Επανάληψη των ίδιων προβληματικών πρακτικών, στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο χώρος του «μεταβατισμού», είχαμε για ακόμα μια φορά μπροστά στο κάλεσμα της πορείας της Πέμπτης 5/3 στην Αθήνα.
Η συγκεκριμένη διαδήλωση προτάθηκε αρχικά μετά από πρωτοβουλία της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας, σε σύσκεψη που καλέστηκε το Σάββατο 22/2 με θέμα το νομοσχέδιο που προχωράει η κυβέρνηση για τον περιορισμό και την κατάργηση των διαδηλώσεων. Στη συγκεκριμένη σύσκεψη συμμετείχαν κάποιες οργανώσεις, οι οποίες παρότι συμφώνησαν τόσο στην αναγκαιότητα απάντησης του ζητήματος, όσο και στο πολιτικό πλαίσιο που πρότεινε η ΛΑ-ΑΑΣ, αλλά και στην ημερομηνία που προτάθηκε για τη διαδήλωση, παρέπεμψαν την απόφαση σε προγραμματισμένη σύσκεψη που υπήρχε για το θέμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών την Πέμπτη 27/2. Μετά και την αναβολή της σύσκεψης λόγω της πορείας για την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου την ίδια μέρα (κινητοποίηση στην οποία τελικά καμία από τις δυνάμεις που πρότειναν την αναβολή της σύσκεψης δεν συμμετείχε, ούτε καν δι’ αντιπροσώπων), επαναφέραμε την πρόταση για κινητοποίηση την Πέμπτη 5/3, στην κακώς κεκτημένη διαδικασία συζήτησης των οργανώσεων μέσω email. Με βάση τις έντονες εξελίξεις γύρω από το μεταναστευτικό και την καταστολή στα νησιά του Β. Αιγαίου και στην ΑΣΟΕΕ, προτάθηκε να γίνει η διαδήλωση με στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών και την καταγγελία της πολιτικής του συστήματος για τα παραπάνω θέματα. Συμφωνήθηκε από μια σειρά οργανώσεις ένα κοινό κάλεσμα (παρατίθεται παρακάτω) με βασικό στοιχείο την τοποθέτηση για το θέμα του μεταναστευτικού, μιας και τα χρονικά περιθώρια και το επίπεδο συμφωνίας σε μια σειρά ζητήματα δεν επέτρεπαν να βγει ένα συνολικότερο κείμενο.
Οργανώσεις και συλλογικότητες καλούν σε συγκέντρωση και διαδήλωση:
- Παλεύοντας, με κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο και διεκδικώντας τα δικαιώματά τους.
- Για αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες.
- Ενάντια στο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, που εντάσσεται στο συνολικότερο πλαίσιο χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
- Καταγγέλλοντας την συνεχιζόμενη κρατική καταστολή και τρομοκρατία, με τελευταία δείγματα την καταστολή στα νησιά του Β. Αιγαίου και τις επαναλαμβανόμενες εισβολές των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ.
- Να αθωωθούν όλοι οι συλληφθέντες της 17ης Νοεμβρίου, στην δίκη που θα γίνει στις 11 Μαρτίου.
Η οργάνωση του ΝΑΡ, παρότι είχε συμφωνήσει στο παραπάνω κάλεσμα, το αποσιώπησε τελείως, εμφανίζοντας την συγκεκριμένη διαδήλωση ως ένα δικό της κάλεσμα (και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), δίνοντας πολιτικά χαρακτηριστικά (κύριο σύνθημα τα ανοιχτά σύνορα και η Ευρώπη-φρούριο) που ποτέ δεν συζητήθηκαν, πόσο μάλλον να συμφωνήθηκαν, αντιπροτείνοντας μάλιστα τη Δευτέρα 2/3 συγκέντρωση για την Τετάρτη 4/3, την οποία απέσυραν στη συνέχεια και παρέμειναν στην πρόταση της Πέμπτης.
Στην εξ’ αναβολής σύσκεψη που έγινε την Τρίτη 3/3 για τα δημοκρατικά δικαιώματα θέσαμε το ζήτημα ότι η πορεία της Πέμπτης έχει καλεστεί με βάση την πολιτική συμφωνία διαφόρων οργανώσεων στο επίπεδο συμφωνίας που μπορούσε να επιτευχθεί και αυτό θα έπρεπε να εκφραστεί με ένα κοινό πανό. Αυτή η λύση έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές για να αποφευχθούν οι γνωστές πρακτικές «διαγκωνισμού» στην κεφαλή της πορείας για το ποια άποψη θα «χρωματίσει» την διαδήλωση. Παρόλες τις προσπάθειες, ήταν φανερή η διάθεση των συντρόφων του ΝΑΡ να μην κάνουν βήμα πίσω από την άποψή τους, η οποία θα έπρεπε να γίνει και «κοινά» αποδεκτή, (αλλιώς, μάλλον θα εκφράζονταν στο πανό της ΑΝΤΑΣΡΥΑ που θα πρέπει, αυτοδίκαια φαίνεται, να τεθεί στην κεφαλή της πορείας). Αυτός ο τρόπος της «κοινής» δράσης, στην οποία μπορούν να συμμετέχουν ελεύθερα… όσοι συμφωνήσουν εξ’ ολοκλήρου στο πλαίσιό μου, εφαρμόζεται εδώ και χρόνια με γνωστά αποτελέσματα. Φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχουν αλλάξει συνήθειες, αλλά εφαρμόζεται εκεί που θεωρεί ο καθένας ότι τον «παίρνει» περισσότερο. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η απάντηση του ΝΑΡ στην πρόταση που έγινε από το ΚΚΕ(μ-λ) να χρησιμοποιηθούν τα συνθήματα που πρότεινε το ίδιο το ΝΑΡ στην αντίστοιχη κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη (Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Όχι στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, το φασισμό, την καταστολή), τα οποία μάλιστα χαρακτήρισαν ότι «δεν λένε τίποτα»!
Αλλά ας δούμε ποια συνθήματα… λένε κάτι. Τα «ανοιχτά σύνορα», σε μια περίοδο που τα σύνορα αμφισβητούνται από τους ιμπεριαλιστές και ξαναχαράζονται με το αίμα ολόκληρων λαών, γεννώντας τα καραβάνια των μεταναστών που πνίγονται, σκοτώνονται, εργαλειοποιούνται ως μέσο πίεσης από αστικές τάξεις κ.λπ. ποιον εξυπηρετούν σήμερα; Μα για τους μετανάστες ανοιχτά διευκρινίζουν οι σύντροφοι, μόνο που δεν είμαστε «συνοριοφύλακες» για να το εξασφαλίσουμε και τον λόγο τον έχουν οι κυρίαρχες αστικές τάξεις και ο ιμπεριαλισμός. Η κριτική στην «Ευρώπη-φρούριο», ποια Ευρωπαϊκή Ένωση φαντάζεται; Μια πιο εκδημοκρατισμένη; Που θα ανοίξει τα σύνορά της για να φτάσουν οι μετανάστες στον τελικό προορισμό τους, τη… γη της επαγγελίας όπου θα τους περιμένει ακραία εκμετάλλευση και νέα εξαθλίωση, αλλά εκεί δεν θα είναι πλέον «δικό» μας πρόβλημα; Πόσο «λίγο» είναι τελικά το σύνθημα για κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών, όταν χύνονται τόνοι εθνικιστικού και φασιστικού δηλητηρίου στο λαό και η επίσημη αριστερά ψελλίζει στην καλύτερη το ζήτημα του «απεγκλωβισμού» και μόνο; Πόσο «λίγη» είναι η διεκδίκηση για ίσα δικαιώματα σε εργασία, στέγη, υγεία, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, τα οποία δεν διασφαλίζονται απλά και μόνο με τη μετακίνηση των μεταναστών από τα κέντρα κράτησης των νησιών, σε κέντρα κράτησης στην ενδοχώρα; Πόσο «μικρό» είναι εν τέλει το ζήτημα του κοινού αγώνα των λαών εναντίον όλων όσων ευθύνονται για τα δεινά τους, των ιμπεριαλιστών και των αντιδραστικών αστικών τάξεων σε κάθε χώρα;
Είναι ζήτημα αν γίνεται αντιληπτή η πολιτική αναγκαιότητα που επιβάλλει στις δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα να τοποθετηθούν και να δράσουν κόντρα σε όλο το σκηνικό που έχει στηθεί στις πλάτες των μεταναστών και του λαού μας. Απαντήσεις που έχουν ήδη αργήσει και οι πρακτικές μικροπολιτικού ηγεμονισμού φαίνεται να μην το αντιλαμβάνονται. Με βάση αυτή την αναγκαιότητα και την επιμονή από την μεριά του ΚΚΕ(μ-λ) κατέληξε, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ένα κοινό πανό των οργανώσεων και συλλογικοτήτων που καλούσαν αρχικά της πορεία της Πέμπτης (επιλογή που δικαιώθηκε με βάση τη σημαντική μαζικότητα της διαδήλωσης) με συνθήματα:
Μένει να φανεί αν θα συνεχίσουν, με τις δυσκολίες που εμφανίζουν, να αναζητούνται οι απαντήσεις στο δρόμο και όχι στην λογική του «επικοινωνιακού» και του «πιασάρικου», που τάχα θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη συμμετοχή κόσμου, ενώ στην πραγματικότητα κρύβει την πολιτική αδυναμία να απαντήσουν μια σειρά δυνάμεις στην επίθεση που συνεχίζει να δέχεται ο λαός.
