18 ΜΑΡΤΗ 2006

Να δημιουργήσουμε τα εργαλεία που απαιτεί η εποχή μας

Η μέχρι τώρα προσυνδιασκεψιακή συζήτηση έχει επικεντρωθεί γύρω από τα σχήματα και την εφημερίδα, τα έντυπά μας εν γένει. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Ισα ίσα που αυτά τα δύο συνδέονται και στην ουσία αποτελούν μέρη της ίδιας συζήτησης. Θα ήθελα να εστιάσω σε αυτό το γράμμα σε αυτήν ακριβώς την διαπίστωση, μιας και θεωρώ ότι πρέπει σύντομα να κατανοήσουμε αυτή τη σχέση και να δημιουργήσουμε τα κατάλληλα εργαλεία που αντιστοιχούν στη σημερινή εποχή και θα βοηθήσουν την όλη μας προσπάθεια από εδώ και πέρα.
Αν η προσπάθεια ολόπλευρης ανάπτυξης των σχημάτων μας πηγάζει από την εκτίμηση της κατάστασης σήμερα και από το πώς μπορούν να συγκροτηθούν αντιστάσεις, τα έντυπα αποτελούν σημαντικό εργαλείο σε αυτήν την κατεύθυνση. Αρα μια συζήτηση που θέτει το ζήτημα της ποιοτικής λειτουργίας και ποσοτικής ανάπτυξης των σχημάτων, θέτει αναγκαστικά και το θέμα των εργαλείων που θα χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό. Που θα βοηθήσουν τα σχήματα να συγκροτηθούν πολιτικά αλλά και θα γίνουν το μέσο μέσα από το οποίο θα φτάσουν οι απόψεις μας σε πλατιά τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού.
Γενικά μιλώντας για τα εργαλεία παρέμβασης μιας οργάνωσης ή ενός σχήματος, και δε μιλάμε μόνο για τα έντυπα αλλά και για άλλες μορφές προπαγάνδας και δράσης, αυτά πάντοτε υπόκεινται στις συνθήκες στις οποίες καλούνται να χρησιμοποιηθούν και γι” αυτό ανάλογα με τις συνθήκες αλλάζουν μορφή, εξελίσσονται και αυτά με σκοπό πάντα να λειτουργήσουν όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά στη βάση μιας πολιτικής διαπίστωσης.
Κατ” αυτόν τον τρόπο, μια συζήτηση για τα έντυπά μας θα έπρεπε να είναι συνεχής και να προκύπτει από τη χρήση τους ως εργαλεία στους χώρους παρέμβασής μας. Ως τα τώρα, κάτι τέτοιο έχει γίνει αποσπασματικά και χωρίς αποτέλεσμα. Η συζήτηση για του τι είδους έντυπα θέλουμε, ποια θα είναι η σχέση τους με την οργάνωση και τα σχήματα, πώς θα γίνουν πραγματικά εργαλεία, αλλά και τα στοιχειώδη, αν π.χ. μας αρέσει η εφημερίδα ή το περιοδικό που βγάζουμε, αν τα διαβάζουμε, πώς τα βλέπουμε είναι ερωτήματα που δεν μπήκαν με έναν οργανωμένο τρόπο ώστε να τα επεξεργαστεί ο κάθε τομέας και να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα που θα βοηθούσαν και την ίδια τη δουλειά του κάθε τομέα αλλά και θα βελτίωναν τα ίδια τα έντυπα. Γι” αυτό υπήρξαν και φορές που η ύπαρξή τους, και κυρίως η διακίνησή τους στην οποία θα αναφερθώ μετά, γινόταν βάρος σε συντρόφους και συναγωνιστές.
Η συζήτηση για τον τρόπο και το περιεχόμενο που κάθε φορά διαλέγουμε για να προβάλουμε την άποψή μας θα πρέπει να ισχύει για τα πάντα. Από την προκήρυξη που βγάζουμε για ένα συγκεκριμένο θέμα μέχρι τη μορφή της παρέμβασης που επιλέγουμε για να αναδείξουμε ένα ζήτημα. Κομμάτια, δηλαδή, που αποτελούν έτσι κι αλλιώς μέρη ενός απολογισμού που θα πρέπει να συνοδεύει κάθε κίνησή μας, θετική ή αρνητική, ώστε η εμπειρία αυτής της κίνησης να γίνεται κτήμα ολόκληρης της οργάνωσης. Αυτό νομίζω γίνεται σε μικρό βαθμό και γι” αυτό πολλές φορές συνεχίζουμε για καιρό να προσπαθούμε σε κάποια ζητήματα με λάθος τρόπο, ενώ κάποιες επιτυχίες μας παραμελούνται και μένουν κτήμα μόνο όσων είχαν εμπλακεί στη συγκεκριμένη κίνηση. Ειδικά στον τομέα των εκδόσεων, που τα αποτελέσματα μιας προβληματικής έκδοσης είναι άμεσα φανερά και χαρακτηρίζουν όλη την οργάνωση, πρέπει να αυξηθεί η οργανωτικότητα, να γίνονται πιο προσεκτικές και όχι βεβιασμένες κινήσεις και να ξεφύγουμε από τον ερασιτεχνισμό που μας διακρίνει αρκετές φορές.
Πιο συγκεκριμένα για τον τομέα της εφημερίδας, νομίζω ότι λείπει σε πολλά επίπεδα μεταφορά εικόνας για την ίδια την έκδοσή της. Καταρχήν λείπει στο επίπεδο των ίδιων των συντρόφων, κατά δεύτερον σε επίπεδο επιρροών και κατά τρίτον σε επίπεδο πλατιού κόσμου, που ίσως δεν υπάρχει καν, μιας και ακόμη η εφημερίδα μας αφορά ένα στενό περίγυρο. Ο τομέας της εφημερίδας, δηλαδή, δεν έχει προσλαμβάνουσες για το πώς τη βλέπουν την ίδια την εφημερίδα, το περιεχόμενό της και τη μορφή της, σύντροφοί και παραπέρα κόσμος. Από αυτό δύο πράγματα μπορεί να υποθέσει κανείς: Η ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι με την έκδοσή της ή ότι δεν της δίνει και πολύ σημασία κανείς. Δεν πιστεύω φυσικά ότι ισχύει κάτι από τα δύο. Η συζήτηση που άνοιξε με αφορμή τη συνδιάσκεψη το αποδεικνύει, αλλά επίσης αποδεικνύει και την έλλειψή της όλο το προηγούμενο διάστημα.
Από την άλλη, θα πρέπει και ο ίδιος ο τομέας της εφημερίδας με έναν οργανωμένο τρόπο να προκαλεί τη συζήτηση γύρω από την εφημερίδα και τις εκδόσεις μας. Θα πρέπει να χαρτογραφήσει το αναγνωστικό της κοινό, να πάρει πρωτοβουλίες εκδηλώσεων, να «απαιτεί» συγκεκριμένη αρθρογραφία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι προσπάθειές που ανοίξαμε με τη δημιουργία των ΛΑΚ και της Ταξικής Πορείας αμέσως έδωσαν έναν πλούτο αρθρογραφίας και θεματολογίας, αναβαθμίζοντας το περιεχόμενο της εφημερίδας και στοιχειοθετώντας με έναν τρόπο τις στήλες της και τη μορφή της. Αυτό δείχνει ότι για να περάσει η εφημερίδα μας ποιοτικά σε άλλο επίπεδο, αυτό περνάει αναγκαστικά μέσα από την ανάπτυξή μας σε κάθε χώρο, την εξειδίκευση της άποψής μας και φυσικά την αύξηση του αναγνωστικού κοινού της.
Αυτό το τελευταίο, είναι σήμερα και το κυριότερο πρόβλημά της και συνδέεται με το θέμα της διακίνησής της. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα σε αυτόν τον τομέα, τότε κάθε άλλη συζήτηση για τη μορφή της και το περιεχόμενό της είναι απλά χωρίς νόημα. Θα σημαίνει ότι η εφημερίδα δεν επιτελεί το σκοπό της έκδοσής της και η τόσο ξεχωριστή άποψη που όλοι επικαλούμαστε θα παραμένει κτήμα των «λίγων». Και αυτό θα καθορίσει και τη φυσιογνωμία της και το χαρακτήρα της. Είτε θα γίνει ένα έντυπο γενικού προπαγανδιστικού χαρακτήρα που θα αντανακλά γενικές εκτιμήσεις, πράγματα που υποψιαζόμαστε ότι αφορούν έναν κόσμο και πρέπει να αναδειχτούν, είτε θα είναι μια εφημερίδα ζωντανή που θα αντανακλά την κίνηση της οργάνωσης και θα παράγει γραμμή σε κάθε χώρο. Κατ” αυτόν τον τρόπο, είτε θα μας προκύπτει ως αναγκαιότητα η διακίνησή της μέσα από την ανάπτυξη της δουλείας μας, είτε θα παραμένει περιορισμένη στο στενό της κύκλο.
Επειδή πιστεύω ότι και οι κατευθύνσεις έχουν μπει και τα πρώτα σημάδια δουλειάς έχουν δείξει πράγματα που αντανακλούνται και στην εφημερίδα, αλλά και στον τρόπο που βλέπουμε πλέον τις εκδόσεις μας και το βιβλιοπωλείο, αυτό που λείπει είναι ένας οργανωμένος τρόπος δουλειάς με ορατά μετρήσιμα αποτελέσματα. Οι απαιτήσεις των καιρών δεν αφήνουν περιθώρια για αδράνειες, αλλά έχει φανεί ότι όταν οι πολιτικές μας απόψεις δουλεύτηκαν οργανωμένα και εκφράστηκαν με τον κατάλληλο τρόπο, τα αποτελέσματα ήταν ως και θεαματικά.

Παναγιώτης Γεωργιάδης
Αθήνα

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr