08 ΜΑΡΤΗ 2020

Το γυναικείο ζήτημα και το γυναικείο κίνημα σήμερα

Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως μέρα τιμής και μνήμης των αγώνων των εργατριών πριν 110 χρόνια από τη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών με πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν. Είχε σαφές πολιτικό στίγμα και διαχωριζόταν από τις αστικές και αναρχικές αντιλήψεις της εποχής. Επτά χρόνια αργότερα, η διαδήλωση γυναικών που διεκδικούσε «ειρήνη και ψωμί» στις 8 Μαρτίου του 1917 στην Πετρούπολη, τότε πρωτεύουσας της Ρωσίας, άνοιξε τον δρόμο σε απεργίες που οδήγησαν στην επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, που υπήρξε ο προάγγελος της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.

Το εργατικό κίνημα που εμπνεόταν από τις κομμουνιστικές ιδέες, αγκάλιασε και στήριξε τις διεκδικήσεις των γυναικών. Η 8η Μάρτη και το γυναικείο κίνημα άρχισαν να φθίνουν και να χάνουν τον πολιτικό τους χαρακτήρα στο βαθμό που υποχωρούσε το κομμουνιστικό. Τότε μπόρεσε να τις οικειοποιηθεί ο αστικός και μικροαστικός φεμινισμός. Το γυναικείο κίνημα αποσυγκροτήθηκε, σβήστηκε η ιστορία της επετείου της 8ης Μάρτη και κατάντησε μέρα του ασθενούς φύλου.

Σήμερα, που το σύστημα επιτίθεται σε κάθε λαϊκό δικαίωμα, η γυναίκα έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Έχει να παλέψει σε πολλά μέτωπα. Εκείνα που προϋπήρχαν της οικονομικής κρίσης που έχουν να κάνουν με τα ζητήματα κοινωνικών και εργασιακών διεκδικήσεων και αυτά που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της κρίσης και των αντιλαϊκών αντεργατικών πολιτικών που εφαρμόζονται. Η αύξηση της ανεργίας, η φτώχεια, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας χτυπούν κατά προτεραιότητα τις γυναίκες. Η φασιστικοποίηση του συστήματος βγάζει στον αφρό ό,τι πιο αντιδραστικό. Οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες αυξάνονται.

Η γυναίκα εργαζόμενη, η άνεργη, η αγρότισσα, η γυναίκα του λαού πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Το γυναικείο κίνημα πρέπει να ανασυγκροτηθεί. Εδώ συγκρούονται οι πολιτικές γραμμές. Θα κυριαρχήσουν οι αστικές και οι μικροαστικές αντιλήψεις που έχουν βγει πρώτες στο προσκήνιο και… πολύμορφα για να ενσωματώσουν τις όποιες διεκδικήσεις; Θα μπορέσει η γραμμή που αναδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα της πάλης για τη χειραφέτηση των γυναικών, η γραμμή που έδωσε τις νίκες στο παρελθόν, να ξεπεράσει τον δυσμενή αριθμητικό συσχετισμό;

Το 2016, ξεκίνησε μια πρωτοβουλία φεμινιστικών οργανώσεων από χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής για διοργάνωση Διεθνούς Απεργίας. Στην Ελλάδα, οργανώσεις της Αριστεράς και της αναρχίας ξεκίνησαν προσπάθεια να οργανωθεί Φεμινιστική Απεργία. Το 2019, προκηρύχθηκε στάση εργασία στις 8 Μάρτη, στην οποία καλούσαν η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕ, τα τμήματα γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΚΙΔΗΣΟ και των Οικολόγων Πρασίνων. Φέτος, επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό. Με σύνθημα «απεργία στο σπίτι, απεργία στη δουλειά» καλούν στην Κλαυθμώνος. Κάποιες οργανώσεις προσθέτουν το σύνθημα «απεργία στην παραγωγή και την αναπαραγωγή»!

Οι αταξικές αστικές και μικροαστικές αντιλήψεις που εξηγούν την γυναικεία καταπίεση ως φυλετικό ζήτημα, ως καταπίεση από το αντρικό φύλο ενώνουν τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες της Πλατείας Κλαυθμώνος. Επιπλέον, άπαντες αποδέχονται τις νέες θεωρίες περί κοινωνικού φύλου. Σύμφωνα με αυτές, είναι άλλο το βιολογικό φύλο και άλλο το κοινωνικό. Καταλήγουν σε έναν ιδεολογικό αχταρμά, κάνουν το ζήτημα των φύλων πολύπλοκη υπόθεση. Αυτό οδηγεί στο να μπερδεύεται το γυναικείο ζήτημα με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.

Όλα τα χρώματα μαζί καταλήγουν σε ένα πολύ σκούρο αποτέλεσμα. Στο όνομα της ενότητας του γυναικείου φύλου, κόμματα εξουσίας συνυπάρχουν αρμονικά με οργανώσεις αριστερές και η εργοδότρια γίνεται ένα με την εργάτρια! Θεωρούν πως κάτω από προϋποθέσεις, θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά για τα δικαιώματα των γυναικών η εκλογή γυναίκας στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας! Η ενότητα που επικαλούνται δεν είναι τίποτα άλλο παρά ταξική ειρήνη και υποταγή στον συσχετισμό. Κάνει ζημιά και στη γυναικεία υπόθεση και στη διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Το ΚΚΕ καλεί στις 8 Μάρτη σε δικιά του συγκέντρωση. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη μαρξιστική θεωρητική ανάλυση και την μικροαστική πρακτική.

Η «Πρωτοβουλία για τον ταξικό εορτασμό της 8ης Μάρτη» ξεκαθαρίζει πως η πάλη για τη χειραφέτηση της γυναίκας έχει ταξικό χαρακτήρα. Η διπλή καταπίεση της γυναίκας ως γυναίκα και εργαζόμενη, στη δουλειά και το σπίτι, δεν απορρέει από τη διαφορετικότητα των δύο φύλων, δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Είναι γέννημα της ταξικής κοινωνίας, έχει αρχή και θα έχει τέλος. Η γυναικεία χειραφέτηση συνδέεται με την ανατροπή της ταξικής κοινωνίας. Το γυναικείο κίνημα πρέπει να συγκροτηθεί ως διακριτό τμήμα του εργατικού κινήματος.

Η Κλάρα Τσέτκιν, το 1889 έγραφε: «Η χειραφέτηση των γυναικών, όπως όλης της ανθρωπότητας, θα γίνει πραγματικότητα μόνο τη μέρα που η εργασία θα χειραφετηθεί από το κεφάλαιο. Μόνο στη σοσιαλιστική κοινωνία οι γυναίκες, όπως και οι εργαζόμενοι, θα έχουν πλήρη δικαιώματα». Με αυτή την αρχή σαν οδηγό πρέπει να δίνονται οι μάχες του σήμερα. Η μάχη για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων στον καπιταλισμό είναι νικηφόρα, όταν δεν αποδέχεσαι την κυριαρχία του.

Σήμερα, ο ιμπεριαλισμός σκορπά τον πόλεμο, αλέθει κράτη και λαούς. Πόλεμος για τη γυναίκα σημαίνει τραγική μοίρα. Η μάνα πρόσφυγας, ευάλωτη και απροστάτευτη, πρέπει να επιβιώσει για να προστατεύσει τα παιδιά της. Στις 8 Μάρτη, οι γυναίκες να υψώσουν δυνατά τη φωνή τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.

Η λύση του γυναικείου ζητήματος έχει υπογραμμιστεί με κόκκινο χρώμα.

Αναζήτηση
Social Media

Βουλευτικές Εκλογές 2023
Αντίσταση - Οργάνωση

 
Κατηγορίες
Βιβλιοπωλείο-Καφέ

Γραβιάς 10-12 - Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348
E-mail: ett.books@yahoo.com
Site: ektostonteixon.gr