Κόκκινη Πρωτομαγιά, μέρα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, των φτωχών και των πληβείων, των κατατρεγμένων όπου γης, της περήφανης εργατιάς. Μέρα εκείνων που «δεν έχουν στον ήλιο μοίρα» μα φτιάχνουν τη μοίρα με τα χέρια τους. Κόκκινη από το αίμα τους που ποτίζει, εδώ και 132 χρόνια, από την απεργία στο Σικάγο για τη καθιέρωση του οκταώρου, τους δρόμους του αγώνα για να νικήσει το δίκιο τ’ άδικο και η ανθρώπινη ζωή τη βαρβαρότητα. Κόκκινη από το όραμα της επαναστατικής ανατροπής, της κοινωνικής απελευθέρωσης, μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η φετινή Πρωτομαγιά έχει μια ιδιαίτερη συμβολική αξία για τη χώρα μας, καθώς φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ). Σε αυτά τα 100 χρόνια αποδείχτηκε περίτρανα ότι το κίνημα της εργατικής τάξης και το κομμουνιστικό κίνημα είναι άμεσα συνυφασμένα, αδιάρρηκτα δεμένα και τροφοδοτούν το ένα το άλλο. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι κομμουνιστικές ιδέες και η κομμουνιστική κοσμοθεωρία, δηλαδή η θεωρία της εργατικής τάξης, μπορεί να οδηγήσει το κίνημα της σε νικηφόρα αποτελέσματα. Παράλληλα, όμως, αποδείχτηκε ότι το προχώρημα της κομμουνιστικής θεωρίας, μπορεί να υπάρξει μόνο από τη ζωντανή συμβολή της αγωνιζόμενης εργατική τάξης, της μόνης κοινωνικής δύναμης που μπορεί να ηγηθεί προς την κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες, σε όλο τον κόσμο, αντιμέτωπες με τεράστιες και επικίνδυνες προκλήσεις. Με πιο μεγάλη και επικίνδυνη αυτή ενός γενικευμένου πολέμου ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι δεν θα διστάσουν να προκαλέσουν νέες εκατόμβες νεκρών προκειμένου να εξασφαλίσουν την παγκόσμια κυριαρχία μέσα από ένα νέο μοίρασμα του κόσμου. Η πρόσφατη επίθεση ΗΠΑ – Γαλλίας – Βρετανίας στη Συρία ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο για μια τέτοια εξέλιξη, καθώς αποτέλεσε μία σαφή και άμεση πρόκληση προς τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, κλιμακώνοντας των ανταγωνισμό στο τόξο Μ. Ανατολής- Ν.Α. Μεσόγειου-Βαλκάνιων. Είναι το αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος του οποίου η φύση επιτρέπει ως μόνες «λύσεις», το μεγαλύτερο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης και την άμεση πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις ανταγωνιστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Στη χώρα μας ο λαός και η εργατική τάξη βιώνουν με πολύ έντονο τρόπο τις επιπτώσεις των «λύσεων» αυτών και στα δύο πεδία. Από τη μια, το χτύπημα των κατακτήσεων και η αφαίρεση δικαιωμάτων συνεχίζονται αμείωτα. Τα μνημόνια και οι δεκάδες αντεργατικοί-αντιλαϊκοί νόμοι έχουν κάνει τη ζωή των μαζών αβίωτη. Η ανεργία παραμένει στα ύψη, οι μισθοί διαρκώς μειώνονται, οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, ο συνδικαλισμός χτυπιέται, ασφάλιση-περίθαλψη-συντάξεις συρρικνώνονται, η φορολεηλασία επεκτείνεται. Η επέκταση του εργασιακού μεσαίωνα πάει χέρι-χέρι με την ποινικοποίηση των αγώνων και το χτύπημα κάθε δυνατότητας το λαού και της εργατικής τάξης να οργανωθούν και να διεκδικήσουν. Το «αφήγημα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περί «εξόδου από τα μνημόνια» επιδιώκει να κρύψει το νέο γύρο επίθεσης που προετοιμάζουν.
Από την άλλη, το βάθεμα της εξάρτησης της αστικής τάξης από τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ μετατρέπει γοργά σε ένα τεράστιο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παραχωρεί κάθε είδους διευκόλυνση στους φονιάδες των λαών, συνάπτει σχέσεις με αντιδραστικά καθεστώτα (όπως του Ισραήλ και της Αιγύπτου), ελπίζοντας στη μεγαλύτερη εύνοια των ιμπεριαλιστών και κύρια των ΗΠΑ. Πρόκειται για μια πολιτική που αυξάνει συνολικά τους κινδύνους για το λαό μας και τους γειτονικούς λαούς. Συμβάλλει στην ένταση με το καθεστώς της Τουρκίας, που δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της τουρκικής προκλητικότητας, όπως θέλουν να προβάλλουν η ντόπια άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση. Απαιτεί μεγαλύτερη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων για χάρη των «αμυντικών δαπανών», αλλά και περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής.
Αυτή η πολιτική τροφοδοτεί συνεχώς και κατ’ επιλογή, τα φαινόμενα του ρατσισμού, του φασισμού και του εθνικισμού. Φαινόμενα που αποτελούν τεράστια προσβολή για όλους αυτούς που έδωσαν αγόγγυστα το αίμα τους για τη συντριβή του ναζιφασισμού και ταυτόχρονα ένα πολύτιμο όπλο στη φαρέτρα του συστήματος.
Η φετινή Πρωτομαγιά αναδεικνύει ακόμη πιο έντονα, επίμονα και επιτακτικά τη ζωτικής σημασίας ανάγκη-κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του εργατικού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος. Πρόκειται για μια διαδικασία που περνάει μέσα από την ανάπτυξη ανυποχώρητων και ανειρήνευτων εργατολαϊκών αγώνων και ταξικών συγκρούσεων με τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο. Μια διαδικασία που θα στοχοποιεί τον ξεπουλημένο κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό των εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που αποδείχτηκαν ο καλύτερος σύμμαχος του κεφαλαίου και του αστικού κράτους, ενώ ταυτόχρονα θα μετατρέπει τα σωματεία εκ νέου, από γραφεία ταξικής συνδιαλλαγής, σε όπλα των εργαζομένων.
Μια διαδικασία που θα αποκαλύπτει τη διαλυτική δράση του ρεφορμισμού του ΚΚΕ που σπέρνει ασταμάτητα κοινοβουλευτικές και εκλογικές αυταπάτες, που είναι εχθρικό σε κάθε ενδεχόμενο πραγματικής σύγκρουσης με τις δυνάμεις του συστήματος, που προσπαθεί να κρύψει την απροθυμία του για πραγματικούς αγώνες πίσω από «θεαματικές» ενέργειες μερικών δεκάδων μελών του. Που μιλά για ταξικούς αγώνες την ώρα που προωθεί την υποταγή της εργατικής τάξης, ενώ δεν διστάζει να συμπορευθεί με την αστική φιλολογία στα λεγόμενα «εθνικά» ζητήματα. Καθώς και την αδυναμία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να προβάλει μια άλλη κατεύθυνση στο κίνημα, καθώς σέρνεται πίσω από την πολιτική και τις πρακτικές του ρεφορμισμού, ενώ συνεχίζει να κινείται στη ρότα των εκλογικών-κοινοβουλευτικών αυταπατών.
Το ΚΚΕ(μ-λ) με βαθιά πίστη στις αστείρευτες εργατικές-λαϊκές δυνάμεις και προκειμένου να υπηρετήσει την παραπάνω κατεύθυνση με τη στάση και τη δράση του στους χώρους δουλειάς, σπουδών και γειτονιάς προωθεί τη κοινή δράση και την οικοδόμηση του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης, τη συγκέντρωση δυνάμεων για την αλλαγή των συσχετισμών και την Αναμέτρηση με τις δυνάμεις του συστήματος. Με προοπτική την επαναστατική ανατροπή, για την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό!
Επομένως, η φετινή Πρωτομαγιά αποτελεί, εκτός από μέρα ΜΝΗΜΗΣ και ΤΙΜΗΣ, και ΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ενάντια στην εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα και τον πόλεμο. Ένα κάλεσμα προς τις λαϊκές και εργατικές μάζες να αντισταθούν και να διεκδικήσουν. Να αγωνιστούν για την ανατροπή του εργασιακού μεσαίωνα. Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Για το δικαίωμα στη δουλειά, την ασφάλιση και την περίθαλψη. Για το δικαίωμα σε αξιοπρεπείς μισθούς και σε ανθρώπινες συνθήκες. Αλλά κι ένα κάλεσμα διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό, τον σοβινισμό. Ώστε οικοδομήσουν μαζί με τους γειτονικούς λαούς ένα κοινό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και το πόλεμο. Ενάντια στην πολιτική της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, ενάντια σε κάθε λογής προστάτες και δυνάστες. Για την έξοδο της χώρας από ΝΑΤΟ και ΕΕ. Για το δικαίωμα των λαών στην ζωή και την ειρήνη!
ΖΗΤΩ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
ΖΗΤΩ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ!
Όλοι στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση
ΟΜΟΝΟΙΑ, 10:30 π.μ.
