Καταγγέλλουμε τη δικαστική αγωγή που άσκησε η «Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού» (ΕΑΑΣ) ενάντια στο Νικο Μπογιόπουλο, η οποία εκδικάζεται την Πέμπτη 21 του Οκτώβρη, και με την οποία ζητούν την καταβολή 70 χιλιάδων ευρώ για «ηθική βλάβη», και τη φυλάκισή του για 6 μήνες! Στην αγωγή αυτή προχώρησαν τον περασμένο Ιούλη, για δήλωση του στο ραδιοσταθμό «Real FM» και για σχετικό άρθρο του στον «Ημερόδρομο», που στιγμάτιζε τις αντικομμουνιστικές «γιορτές» των απόστρατων στο Γράμμο και στο Βίτσι, οι οποίες βέβαια είχαν και την κάλυψη της κυβέρνησης και του επίσημου αστικού κράτους.
Ο Γκονζάλο γεννήθηκε το 1934. H οικονομική επιφάνεια του Πατέρα του, με τον οποίο μεγάλωσε, του έδωσε την δυνατότητα να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα και το 1962 να αναλάβει την έδρα της Φιλοσοφίας στο εθνικό πανεπιστήμιο Σαν Κριστομπάλ, στο Αγιακούτσο. Παράλληλα, από τα φοιτητικά του χρόνια έρχεται σε επαφή με τις ιδέες του μαρξισμού, τον οποίο και μελετά.
Καταγγέλλουμε το αντιδραστικό καθεστώς του Περού και τους Ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ σαν μοναδικούς υπεύθυνους για τα δεινά, την φτώχεια και τους θανάτους του λαού του Περού και των λαών τη Λατινικής Αμερικής.
Όχι στην αντικομουνιστική «Ιερή Εξέταση» ! Αλληλεγγύη στους Περουβιανούς κομμουνιστές ! Να παραδοθεί η σορός του Αμπιμαέλ Γκουσμάν στους συντρόφους του.
Στις 16 Σεπτέμβρη και μετά από «πρωτοβουλία» της ομάδας του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) στο Ευρωκοινοβούλιο πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία (535 υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά) ένα ψήφισμα με αφορμή τα 80 χρόνια από την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου με την ονομασία « Η σημασία της μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης».
Ο αντικομμουνισμός δεν είναι προφανώς φαινόμενο συγκυριακό, συνοδεύει από παλιά την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική επίθεση ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου και την εργατική τάξη. Αν και σωστά μιλάμε για αντικομμουνισμό, αυτός δεν αφορά μονάχα τους κομμουνιστές, γιατί είναι γνωστό πού οδηγεί η επικράτησή του και πού αποσκοπεί: στην ολοκληρωτική υποταγή των λαών στην ιμπεριαλιστική
Η αντικομουνιστική υστερία της τελευταίας περιόδου στην Ευρώπη και τη χώρα μας, με αφορμή το συνέδριο του Ταλίν, αποκάλυψε, τόσο τις επιδιώξεις των πιο μαύρων δυνάμεων του συστήματος, όσο και τα όρια κάποιων που αναφέρονται στην κομμουνιστική κατεύθυνση. Ιδιαίτερα εκείνων που ένιωσαν την ανάγκη μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό να διαχωριστούν και να καταγγείλουν μετά
Ο νέος γύρος αντικομμουνιστικής εκστρατείας που ξέσπασε με αφορμή το συνέδριο που διοργάνωσε η εσθονική προεδρία της ΕΕ στο Ταλίν, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Επίσης, το γεγονός ότι μόνο 8 (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Κροατία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) από τις 27 χώρες της ΕΕ τελικά υπέγραψαν τη διακήρυξη του συνεδρίου δεν αποτυπώνει τις πραγματικές
Δεν είναι τυχαία η ημερομηνία που επιλέχθηκε για να πραγματοποιηθεί το αντικομμουνιστικό συνέδριο στην Εσθονία. Είναι η επέτειος της υπογραφής του συμφώνου μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ του 1939. Αυτή την ημερομηνία διάλεξαν οι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. για να τη χαρακτηρίσουν ως «Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού» δημιουργώντας συνειρμούς
