Από την Παρασκευή 27/2 επικρατεί μια ιδιαίτερα τεταμένη κατάσταση στα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας στον Έβρο. Με αφορμή την ένταση των στρατιωτικών συγκρούσεων στην Ιντλίμπ και την άσχημη για την ίδια εξέλιξή τους, η τουρκική πλευρά δήλωσε πως πλέον αδυνατεί να διαχειριστεί τα περίπου 4 εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα. Έτσι, και ως μια κίνηση πίεσης προς τη Δύση, «άνοιξε» τα σύνορά της προς την ΕΕ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες ξεσπιτωμένοι άνθρωποι να φτάσουν στα σύνορα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τα περάσουν. Την ίδια μέρα το μεσημέρι, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε στην κυριολεξία να σφραγίσει τα τελωνεία και να αναπτύξει ισχυρές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις σε όλο το μήκος της συνοριογραμμής, με τη συμβολή των ΕΚΑΜ, καταδρομέων, αύρας ρίψης νερού, με επιπλέον φράχτες και διαρκείς περιπολίες. Ουσιαστικά χιλιάδες άνθρωποι (οι αριθμοί ποικίλουν και προφανώς δεν είναι εύκολο να επαληθευτούν) βρέθηκαν παγιδευμένοι μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας Ελλάδας και Τουρκίας.
Από την πρώτη στιγμή οι συγκεντρωμένοι πρόσφυγες παρουσιάστηκαν ως «εισβολείς» και με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίστηκαν. Σε προσπάθειές τους να εισέλθουν στη χώρα, οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας απάντησαν με άγρια καταστολή, προχωρώντας σε περίπου 220 συλλήψεις μέχρι τώρα. Οι πρόσφυγες παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ ως «καθοδηγούμενοι» και «υποκινούμενοι» από την τουρκική κυβέρνηση, προσπαθώντας να αναιρέσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την πραγματική ανάγκη των ανθρώπων αυτών να ζήσουν με αξιοπρέπεια και χωρίς το φόβο της βόμβας πάνω από τα κεφάλια τους. Ούτως ή άλλως, υπάρχουν καταγγελίες ότι η τουρκική πλευρά απειλεί ουσιαστικά τους πρόσφυγες ότι αν συνεχίσουν να βρίσκονται στην Τουρκία, θα τους προωθήσει πίσω στις χώρες προέλευσής τους. Επομένως, δεν μιλάμε για «υποκίνηση» της τουρκικής πλευράς να έρθουν προς την Ελλάδα, αλλά για έναν ωμό εκβιασμό σε ανθρώπους που για πολλούς μήνες, ίσως και χρόνια, βρίσκονται πραγματικά στον «αέρα».
Από την ελληνική πλευρά υπάρχουν καταγγελίες φαντάρων ότι και όλο το προηγούμενο διάστημα τους εξαναγκάζουν να συμμετέχουν σε περιπολίες που συλλαμβάνουν και επαναπροωθούν πρόσφυγες και μετανάστες, με την υπόσχεση μάλιστα τιμητικών αδειών από τους αρμόδιους Διοικητές τους. Ήδη πριν κάποιους μήνες δόθηκε στη δημοσιότητα βίντεο ξένων ΜΜΕ που αποδεικνύει την τακτική επαναπροωθήσεων προσφύγων και μεταναστών από ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας. Αλλά και όσοι πρόσφυγες καταφέρουν να εισέλθουν στη χώρα, πολλές φορές πέφτουν θύματα καταδίωξης από την αστυνομία, αλλά και από παρακρατικές φασιστικές ομάδες ή «εθνοφύλακες», που, με τον αέρα που τους δίνει η αντιδραστική πολιτική των αστικών κομμάτων, δρουν τραμπούκικα και δολοφονικά, με αποτέλεσμα κάποιοι μάλιστα να τραυματίζονται θανάσιμα ή και να σκοτώνονται σε τροχαία δυστυχήματα, σε όλη την περιοχή κυρίως της Θράκης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ και για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, μετά από τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, ανακοίνωσε πέντε έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση της «ασύμμετρης απειλής», όπως τη χαρακτήρισε. Προωθείται η περαιτέρω ενίσχυση της παρουσίας στρατού και αστυνομίας στα σύνορα, παγώνοντας παράλληλα τις διαδικασίες χορήγησης ασύλου για ένα μήνα και επαναπροωθώντας κάθε έναν που μπαίνει στη χώρα. Συμπλήρωμα σε αυτά είναι και η απόφαση για πραγματοποίηση ασκήσεων του στρατού με πραγματικά πυρά σε όλη την περιοχή του Έβρου για τη Δευτέρα 2/3, κάτι που θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, ακόμα και με την έννοια του «ατυχήματος» που οι ίδιοι αναφέρουν στις ανακοινώσεις τους.
Μετά και την επίσκεψη του Μητσοτάκη στον Έβρο συνοδεία Ευρωπαίων αξιωματούχων, δόθηκαν οι ανάλογες δηλώσεις στήριξης προς την ελληνική αστική τάξη. Πέρα από τα 700 εκατομμύρια ευρώ ως οικονομική ενίσχυση, αποφασίστηκε η περαιτέρω συνδρομή της Frontex με άλλους 100 συνοριοφύλακες (πλέον των 530 που ήδη περιπολούν), ελικόπτερα, οχήματα με θερμικές κάμερες κ.ά. Παράλληλα, προωθείται η ενεργοποίηση του μηχανισμού πολιτικής προστασίας για παροχές σε ιατρικό εξοπλισμό, σκηνές, κουβέρτες κ.ά. που αφορούν τους πρόσφυγες. Η κυβέρνηση παρουσίασε τα παραπάνω ως μια «σημαντική νίκη». Από την άλλη μεριά, όμως, δεν κρύβονται και οι γκρίνιες ότι πρακτικά η ΕΕ παγιώνει τη στάση της περί μη αποδοχής άλλων προσφύγων, κάτι που παγιδεύει στην αβεβαιότητα χιλιάδες ανθρώπους.
Η αστική τάξη της χώρας είναι στριμωγμένη από τα τελευταία γεγονότα, αφού ευελπιστούσε σε περισσότερα από τους «συμμάχους». Αναδεικνύονται, έτσι, τα αδιέξοδα της «εθνικής γραμμής», που από τη μια υποδέχεται ως σωτήρες τους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς μακελάρηδες, και από την άλλη αντιμετωπίζει με άγρια καταστολή και στρατιωτική παρέμβαση ανθρώπους εξαθλιωμένους, που παραβιάζουν, όπως η ίδια και οι πάτρωνές της ισχυρίζονται, τα «σύνορα της Ευρώπης». Η Γερμανία, που σε πρώτη φάση κράτησε αποστάσεις από την καταδίκη των κινήσεων της Τουρκίας, άφησε εν μέρει «ξεκρέμαστη» την ελληνική πλευρά που θα περίμενε περισσότερα. Η Γαλλία από την άλλη, και σε συνέχεια προηγούμενων κινήσεων «εναγκαλισμού» της ελληνικής αστικής τάξης, δήλωσε παρούσα ως προς τη συμβολή της στην αντιμετώπιση της κατάστασης, τονίζοντας ότι θα «αφήσουμε να περάσουν μόνο όσους πρόσφυγες επιλέξουμε». Από μεριάς των ΗΠΑ, υπήρχε η δήλωση αναγνώρισης του «δικαιώματος για προστασία των συνόρων», αλλά είναι σίγουρο ότι λίγο τους απασχολεί η πίεση που δημιουργεί το προσφυγικό ζήτημα στη σύμμαχο ΕΕ.
Μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση βρήκε πάτημα για να προωθήσει κλίμα «εθνικής ομοψυχίας», βγαίνοντας και από τη δύσκολη θέση στην οποία είχε περιέλθει λόγω των επιλογών της το προηγούμενο διάστημα. Η αστική τάξη προσπαθεί να παραμερίσει τις ταξικές διαφορές των εργαζόμενων και του λαού απέναντι στο κεφάλαιο, ενισχύοντας την αντίληψη του «ενιαίου αγώνα απέναντι στους εισβολείς». Από κοντά και σύσσωμα βρίσκονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ να υπερασπίζονται το κλείσιμο των συνόρων, και τον Βελόπουλο να μιλά για νάρκες, αντικαθιστώντας επάξια τους Χρυσαυγίτες. Από δίπλα και το ΚΚΕ, που απευθύνει εκκλήσεις στην κυβέρνηση(!) να «απειθαρχήσει στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ».
Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί τέσσερα χρόνια μετά τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, να συντηρεί μια τραγική κατάσταση για τους πάνω από 60.000 πρόσφυγες που ζουν στη χώρα μας. Τα κέντρα κράτησης-στρατόπεδα συγκέντρωσης που είναι ασφυκτικά γεμάτα με χιλιάδες στοιβαγμένους ανθρώπους, είναι εικόνα από το μέλλον για τους λαούς της περιοχής, που σπρώχνονται να γίνουν κρέας στα κανόνια του ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστών και των εξαρτημένων αστικών τάξεων. Ιδιαίτερα στον ανταγωνισμό μεταξύ των αντιδραστικών και τυχοδιωκτικών αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, είναι ξεκάθαρο ότι οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για άσκηση πιέσεων και καλύτερης διαπραγμάτευσης με τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα ΜΜΕ αναφέρουν ότι ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων υποχωρούν από τα σύνορα και στήνουν πρόχειρους καταυλισμούς. Είναι σίγουρο, όμως, ότι αναμένονται νέες εξελίξεις, που πρέπει πιο επιτακτικά να βάλουν μπροστά το καθήκον της αντιιμπεριαλιστικής-αντιπολεμικής πάλης, του κοινού αγώνα ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών για ανθρώπινη ζωή με δικαιώματα.
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
