Συνταράσσεται το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα από την πανδημία. Για πρώτη φορά, η ανθρωπότητα παρακολουθεί σε «πραγματικό» χρόνο αριθμούς για κρούσματα ασθενών και αναγγελίες θανάτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο ιός προσβάλλει όλους, ανεξαιρέτως τάξης και πολιτικής θέσης, ο Τραμπ εξετάζεται, η Μέρκελ μπήκε σε καραντίνα. Αλλά αντιμετωπίζεται ταξικά. Άλλη περίθαλψη για τους εργαζόμενους και τους λαούς άλλη για την κεφαλαιοκρατία και τους «επιφανείς» της.
Οι επιπτώσεις αλυσιδωτές, οι αγορές των μετοχών βυθίζονται, τα επιτόκια των ομολόγων ανεβαίνουν, μεγαλώνοντας έτσι και το παγκόσμιο χρέος και η πραγματική οικονομία βρίσκεται σε καθίζηση, καθώς περιορίζεται δραματικά η ζήτηση σε προϊόντα και υπηρεσίες. Η πανδημία είναι ένα γεγονός πραγματικό, που δεν ήταν στους «λογαριασμούς» του συστήματος και πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να προκλήθηκε «επίτηδες», δημιουργώντας έτσι ανεξέλεγκτες καταστάσεις για τις οποίες από ό,τι φαίνεται δεν υπάρχουν ακόμη απαντήσεις. Από την άλλη μεριά, όμως, αποκαλύπτει, με τραγικό τρόπο, τα σαθρά βάθρα ενός συστήματος που παρουσιάζεται παντοδύναμο και προετοιμασμένο, υποτίθεται, να δώσει λύσεις σε όλα τα προβλήματα, για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Η αρχική εμφάνιση του ιού στην Κίνα έδωσε την ευκαιρία στους ανταγωνιστές της, τόσο τις ΗΠΑ όσο και τους Ευρωπαίους, να την παρουσιάσουν σαν μία καθυστερημένη χώρα που οι κάτοικοί της τρώνε άγρια ζώα, «ξεχνώντας» τα μεταλλαγμένα και τις «τρελές αγελάδες» που ταΐζουν τους δικούς τους λαούς, καθώς επίσης και σαν ένα ανελεύθερο καθεστώς σε σχέση με τις… δημοκρατίες τους, που κλείνει τον κόσμο με τη βία στα σπίτια του γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την επιδημία με άλλο τρόπο. Οι ιός, όμως, πέρασε τα σύνορα και επεκτάθηκε πολύ γρήγορα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αντίθετα με τις αρχικές εκτιμήσεις ότι θα ταλαιπωρούσε μόνο τους «καθυστερημένους» της Ασίας και γενικά της Ανατολής και πολύ λιγότερο τους «πολιτισμένους» της Δύσης.
Η πανδημία σήμερα λειτουργεί σαν καταλύτης που επιταχύνει όλα τα αδιέξοδα, τις αντιφάσεις και όλες τις αντιθέσεις του παγκόσμιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Την οικονομική στασιμότητα και την ύφεση, τη φούσκα των χρηματοπιστωτικών προϊόντων, τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και πάνω από όλα την παρόξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για παγκόσμια κυριαρχία. Είναι στοιχεία για τα οποία διάφοροι εκπρόσωποι του συστήματος, όπως η Κριστίν Λαγκάρντ, είχαν ήδη προειδοποιήσει εδώ και καιρό, για τους κινδύνους που φέρνουν για το σύστημα, με μεγαλύτερο αυτόν του ξεσπάσματος λαϊκών εξεγέρσεων. Απασχόλησαν, μάλιστα, ιδιαίτερα και την τελευταία σύνοδο του Νταβός στο φόντο των λαϊκών ξεσπασμάτων από τη Χιλή έως τη Γαλλία.
Το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σήμερα σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση κρίσης, που όμοιά της δεν έχει προηγούμενη. Υγειονομική, οικονομική και γεωπολιτική ταυτόχρονα. Η μία να επενεργεί στην άλλη και να προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση, με σοβαρές επιπτώσεις πρώτα από όλα στην υγεία, τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζόμενων και όλων των λαών. Ταυτόχρονα, όμως, προκαλεί ισχυρές δονήσεις στο εσωτερικό του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, τόσο ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου, επαναφέροντας ξανά την αντίθεση ανάμεσα στους «παραγωγικούς» και τους «κερδοσκόπους», όσο και ανάμεσα στους βασικούς «παίκτες» των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών σχεδίων (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία), των εξορμήσεων, των επεμβάσεων και των πολέμων.
Όλοι οι κυρίαρχοι σε Δύση και Ανατολή αναζητούν την έξοδο από αυτή την πρωτόγνωρη κρίση, πρώτα σε βάρος των εργαζόμενων και των λαών αλλά και σε βάρος των ανταγωνιστών τους. Πρόκειται για μια διαδικασία αντιδραστική, που θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη επίθεση στα εργατικά-λαϊκά στρώματα με φτώχεια, εξαθλίωση, καταπίεση και πολέμους, ενώ στο εσωτερικό των δυνάμεων του συστήματος θα δυναμώσει ο αγώνας δρόμου για το ποιος «θα πάρει κεφάλι», καθώς δεν αποκλείεται ακόμα και διαφοροποίηση των συσχετισμών, έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί πριν το ξέσπασμα της πανδημίας.
Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ενώ υποτίθεται ότι παίρνει μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας και προστασίας των λαών, ουσιαστικά αυτό που το απασχολεί είναι η «επόμενη μέρα». Τα χαρακτηριστικά της περιόδου που θα ανοίξει μετά την υποχώρηση της πανδημίας. Ποιοι θα είναι οι κερδισμένοι και οι χαμένοι οικονομικά και γεωπολιτικά. Μόνο που και εδώ τα πράγματα δεν μπορούν να προβλεφθούν, καθώς σημαντικό ρόλο θα παίξει τόσο η χρονική διάρκεια της πανδημίας όσο και η εκατόμβη που θα πληρώσει η ανθρωπότητα αλλά και η κάθε χώρα ξεχωριστά. Έτσι, η πανδημία αντιμετωπίζεται και σαν «ευκαιρία» των δυνάμεων του συστήματος απέναντι στους λαούς για να ισοπεδώσουν τα δικαιώματά τους και να τους καταστείλουν, με αντάλλαγμα δήθεν να τους σώσουν την ζωή. Μία «έκτακτη» κατάσταση, πολεμικού χαρακτήρα, απέναντι σε έναν «αόρατο εχθρό». Και για αυτό οι λαοί πρέπει να σκύψουν το κεφάλι στους δυνάστες τους και να αφήσουν στην εξουσία τους τις τύχες της υγείας και της ζωής τους.
Ανακοινώνονται μέτρα και χρηματοδοτικές ενισχύσεις εκατοντάδων δις, τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ, έτσι ώστε από τη μία να ενισχυθούν τα συστήματα υγείας και προφύλαξης και από την άλλη να ενισχυθεί η οικονομία του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και να μην απειληθεί με κατάρρευση. Αλλά και εδώ, αυτό που μπορούμε να δούμε είναι ότι οι ενισχύσεις προς τα συστήματα υγείας και πρόληψης έχουν έκτακτο και όχι μόνιμο χαρακτήρα, έτσι ώστε να μην υπάρξουν δεσμεύσεις προς τους εργαζόμενους και τους λαούς για την «επόμενη μέρα». Από την άλλη μεριά, ο βασικός όγκος των χρηματοδοτήσεων πάει προς το μονοπωλιακό κεφάλαιο είτε της παραγωγής είτε του χρηματοπιστωτικού τομέα, αποκαλύπτοντας για ακόμα μία φορά την ταξική φύση του συστήματος.
Η κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και η όποια διέξοδος αναζητείται στα πλαίσιά του από αυτή, φορτώνεται στις πλάτες των εργαζόμενων και των λαών. Αυτό αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο σήμερα και αυτό είναι που θα καθορίσει και την επόμενη περίοδο. Και εάν για τις δυνάμεις του συστήματος η διέξοδος από την κρίση είναι ο μονόδρομος της επίθεσης στους εργαζόμενους και τους λαούς από την μία πλευρά και η παρόξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών από την άλλη, το ίδιο μονόδρομος είναι και η διέξοδος από αυτή την κατάσταση για τους εργαζόμενους και τους λαούς.
Απέναντι στην επίθεση που ξεδιπλώνεται σήμερα και θα κλιμακωθεί αύριο ακόμα περισσότερο, οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν μπορούν να «μείνουν σπίτι τους». Μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, έχουν να διαβούν τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να τους σώσει από ένα βάρβαρο σύστημα, που το μόνο που τους επιφυλάσσει είναι φτώχεια, εξαθλίωση, αρρώστιες και πολέμους. Τον δρόμο της οργάνωσης και της πάλης. Της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αναμέτρησης.
Απαγόρευση κυκλοφορίας
Μέτρα περιορισμού του ιού ή των αντιδράσεων;
Όχι στην κατακρεούργησηεργασιακών δικαιωμάτων
Αγώνας για ΠΛΗΡΗ και ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη για όλο τον λαό!
