για να δούμε, λοιπόν, τα γεγονότα πάνω στα οποία αναφέρεται η ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ και τα οποία διαστρεβλώνει (σκοπίμως ή από κεκτημένη ταχύτητα;):
Την Κυριακή 10/5, με βάση το θάνατο και τρίτου Τούρκου αγωνιστή από απεργία πείνας, αλλά και τα γεγονότα στην κηδεία του Ιμπραχίμ Γκοκτσέκ, όπου οι τουρκικές δυνάμεις καταστολής άρπαξαν τη σωρό του Τούρκου αγωνιστή, το ΚΚΕ(μ-λ) απεύθυνε πρόταση προς τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για το κοινό κάλεσμα συγκέντρωσης στο Σύνταγμα και πορείας προς την τουρκική πρεσβεία, με στόχο την καταγγελία της εγκληματικής πολιτικής του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος και την έκφραση αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο τουρκικό και κουρδικό λαό. Η ημερομηνία που προτάθηκε προς συζήτηση από τη μεριά μας ήταν για το απόγευμα της Τετάρτης 13/5, ώστε να υπάρξει μια πρώτη, όσο πιο άμεση απάντηση γινόταν στα παραπάνω γεγονότα. Θεωρώντας, μάλιστα, το χρονικό διάστημα μικρό, προτείναμε να μην χαθεί χρόνος για τη συμφωνία κειμένου, αλλά να υπάρξει μόνο ένα κοινό κάλεσμα.
Και για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε την πρόταση, της οποίας αποδέκτης ήταν και το Μ-Λ ΚΚΕ:
«Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις με τον τρίτο τούρκο αγωνιστή να χάνει την ζωή του από απεργία πείνας, αλλά και τα γεγονότα στην κηδεία του Ιμπραχιμ Γκοκτσεκ, προτείνουμε το κάλεσμα συγκέντρωσης την Τετάρτη 13/5 στο Σύνταγμα και πορεία στην τουρκική πρεσβεία, για την καταγγελία της εγκληματικής πολιτικής του τουρκικού φασιστικου καθεστώτος και την έκφραση αλληλεγγύης στον δοκιμαζομενο τουρκικό και κουρδικό λαό.
Λόγω των χρονικών περιθωρίων, εφόσον υπάρξει συμφωνία, προτείνουμε την συνυπογραφη ενός σύντομου καλέσματος για την συγκέντρωση, μιας και ένα κείμενο θα είναι χρονοβόρο».
Ταυτόχρονα, ήταν σε εξέλιξη προσπάθεια επικοινωνίας της οργάνωσής μας με τους Τούρκους συντρόφους, ώστε αυτό το κάλεσμα να γίνει από κοινού.
Λόγω καθυστερήσεων αλλά και διαφωνιών που προέκυψαν δεν έγινε δυνατό να διοργανωθεί συγκέντρωση την μέρα που προτείναμε, οπότε και οι συνεννοήσεις έμειναν στο να γίνει στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, και πάλι σε συνεννόηση και με τους Τούρκους συντρόφους.
Προς τι, λοιπόν, η κριτική προς το ΚΚΕ(μ-λ); Πού ακριβώς εντοπίζεται η «αυθαιρεσία» μας; Πού βρίσκονται οι «μονομερείς» ενέργειες της οργάνωσής μας; Πού είδε το Μ-Λ ΚΚΕ ανακοινωμένο κάλεσμα για κινητοποίηση που με «αυθαίρετο» τρόπο και «χωρίς προηγούμενες συζητήσεις και συνεννοήσεις» έβγαλε το ΚΚΕ(μ-λ), στην οποία «κάλεσε» τις άλλες δυνάμεις να προσέλθουν; Ποιο ήταν το ανακοινωμένο πλαίσιο που το οποίο «καθόρισε μονομερώς το περιεχόμενο» της συγκέντρωσης;
Το ΚΚΕ(μ-λ) και σε αυτήν την περίπτωση κινήθηκε όπως κινείται κάθε φορά που αναλαμβάνει πολιτική πρωτοβουλία: με όρους κοινής δράσης, με όρους σεβασμού και ισοτιμίας απέναντι σε όλες τις πολιτικές οργανώσεις.
Είναι γνωστή και δεδομένη αυτή η στάση μας. Όπως δεδομένη είναι και η τοποθέτησή μας οι πολιτικές πρωτοβουλίες να συνοδεύονται από ανοιχτά καλέσματα, όπου θα μπορεί να συμμετέχει όποιος το επιθυμεί, οι απόψεις των δυνάμεων θα τίθενται ισότιμα και η κάθε δύναμη θα έχει την ευθύνη της τοποθέτησής της. Και έχουμε επανειλημμένα ασκήσει κριτική στις στάσεις ηγεμονισμού και τα «καπελώματα» που παρατηρούνται στην Αριστερά.
Όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά το Μ-Λ ΚΚΕ. Όμως, επιλέγει σκόπιμα να θολώνει τα νερά και να πετάει λάσπη στο ΚΚΕ(μ-λ). Δυστυχώς, όμως, για εκείνο, τα κόλπα του έχουν κοντά ποδάρια. Το Μ-Λ ΚΚΕ που «κόπτεται» και αφ’ υψηλού κουνάει τα δάχτυλο, τι στάση κράτησε απέναντι σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες; Ποια πολιτική πρωτοβουλία κοινής δράσης πρότεινε και πότε; Από πού κι ως πού μιλάει «για τις σχέσεις συνεργασίας που οφείλουν να οικοδομήσουν μεταξύ τους οι οργανώσεις της Αριστεράς», την ώρα που η στάση και η τοποθέτησή του είναι αρνητική προς οποιαδήποτε συνεννόηση με άλλες οργανώσεις για τη διοργάνωση κοινών συγκεντρώσεων και κινητοποιήσεων, αφού έχει «μέτωπο» απέναντι σε όλες τις οργανώσεις; Είναι ή δεν είναι το Μ-Λ ΚΚΕ που απορρίπτει οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης και συζήτησης, όχι πάνω σε θέματα γενικότερων συνεργασιών (που είναι δεδομένη η αδυναμία υλοποίησής τους), αλλά ακόμη και για την κατά περίπτωση συμπόρευση στο δρόμο με άλλες δυνάμεις; Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Μ-Λ ΚΚΕ στην κατεύθυνση οικοδόμησης των σχέσεων που αναφέρουν, πέρα από την σταθερή απουσία του από κάθε είδους τέτοια διαδικασία;
Όσον αφορά το συγκεκριμένο γεγονός, ποια πρωτοβουλία πήρε το Μ-Λ ΚΚΕ για να εκφραστεί η αναγκαία –όπως δηλώνει– αλληλεγγύη προς τον τουρκικό λαό; Ποιες ήταν οι κινήσεις που έκανε για την «πραγματοποίηση μιας πραγματικά μαζικής καταγγελίας των εγκλημάτων του τουρκικού καθεστώτος και συμπαράστασης στους Τούρκους αγωνιστές» όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του;
Γιατί επέλεξε να καταγγείλει το ΚΚΕ(μ-λ) και δεν αντιπρότεινε κάποια κίνηση με διαφορετικό τρόπο υλοποίησης της; Πάλι καλά που το Μ-Λ ΚΚΕ δεν κατάγγειλε και αυτήν καθεαυτή την κινητοποίηση που προτάθηκε! Ήταν, δε, τόση η μυωπική του αντιμετώπιση που έσπευσε να ανακοινώσει ότι «θα συμμετάσχει στη διαδήλωση αλληλεγγύης στον τουρκικό λαό» χωρίς καν αυτή να έχει αποφασιστεί! (Ελπίζουμε να μην πήγαν κιόλας!!!)
Και αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι το χιλιοειπωμένο ότι η κοινή δράση και τα καλέσματα γίνονται μόνο μέσα από τους μαζικούς (ή «μαζικούς», θα συμπληρώσουμε) φορείς, ας μας πει το Μ-Λ ΚΚΕ σε ποιο σωματείο έχει δρομολογήσει συνελεύσεις και διαδικασίες όπου θα αναδειχτεί το συγκεκριμένο ζήτημα; Εκτός αν υπονοείται ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν –στην καλύτερη περίπτωση– τη θέση του παρατηρητή των «αυθόρμητων» διαθέσεων των ηγεσιών των σωματείων. Αν, τελικά, δεν γινόταν ούτε αυτό, ποια πρωτοβουλία πρότειναν να πάρει η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, την οποία αντιμετωπίζουν ως «αδειανό πουκάμισο», κρατώντας την σε κατάσταση αδράνειας και «αφωνίας» εδώ και ένα σημαντικό διάστημα;
Όσο για την υπόδειξη ότι «πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται μια συνεννόηση που θα έχει στο κέντρο της τους Τούρκους αγωνιστές», το Μ-Λ ΚΚΕ θα έπρεπε να είναι πολύ πιο προσεκτικό και ίσως το τελευταίο που θα έπρεπε να μιλάει, καθώς είναι ηχηρότατη η απουσία του από κάθε σύσκεψη που διοργανώνουν τουρκικές και κουρδικές οργανώσεις.
Αντίθετα, είναι γνωστός ο σεβασμός και η πολιτική και οργανωτική συμβολή του ΚΚΕ(μ-λ) στις προσπάθειες των αγωνιστών και του λαού της γειτονικής χώρας. Αυτόν ακριβώς το σεβασμό και αυτήν ακριβώς τη στήριξη επιδιώξαμε και θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε και στην περίπτωση αυτή. Γιατί οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις στη χώρα μας οφείλουν να πάρουν κάθε δυνατή πρωτοβουλία προκειμένου να καλέσουν το λαό μας να καταδικάσει τις πρακτικές του τουρκικού φασιστικού κράτους. Δυστυχώς, φαίνεται ότι για το Μ-Λ ΚΚΕ αυτό σηκώνει μέχρι και καταγγελία.
15/5/2020
Κώστας Μπεκιάρης
Στράτος Κατσένης
Στελέχη του ΚΚΕ(μ-λ)
