Παρουσιαζόμενο στο διεθνές αντιιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό κάμπινγκ, εργαστήριο και δράση

Ελλάδα 15-22 Ιουνίου, 2003
Δρ Darshan Pal,πρόεδρος του AIPRF

Η αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στο αντιπολεμικό κίνημα. Ανάγκες, ικανότητες και προοπτικές

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Εγώ, εξ ονόματος της οργάνωσής μου, τα μέλη της και όλοι οι επαναστατικοί και δημοκρατικοί πληθυσμοί της Ινδίας, στέλνουν τους επαναστατικούς χαιρετισμούς στους διοργανωτές αυτού του προγράμματος,, στο ILPS και την ATIK, και σε όλες τις άλλες αντιιμπεριαλιστικές και επαναστατικές δυνάμεις που βρίσκονται εδώ. Ευχόμαστε σε αυτές τις συζητήσεις και ενέργειες μια μεγάλη επιτυχία.
Αυτό το θέμα αποτελεί σημείο- κλειδί δεδομένης της απεραντοσύνης του κινήματος της αντι-παγκοσμιοποίησης, αφ” ενός, και της έλλειψης κατεύθυνσής του αφ” ετέρου. Δυστυχώς το πρωτοφανές μέγεθος αυτών των κινημάτων συνοδεύεται από την έλλειψη μιας συνεπούς εναλλακτικής λύσης και ενός ευδιάκριτου αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου. Το πλήθος Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων(ΜΚΟ), με το σύνθημα, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός » είναι μια σαφής παρεκτροπή του κινήματος σε μια ασαφή, διασκορπισμένη και ουτοπιστική εναλλακτική λύση. Γι’ αυτό οι μαρξιστές θα έπρεπε να επέμβουν σε τέτοιες κινήματα για να τους δώσουν κάποια συνοχή και μια κατεύθυνση ώστε να το οδηγήσουν πέρα από τους περιορισμούς των ΜΚΟ. Εκτός αυτού, οι σοσιαλδημοκράτες που επιδιώκουν συχνά να καθοδηγήσουν αυτά τα κινήματα, πρέπει να αντιμετωπιστούν για την υποκρισία τους και την τεράστια αναντιστοιχεία λόγων και έργων. Αλλά για να γίνει αποτελεσματικά αυτό, και να κερδισθούν τα γνήσια στοιχεία πρέπει να ψάξουμε στις πρωταρχικές αιτίες για τον πόλεμο στη συγκεκριμένη κατάσταση, και να είμαστε σε θέση για να προβλέψουμε τη γενική σειρά μαθημάτων της. Τα επιχειρήματα θα πρέπει  να είναι πειστικά, για να είναι αποτελεσματικά.
Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι γεωπολιτικοί ελιγμοί και τα οικονομικά συμφέροντα είναι ένας περίπλοκος ιστός μέσα στο επικρατούν κεφαλαιοκρατικό /ιμπεριαλιστικό σύστημα. Είναι ασύλληπτο να εξετάσει κανείς τη μια πτυχή χωρίς την άλλη. Όπως είχε πει κάποτε ο Λένιν : “ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα και η πολιτική δεν είναι παρά η συγκεντρωμένη έκφραση της οικονομίας.”  Η εσωτερική δυναμική του πολέμου του Ιράκ μπορεί να γίνει κατανοητή πλήρως μόνο αν ειδωθεί  σε αυτές τις διασυνδέσεις. Εκτός αυτού, μόνο με μια τέτοια επιστημονική κατανόηση της γενικής κατάστασης  μια περιεκτική τακτική μπορεί να εξελιχθεί για να αντιμετωπίσει την πολεμοκαπηλεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού διεθνώς και του αντίκτυπού της σε οποιαδήποτε χώρα τοπικά.
Η εποχή του ιμπεριαλισμού έχει βεβαιώσει δύο φρικτούς παγκόσμιους πολέμους και οι αναρίθμητους πόλεμους για την κατάκτηση των αγορών από τη μια ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Το τέλος του ψυχρού πολέμου μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών υπερδυνάμεων εγκαινιάστηκε με τον πόλεμο στο Ιράκ από τους ιμπεριαλιστές. Ακολουθήθηκε από τους πολέμους στην ανατολική Ευρώπη για την ανακατανομή των αγορών. Αλλά, ενώ αυτές οι πράξεις της επιθετικότητας έχουν ουσιαστικά συνεχίσει ασταμάτητα από εκείνους που φωνάζουν το δυνατότερο για την ειρήνη, είναι με την αλλαγή αυτού του αιώνα που η πόλεμοκαπηλεία των αμερικάνων ιμπεριαλιστών έχει πάρει μια νέα ποσοτικά στροφή. Στους προηγούμενους πολέμους της δεκαετίας του ’90 που ολόκληρη η δύση συνασπίστηκε για να  καταλάβει τις αγορές από τη θρυμματισμένη σοβιετική αυτοκρατορία. Από το 2000, οι ΗΠΑ (μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία) επιδιώκουν να καταλάβουν τις αγορές για τον εαυτό τους, με κόστος ακόμη και τους  παραδοσιακούς ευρωπαίους συμμάχων τους.
Ποιες είναι τότε οι αιτίες για το παρόν πολεμικό σενάριο όπου όλες οι χώρες του κόσμου αντιμετωπίζουν μια ολοκληρωτική απειλή από τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα από τις 11 Σεπτέμβρη του 2001;. Το ζήτημα είναι ότι από τις αρχές του 2000, και ειδικότερα από τον Μάρτιο του 2001 η λέξη οικονομία έχει οδηγηθεί σε σοβαρή κατάσταση ύφεσης. Στην οποία, η αμερικανική οικονομία, που ήταν η μηχανή που οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στη δεκαετία του ’90 έχει χτυπηθεί. ιδιαίτερα άσχημα Οι όροι ύφεσης σε πολλές πτυχές της οικονομίας είναι οι χειρότεροι από τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο
Το βάθεμα της οικονομικής κρίσης παγκοσμίως από τις αρχές στις αρχές του 2001 έχει τα ακόλουθα αποτελέσματα για την παγκόσμια πολιτική:
Καταρχήν οι ιμπεριαλιστές, και ιδιαίτερα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, επιδιώκουν να ωθήσουν το φορτίο της κρίσης επάνω στις πλάτες των εργαζόμενων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στις πλάτες των υπανάπτυκτων χωρών του κόσμου – έτσι, η επιθετική προώθηση των πολιτικών της παγκοσμιοποίησης (οικονομική μεταρρύθμιση), αυξήσανε την ηγεμονία, και τις απειλές,  ακόμη και τους πολέμους για την κατάκτηση των υπανάπτυκτων χωρών  (π.χ. Αφγανιστάν και Ιράκ). Αυτό οδηγεί στην όξυνση της αντίθεσης μεταξύ του ιμπεριαλισμού και των καταπιεσμένων χωρών και των εθνών του κόσμου. Η αυξανόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων στις αναπτυγμένες χώρες ενισχύει την αντίθεση μεταξύ της εργασίας και του κεφαλαίου σε αυτές τις χώρες.
Δεύτερον, η οικονομική ύφεση οδηγεί στην αύξηση της διαμάχης μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στην απελπισμένη αρπαγή τους για μια φθίνουσα αγορά και τη διατήρηση των επιπέδων των κερδών. Η συνεργία της μεταψυχροπολεμικής περιόδου εξελίσσεται αργά στην ανάπτυξη της διαμάχης ιδιαίτερα μεταξύ μερικών χωρών της Ευρώπης και της Ρωσίας αφ” ενός και των ΗΠΑ αφ” ετέρου. Αν και η συνεργία συνεχίζεται, όταν η συμφωνία είναι δυνατή πάνω από το μοίρασμα των λαφύρων, αυτό γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολο, όταν η απελπισία να αρπάξουν το μέγιστο γίνεται ουσιαστική για την ίδια την επιβίωση των γιγαντιαίων TNCs( υπερεθνικές) τους - εν όψει της κρίσης, με ένα μειωμένο ποσοστό κέρδους και ακόμη και μεγάλων απωλειών και πτωχεύσεων.
Και τρίτον, η αμερικανική υπερδύναμη, προωθείται τώρα σε μια πορεία του στρατιωτικού τυχοδιωκτισμού  σε όλο τον κόσμο, με έναν διπλό σκοπό: α) να αρπάξει τις αγορές και τις πηγές πρώτων υλών και να ενισχύσει το επίπεδο εκμετάλλευσης του τρίτου κόσμου στα επίπεδα που βρισκόταν στην αποικιακή περίοδο και ακόμα παραπέρα, και β) να κρατήσει σε απόσταση τις αντίπαλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενισχύοντας τη στρατιωτική της δύναμη (και όχι μόνο μέσω του οικονομικού ανταγωνισμού). Ονειρεύεται μια αμερικανική αυτοκρατορία, που θα εξουσιάζει, ελέγχοντας ή και καταλαμβάνοντας, ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό απεικονίζεται στην αυξανόμενη αμερικανική μονομέρεια, στην περιφρόνηση για τα Ηνωμένα Έθνη και άλλα πολυμερή ιδρύματα και στη στήριξη στη στρατιωτική της δύναμη για να αποκομίσει το οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό πλεονέκτημα. Προσφεύγει στις ολοκληρωτικές και ακατέργαστες απειλές, ενάντια όχι μόνο στις υπανάπτυκτες; χώρες, αλλά και ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνιστές της.
Αυτή είναι η αυγή της νέας παγκόσμιας τάξης, όπου η Pax-Americana επιδιώκει να κυβερνήσει τα πάντα, όπου κανένας δεν θα σηκώσει κεφάλι ενάντια σε αυτό τον τυραννικό Άρχοντα των πάντων. Ο Χίτλερ και ο φασισμός γεννήθηκαν αμέσως μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία ώθησε τον κόσμο στις φρίκες του 2^ου παγκόσμιου πολέμου . Σήμερα, η πολεμοκαπηλεία και φασιστική δημαγωγία του είδους των Μπους/Μπλερ εξελίσσεται επίσης στη μέση μιας αυστηρής κρίσης των σημαντικότερων παγκόσμιων οικονομιών, συμπεριλαμβανομένης αυτής των ΗΠΑ – της χειρότερης από τον 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο. Ενάμισης χρόνος απελπισμένων φορολογικών και νομισματικών μέτρων έχουν αποτύχει να τραβήξουν την αμερικανική οικονομία από την ύφεση.
Ας δούμε τότε την έκταση αυτής της κρίσης για να πάρουμε μια καλύτερη εικόνα των  τωρινών γεωπολιτικών ελιγμών των ΗΠΑ και των αντιδράσεων των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Αυξανόμενη παγκόσμια υποχώρηση
Από την έκρηξη της φούσκας dot.com στις αρχές του 2000 η παγκόσμια και η αμερικανική οικονομία βρίσκονται σε μια κάμψη. Μέχρι τον Μάρτιο του 2001 οδηγήθηκαν στην ύφεση. Η οικονομική έκθεση των 30 πλουσιότερων χωρών του Ο.Ο.Σ.Α. έχει προβλέψει μια μικρή αύξηση 1,9% στο τρέχον έτος για τις χώρες μέλη της. Οτιδήποτε κάτω από 2,5% θεωρείται υποχωρητικό.
Ούτε βέβαια όλες οι οικονομίες άνθιζαν στις προηγούμενες περιόδους, ήταν μόνο η άνθιση  στην αμερικανική οικονομία, η οποία είναι τεράστια σε μέγεθος, που έδωσε κάποια δύναμη στην παγκόσμια οικονομία. Ενώ τώρα η μείωση είναι παγκόσμια (εκτός από την Κίνα), σε προηγούμενες  περιόδους, απ’ τη μια η Αμερική άνθιζε κάποιες χώρες απ’ την  άλλη αντιμετώπισαν την ισχυρή κρίση.  Έτσι, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 υπήρξαν συνολικά 60 υφέσεις στις αναπτυγμένες και υπανάπτυκτες χώρες  . Από αυτές, υπήρξε η κρίση ΜΣΙ (Μηχανισμός Συναλλαγματικών Ισοτιμιών) το 1992, η Μεξικάνικη κρίση το 1994/95, η ανατολικοασιατική κρίση το 1997, η ρωσική ρευστοποίηση το 1998, η κατάρρευση του Real(εθνικό νόμισμα) στη Βραζιλία το 1998/99, και η σημαντικότερη κατάρρευση των τουρκικών και αργεντινών οικονομιών από το 2000 – οι τελευταίες συνεχίζονται ακόμα. Η Ιαπωνία βρισκόταν σε συνεχή ύφεση ενώ οι ρωσικές και Ανατολικοευρωπαϊκές οικονομίες κατέρρευσαν ντε φάκτο κατά τη διάρκεια της περιόδου του 1990-1998, και μόνο από το 1999/2000 και μετά μπόρεσαν να σταθεροποιηθούν σε ένα μικρό μέρος του προηγούμενου μεγέθους τους.
Η αύξηση του παγκόσμιου εμπορίου ήταν μηδέν το 2001 και μόλις 3% πέρυσι – έναντι ενός μέσου όρου 7% καθόλη τη δεκαετία του ’90.Συνολικά μια έρευνα των Ηνωμένων Εθνών  έχει υπολογίσει ότι το παγκόσμιο ποσοστό αύξησης για το 2003 θα είναι ακριβώς 2,3% (αφού συμπερίληφθηκε και το ποσοστό αύξησης της Κίνας 7.5%), το οποίο σημαίνει μια συνέχεια της κρίσης (κάτω από 2,5% θεωρείται ως ύφεση).  Πέρυσι τα χρηματιστήρια έπεσαν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά-υπολογιζόμενη  από την πτώση του μετοχικού κεφαλαίου στο ΑΕΠ, η τρέχουσα πτώση στην αγορά (δηλ. πτώση στην αξία των χρηματιστηρίων) είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία.  Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) υπολόγισε ότι στα έτη 2001/2002 26 εκατομμύρια άνθρωποι θα είχαν χάσει τις εργασίες τους σε όλο τον κόσμο.
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία παγκόσμια, Ιαπωνία, ήταν σε μια κατάσταση ύφεσης για  ολόκληρη τη δεκαετία. Η Ιαπωνία είναι επίσης ο μεγαλύτερος πιστωτής παγκόσμια, ο μεγαλύτερος αποταμιευτής παγκόσμια, ο κάτοχος ενός γιγαντιαίου εμπορικού πλεονάσματος και έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα παγκόσμιου συναλλάγματος. Σήμερα η οικονομία της έχει μειωθεί απελπιστικά. Η οδηγημένη από την κρίση οικονομία της, με τις μειωμένες τιμές, τη συρρικνούμενη  παραγωγή, τη αναιμική συνολική ζήτηση και την αυξανόμενη ανεργία, δεν έχει αποκριθεί στα διάφορα νομισματικά μέτρα.  Διάφορες φορολογικές τονωτικά πακέτα κατά την προηγούμενη δεκαετία έχουν αποτύχει να αποτρέψουν τον αντιπληθωρισμό και την παρατεταμένη οικονομική στασιμότητα. Η ανεργία είναι στον υψηλότερο αριθμό της πάντα κατά 5,5%, και συνεχίζει να αυξάνεται. Οι πτωχεύσεις συνεχίζουν αμείωτες στις 19.458 το 2002  -το δεύτερο υψηλότερο νούμερο στη μεταπολεμική εποχή. Το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ για το 2002 ήταν για ακόμη μία φορά αρνητικό και προβάλλεται να είναι ένα ελάχιστο 0,3% στο τρέχον έτος. Έχει καταγράψει το μεγαλύτερο φορολογικό έλλειμμά όλων των εποχών το 2002 σε 7,9% του ΑΕΠ .
Η οικονομία της Ρωσίας, που αποτελούσε κάποτε μια αντίπαλη υπερδύναμη, έχει τώρα μειωθεί σε αυτή του μεγέθους μιας μικροσκοπικής χώρας όπως το Βέλγιο. Αν και έχει σταθεροποιηθεί κάπως μετά από την μεγάλη συντριβή του 1998, είναι σήμερα μια αποδυναμωμένη ιμπεριαλιστική δύναμη, με μια μεγάλη όμως στρατιωτική μηχανή. Η πολιτική δύναμή της θα βρεθεί στη συμμαχία της με τη μια ή άλλη σημαντική ιμπεριαλιστική συμμαχία, όταν και αν αυτές προκύψουν.
Η ανατολικοασιατική κρίση (στην πραγματικότητα οικονομική επίθεση του εμπορικού κεφαλαίου) του 1997 είχε άσχημες επιπτώσεις στις αποκαλούμενες οικονομίες- τίγρεις  ωθώντας τις βαθύτερα στα πλοκάμια του αμερικανικού χταποδιού. Η οικονομική πτώχευση και η συντριβή τους στις τιμές ανταλλαγής αποθεμάτων επέτρεψαν US TNCs  να καταπιούν  επιχειρήσεις (π.χ. Daewoo από τη GM) σε γελίες τιμές.
Η Ευρώπη αν και δεν έχει χτυπηθεί από οποιαδήποτε σημαντική κρίση είναι επίσης σε άσχημη φάση τα τελευταία τρία έτη. Ιδιαίτερα η γερμανική οικονομία, που είναι ένα τρίτο μεγαλύτερη  από αυτή της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, είναι η χειρότερα χτυπημένη. Το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ για την ζώνη του ευρώ ήταν μόνο 0,2% το 2002 και αναμένεται να είναι μόνο 1,3% φέτος. Από αυτό, το ποσοστό αύξησης της Γερμανίας ήταν πέρυσι ακριβώς 0,2% και αναμένεται  να είναι ακριβώς 0,6% στο τρέχον έτος. Η ανεργία έχει οξυνθεί στην Ευρώπη και συνεχίζει να ανεβαίνει- από στις αρχές του τρέχοντος έτους ήταν 10,3% στη Γερμανία, 11,9% στο Βέλγιο, 12% στην Ισπανία και 9,1% στη Γαλλία. Στη Γερμανία,  5 lakh (            ) περισσότερες εργασίες χάθηκαν μόνο μέσα  στους δύο μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο φέτος. Οι μαζικές πτωχεύσεις έχουν χτυπήσει τη γερμανική οικονομία, συμπεριλαμβανομένων μερικών μεγάλων επιχειρήσεων όπως η Kirch (μέσα ενημέρωσης), η Holzman (κατασκευαστική) και η Dornier (αερομεταφορές)- 32.000 επιχειρήσεις  κατέρρευσαν  πέρυσι και ο αριθμός αναμένεται για να είναι 40.000 στο τρέχον έτος. Το μεγαλύτερο χρηματιστήριο της Γερμανίας είχε πτώση πέρυσι κατά 44%, η μεγαλύτερη πτώση στις αναπτυγμένες χώρες. Μερικοί δείκτες λένε ότι αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση από το 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Οι οικονομίες των υπανάπτυκτων χωρών του κόσμου είναι σε τρομερή κατάσταση, όπου το φτώχια και η εκμετάλλευση έχουν φτάσει στα άκρα που σπάνια έχουμε ξαναδεί. Το πλουσιότερο 20% του κόσμου αρπάζει περισσότερο από 85% του εισοδήματος. Τα τρία πλουσιότερα πρόσωπα στον κόσμο έχουν περιουσιακά στοιχεία μεγαλύτερα από το συνολικό πληθυσμό των 48 φτωχότερων χωρών -με έναν συνολικό πληθυσμό 600 εκατομμυρίων. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου -3-δισεκατομμύρια- εργατικού δυναμικού είναι είτε άνεργο είτε σοβαρά υποαπασχολούμενο. Το χρέος του Τρίτου κόσμου έχει φθάσει τώρα στον αστρονομικό νούμερο των 2,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων . Μερικές οικονομίες, όπως εκείνες της Τουρκίας και της Αργεντινής ωθήθηκαν για να καταρρεύσουν. Η Αργεντινή είδε το ΑΕΠ της να πέφτει πάλι κατά 10% πέρυσι, το κατά κεφαλήν εισόδημά της έχει υποδιπλασιαστεί και η ανεργία βρίσκεται στο  25% -είναι στο τέταρτο έτος της οικονομικής κατάρρευσής της.
Αλλά διαμέσου όλων αυτών των διακυμάνσεων είναι η αμερικανική οικονομία που κατόρθωσε να κάνει τη μέγιστη χρήση της επιθετικότητας του κεφαλαίου, που προωθείται κάτω από τις ταμπέλες των “οικονομικών μεταρρυθμίσεων”  και της παγκοσμιοποίησης.  Η γιγαντιαία εκμετάλλευση έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη της οικονομία της στη δεκαετία του ’90, από  22% της παγκόσμιας παραγωγής, σε τουλάχιστον σε 30% της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής σήμερα. Αυτό είναι μια φαινομενική αύξηση σχεδόν 1% ετησίως.  (Εξεταζόμενη από μια άλλη γωνία η αμερικανική οικονομία ήταν 3,7 φορές η γερμανική οικονομία το 1990, σήμερα είναι 5 φορές το μέγεθός της.) Ένα παράδειγμα του είδους λεηλασίας που ωθεί την αμερικανική οικονομία ήταν η κατ” εκτίμηση καθαρή εκροή τεράστιων $30 δισεκατομμυρίων από τις 29 μεγαλύτερες χώρες του Τρίτου κόσμου το 2001 - Τον όγκο αυτής της εκμετάλλευσης θα τον είχε υφαρπάξει η ΑΜΕΡΙΚΗ. Η  παγκοσμιοποίηση έχει ωφελήσει την αμερικανική οικονομία τα μέγιστα. Αν και αποτελούσε μια υπερδύναμη ακόμα παλιότερα, έχει επιτύχει τώρα το γιγαντιαίο μέγεθος (που ανέρχεται για κατά προσέγγιση στο ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής), και είναι επομένως ικανή να διατάξει ευκολότερα σε ένα αλλά και σε όλους, περιλαμβανομένου και πολλούς από τους άλλους ιμπεριαλιστές ανταγωνιστές της.
Βέβαια, για να αντιμετωπίσουν τον αμερικανικό μονόλιθο μερικές χώρες της Ευρώπης έχει ενωθεί στο ευρώ, το οποίο θέτει μια δύσκαμπτη πρόκληση στο δολάριο. Εκτός αυτού, από το 2000/01 και οι ΗΠΑ ήταν σε μια αυστηρή κρίση, και όπως η ιαπωνική οικονομία, δεν έχει αποκριθεί στα τεράστια πακέτα υποστήριξης που διανέμονται από τη διοίκηση του Μπους. Αν και υπήρξε μια τεράστια αύξηση στο μέγεθος της αμερικανικής οικονομίας, οι έμφυτες αντιφάσεις στην κεφαλαιοκρατική οικονομία ήρθαν αποκαλύφθηκαν στο γύρισμα του αιώνα. Η τεχνητά διογκωμένη φούσκα των dot.com /telecom  της πρόσφατης δεκαετίας του ’90 εξερράγη το 2000, και η κρίση της υπερπαραγωγής επιδεινώθηκε μέχρι το  Μάρτιο του 2001.
Μερικοί από τους πρόσφατους οικονομικούς δείκτες της αμερικανικής οικονομίας είναι οι χειρότεροι από το Μεγάλο Κραχ:

• Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο αντιπληθωρισμό αποθεμάτων από τη δεκαετία του ’30  — από τις αρχές του 2000 υπάρχει μια συνεχής πτώση στο δείκτη χρηματιστηρίου, απ’ την  οποία  Αμερικανοί έχουν χάσει περίπου $8 τρισεκατομμύρια από την καθαρή αξία στην ανταλλαγή αμερικανικών αποθεμάτων.
• Μια έκθεση λέει ότι η τρέχουσα υποχώρηση χρονολογείται σταθερά από τον Μάρτιο του 2001. Από τότε, στα προηγούμενα 2 έτη, 2,1 εκατομμύριο εργάτες έχουν μείνει άνεργοι μόνο στις κατασκευές και άλλο ένα εκατομμύριο στον τομέα των υπηρεσιών. Μετρημένη από την απασχόληση, αυτό είναι η χειρότερη κρίση στις ΗΠΑ από το Μεγάλο Κραχ. Οι άνεργοι είναι τώρα 6½%, το υψηλότερο ποσοστό εδώ και 30 έτη, έναντι 3,9% το 2000. Και το ποσοστό συνεχίζει να αυξάνεται.
• Οι κεφαλαιουχικές δαπάνες των επιχειρήσεων έπεσαν στο  5,2% το 2001 και το 5,7% το 2002  — η χειρότερη διετής πτώση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Οι  αμερικανικοί κατασκευαστές χρησιμοποιούν σήμερα ακριβώς 73,5% της ικανότητάς τους δηλ. το 27% βρίσκεται αενεργό. Η κατάσταση στην αυτοκινητοβιομηχανία είναι ακόμα χειρότερη  —έχει την ικανότητα να παραγάγει 2 εκατομμύρια περισσότερα αυτοκίνητα ετησίως, δεδομένου ότι λειτουργεί ακριβώς στα δύο τρίτα των δυνατοτήτων της.
• Το 2001, των κορυφαίων 500 TNCs των ΗΠΑ, παρόλο που τα εισοδήματα  τους αυξήθηκαν κατά 3,3%, τα κέρδη τους μειώθηκαν κατά ένα γιγαντιαίο 53,5%  — που είναι η μεγαλύτερη πτώση στα εταιρικά κέρδη από τα 48 έτη που ξεκίνησε η Λίστα των 500 Πλουσιοτέρων.
• Η ίδια έκθεση προσθέτει ότι 97  από τη Λίστα των 500 Πλουσιοτέρων επιχειρήσεις ανέφεραν απώλειες συνολικά $148.5 δισεκατομμυρίων. Κατά το έτος 2002 η AOL Warner κατέγραψε τη μεγαλύτερη απώλεια στην εταιρική της ιστορία — $99 δισεκατομμύρια. Οι 11 μεγαλύτερες αερογραμμές των ΗΠΑ κατέγραψαν καθαρές απώλειες κατά προσέγγιση $30 δισεκατομμυρίων κατά τη διάρκεια των προηγούμενων τριών ετών. Η πτώχευση της WorldCom ήταν η μεγαλύτερη στην αμερικανική ιστορία. Με πόρους $100 δισεκατομμυρίων, ήταν δύο φορές  μεγαλύτερη από την Enron και τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το Global Crossing. Η WorldCom είχε 60.000 υπαλλήλους σε 65 χώρες, 20 εκατομμύριο πελάτες και έκπεμπαν τη μισή κυκλοφορία του Διαδικτύου.
• Το προηγούμενο έτος το δολάριο έπεσε κατά 24% έναντι στο ευρώ. Μέχρι τώρα, μόνο χώρες του Τρίτου Κόσμου είχαν υποστεί ένα τέτοιο υψηλό ποσοστό υποτίμησης νομίσματος. Για πρώτη φορά από το 1947 η ρουπία έχει ανατιμηθεί 6% έναντι του δολαρίου το προηγούμενο έτος.

Έτσι, βλέπουμε ότι η οικονομική κρίση είναι σε όλο τον κόσμο βαθιά. Η βαθιά οικονομική ύφεση αιωρείται σε ολόκληρο τον κόσμο. Και με τις ΗΠΑ, οι οποίες αποτελούν 30% της παγκόσμιας παραγωγής και οι εισαγωγές της που είναι 6% του παγκόσμιου ΑΕΠ (3% άνοδο από το 1990), στη βαθιά κρίση, η παγκόσμια οικονομία είναι στο χείλος του γκρεμού.

Ύφεση & πόλεμος
Όπως αναφέρθηκε ήδη υπάρχουν δύο γεωπολιτικές επιδράσεις της τρέχουσας ύφεσης. Κατ” αρχάς, μεγαλύτερη εκμετάλλευση των καταπιεσμένων μαζών του κόσμου, για να αντιπαλευτεί το μειωμένο ποσοστό κέρδους. Δεύτερον, ένας ξέφρενος αγώνας  για μίκρυνση των αγορών μεταξύ των μονοπωλιακών ομάδων, και των μεγάλων δυνάμεων που εξουσιάζουν τον κόσμο.Και οι δύο αυτοί οι παράγοντες ωθούν τους ιμπεριαλιστές στον πόλεμο. Η επίθεση στο Αφγανιστάν και το Ιράκ έχουν ένα στοιχείο και τα δύο.
Πάρτε παραδείγματος χάριν την επίθεση στο Ιράκ. Οι γιγαντιαίες συμβάσεις έχουν πάει ήδη σε διάφορους μεγάλους επιχειρηματικούς οίκους των ΗΠΑ και τώρα που έχουν αρθεί οι περιορισμοί στο πετρέλαιο για φαγητό η τεράστια αγορά πετρελαίου ανοίγει για το TNCs. Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Από σχολικά βιβλία μέχρι μολύβια και άλλες ανάγκες όλα βλέπουν προς την ιρακινή αγορά. Ιδιαίτερα το λόμπι του αμερικανικού σιταριού προσβλέπει στην τεράστια δυνατότητα του ξεφορτώματος των πλεονασματικών αποθεμάτων τους. Φυσικά, οι έμποροι όπλων είναι οι ευτυχέστεροι από όλους με τους πολέμους. Όλα κι όλα αυτό είναι μια φλέβα χρυσού για τη μεγάλη επιχείρηση των ΗΠΑ (και Βρετανών). Θα βοηθήσει στο απαβλυνθούν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματά τους ως ένα ορισμένο βαθμό. Επιπλέον η πτώση στις τιμές του πετρελαίου, θα βοηθήσει να εκτρέψει μερικά έξοδα των ΗΠΑ προς άλλα αγαθά, που διευκολύνουν την κρίση που δημιουργείται από μια μειωμένη αγορά για τα αγαθά.
Η δεύτερη πτυχή είναι επίσης σαφώς εμφανής στο Ιράκ  —π.χ. αυξαμένος αγώνας για τις αγορές. Η αντίθεση της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ρωσίας στον πόλεμο δεν ήταν για οποιουσδήποτε ηθικούς λόγους, αλλά για να προστατεύσουν τα τεράστια οικονομικά συμφέροντά τους στο Ιράκ. Οι ρωσικές και γαλλικές προσοδοφόρες συμβάσεις πετρελαίο υπό το καθεστώς Σαντάμ, το εμπόριο σε EURO, η γαλλική αγορά σιταριού στο Ιράκ, η γερμανική αγορά όπλων, κ.λπ. κ.λπ… τώρα όλα θα πάνε στις ΗΠΑ Εκτός αυτού, το εμπόριο σε EURO για άλλη μια φορά θα αντικατασταθεί από το εμπόριο σε δολάρια κι όχι μόνο αυτό, οι ΗΠΑ επιδιώκουν ήδη να κάνουν το δολάριο το κύριο νόμισμα προς χρήση ακόμη και μέσα στο Ιράκ. Τεράστια συμφέροντα παίζονται, αν σκεφτούμε ότι το Ιράκ έχει το δεύτερο-μεγαλύτερο απόθεμα πετρελαίου στον κόσμο και τις φτηνότερες δαπάνες εξαγωγής. Ο συμβιβασμός τους με τις ΗΠΑ είναι σήμερα επίσης για τον ίδιο λόγο  — να σώσουν οτι μπορούν από τα οικονομικά συμφέροντα τους εκεί.
Η Αμερική χρησιμοποίησε τον τεράστιο στρατιωτικό μηχανισμό της για να συντρίψει άσπλαχνα την κυριαρχία του Ιράκ μετατρέποντάς το σε το αποικία προκειμένου να εκμεταλλευτεί το κοινωνικοοικονομικό φάσμα της. Μ’ αυτό τον τρόπο επίσης αντιμετώπισε τη ευρωπαϊκή/ρωσική διπλωματία. Ενώ τα όπλα διοικούν, αν και οι ΕΕ / Ρωσία κέρδισαν τη διπλωματική μάχη, ήταν οι ΗΠΑ που κέρδισαν τον πόλεμο. Τα όπλα ξεπερνούν τη διπλωματία σε βαρύτητα. Αν και η παγκόσμια άποψη ήταν σφοδρά ενάντια στον πόλεμο, σήμανε ελάχιστα πριν η γιγαντιαία αμερικανική μηχανή του πολέμου, η οποία έχει μπει σε μια πορεία των κατακτήσεων. Μόλις καταλήφθεικε το Ιράκ άρχισε να απειλεί τη Συρία και το Ιράν με  πόλεμο. Έτσι, η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ θα προχωρήσει.
Αυτό καθορίζεται όχι από τους Bush και τους Rumsfelds, αλλά από τις ανάγκες των αμερικανικών μεγάλο-επιχειρήσεων σε περιόδους ύφεσης. Ο πόλεμος ενάντια στις χώρες του Τρίτου Κόσμου παίρνει μερικώς μόνο τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης περαιτέρω, με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό που θα επιτευχθεί σε μια νύχτα στον τομέα της οικονομίας του Ιράκ μέσω του πολέμου θα χρειαζόταν δεκαετίες για να επιτευχθεί μέσω των πολιτικών αλλαγών που θα έκανε  με ειρηνικά μέσα μια εύκαμπτη κυβέρνηση. Κάποιος μπορεί να πει ότι τέτοιοι πόλεμοι ενάντια σε μια τριτοκοσμική χώρα δεν είναι παρά η εφαρμογή των αρχών της παγκοσμιοποίησης ( φτάνοντας σε ακρότητες) με άλλα μέσα. Εκτός αυτού, μέσω του πολέμου η αγορά εξασφαλίζεται για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, ενώ στην ειρηνική διαδικασία μεταρ όλοι συναγωνίζονται για τον έλεγχο της.Με το ευρώ να υπερισχύει του δολάριο, ο ειρηνικός ανταγωνισμός μπορεί να σημάνει μια χαμένη μάχη για τις ΗΠΑ στη σφαίρα του εμπορίου και των επενδύσεων. Η δύναμη της επιβολής είναι έπειτα η μόνη απάντηση για να κερδίσει τις οικονομικές μάχες. Το Ιράκ το έχει αποδείξει αυτό.
Έτσι, λογικά ακολουθεί, οτι οι ΗΠΑ πρέπει να επιτεθούν εάν πρόκειται να διατηρήσουν την υπεροχή τους στον κόσμο. Δεδομένου ότι η ύφεση μεγαλώνει (και όλες οι οικονομικές προβλέψεις είναι σε εκείνη την κατεύθυνση) το αμερικανικό πολεμικό εμπόριο θα γίνει ακόμα  πιο φανατικό. Και εφ” όσον είναι ανίκανη μια αντίπαλη ιμπεριαλιστική δύναμη ή ομάδα να το προκαλέσει στρατιωτικά, θα συνεχίσει αυτή την πορεία του θανάτου . Μόνο, δεδομένου ότι οι αγριότητές της θα συνεχιστούν, οι λαοί του τρίτου κόσμου θα  επαναστατήσουν και θα κάνουν την ζωή κόλαση για τις ΗΠΑ. Αυτό φαίνεται ήδη, ως ένα ορισμένο βαθμό στο Αφγανιστάν και πιο καθαρά στο Ιράκ. Οι βομβιστικές επιθέσεις σε βρετανικούς/αμερικάνικους στόχους σε όλο τον κόσμο, το μποϊκοτάρισμα των βρετανικών/αμερικάνικων αγαθών, και της αντίστασης των ανταρτών ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις, έχουν αυξανόμενη τάση.

Στρατιωτική ανδρεία ισχυρισμού
Στον στρατιωτικό τομέα καμία δύναμη ή σύνολο δυνάμεων δεν αναλογεί στις ΗΠΑ. Ακόμη και οι σημαντικοί αντίπαλοί της  — Γαλλία, Γερμανία και Ρωσία  — ακόμη και ως ομάδα είναι ακόμα πολύ πίσω. Αυτό το χάσμα μεγαλώνει όταν οι Αμερικάνοι συνασπιστούν με τη Μεγάλη Βρετανία και το Ισραήλ για να διαμορφώσουν έναν ΑΞΟΝΑ. Εκτός αυτού, στην τεχνολογία επίσης οι ΗΠΑ είναι πολύ πιο μπροστά από τους υπόλοιπους. Είναι σ’ αυτή την υπεροχή που οφείλουν αυτές οι δυνάμεις του ΑΞΟΝΑ την υπεροψία τους.
Οι ΗΠΑ αποτελούν το 40% της αμυντικής παραγωγής παγκοσμίως, και (μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία) το 50% των εξαγωγών όπλων.
Με οικονομίες κατά προσέγγιση του ίδιου μεγέθους ($8 τρισεκατομμύρια), η Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας) θα ξοδέψει κατά προσέγγιση $180 δισεκατομμύρια για την άμυνα αυτό το έτος, στα $440 δισεκατομμύρια  της Αμερικής + πρόσθετα $75 δισεκατομμύρια για το Ιράκ. Η Μεγάλη Βρετανία ξοδεύει περίπου $35 δισεκατομμύρια, τη Ρωσία $31 δισεκατομμύρια, τη Γερμανία $27 δισεκατομμύρια και την Κίνα $44 δισεκατομμύρια.Ενώ οι ΗΠΑ ξοδεύουν 3,5%% του ΑΕΠ τους για την άμυνα, οι ΕΕ- 15 ξοδεύουν 1,9%. Με άλλα λόγια ο ΑΞΟΝΑΣ ΗΠΑ/ΑΓΓΛΙΑ/ΙΣΡΑΗΛ θα ξοδεύει πάνω από $550 δισεκατομμύρια για την άμυνα, ενώ το υπόλοιπο της Ευρώπης θα ξοδεψει μόνο $150 δισεκατομμύρια. Είναι μια πολύ ανισόμετρη αντιστοιχία, και η Ευρώπη έχει τις περαιτέρω ρωγμές. Εκτός από το ότι δεν είναι μόνο οι δαπάνες, οι ΗΠΑ έχουν σήμερα τα περιπλοκότερα όπλα, συμπεριλαμβανομένου και του πιό θανάσιμου πυρηνικού οπλοστασίου. Αν και η Γαλλία, η Γερμανία και το Βέλγιο έχουν προγραμματίσει να προχωρήσουν σε μια δική τους δύναμη (ανεξάρτητη ΝΑΤΟ τους) και τα σχέδια της Γαλλίας να αυξήσουν το στρατιωτικό υλικό της κατά $14 δισεκατομμύρια ετησίως για τα επόμενα έξι έτη, θα πάρει πολύ χρόνο να φθάσουν τις ΗΠΑ. Αν και μια συμμαχία με τη Ρωσία μπορεί να τους δώσει κάποια δύναμη, λόγω του πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσίας, δεν θα έχουν ακόμα καμιά αντιστοιχία στις δυνάμεις του ΑΞΟΝΑ σε έναν συμβατικό πόλεμο.
Εάν πάμε στις εξαγωγές, διαπιστώνουμε ότι στο έτος 2000, οι εξαγωγές αμερικανικών όπλων ήταν $14,2 δισεκατομμύρια, Αγγλικών $5 δισεκατομμύρια, Ρωσικών $3,5 δισεκατομμύρια, Γαλλικά 1,5 δισεκατομμύρια, Γερμανικά $0,8 δισεκατομμύρια, Σουηδικά & Κινέζικα $0,5 δισεκατομμύρια αντίστοιχα. Οι κύριοι εισαγωγείς όπλων, εκτός από την Κίνα, είχαν κυβερνήσεις φιλοαμερικάνικες, και πιθανότατα να είναι ένα μέρος της αμερικάνικης παγκόσμιας στρατηγικής. Μεταξύ 1996 και 2000 οι κύριοι εισαγωγείς ήταν: Ταϊβάν $12,2 δισεκατομμύρια, Σαουδική Αραβία $8,2 δισεκατομμύρια, Τουρκία $5,8 δισεκατομμύρια, Κίνα $5 δισεκατομμύρια και Ινδία $4,2 δισεκατομμύρια.
Μετά την 9/11, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το γεγονός ως πρόφαση για να απλώσουν το στρατιωτική επιβολή της σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τις αρχές του 2002, οι ΗΠΑ είχαν στείλει στρατεύματα στις Φιλιππίνες, στην Υεμένη, και τη Σομαλία. Είχαν οργανώσει 13 νέες στρατιωτικές βάσεις στις χώρες πλούσιες σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο  που περιβάλλουν το Αφγανιστάν. Επιπλέον,  οι ΗΠΑ έχουν σήμερα 12 αρμάδες ή ομάδες θωρηκτών, κάθε μια βασισμένη σε έναν γιγαντιαίο μεταφορέα αεροσκαφών (όπως το Enterprise), οι οποίες επιτηρούν τις 7-θάλασσες 24 ώρες το 24ωρο.
Και είχε αρχίσει τη  μεγαλύτερη στρατιωτική συγκέντρωση από τα ψυχροπολεμικά έτη της κυβέρνησης Reagan. Η κοινή στρατιωτική διοίκηση έχει υιοθετήσει ήσυχα, από 20ετή μέχρι 30ετή στρατιωτικά σχέδια για διεξαγωγή επιχειρήσεων ενάντια σε διάφορα κράτη και ένοπλες ομάδες ανά τον κόσμο.Το Μάρτιο του 2002, η διοίκηση ανήγγειλε ότι ήταν προετοιμασμένη για χρήση τα τακτικά πυρηνικά όπλα στα πρώτα χτυπήματα.  Εκτός αυτού, οι ΗΠΑ έχουν ξοδεψει πολλά για να εκπαιδεύσουν ξένους στρατιωτικούς  – που είχαν ήδη αυξηθεί απότομα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90. Μέχρι το 1999 οι Αμερικανικές Δυνάμεις Ειδικών Αποστολών πραγματοποιούσαν κοινές ασκήσεις με 152 χώρες.Μετά την 9/11 κι αυτό επίσης έχει αυξηθεί.
Με τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο να δημιουργούν μια ξεχωριστή δύναμη, ανεξάρτητη από το ΝΑΤΟ, η διαδικασία για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής στρατιωτικής δύναμης  είναι σε εμβρυική μορφή. Φυσικά έχει πολύ δρόμο ακόμα, ακόμα κι αν ευθυγραμμιστούν με τη Ρωσία. Στο μέλλον, φυσικά, υπάρχει η δυνατότητα αυτής της αναδυόμενης ανταγωνιστικής στρατιωτικής ομάδας, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας. Αλλά, προς το παρόν είναι πάρα πολύ νωρίς για να πει πώς θα προκύψουν οι διάφοροι συνασπισμοί δεδομένου ότι και οι δύο έχουν τις βαθιές αντιφάσεις μέσα τους.

Ανθρωποι ενάντια στον πόλεμο
Η άμεση προοπτική πρέπει να είναι να χτιστεί στα τεράστια αντιπολεμικά κινήματα και κινήματα αντι-παγκοσμιοποίησης σε όλο τον κόσμο. Αν και βασικά έχουν χαμηλό πολιτικό περιεχόμενο έχουν την τεράστια δυνατότητα να γίνουν ένα αποτελεσματικό, μαχητικό, αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα . Για, οποιαδήποτε αντιπολεμικό ή κίνημα αντι-παγκοσμιοποίησης πρέπει αργά να μετατραπεί σε αντι-ιμπεριαλιστικό ξεσήκωμα δεδομένου ότι ο κεφαλαιοκρατικός ιμπεριαλισμός βρίσκεται στις βάσεις τόσο του πολέμου όσο και της παγκοσμιοποίησης.
Για να γίνει αυτό, μια βασική προϋπόθεση είναι να οδηγηθεί σωστά εν μέσω των εμποδίων που τίθενται στην πορεία από το NGOs (ΜΚΟ) και τους σοσιαλδημοκράτες. Εν τούτοις από κοινού στις μάχες με τέτοια στοιχεία, η ηγεσία τους και οι λανθασμένες απόψεις τους πρέπει να εκτεθούν και οι πλατιές μάζες κάτω από την επιρροή τους να κερδισθούν σε μια συνεπή αντι-ιμπεριαλιστική θέση. Το ζήτημα είναι πρώτα απ” όλα είναι πολιτικό, μόνο τότε αυτό μπορεί να τσιμενταριστεί οργανωτικά.
Για να είναι αποτελεσματικότερες σε αυτό, όλες οι γνήσιες κομμουνιστικές επαναστατικές δυνάμεις πρέπει να ενωθούν σε ένα κοινό αντι-ιμπεριαλιστικό πρόγραμμα. Όπως είναι σήμερα είμαστε μια πολύ μικρή δύναμη μέσα σε εκείνη την θάλασσα της ανθρωπότητας. Επιπλέον εάν παρουσιάσουμε διαιρεμένο πρόσωπο, θα κλονίσει περαιτέρω από την αξιοπιστία μας. Η εναλλακτική λύση που υποβάλλεται από το CRs πρέπει να είναι δημιουργική και μη στερεότυπη πρέπει να είναι λαϊκιστική και όχι γεμάτη με ακατάληπτη φρασεολογία και πρέπει να είναι και ευδιάκριτη, και μη ανούσια. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη και μη αφηρημένη και προ πάντων πρέπει να απεικονίσει την εναλλακτική λύση του σοσιαλισμού με έναν ελκυστικό τρόπο. Τέλος, είναι εμείς που πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή των στρατευμένων μαχών που πραγματοποιούνται στα οδοφράγματα και που εξελίσσουν τις νεώτερες και νεώτερες μορφές προσπάθειας, συμπεριλαμβανομένων των αντιστασιακών μορφών προσπάθειας.
Σήμερα, αν και οι ικανότητές μας μπορούν να είναι μικρές λόγο της έλλειψης δύναμης, οι ανάγκες για έναν σωστό τύπο επέμβασης είναι μεγάλες. Εάν αυτή η παρέμβαση είναι αποτελεσματική και όχι επέμβαση ρουτίνας, οι φτωχές ικανότητες μπορούν μεταμορφωθούν σε μεγάλες ικανότητες. Οι αδύνατες ενέργειες μπορούν να μετατραπούν σε ισχυρές ενέργειες.
Η ουσία του θέματος είναι το πολεμικό-σενάριο που πρόκειται να εντείνει τη συνεχή αναφορά μεγάλες δυνατότητες. Με τη πάροδο του χρόνου οι ιμπεριαλιστικές αντιφάσεις επίσης θα ενταθούν, πράγμα που, εάν χρησιμοποιηθεί επιδέξια, χωρίς να γίνουμε θήραμα  οποιασδήποτε ιμπεριαλιστικής ομάδας, μπορεί να ενεργήσει ως σημαντικός καταλύτης στις τρέχουσες εξελίξεις. Τέλος, λόγω των ακραίων επιπέδων εκμετάλλευσης που επιβάλλονται σε όλο τον κόσμο, και ιδιαίτερα στις υποανάπτυκτες χώρες, οι επαναστάσεις των λαών ενάντια στους κεφαλαιοκράτες  μπορούν να πάρουν πρωτοφανής διαστάσεις.
Ας χρησιμοποιήσουμε τέτοιες ευκαιρίες στο μέγιστο για να δημιουργήσουμε ένα νέο κύμα αντι-ιμπεριαλιστικών προσπαθειών στις χώρες μας και σε όλο τον κόσμο.