Η συμφωνία Ελλάδας–ΠΓΔΜ, πέρα από το ότι είναι μια αντιδραστική συμφωνία ανάμεσα σε δυο αντιδραστικές αστικές τάξεις, έχει επάνω της και τη σφραγίδα του δυτικού ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ. Είναι μια συμφωνία η οποία έχει προκύψει μέσα από τις αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια και είναι η συνέχεια του καθεστώτος της εξάρτησης και στα δύο γειτονικά κράτη. Είναι προφανές για όποιον θέλει να το δει ότι η συμφωνία αυτή δεν εξυπηρετεί την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων, αντίθετα αναζωπυρώνει τα μίση και τους εθνικισμούς και δεν είναι μια συμφωνία η οποία ανοίγει το δρόμο για τη σταθερότητα στην περιοχή.
Το αντίθετο, μάλιστα, η σταθερότητα χρόνια τώρα, με τις αιματοβαμμένες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια, έχει πάει περίπατο. Οι εξελίξεις που υπάρχουν, αν και έχουν φορτίσει μια συζήτηση γύρω από το ονοματολογικό, δεν μένουν μόνο στο ζήτημα του ονόματος αλλά έχουν πάρει συνολικότερες προεκτάσεις. Σε αυτή τη φάση θα λέγαμε το κύριο ζητούμενο για τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ είναι πώς θα διευρύνουν και θα εδραιώσουν ακόμα παραπέρα την επιρροή τους στην περιοχή και πώς θα ανακόψουν τα ερείσματα της Ρωσίας σε αυτήν.
Ελλάδα, το αφεντικό των Βαλκανίων*
*Από μπροσούρα της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Αθήνας τον Ιούνιο του 2008
Είχαμε και έχουμε την άποψη ότι αυτό που τίθεται αλλά και αυτό που ετίθετο χρόνια τώρα όταν αναδεικνυόταν το ζήτημα του λεγόμενου Μακεδονικού δεν ήταν το ζήτημα του αυτοπροσδιορισμού του γειτονικού λαού, που διεκδικούσε την ανεξαρτησία του απέναντι σε ξένους και ντόπιους προστάτες και απέναντί του έβρισκε την ελληνική αστική τάξη, η οποία είχε αναπτυγμένη ιμπεριαλιστική δραστηριότητα στην περιοχή. Ποτέ δεν την «πατήσαμε» από την αντίληψη που διακατέχει μεγάλο μέρος της αναρχίας, του τροτσκισμού και τα τελευταία χρόνια και το ΚΚΕ περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας η οποία πατάει πόδι στα Βαλκάνια και το Αιγαίο. Άλλωστε, μέχρι και τις πρόσφατες κινήσεις του Τσίπρα στα Βαλκάνια τις βλέπαμε υπό το πρίσμα του «σπρωξίματος» από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές και από τις αυξημένες αρμοδιότητες που δίνουν στην ελληνική αστική τάξη στην περιοχή (για πόσο, μένει να δούμε).
Ακόμη, ποτέ δεν «ελαφρύναμε» αυτή μας την τοποθέτηση μπροστά σε πολιτικές εξελίξεις που δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε. Αρκετοί από τους παραπάνω έπεφταν σε παλινωδίες και οξύμωρα όταν μπροστά στη σκληρή εποπτεία από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τα μνημόνια μίλαγαν για χούντα ΕΕ-ΔΝΤ, αλλά η αντίληψη του ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης τους έπεφτε λίγο… βαριά. Σήμερα που τα μέτρα έχουν γίνει μόνιμη κατάσταση και ΕΕ και ΔΝΤ έχουν εδραιώσει την παρέμβασή τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, οι χούντες έχουν υποχωρήσει και μπροστά στα εξόφθαλμα ενδεχόμενα πολέμου όλοι, μέχρι και η αναρχία, θυμήθηκαν τη λέξη ιμπεριαλισμός. Η αλήθεια όμως είναι ότι μείνανε μόνο στη λέξη και όχι στην ουσία. Αυτό γιατί για να παραδεχτεί κάποιος σήμερα ότι η αστική τάξη αυτής της χώρας είναι εξαρτημένη πρέπει να κάνει έναν σοβαρό απολογισμό για το τι έλεγε την προηγούμενη περίοδο.
Ναι στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού. Όχι στην ελληνική εθνικιστική επιβολή*
*ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ Ιούνης 2018
Το μέγεθος της σύγχυσης κάποιων έγινε αρκετά προφανές όταν τέθηκε το ζήτημα της εισόδου της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Οι ιμπεριαλιστές έτρεξαν να ανακοινώσουν τα βαφτίσια και ο τροτσκισμός, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι έσπευσαν να δηλώσουν ότι είναι δικαίωμα του λαού της ΠΓΔΜ να προσδιορίζεται όπως θέλει. Αλήθεια, ποιο κίνημα λαϊκό βγήκε στο προσκήνιο και ζήτησε να προσδιοριστεί… όπως τελοσπάντων ήθελε; Η αλλαγή του ονόματος της γείτονος ήταν προϊόν παρεμβάσεων των πιο αιματοβαμμένων δυνάμεων στον πλανήτη ή ήταν λαϊκή απαίτηση; Αυτές οι δυνάμεις που ανέδειξαν και αναδεικνύουν το ζήτημα του αυτοπροσδιορισμού, θεωρώντας ότι αυτό κρίνεται σήμερα, πέρα από τη σύγχυση που δημιουργούν δίνουν και χείρα βοηθείας στους ιμπεριαλιστές, στον αλυτρωτισμό και τον εθνικισμό που καλλιεργείται από την πλευρά της ΠΓΔΜ αλλά και βγάζουν λάδι τον τυχοδιωκτικό ρόλο που παίζει η ελληνική αστική τάξη στην περιοχή.
NAI ΣTHN ANAΓNΩPIΣH THΣ ΔHMOKPATIAΣ THΣ MAKEΔONIAΣ – δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό*
*Ανακοίνωση του ΕΕΚ Ιούνης 2018
Πρέπει λοιπόν με βάση αυτές τις τοποθετήσεις να πανηγυρίζει το κίνημα σήμερα; Ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα του λαού της ΠΓΔΜ και, αν ναι, κάτω από ποιανού την πίεση; Όλες αυτές οι δυνάμεις, αδυνατώντας να κάνουν μια τοποθέτηση η οποία να μην προσκρούει στην ίδια την πραγματικότητα, επενδύουν στον αντι-εθνικισμό και αναλώνονται σε μεγάλο βαθμό ως το σημείο του ετεροκαθορισμού από τις κινήσεις των εθνικιστικών ομάδων στη χώρα. Ας αναλογιστούν όλοι αυτοί που τοποθετιούνται «ντούρα» αντι-εθνικιστικά ότι ελλείψει κινήματος τα αιτήματα του αυτοπροσδιορισμού, της αναγνώρισης κτλ αποκτούν δεξιό-αντιδραστικό πρόσημο όταν δεν μπαίνουν από την εργατική-λαϊκή σκοπιά. Επιπλέον τα αιτήματα και τα συνθήματα αυτά μπορεί να τους φέρνουν σε μια αντιπαράθεση με τους εθνικιστές και τους φασίστες, αλλά είναι αιτήματα τα οποία υιοθετούν ακροδεξιές δυνάμεις στην ΠΓΔΜ, εκεί πατάνε και δίνουν και τροφή σε όλη τη συζήτηση του αλυτρωτισμού που η εκεί αστική τάξη σπεύδει να αβαντάρει.
Η Μακεδονία ανήκει στις αρκούδες της και ο ελληνικός εθνικισμός το ίδιο*
*Α.Π. Ροσινάντε Φεβρουάριος 2018
Ο ιμπεριαλισμός είναι εδώ και είναι αμείλικτος. Είναι απαράγραπτος όρος για κάθε πολιτική δύναμη που προσπαθεί να παρέμβει στο κίνημα σήμερα να διαβάζει την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Το να μην τοποθετιέται κάποιος για το ΝΑΤΟ στην προκειμένη περίπτωση και να αναδεικνύει τον επεκτατισμό του ελληνικού κεφαλαίου, πέρα από το ότι βγάζει λάδι τον ιμπεριαλισμό, θολώνει στον πλατύ λαό το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η αστική τάξη αλλά και η κυβέρνηση, οι οποίες είναι πρόθυμες να προχωρήσουν σε κάθε είδους συμφωνίες για να εξυπηρετήσουν το ξένο κεφάλαιο. Ακόμη θα λέγαμε πως είναι αρκετά προκλητικό αλλά και θρασύ το να θεωρούν κάποιοι χώροι της αναρχίας και της αυτονομίας πως η συζήτηση για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία θέση στη σημερινή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στα Βαλκάνια όταν είναι αυτοί που έχουν μακελέψει τη Γιουγκοσλαβία, έχουν «στήσει» το Κόσοβο και σπείρει το δηλητήριο του εθνικισμού από την Αλβανία ως την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ.
Η απαντήσεις στα δύσκολα ερωτήματα που προκύπτουν πρέπει πάντα να δίνονται υπό το πρίσμα της αντίθεσης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό σε συνδυασμό με την προοπτική της αδελφοσύνης και του διεθνισμού των λαών και των εργατικών τάξεων της περιοχής. Στα σύνθετα εθνικά ζητήματα της περιοχής μας, που έχουν μεγάλη ιστορική διαδρομή και σύγχρονα δεδομένα, δεν μπορούμε να απαντάμε μεταφυσικά. Το Αιγαίο δεν ανήκει στα ψάρια του, λοιπόν, όπως και η Μακεδονία δεν ανήκει στις αρκούδες της. Ανήκουν σε αστικές τάξεις που έχουν αποφασίσει να στηρίζουν το ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο και να έχουν διαφορετικά–αντιπαραθετικά συμφέροντα η καθεμία. Αυτό που πρέπει κάθε φορά να γίνεται ξεκάθαρο είναι πως ο κάθε λαός θα μπορέσει να απαντήσει αυτά τα ζητήματα μόνο στην προοπτική της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και του αγώνα απέναντι στο ντόπιο κεφάλαιο. Σε αυτή την πάλη μπορεί να βρει συμμάχους τους γειτονικούς λαούς ενάντια στον κοινό εχθρό.
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
