Εισαγωγή
Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων από την αστική τάξη της χώρας μας είναι μια σημαντική ευκαιρία γι” αυτήν να προωθήσει μια σειρά από τους γενικότερους πολιτικούς, οικονομικούς και ιδεολογικούς της στόχους. Οσο πλησιάζουμε προς τη διεξαγωγή τους φαίνεται ότι αυτοί που θα χαρούν τελικά θα είναι πολύ λίγοι και σίγουρα περισσότεροι θα είναι οι χαμένοι.
Η έκκληση για ταξική συνεργασία, για συμμερισμό των προβλημάτων της άρχουσας τάξης, για ομοψυχία για την εκπλήρωση του νέου «εθνικού στόχου», για θυσίες και υποχωρήσεις απευθύνεται στο λαό και όχι σε αυτούς που θα φάνε με χρυσά κουτάλια. Αυτός πάλι θα πληρώσει τα σπασμένα. Η αστική τάξη πιάνεται από τη διεξαγωγή των Αγώνων και θέτει ψεύτικα διλήμματα στον ελληνικό λαό, παρασύρει δικαιώματα μπροστά στην πίεση που η ίδια έχει και θέλει να μεταδώσει στην κοινωνία για να τελειώσουν τα έργα, προσπαθεί να αμβλύνει την ταξική συνείδηση και να περάσει τα σάπια ιδανικά της στο λαό και τη νεολαία. Ο κακόφημος εθελοντισμός και η οργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας αυτό ακριβώς θέλουν να πετύχουν.
Οι πολιτικοί στόχοι και συνέπειες των Αγώνων
Αν δούμε πιο συγκεκριμένα τη θέση και το ρόλο που επιφυλάσσουν για τη χώρα μας οι ιμπεριαλιστές, μπορούμε να έχουμε ένα ασφαλές πολιτικό κριτήριο στο γιατί ανατέθηκε η διοργάνωση των Αγώνων στην Ελλάδα. Με βάση τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς, η Ελλάδα αποτελεί κομβικό σημείο τόσο στα πολιτικοστρατιωτικά σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή) όσο και στις μετακινήσεις στρατευμάτων και εμπορευμάτων από ανατολή σε δύση, ενώ παρέχει ιδιαίτερη στήριξη στο θέμα των τηλεπικοινωνιών.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά, λοιπόν, ότι η πορεία προετοιμασίας των Αγώνων θα συνδεθεί με αυτές τις επιδιώξεις. Ηδη η κατασκευή των λεγόμενων «μεγάλων έργων» το αποδεικνύει. Η ανάληψη των Αγώνων έρχεται να ισχυροποιήσει τους δεσμούς εξάρτησης της άρχουσας τάξης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, να εντείνει την εκμετάλλευση του ανθρώπινου και φυσικού δυναμικού της χώρας από αυτές. Ειδικά τώρα που όλοι πρέπει να στοιχηθούν στο πλευρό της αμερικάνικης υπερδύναμης σύμφωνα με το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», αλλά και με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις να οξύνονται επικίνδυνα, καταλαβαίνουμε ότι μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα οι βλέψεις της αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή των Βαλκανίων με το κύρος που θα της έδιναν οι Αγώνες.
Η «ασφάλεια των Αγώνων»
Φυσικά, όλα αυτά προϋποθέτουν την καθυπόταξη του ελληνικού λαού. Η σταθεροποίηση της πολιτικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης απέναντι στο προλεταριάτο αλλά και η εμπέδωση της ξενοδουλίας αποτελούν προϋπόθεση αλλά και ζητούμενο της διοργάνωσης των Αγώνων και προωθούνται με διάφορους τρόπους. Για όποιον δεν υποταχτεί στο νέο «εθνικό στόχο» με τον καλό τρόπο, υπάρχει και ο άλλος, αυτός της τρομοκράτησης.
Στο όνομα της ασφάλειας των Αγώνων ετοιμάζεται και υλοποιείται μια πρωτοφανής επίθεση ενάντια σε δημοκρατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Με αφορμή τους αγώνες προωθείται το νομοσχέδιο περί απαγόρευσης διαδηλώσεων και αφισοκολλήσεων. Κάποιοι δημοσιογράφοι μάλιστα ανησυχούν (για λογαριασμό του συστήματος) σχετικά με την εκδήλωση των αντιαμερικάνικων αισθημάτων του λαού μας κατά τη διάρκεια των Αγώνων, ακόμη και μέσα στα στάδια, φοβούμενοι μήπως οι Αμερικάνοι πάρουν την ομάδα τους και αποχωρήσουν και οι Αγώνες οδηγηθούν σε οικονομική αποτυχία. Τέτοιοι «φόβοι» πιέζουν σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση ώστε να παρθούν τα αντίστοιχα μέτρα.
Ενισχύεται ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών όλων των χωρών που θα αλωνίζουν την Αθήνα και πάνω απ” όλους της CIA και της αμερικάνικης πρεσβείας. Από τώρα σπεύσαν ν” ανακοινώσουν λίστα ανεπιθύμητων προσώπων, με πρώτο τον Φιντέλ Κάστρο. Δηλαδή οι αθλητές κάθε χώρας και οι θεατές θα λαμβάνουν πρόσκληση για να συμμετέχουν σε μια Ολυμπιάδα; Κι όμως, αυτή την πρωτοφανέρωτη ωμή επέμβαση η κυβέρνηση δεν τόλμησε ούτε φραστικά να την αμφισβητήσει.
Θα τοποθετηθούν κάμερες παντού (και θα μείνουν κι αυτές σε μας, σύμφωνα με το τηλεοπτικό σλόγκαν). Η Αθήνα θα αστυνομοκρατείται. Τις ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των Αγώνων –και κατά τα πρότυπα της Ατλάντα- θα εξαπολυθεί μια τεράστια επιχείρηση σκούπα από τις δυνάμεις καταστολής για να εξαφανιστούν πλανόδιοι, παιδιά των φαναριών, μετανάστες, άστεγοι και γενικά οτιδήποτε και οποιοσδήποτε χαλάει τη βιτρίνα που η αστική τάξη θα θέλει να παρουσιάσει εκείνες τις ημέρες. Συνολικά οι Αθηναίοι θα διωχθούν από την ίδια τους την πόλη.
Ειδικότερα μέσα στο φετινό Αύγουστο υπήρχε μια καυτή επικαιρότητα για το θέμα της ασφάλειας των Αγώνων που μας έδωσε αρκετές χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με οικονομικά κόστη αλλά και δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση.
Υπήρξαν δημοσιεύματα από ΗΠΑ, Αυστραλία και Μ. Βρετανία που άσκησαν εντονότατες πιέσεις στην κυβέρνηση, βάζοντας το ζήτημα των ελλείψεων στα θέματα ασφαλείας. Μάλιστα η Αυστραλία το προχώρησε μέχρι την έκδοση ταξιδιωτικής οδηγίας προς τους πολίτες της που έχουν προορισμό τη χώρα μας. Σύμφωνα όμως με τον αντίλογο σε αυτά τα δημοσιεύματα πληροφορηθήκαμε ότι «…η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει 45.000 ειδικευμένα στελέχη ασφαλείας, έχει προϋπολογισμό ασφαλείας ύψους 600 εκατ. δολαρίων και διαθέτει τα υπερσύγχρονα συστήματα ασφαλείας C4I» ή ότι «…οι Ελληνες θα δώσουν 531 εκατ. ευρώ για την ασφάλεια των Ολυμπιακών…» κ.λπ. Κατανοήσαμε λοιπόν ότι η οικονομική πίτα της «ασφάλειας» είναι μεγάλη και πως οι όποιες πιέσεις σίγουρα έχουν κύρια τη διάσταση διεκδίκησης μεριδίου με όχι και τόσο κομψούς τρόπους (μέχρι και ο Πρωτόπαπας το ομολόγησε).
Θυμόμαστε την πρόσφατη κόντρα της κοινοπραξίας ΗΠΑ-Ισραηλινών από τη μια και Ευρωπαίων από την άλλη για τα συστήματα ασφαλείας. Πολλά συμβόλαια σχετικά με την ασφάλεια είναι ακόμη υπό διαπραγμάτευση. Μέχρι και προστασία έναντι βιολογικού και χημικού πολέμου μάς πουλάνε οι Βρετανοί, με μόλις 50 εκατ. ευρώ! Αντίστοιχο και το πακέτο που μας επιβάλανε για να προμηθευτεί ειδικές μάσκες για τοξικά αέρια το μετρό. Ολοι λοιπόν σπεύδουν για το καλό μας και την «ασφάλειά μας» και με το αζημίωτο!
Πόσο θα ωφεληθεί η οικονομία;
Ισως η Ελλάδα να είναι η πιο μικρή χώρα από πλευράς οικονομικών μεγεθών που έχει ποτέ αναλάβει Ολυμπιακούς Αγώνες. Η άρχουσα τάξη έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας ένα έργο που είναι πιο πάνω από τις πολιτικές και οικονομικές της δυνατότητες, Δέχεται πιέσεις και γι” αυτό παραχωρεί κάθε κερδοφόρο κομμάτι της διοργάνωσης προς εκμετάλλευση στα ξένα μονοπώλια, ακόμα και με αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις. Στην προσπάθειά της να πείσει το λαό να αποδεχτεί τους δικούς της στόχους, συνδέει τους Αγώνες με την ανάπτυξη της χώρας, την οικονομική πρόοδο και γενικά τη λύση σε κάθε πρόβλημα. Κι όμως, οι ίδιοι οι μεγαλοπαράγοντες του συστήματος (πρόεδρος ΣΕΒ, τραπεζίτες κ.λπ.) εκτιμούν ότι μετά τους Αγώνες η ανεργία θα εκτιναχθεί στο 20%. Ο πλασματικός ρυθμός ανάπτυξης που εμφανίζει η οικονομία με βάση τα εκτελούμενα έργα θα καταβαραθρωθεί και μαζί του τα επιχειρήματα της κυβέρνησης περί «ισχυρής Ελλάδας».
Η επιβάρυνση της πόλης από την Ολυμπιάδα
Το Λεκανοπέδιο της Αττικής, που θα σηκώσει το κύριο βάρος των Αγώνων, είναι ήδη φοβερά επιβαρημένο. Ο μισός και πλέον πληθυσμός της Ελλάδας είναι συγκεντρωμένος σε αυτό. Η άναρχη δόμηση έχει κατασπαράξει κάθε γωνιά ελεύθερου χώρου ή πρασίνου. Τα εκατομμύρια του κόσμου μένουν σε τσιμεντένια κλουβιά, πάνω σε μπαζωμένα ρέματα, που μετατρέπονται ακόμη και σε φέρετρα σε περίπτωση σεισμού. Πάνω σ” αυτή την ταλαίπωρη Αθήνα κατασκευάζονται τα περίφημα ολυμπιακά έργα. Εργα τεράστια σε μέγεθος και κόστος. Που θα εντείνουν την ήδη αφόρητη συγκέντρωση ανθρώπων και δραστηριοτήτων στο Λεκανοπέδιο. Χαλάλι, λένε κάποιοι, τα κόστη, αρκεί να υπάρχουν οφέλη. Κόστη όμως για ποιον και οφέλη για ποιον; Η απάντηση είναι κόστη για το λαό και οφέλη για το κεφάλαιο.
Οδικά έργα – συγκοινωνίες
Η κατασκευή μεγάλων οδικών έργων, όπως οι κόμβοι στη Λ. Κηφισίας, η Λ. Κηφισού και η Λ. Ποσειδώνος, η περιφερειακή Υμηττού, η Βάρης-Κορωπίου, η Αττική Οδός κ.λπ. θα δώσει ακόμη περισσότερο χώρο στα αδηφάγα ΙΧ και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση για το οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πρωτεύουσα.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αττικής Οδού που διατρέχει όλο το Λεκανοπέδιο, από Ελευσίνα μέχρι Σπάτα, με σοβαρές επιπτώσεις για τις περιοχές αυτές. Η κατασκευή της προβλήθηκε από την κυβέρνηση σαν «μεγάλη επιτυχία», αποκρύπτοντας όμως ότι πρόκειται για ένα ιδιωτικό έργο – «δώρο» του κράτους στο κατασκευαστικό κεφάλαιο, όπου ο κατασκευαστής καθορίζει τη λειτουργία του με βάση τις δικές του ανάγκες. Το έργο αυτό φτιάχτηκε με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης. Πήρε δηλαδή ο εργολάβος ένα δάνειο 400 δισ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα για να φτιάξει το δρόμο, με αντάλλαγμα να τον χρησιμοποιεί για 18 ολόκληρα χρόνια και να εισπράττει διόδια που βάσει της σύμβασης θα είναι 3€ στη φάση της πλήρους λειτουργίας. Γι” αυτή λοιπόν την «ευεργεσία» του δανείου το κράτος έχει ξοδέψει μέχρι σήμερα 200 δισ. για απαλλοτριώσεις και 140 δισ. για την αμοιβή του τεχνικού συμβούλου, χωρίς να μπορεί να έχει, παρ” όλα αυτά, οποιοδήποτε δικαίωμα πάνω στην εκμετάλλευση του δρόμου, που παραμένει αποκλειστικό προνόμιο του εργολάβου!
Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα έχουν γίνει με πολλές τυμπανοκρουσίες τα εγκαίνια της Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού. Ομως δύο μόλις ημέρες πριν από αυτά ο καθηγητής του ΕΜΠ, συγκοινωνιολόγος Γ. Γκόλιας δηλώνει ότι το έργο αυτό και συνολικά η Αττική Οδός θα έχουν κορεστεί μέσα σε 4-5 χρόνια, αν δεν ληφθούν από τώρα μέτρα αναδιάρθρωσης και ενίσχυσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Τέτοιο βάθος έργου δηλαδή!
Για την πάλη ενάντια στους Αγώνες και τις συνέπειές τους
Οι όροι ζωής μας στην πόλη είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής που στόχο έχει τη μεγιστοποίηση του κέρδους ή την ελαχιστοποίηση του κόστους, αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις στους ανθρώπους και το περιβάλλον. Από κει και πέρα, πρέπει να «χρεώσουμε» την πολιτική αυτή στους φορείς της (ΕΕ, κυβέρνηση, δήμοι) και να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε καλό από αυτούς. Το ξεπέρασμα αυτών των αυταπατών δημιουργεί την ανάγκη ύπαρξης ενός άλλου πόλου αντίστασης και αγώνα σε κάθε γειτονιά, σε αναφορά με τις αξίες της συλλογικότητας και τις πραγματικές ανάγκες και προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο.
Η πάλη για κάποια τοπικά προβλήματα σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας έχει αναδείξει αξίες και εργαλεία πάλης όπως τη λαϊκή συνέλευση των κατοίκων ή την επιτροπή αγώνα. Εχει επίσης φανεί πως η μακροχρόνια αντίσταση και πάλη των κατοίκων σε ζητήματα που αφορούν τη ζωή τους μπορεί να επιφέρει και κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες νίκες. Ιδίως όταν αυτή η πάλη γίνεται σε συντονισμό και με άλλες συνοικίες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Οι πραγματικά αριστερές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην κατεύθυνση ενίσχυσης και πολιτικοποίησης των εστιών αντίστασης που αναδεικνύονται σε κάθε γειτονιά. Είναι σημαντικό, ειδικά για το επόμενο διάστημα, να γίνει μια πλατιά προπαγάνδιση στις γειτονιές της Αθήνας για τις επιπτώσεις της Ολυμπιάδας, ενισχύοντας το κλίμα οργής και αγανάκτησης που ήδη υπάρχει στο λαό, με στόχο να δοθεί αγωνιστική διέξοδος σ” αυτές τις διαθέσεις.
Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση
