Οταν ο δήμιος σήκωσε τον μπαλτά, ο Ριζοσπάστης αναρωτήθηκε αν δεν είναι άνθρωπος κι αυτός. Με περισσή περιέργεια έσκυψε να τον δει κάτω από την ανατριχιαστική μαύρη κουκούλα. Κάνοντας μια ακόμα πιο τολμηρή κίνηση, την τράβηξε αποφασιστικά και τη φόρεσε στο νεκρό κεφάλι που πριν λίγο είχε αποκοπεί βίαια από το υπόλοιπο σώμα. Οι ρόλοι είχαν πια αντιστραφεί. Και τότε άρχισε το παραλήρημα του Ριζοσπάστη…
«Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» απελευθέρωσε όλες τις σκέψεις του συγγραφέα Α.Σ.Α. μέσα στις σελίδες του «Ριζοσπάστη» στις 28/12/2008. Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, θέλησε να βάλει τον αναγνώστη στη θέση του δολοφόνου. Ανέπτυξε όλων των ειδών τα επιχειρήματα για να δικαιολογήσει την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη, σκυλεύοντας κυριολεκτικά το νεκρό σώμα του παιδιού. Δύσκολο να συγκρατήσει κάποιος την οργή του όταν διαβάζει «…καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα με μας…Με βρίζανε τα κωλόπαιδα… βρίζανε τη μάνα μου…τα κωλόπαιδα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους… ή κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρεια προάστια που βαριούνται τη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες…»
Αηδιαστική είναι η προσπάθεια που κάνει ο συγγραφές να εμφανίσει το φονιά ως έναν έντιμο οικογενειάρχη. Γράφει: «…ένα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό… δεν είχα βύσμα…» και άλλα τέτοια μελοδραματικά ψέματα. Φτάνει, μάλιστα, στη γελοιότητα να τον χαρακτηρίζει ως συμβασιούχο για να τον κάνει συμπαθή στα μάτια των αναγνωστών, όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι ειδικός φρουρός και συμβασιούχος δεν υπάρχει. Είναι, όμως, πραγματική κατάντια όταν προσπαθεί να θέσει θέμα εξοστρακισμού. «…άλλον νόμιζα ότι βαρούσα… δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι –αν το κατέβασε- πάντως ό,τι έγινε έγινε χωρίς τη θέλησή μου…»
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από την αθλιότητα του «Ριζοσπάστη»! Γενικά, μέσα από τη φαιά λογοτεχνία αποκαλύπτεται η πολιτική άποψη του ΚΚΕ. Κατ’ αυτό, η αστυνομία δεν είναι μηχανισμός καταστολής του κράτους, αλλά εμφανίζεται να βρίσκεται σε άμυνα για να αντιμετωπίσει τους «κουκουλοφόρους-τρομοκράτες» που διαταράσσουν την ηρεμία της κοινωνίας. Το ΚΚΕ στοχοποιεί περιοχές, πολιτικούς χώρους και πρόσωπα. Ετσι, τα Εξάρχεια είναι μια «σφηκοφωλιά» όπου γίνονται παράνομες ενέργειες. Οι «κουκουλοφόροι» είναι «φονιάδες» και «ασφαλίτες» που «…χτυπάνε το μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους…». Οταν λέει «κουκουλοφόροι» εννοεί, όπως και όλοι οι εκφραστές του συστήματος, όλους όσοι ξεφεύγουν από τις κυρίαρχες πολιτικές και αναζητούν διέξοδο στο δρόμο του αγώνα. Γράφει πολλά και διάφορα, κινούμενο προφανώς από την αγωνία να πείσει τα μέλη του και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για τη στάση που κράτησε μετά τη δολοφονία του μικρού Αλέξη. Η πολιτική του, που το βουλιάζει στην άβυσσο, το κάνει να βλέπει παντού σκοτεινές δυνάμεις. Την ίδια ώρα δίνει τις εξετάσεις του στο σύστημα και ελπίζει να το ανταμείψει.
Το ΚΚΕ περιφρονεί την οργή της νεολαίας και του λαού. Οργίζεται μαζί τους όταν δεν μπορεί να ελέγξει τη δράση τους. Δεν πιστεύει ούτε διδάσκεται από τα γεγονότα, τα γεγονότα πρέπει να πιστέψουν σ’ αυτό. Δεν είναι σε θέση να δει ότι δεν κλωθογυρνάνε όλοι στο ίδιο καζάνι, βλαστημώντας την τύχη τους που δεν μπορούν να αλλάξουν. Ο Δεκέμβρης του 2008 έχει φέρει άλλα δεδομένα, φωνάζοντας δυνατά ότι μόνο οι αγώνες του λαού μπορούν να φέρουν άλλες μέρες! Και αυτό τρομάζει αυτούς που θέλουν το λαό υποχείριό τους.
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
