Μπροστά σε νέο γύρο κινητοποιήσεων βρίσκονται οι αγρότες της χώρας μας. Τους «υποκινούν» τα αντιαγροτικά μέτρα που ψηφίστηκαν με τα πρώτα μνημόνια αλλά και αυτά που φέρνει το 3ο –«αριστερό»– μνημόνιο. Μέτρα εξόντωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς που πετσοκόβουν το εισόδημα, φέρνουν περισσότερη φτώχεια και εξαθλίωση, οδηγούν γρηγορότερα στο ξεκλήρισμα. Η «πρώτη φορά αριστερά» όχι μόνο διατήρησε και εφάρμοσε κατά γράμμα την αντιαγροτική πολιτική των Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά προχώρησε παραπέρα και ψήφισε νέα βάρη και νέα φορομπηχτικά μέτρα, όπως φορολόγηση των αγροτικών επιδοτήσεων, διπλασιασμό της προκαταβολής φόρου από το 27,5 στο 55%, αύξηση του ΦΠΑ από το 13 στο 23% για βασικά αγροτικά εφόδια-λιπάσματα κ.ά. Επίσης, στο μνημόνιο που υπέγραψε προβλέπονται –σταδιακά ως το 2017– διπλασιασμός του συντελεστή φορολόγησης των αγροτών από το 13 στο 26%, αύξηση της προκαταβολής φόρου από το 55 στο 100%, κατάργηση της επιδότησης στο αγροτικό πετρέλαιο, υπερδιπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών κ.ά. Όλα αυτά για τα οποία «δεσμεύτηκε» η «πρώτη φορά» και εγκρίθηκαν καταρχήν από τη Βουλή ξημερώματα της 15/7/2015, με τα 229 Ναι στο 3ο μνημόνιο (από ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΑΝΕΛ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ), είναι τώρα να ψηφιστούν με τα νομοσχέδια για τα προαπαιτούμενα που θα φέρει η «δεύτερη φορά» στη Βουλή τις επόμενες βδομάδες.
Μιλάμε για πραγματική ομοβροντία αντιαγροτικών μέτρων που φέρνουν φτώχεια και εξαθλίωση σε χιλιάδες αγροτικές οικογένειες. Χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά που θα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στη βαριά φορολογία, που θα δυσκολεύονται ακόμα και να αγοράσουν εφόδια για να καλλιεργήσουν, που για να τα βγάλουν πέρα θα ξεπουλάνε χωράφια και περιουσίες. Θα έχουμε ξεκλήρισμα φτωχομεσαίων, εγκατάλειψη καλλιεργειών, παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της αγροτικής παραγωγής με χιλιάδες στρέμματα να περνούν στα χέρια σύγχρονων νεοτσιφλικάδων. Δεν πρόκειται να γλυτώσουν ούτε οι αγροτικές επιδοτήσεις που θα μπορούν πλέον να κατάσχονται από τις τράπεζες για να εξοφλούνται τα χρέη προς την εφορία.
Οι πρώτες αντιδράσεις από τους αγρότες εκδηλώθηκαν πριν τις εκλογές. Παρά την προεκλογική περίοδο και παρότι παραμονές εκλογών δεν συνηθίζονται κινητοποιήσεις, εντούτοις είχαμε συσκέψεις (Καρδίτσα, Κομοτηνή κ.α.), τοπικές κινητοποιήσεις (Σέρρες, Κοζάνη, Καβάλα κ.α.) ακόμα και μπλόκα όπως αυτό της 16/9, με 100 περίπου τρακτέρ που έκλεισαν για ώρες το τελωνείο των Κήπων. Οι κινητοποιήσεις αυτές ήταν χαμηλής έντασης, δεν είχαν πανελλαδικό χαρακτήρα, υπολείπονταν σε μαζικότητα και δεν δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα στην κυβέρνηση. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν και προβλήθηκαν από ΝΔ και ΚΚΕ κυρίως για τις προεκλογικές τους ανάγκες παρά για να αναδειχτούν και να παλευτούν τα αγροτικά προβλήματα. Παρόλα αυτά, τα προβλήματα υπάρχουν, μέρα με τη μέρα γίνονται πιο έντονα και χιλιάδες αγροτικές οικογένειες φτωχοποιούνται, εξαθλιώνονται και αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Και μαζί με τα προβλήματα μεγαλώνει και ο θυμός και η οργή των αγροτών.
Μέχρι στιγμής, δύο είναι οι γραμμές που κυριαρχούν. Από τη μια, η γραμμή της κυβέρνησης που μιλά για «παράλληλο πρόγραμμα» και για «ισοδύναμα». Ο Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις ορκίζεται για την τήρηση και υλοποίηση της «Συμφωνίας» και παράλληλα ο Αποστόλου μιλά για «ισοδύναμα» (βιβλία εσόδων-εξόδων, «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης», κάρτα αγρότη κλπ.) που τάχα θα αμβλύνουν τις αρνητικές συνέπειες των μέτρων. Προσπαθούν να ξεγελάσουν τους αγρότες, να τους αποπροσανατολίσουν και να αποτρέψουν ένα αγροτικό ξέσπασμα. Στην ίδια γραμμή κινούνται και οι υπόλοιποι «μνημονιακοί» (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Για να διατηρήσουν τα ερείσματά τους στον αγροτικό κόσμο, χαϊδεύουν τα αυτιά των αγροτών και γκρινιάζουν τάχα για τα φορομπηχτικά μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ ενώ μαζί τα ψήφισαν στη Βουλή. Ψάχνουν και αυτοί για τέτοια ή αλλιώτικα «ισοδύναμα», σταθερά όμως στις ράγες των μνημονίων και πάντα στα πλαίσια της αντιαγροτικής ΚΑΠ και της ΕΕ. Μια γραμμή αδιέξοδη, δεκανίκι των μνημονίων που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών. Παράλληλα, με το «φιλοαγροτικό» προσωπείο τους, επιδιώκουν να ξαναστήσουν τους μηχανισμούς τους και να αναβαπτίσουν τις χρεοκοπημένες και αφερέγγυες συνδικαλιστικές ηγεσίες που είναι πέρα για πέρα απαξιωμένες στα μάτια των μικρομεσαίων αγροτών.
Από την άλλη, είναι η γραμμή του ΚΚΕ, που μέσω της ΠΑΣΥ και του καπέλου της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής των Μπλόκων, καλεί σε αγώνες «για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη στον τόπο μας, υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και προς όφελος του ελληνικού λαού», προβάλλοντας αιτήματα όπως φορολογία σε κάθε πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων, αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 30.000 ευρώ, προσαυξημένο με 5.000 ευρώ για κάθε παιδί, φορολόγηση μεγαλοαγροτών στο 45% κλπ. Πέρα από τα φορολογικά, προβάλλει και ένα ολόκληρο κατεβατό από άλλα αιτήματα, όπως για την ΚΑΠ, τον ΕΛΓΑ, τον ΟΓΑ μέχρι… την εκτροπή του Αχελώου! Ένα τσουβάλιασμα δεκάδων αιτημάτων που μπορεί να φαίνεται «πλήρες» αλλά δεν έχει όμως το βασικό: τους στόχους πάλης. Τα αιτήματα αυτά περιγράφουν ίσως μια άλλη πολιτική, παραπέμπουν (;) στη Λαϊκή Εξουσία του ΚΚΕ αλλά δεν είναι γραμμή πάλης για τη φτωχομεσαία αγροτιά.
Απέναντι σ’ αυτές τις δύο γραμμές, που φαίνονται αντίθετες αλλά είναι το ίδιο αδιέξοδες, χρειάζεται να προβληθεί η γραμμή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Κεντρικό ζήτημα σήμερα για τους φτωχομεσαίους αγρότες είναι ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΓΡΟΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ. Να μην καταργηθεί (να επανέλθει) το αφορολόγητο, να μην περάσει ο διπλασιασμός του φόρου από το 13% στο 26%, να μην αυξηθεί η προκαταβολή φόρου, να μην αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, να μην μειωθεί-καταργηθεί η επιστροφή φόρου για το αγροτικό πετρέλαιο κ.α. Στόχοι και αιτήματα που μπορεί να μην είναι «προωθημένα» και «επιθετικά», που φαντάζουν «αμυντικά» και όχι «αντεπίθεσης» όπως θα ήθελαν κάποιοι, αλλά είναι στόχοι πάλης που συσπειρώνουν την πλειοψηφία των αγροτών, ανακόπτουν την επίθεση, μπλοκάρουν την εφαρμογή των μνημονίων και δίνουν ανάσες στον αγροτόκοσμο. Στόχοι και αιτήματα που αντιστοιχούν στη σημερινή φάση και ενώνουν σε κοινό μέτωπο τους αγρότες με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού, που και αυτά χτυπιούνται από την ίδια βάρβαρη πολιτική των μνημονίων. Το μπλοκάρισμα, η ανακοπή, η καθυστέρηση της επίθεσης, η ανατροπή έστω μιας, έστω επιμέρους πλευράς των μνημονίων, μια μικρή υποχώρηση, είναι ήττα για την κυβέρνηση, είναι νίκη για το λαό. Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, παρά την υποχώρηση-διάλυση του κινήματος, ο αγώνας για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής ήταν και είναι μονόδρομος για τους φτωχομεσαίους αγρότες της χώρας μας. Από τα κάτω, μέσα από τους πρωτοβάθμιους αγροτικούς συλλόγους, με τη γραμμή της Αντίστασης και της Διεκδίκησης.
