24 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2013

2008- 2013 Η «δολοφονική» επίθεση συνεχίζεται…

Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν την Παρασκευή 6/12 από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία καθόλου τυχαία, μια δολοφονία που τροφοδοτήθηκε από το σάπιο σύστημα της φτώχειας, της ανεργίας και της τρομοκρατίας. Η πολιτική αυτού του συστήματος ήταν αυτή που όπλισε το χέρι του αστυνομικού Κορκονέα, η ίδια που θυσιάζει καθημερινά το λαό και την εργατική τάξη στο βωμό της κρίσης και τους οδηγεί στην εξαθλίωση.
Η δολοφονία του μικρού Αλέξη πυροδότησε ένα τεράστιο κύμα οργής και οδήγησε την τότε κατασυκοφαντημένη από το σύστημα «γενιά του φραπέ» να βγει μαζικά στους δρόμους και να διαδηλώσει, γιατί αντιλαμβανόταν (ακόμα και αν δεν εκφραζόταν με πλήρως οργανωμένο και πολιτικοποιημένο τρόπο) ότι την προόριζαν για τη «γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες», για τη «γενιά των χαμένων δικαιωμάτων». Οι διαδηλώσεις αυτές της νεολαίας και των εργαζομένων χτυπήθηκαν βίαια από το κράτος και τους μηχανισμούς του, γεγονός που καταδείκνυε την ολοένα εντεινόμενη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, όταν η μεγάλη πορεία μαθητών και φοιτητών στην μνήμη του Γρηγορόπουλου την Παρασκευή καταστέλλεται άγρια, προκειμένου το σύστημα να τσακίσει τη νεολαία, που είναι ένα καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί, που βλέπει ότι, πέντε χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τη νεολαία που αγωνιά, την οργισμένη νεολαία που στο πρόσωπο του Αλέξη βλέπει το μαύρο μέλλον που της ετοιμάζουν.
Γιατί όντως, πέντε χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει! Γιατί το χέρι τους είναι ακόμα «οπλισμένο»! «Οπλισμένο» με την ίδια δολοφονική πολιτική που δίνει προκλητικά προνόμια στο κεφάλαιο, την ίδια ώρα που αφαιρεί δικαιώματα και κατακτήσεις από τους εργαζόμενους. Αυτήν την πολιτική που δολοφόνησε ξανά, μιας και γέννησε και τροφοδότησε το φασισμό και τη Χρυσή Αυγή, με θύμα αυτή τη φορά τον αγωνιστή Παύλο Φύσσα. Είναι η ίδια αυτή πολιτική που «υπόσχεται» στο λαό και την εργατική τάξη έναν «εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα».
Μια πραγματικότητα δηλαδή φτώχειας και εξαθλίωσης, μιας και η επίθεση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου που συμπυκνώνεται στο Μνημόνιο, έρχεται να πάρει τη ρεβάνς από το λαό και να εξαφανίσει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του, που κερδήθηκαν με αγώνες. Γιατί στον καιρό της κρίσης δε χωράνε όλα αυτά!
Στον καιρό της κρίσης θέση έχουν μόνο οι μαζικές απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, η φορομπηξία και οι ελαστικές σχέσεις εργασίες με αμοιβές χαρτζιλίκι. Με τη μόνιμη και σταθερή δουλειά να μοιάζει με μακρινό παρελθόν και το κλίμα ανασφάλειας να κυριαρχεί, μιας και το σύστημα φρόντισε να δημιουργήσει τεράστιες στρατιές ανέργων ως εφεδρεία για να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους.
Στον καιρό της κρίσης θέση έχουν μόνο τα κλειστά νοσοκομεία και η διάλυση της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης. Με ασθενείς δύο ταχυτήτων, με βάση το αν μπορούν να πληρώσουν το 5ευρο (που θέλουν σύντομα να γίνει 25ευρο) για τη νοσηλεία τους και αν μπορούν να έχουν την οικονομική πρόσβαση στα φάρμακα, που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη (όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά θα παίρνει γενόσημα φάρμακα).
Θέση έχουν μόνο το «νέο» σχολείο των υποσιτισμένων μαθητών και το «Πανεπιστήμιο του Μνημονίου», όπου τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογενειών πετιούνται βίαια έξω από αυτά. Για όσους καταφέρουν τελικώς να σπουδάσουν δεδομένη είναι η εντατικοποίηση της εκπαίδευσης και η «δια βίου μάθηση», δηλαδή η συνεχής επανακατάρτιση. Στόχος όλων αυτών, στην ουσία, είναι το να αποτελέσει η νεολαία τους μελλοντικούς ανειδίκευτους εργαζόμενους-άνεργους που θα είναι πλήρως πειθαρχημένοι και θα στέκονται έρμαια των εργοδοτών τους.
Στον καιρό της κρίσης δε χωράνε τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οι επιστρατεύσεις και οι απαγορεύσεις των απεργιών έχουν γίνει καθεστώς ενώ η τρομοκρατία και η καταστολή των αγώνων αποτελούν βασικό κομμάτι της καθημερινότητας. Όποιος αγωνίζεται και αντιστέκεται ενάντια στη βάρβαρη πολιτική του συστήματος στοχοποιείται ως «το άλλο άκρο» και βαφτίζεται τρομοκράτης.
Απέναντι σε αυτήν την βάρβαρη πολιτική που οπλίζει το χέρι των δολοφόνων, καλείται ο λαός και η νεολαία να παλέψουν! Γιατί αυτή η πολιτική δεν μπορεί να διορθωθεί αλλά μόνο να ανατραπεί. Καθήκον του λαού και της νεολαίας, λοιπόν, όπως τότε έτσι και σήμερα, είναι να μετατρέψει το ποτάμι αυτό της οργής σε μαζική και οργανωμένη αντίσταση, τη μόνη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την πολιτική τους.

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr