Από τη μια, η κυβέρνηση και σύσσωμες οι αστικές δυνάμεις ανακουφίζονται και σχεδόν πανηγυρίζουν που το γαλλικό αεροπλανοφόρο καταπλέει στην Ανατολική Μεσόγειο και μπαίνει ως «ασπίδα» (!!) στην περιοχή της Κύπρου. Αυξάνονται, έτσι, λένε, οι «προστάτες» μας στην περιοχή! Από την άλλη, το «βιβλίο της ανάπτυξης» που με τόσο καμάρι παρέλαβε ο Μητσοτάκης από τον υπουργό του, στο δια ταύτα του καταγράφει τα αναμενόμενα κονδύλια από το …ΕΣΠΑ και τις επιδιωκόμενες εισπράξεις από τα νέα ξεπουλήματα («αποκρατικοποιήσεις») του ΤΑΙΠΕΔ. Και όσον αφορά την οικονομία της χώρας, λοιπόν, έχουμε συσσώρευση «προστατών» και «δωρητών»!
Το φθινόπωρο του 2018, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου πανηγύριζε στο Ζάππειο την «έξοδο» της χώρας από τα μνημόνια και δεν δίσταζε να διακηρύττει ότι από δω και μπρος «η χώρα στέκεται στα δικά της πόδια». Και σε ολόκληρη τη θητεία της η προηγούμενη κυβέρνηση διατυμπάνιζε ότι το αλυσοδέσιμο της χώρας στις επιταγές των ιμπεριαλιστών και ιδιαίτερα των ΗΠΑ συνιστά τη «γεωπολιτική αναβάθμισή» της! Οι τωρινές εξελίξεις δεν είναι παρά η συνέχεια και οι συνέπειες των αδιεξόδων αυτής της πολιτικής, που επιχειρεί διαρκώς να παρουσιάσει το μαύρο-άσπρο. Το ξεπούλημα κάθε δημόσιας και παραγωγικής υποδομής ως «ανάπτυξη» που την «εγγυώνται» και τη «χρηματοδοτούν» αυτοί που ληστεύουν τη χώρα! Τη διαρκώς μεγαλύτερη ενίσχυση του ρόλου και της παρουσίας μέσα στη χώρα και στην περιοχή των εμπρηστών του πολέμου ως «εθνική επιτυχία» και ως θεμελιώδη όρο της «σταθερότητας και της ειρήνης» στην περιοχή!
Το ταξικό πρόσημο αυτής της πολιτικής γίνεται ολοένα και πιο βαρύ. Ο λαός μας σφίγγεται διαρκώς περισσότερο μέσα στη μέγγενή της. Αγριεύουν συνέχεια οι πολιτικές της εκμετάλλευσης, της εξαθλίωσης, μεγαλώνει ο κατάλογος των δολοφονημένων και σακατεμένων εργατών, μεγαλώνει η στρατιά του κόσμου που ζει την κοινωνική και εργασιακή βαρβαρότητα.
Σημαντικό πρόβλημα του λαού μας και των λαών της περιοχής παραμένει η πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική ένταση που έχει οξυνθεί στην περιοχή εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των υπηρεσιών που σε αυτούς τους ανταγωνισμούς παρέχουν οι τυχοδιωκτισμοί των εξαρτημένων αστικών τάξεων. Η απόφαση της διοίκησης Τραμπ να ανακηρύξει την Παλαιστίνη για πάντα κατεχόμενη από τα σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ ανεβάζει κι άλλο το θερμόμετρο, ενώ η Ρωσία «απαντά» στο συριακό πεδίο μέσω Άσαντ, με την αναθέρμανση των επιχειρήσεων στην Ιντλίμπ. Και βέβαια η θορυβώδης και θεαματική είσοδος του Σαρλ Ντε Γκολ στην Α. Μεσόγειο -καθώς η Γαλλία είναι αδειασμένη στη Μ. Ανατολή και ριγμένη στα Βαλκάνια- αποτελεί παράμετρο ενίσχυσης -και όχι κατευνασμού- των εντάσεων! Όλα αυτά, η κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος επιμένουν φυσικά να τα «διαβάζουν» με τα γυαλιά της εξάρτησης, των τυχοδιωκτικών και αντιδραστικών χαρακτηριστικών τους. Καθώς οι ΗΠΑ επιμένουν να …αρνούνται να ικανοποιήσουν την αστική επιθυμία για μια ρητορική καταδίκη της Τουρκίας –πολύ περισσότερο τώρα που διαταράσσεται η έτσι κι αλλιώς τακτική και εύθραυστη σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία-, η κυβέρνηση και οι αστικές δυνάμεις έσπευσαν να ανακαλύψουν τον «αποφασιστικό τους σύμμαχο» στις επιδιώξεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού! Τρέχουν πίσω από το γαλλικό αεροπλανοφόρο, δηλώνουν διαθεσιμότητα για «πολιτική συμμετοχή» στις γαλλικές περιπολίες στα στενά του Ορμούζ, ετοιμάζονται για συμφωνία αναβάθμισης των Μιράζ, θυμήθηκαν και το παλιό σχέδιο (επί Τσίπρα) για αγορά γαλλικών φρεγατών! Την ίδια ώρα, ωστόσο, υπενθυμίζεται διακριτικά ότι για τις φρεγάτες έχουν «εκδηλώσει ενδιαφέρον» οι Αμερικάνοι –και μάλιστα με την επιδίωξη να πάρουν μετά το Νεώριο της Σύρου και τα ναυπηγεία της Ελευσίνας! Στην πραγματικότητα, ακόμα και η γαλλική πλευρά αντιλαμβάνεται ότι ο δικός της ρόλος σε σχέση με την Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είναι συμπληρωματικός της αμερικάνικης επικυριαρχίας! Εξάλλου, και η κυβέρνηση «δεν άκουσε» τις προτροπές του ΣΥΡΙΖΑ να «κρατήσει» για ένα διάστημα τη συμφωνία για τις βάσεις και έσπευσε να την ψηφίσει μαζί με το ΚΙΝΑΛ στη Βουλή. Ακόμα και στην περίπτωση της Ιταλίας, που για τον East Med δηλώνει πως αποτελεί «έργο κοινού ενδιαφέροντος σε επίπεδο ΕΕ» και στο ζήτημα της Λιβύης βρίσκεται στην πλευρά του Σάρατζ, ο Δένδιας ανακάλυψε ένα σημαντικό σύμμαχο!
Όλα αυτά –και πολλά άλλα- δεν αποτελούν «διπλωματικές αβροφροσύνες». Είναι εκφράσεις των αστικών αδιεξόδων, μιας αστικής τάξης που θέλει να εμφανίζεται απέναντι στον λαό ότι έχει «ισχυρούς συμμάχους» και «σχέδιο» για τη χώρα. Στην πραγματικότητα, είναι έρμαιο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και αντιθέσεων. Γι’ αυτό τόσο εύκολα η κυβέρνηση αποφάσισε την αποστολή patriot στη Σαουδική Αραβία (και μας «καθησυχάζει» διευκρινίζοντας ότι είναι… αμυντικό όπλο!) και συνολικά την ενίσχυση των σχέσεων με τα καθεστώτα του Ριάντ και των ΗΑΕ, εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο την πολιτική των αμερικανόπνευστων αξόνων!
Το … πραγματικό πρόσωπο της «κανονικότητας»
Η κυβερνητική «κανονικότητα» σημαίνει… μεγάλη ανάγκη δανεισμού (τέτοιου ή αλλιώτικου) και επίσης η «κανονικότητα» είναι τέτοια ώστε να προεξοφλεί ότι θα συνεχιστούν οι πολιτικές καταλήστευσης του λαού που εξασφαλίζουν το υπερπλεόνασμα. Επίσης, για μας είναι προφανές ότι η επιτυχία του 15ετούς καθόλου δεν βασίζεται στην «ανάκαμψη της οικονομίας», αλλά σε πολιτικές αποφάσεις των «αγορών» (δηλαδή των ιμπεριαλιστών) που στις παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες έκριναν αναγκαία μια τέτοια «στήριξη» της κυβέρνησης και συνολικά του συστήματος στη χώρα.
Βέβαια τα οικονομικοπολιτικά δεδομένα δεν σταματούν στα παραπάνω. Είναι σε εξέλιξη η διαμόρφωση μιας εκτεταμένης επιχείρησης πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και συνολικότερα «ρύθμισης» των λεγόμενων κόκκινων δανείων που θα διαμορφώσει -μέσω αρπαγής μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων- ένα άλλο κοινωνικοοικονομικό τοπίο. Είναι, επίσης, στόχος το 2020 να εισπραχθούν από το ΤΑΙΠΕΔ 2,4 δις από τις λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις. Δίπλα στο 30% του αεροδρομίου της Αθήνας και το 100% της ΔΕΠΑ, έχουν μπει για την κάλυψη αυτού του στόχου και δέκα περιφερειακά λιμάνια. Τελικά και προφανώς, η στήριξη που παρέχεται θα πληρωθεί και στο πολλαπλάσιο της…
Αλλά και πάλι οι εξελίξεις περί της οικονομίας καθόλου δεν σταματούν εδώ, αφού εκτός από την ληστεία των εμπράγματων αξιών πρέπει να προωθηθεί και η ληστεία της τρέχουσας αξίας της εργατικής δύναμης και των δικαιωμάτων του λαού. Γι αυτό είναι σε πλήρη εξέλιξη η άγρια αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση. Ενάντια στις συλλογικές συμβάσεις και επιβάλλοντας άγρια εκμετάλλευση και με τη ΓΣΣΕ ανοιχτό υπηρέτη αυτής της πολιτικής. Με τη νέα αντιασφαλιστική επιδρομή που θωρακίζει την προηγούμενη του Κατρούγκαλου και προετοιμάζει την επόμενη. Με την επίθεση στη νεολαία που επιδιώκει να ετοιμάσει στρατιές ισόβια ευέλικτων και ανακυκλώσιμων μεταξύ ανεργίας και μισοεργασίας εργαζομένων. Με την κατάργηση στοιχειωδών κοινωνικών δικαιωμάτων σε υγεία-περίθαλψη-εκπαίδευση. Και με την αναγκαία για όλη αυτή την πολιτική βαρβαρότητα και φασιστικοποίηση ενάντια σε κάθε δικαίωμα οργάνωσης και πάλης να είναι διαρκώς παρούσα, ενώ οι πρόσφυγες–μετανάστες, όπως αποδείχτηκε ξανά πρόσφατα στη Μόρια της Λέσβου, να είναι οι πιο «κατάλληλοι» για την «εμπέδωση» αυτής της βαρβαρότητας.
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
