Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν μέρα με τη μέρα σε μικρούς και μεγάλους δήμους της χώρας οι «δημοτικοί θίασοι» των κυρίαρχων δυνάμεων και των παράπλευρων χατζηαβάτηδων. «Ομορφη πόλη», «Οραμα», «Δημιουργία-Προοπτική» και άλλα ανάλογα είναι ξανά τα ονόματα που προκλητικά δίνουν στις εκλογικές κατεβασιές τους οι κατ” επάγγελμα έμποροι λαϊκών ελπίδων, πόθων, αναγκών. Σε πόλεις-τέρατα, σε δήμους-βιομηχανίες φορομπηξίας, σε οργανισμούς συγκεντρωτικούς και αποκομμένους από κάθε λαϊκό πρόβλημα, μια ολόκληρη κουστωδία βουλευτών, παραγόντων, κομματαρχών, επιχειρηματιών έχει ήδη ξεκινήσει την προκλητική και κακόγουστη παράσταση που θα ολοκληρωθεί στις 13 ή στις 20 Οκτώβρη.
Στόχος, η υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου σε μια περίοδο ρευστή για το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, σε μια περίοδο έντασης των ανταγωνισμών σχετικά με την πολιτική διαχείριση. Αλλά, πάνω απ” όλα, ο στόχος είναι η παράσταση να μην αγγίξει καθόλου τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα και, ει δυνατόν, να τα αξιοποιήσει άλλη μια φορά εκβιαστικά, ώστε οι εργαζόμενοι να συνταχθούν με τις βασικές αστικές δυνάμεις ή το πολύ πολύ να πλαισιώσουν σχήματα «γκρίνιας» και διαμαρτυρίας που η πίσω πόρτα τους οδηγεί ξανά στην αυλή των μεγάλων δυνάμεων.
Μέσα σ” αυτό το πλαίσιο δεν είναι λίγες ούτε οι μωροφιλοδοξίες, ούτε οι ανταγωνισμοί για τα φιλέτα δήμων και περιοχών, ούτε οι «αριστερο»δέξιες συνεργασίες που τα κόμματα της επίσημης Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ) κάνουν με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο όνομα των «τοπικών κοινωνιών» και των «άξιων» εκπροσώπων τους!
Σ” αυτό το τοπίο, όπου η αστική τάξη όχι απλώς ευτελίζει τη λογική της συμμετοχής στα κοινά, αλλά, πολύ περισσότερο, αναδεικνύει την εχθρότητά της απέναντι σε κάθε γνήσια λαϊκή πρωτοβουλία συλλογικότητας, πάλης και αγώνα, σ” αυτές τις συνθήκες όπου η έννοια της «αυτοδιοίκησης» φαίνεται ξανά πως είναι άρρηκτα δεμένη με την υπόθεση του κινήματος, την ανασυγκρότηση της Αριστεράς και των αγώνων, έχει σημαντική αξία μια παρέμβαση αγωνιστική και πολιτική. Πρώτη προϋπόθεσή της είναι ένα πολιτικό περιεχόμενο που δεν θα σέβεται την ιερή συμφωνία του θιάσου των κομμάτων του συστήματος. Ενα πολιτικό περιεχόμενο δηλαδή που θα αποκαλύπτει τους πραγματικούς εχθρούς των λαϊκών μαζών, που θα αναδεικνύει τα βασικά μέτωπα πάλης, αγώνα, διεκδίκησης που ορίζουν τη γραμμή ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και τους υποτακτικούς του απ” τη μια και τις λαϊκές μάζες και τα συμφέροντά τους απ” την άλλη. Ενα πολιτικό πλαίσιο που στις γνωστές σημερινές συνθήκες θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί σε τρεις άξονες:
1. Την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και το πλέγμα τρομοκρατίας που παγκόσμια, στην περιοχή και στη χώρα απειλεί και εξαπολύεται ενάντια στις εργαζόμενες μάζες.
2. Τον αγώνα για την απόκρουση της άγριας καπιταλιστική επίθεσης ενάντια στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργατών, των εργαζομένων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς και της νεολαίας, που βιώνουν καθημερινά τις πιο ληστρικές, τις πιο καταπιεστικές επιδιώξεις του συστήματος και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν.
3. Την καταγγελία-αντίθεση στα σχέδια και στις πολιτικές που ενόψει του 2004 και των μεγάλων έργων προωθούν παραπέρα την καπιταλιστικοποίηση, εμπορευματοποίηση, τσιμεντοποίηση κάθε σπιθαμής χώρου και καθημερινότητας στους δήμους και στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Μέσα από μια τέτοια λογική, την ανάδειξη των ιδιαίτερων μετώπων πάλης σε κάθε δήμο και συνοικία, δηλαδή την ανάδειξη των μεγάλων λαϊκών προβλημάτων (ανεργία, υγεία, παιδεία, περιβάλλον, συγκοινωνίες κ.λπ.) όπως αυτά διαμορφώνονται με συγκεκριμένο τρόπο στις λαϊκές γειτονιές, συνοικίες, δήμους των αστικών και αγροτικών περιοχών.
Κατευθύνσεις και επιδιώξεις
Θεωρούμε πως από το ίδιο το πολιτικό περιεχόμενο που συνοπτικά εκθέσαμε γίνεται φανερό πως απορρίπτουμε μια σειρά λογικές και αντιλήψεις παρέμβασης που δεν σπανίζουν στη λεγόμενη εκτός των τειχών Αριστερά.
Απορρίπτουμε, για παράδειγμα, τις λογικές ενός «αγωνιστικού ελιτισμού» που αναζητεί «ειδικές θεματικές» και προκρίνει επιλεκτικές ευαισθησίες, λες και έλειψαν τα μεγάλα βάσανα του κόσμου. Αλλά, ταυτόχρονα, απορρίπτουμε και τον «αγωνιστικό ελιτισμό» που στο όνομα μιας ολοκληρωμένης ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης έχει έτοιμο και πλήρες πρόγραμμα προκατασκευασμένο στο μικρόκοσμο των δοξασιών του.
Κυρίως, όμως, επιμένουμε οι παρεμβάσεις να έχουν όσο το δυνατό πιο πλατιά, δημοκρατικά χαρακτηριστικά και όσον αφορά τη συμμετοχή του κόσμου και βέβαια των πολιτικών ή τοπικών δυνάμεων εκείνων που ανταποκρίνονται καταρχήν στο πολιτικό πνεύμα του περιεχομένου που ήδη αναφέραμε. Γιατί για μας είναι φανερό πως η λογική της συνεργασίας και της κοινής δράσης δεν μπορεί να αφορά μόνο κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Αφορά εξίσου προσπάθειες οικοδόμησης εστιών αντίστασης και πάλης σε επιμέρους μέτωπα και χώρους. Εξάλλου, ακριβώς επειδή θεωρούμε πως η υπόθεση των Δ.Ε. πρέπει να “χει κινηματικά χαρακτηριστικά, έχουμε απορρίψει τον τραγέλαφο της λεγόμενης νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και τις εκλογικές φαεινές συμμετοχής σ” αυτήν. Σε τελική ανάλυση, οι δυνάμεις που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ριζοσπαστικές και επαναστατικές έχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουν από το να συμμετέχουν στα επίσημα εκλογικά γκάλοπ των νομαρχιακών εκλογών που μπορούν εύκολα να δώσουν «θεαματικά» αλλά μη μετατρέψιμα στο πεδίο των αγώνων αποτελέσματα.
Στη βάση αυτής της λογικής, το ΚΚΕ(μ-λ) έχει ήδη προωθήσει προσπάθειες και προτάσεις κίνησης και παρέμβασης σε μια σειρά δήμους της χώρας. Αμεσα, μέσω των κομματικών του οργανώσεων σε μεγάλους δήμους (π.χ. Θεσσαλονίκη, Καρδίτσα, Σέρρες) όπου έχουν ήδη κατατεθεί προτάσεις, ή σε άλλους δήμους (Γιάννενα, Χανιά, Αρτα, Ηγουμενίτσα) όπου στο αμέσως επόμενο διάστημα θα προωθηθούν ανάλογες πρωτοβουλίες, αλλά και μέσω τοπικών σχημάτων που δρουν και παρεμβαίνουν σε δήμους της Αττικής και τα οποία πλαισιώνονται και υποστηρίζονται και από συντρόφους της οργάνωσής μας (βλέπε ρεπορτάζ σε διπλανές στήλες).
Ασφαλώς παραμένει ανοιχτό το ζήτημα του δήμου της Αθήνας, στο οποίο η εκλογική παρέμβαση έχει αυτονόητα κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά και την οποία θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχήματος πολιτικής συνεργασίας με άλλες ριζοσπαστικές, επαναστατικές δυνάμεις. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε πως η ως τώρα στάση άλλων δυνάμεων στις προτάσεις που ήδη προωθούμε δεν δείχνει ότι αντιλαμβάνονται τις απαιτήσεις της περιόδου και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που στο φόντο της έχουν οι δημοτικές εκλογές.
Για παράδειγμα, οι σύντροφοι του ΝΑΡ στη Θεσσαλονίκη δείχνουν να προτιμούν μια «καθαρή» και κομματικοκεντρική παρέμβαση, την ίδια στιγμή μάλιστα που καταθέτουν πρόταση συνεργασίας μακράς πνοής για το 2003, ενώ ανάλογες αποστάσεις, απουσίες ή αποκλίνουσες επιλογές εμφανίζονται γενικά και από άλλες δυνάμεις.
Οσο μας αφορά, θα επιμείνουμε στην κατεύθυνση των ευρύτερων κοινών ψηφοδελτίων που επιτρέπουν οι «συμπτώσεις» δυνάμεων ανά δήμο, στη βάση της λογικής ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος και των αγώνων σε δήμους και συνοικίες και σε μια περίοδο με μεγάλες απαιτήσεις και δυσκολίες για τους εργαζόμενους.
