Έγινε χθες η πολυδιαφημισμένη και από τα «αποκλεισμένα» από την πλατεία ΜΜΕ συζήτηση για το χρέος στο Σύνταγμα. Μια συζήτηση που από πολλές πλευρές θεωρήθηκε ότι επιβλήθηκε για να περάσει μια συγκεκριμένη άποψη για το ζήτημα.
Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο να σχολιάσουμε τη διαδικασία. Οι εισηγητές είχαν από ένα τέταρτο για να παρουσιάσουν τις απόψεις τους. Μετά ακολούθησαν οι ερωτήσεις , διάρκειας ενός λεπτού, και οι απαντήσεις σε αυτές, οπότε στην ουσία το συντριπτικό μέρος της εκδήλωσης μονοπωλήθηκε απ’ το πάνελ χωρίς να είναι δυνατόν να εκφραστεί μια άλλη γνώμη στη διάρκεια της συζήτησης, εκτός από αυτή των εισηγητών. Μετά την αποχώρηση των ομιλητών του πάνελ έγινε συζήτηση αν και στην πραγματικότητα η εκδήλωση είχε ολοκληρωθεί. Δόθηκε έτσι η ευχέρεια στους ειδικούς να μας ενημερώσουν χωρίς να συζητήσουμε μαζί τους.
Επί της ουσίας τώρα. Από το πάνελ απουσίαζε μια άποψη που είναι υπαρκτή και αρκετά διαδεδομένη στην ελληνική κοινωνία.
Αυτή που λέει ότι «το ζήτημα του χρέους δεν είναι δημιούργημα κάποιων κακών συμφωνιών, κάποιων διεφθαρμένων κυβερνήσεων διαπλεκόμενων με τράπεζες, αλλά είναι μονόδρομος για το ελληνικό κεφάλαιο, για τον ντόπιο καπιταλισμό» και ότι το χρέος εντάσσεται «στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα που ασφυκτικά εξαρτά κάθε τομέα της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά κράτη της Δύσης». Και ότι δεν αναγνωρίζει το χρέος σα πρόβλημα του ελληνικού λαού αλλά του εξαρτημένου ελληνικού κεφαλαίου οπότε το κίνημά μας δεν έχει κανένα λόγο να αναλώνεται σε προτάσεις και πολύ περισσότερο να εξαρτά την οποιαδήποτε διεκδίκηση από τη διευθέτησή του. Ή δεν το αναγνωρίζουμε και διεκδικούμε μισθούς, δουλειά, ασφάλιση, παιδεία, υγεία και ότι άλλο δικαιούμαστε ή το αναγνωρίζουμε και πάμε για μια άλλη διακυβέρνηση που θα σώσει μεν τη χώρα αλλά όχι απαραίτητα και το λαό της!
Αυτό που έγινε χθες ήταν να περάσει από την …πόρτα η λογική της ΕΛΕ (Eπιτροπή Λογιστικού Ελέγχου). Μια λογική που στηρίζεται στην αναγνώριση του χρέους σαν λαϊκό πρόβλημα και όχι σαν το όχημα περάσματος της επίθεσης που όλοι εδώ εναντιωνόμαστε. Πως αλλιώς ερμηνεύεται ο λογιστικός έλεγχος και ο διαχωρισμός του χρέους σε επαχθές και μη! Δηλαδή ένα τμήμα του, πιθανόν το μεγαλύτερο, θα πρέπει να το πληρώσουμε! Τελικά μάλλον τα φάγαμε όλοι μαζί, εκτός από τα …πανωτόκια!
Οι τοποθετήσεις του πάνελ, έστω και με τις διαφωνίες τους, δεν ξεφεύγουν από τη λογική των προτάσεων και λύσεων μιας άλλης διακυβέρνησης στα πλαίσια του ίδιου του συστήματος πάντα. Οι απόψεις τους μπορούν άνετα σε μια άλλη φάση που τα πράγματα θα στριμώξουν από το λαϊκό παράγοντα να χρησιμοποιηθούν σε μια κατεύθυνση κατευνασμού του και καναλιζαρίσματός του σε λύσεις ανώδυνες για το ντόπιο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές που έτσι κι αλλιώς έχουν κι άλλους τρόπους για να μας «ξαναχρεώσουν» και να συνεχίσουν να μας ξεζουμίζουν. Και τέλος πάντων από πού βγαίνει ότι η μερική ή και ολική διαγραφή, αναδιάρθρωση, κ.λπ. του χρέους θα έχει σαν αποτέλεσμα να επιστρέψουμε στις παλιές καλές εποχές της …λαϊκής ευημερίας; Eκτός και αν θέλουμε, το κεφάλαιο σίγουρα το θέλει, να λυθεί το πρόβλημα σαν της Τουρκίας π.χ., όπου η χώρα ναι μεν πάει καλά αλλά οι μισθοί κυμαίνονται στα 300 ευρώ πάνω κάτω! Για να μην πούμε για την Αργεντινή. Αλλού είναι λοιπόν το πρόβλημα και αυτό το «αλλού» απουσίασε εντελώς από τη χθεσινή συζήτηση. Γι’ αυτό και εκτιμούμε ότι ήταν χλιαρή η αντιμετώπιση του κόσμου που συμμετείχε στη συζήτηση αφού η παράθεση αλλεπάλληλων στοιχείων και η προσπάθεια διαμόρφωσης κλίματος υπέρ της ΕΛΕ δεν απαντάει στο πραγματικό του πρόβλημα, στο πως δηλαδή θα οργανώσει πιο αποτελεσματικά τον αγώνα του ώστε να καταφέρει νίκες απέναντι στη βάρβαρη πολιτική ΔΝΤ, ΕΕ, κυβέρνησης.
Πρέπει οι συντονιστές της πλατείας Συντάγματος να ανταποκριθούν πιο αποτελεσματικά σε αυτήν την αγωνία και να δώσουν με όποιο τρόπο νομίζουν μια εξήγηση για το πως ταιριάζει η ΕΛΕ και η έστω και μερική αναγνώριση του χρέους με το σύνθημα – απόφαση της συνέλευσης, με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα: ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ; Όσοι συμμετέχουμε στη πλατεία, άτομα, πολιτικές, θεματικές και κοινωνικές συλλογικότητες, σχήματα νεολαίας και γειτονιών, να υπερασπιστούμε την κατεύθυνση που έχει από την αρχή ο αγώνας που διεξάγουμε εδώ και δύο εβδομάδες
Αυτό που κατά τη γνώμη μας έμεινε μετέωρο χθες είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε τα μέτρα που έρχονται. Το Μνημόνιο 2 ή αλλιώς το «Προσωρινό Σύμφωνο Σταθερότητας» δεν πρέπει να αφήσουμε να ψηφιστεί. Ο σκοπός μας εδώ είναι να αγωνιστούμε να παρθούν πίσω τα έως τώρα μέτρα, να μην ψηφιστούν τα επόμενα, και να αγωνιστούμε μέχρι τέλους γι’ αυτό που λέμε. ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
