ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ – ΑΣΦΥΚΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ – Καταργήσεις και συγχωνεύσεις Δομών
Ψηφίστηκε στις 7/6 το νομοσχέδιο με τίτλο “Αναδιοργάνωση των Δομών Υποστήριξης της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις”. Πρόκειται για ένα νέο πακέτο αντιδραστικών ρυθμίσεων, οι οποίες είναι αρκετά σοβαρές, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι η δύσκολη φάση του κινήματος επέτρεψε στην κυβέρνηση να το περάσει χωρίς πολλή φασαρία.
Οι διατάξεις του υλοποιούν δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου, αποτελούν προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης και κινούνται στις ράγες των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ. Μάλιστα η πρόσφατη έκθεσή του καταγράφει ως θετικές τις ρυθμίσεις που αφορούν την αξιολόγηση των στελεχών στην εκπαίδευση και την (αυτο)αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, καθώς είναι “σημαντικά πρώτα βήματα προς την ανάπτυξη ενός συνολικού πλαισίου Αξιολόγησης”.
Το νομοσχέδιο αποτελείται από δύο μέρη και έχει διπλό στόχο: Πρώτος, η ανασυγκρότηση της διοικητικής δομής της εκπαίδευσης που γίνεται με ενίσχυση του συγκεντρωτισμού και καταργήσεις-συγχωνεύσεις υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας. Δεύτερος αλλά κυριότερος, η “αξιολογική” περικύκλωση του κλάδου.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ-ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΔΟΜΩΝ, ΙΔΡΥΣΗ ΝΕΩΝ
Όλες αυτές οι αναδιατάξεις με καταργήσεις-συγχωνεύσεις δομών και ίδρυση νέων δεν αποσκοπούν απλά στην δραστική μείωση των κρατικών δαπανών στα πλαίσια της δημοσιονομικής πειθαρχίας των μνημονίων, αλλά ο βασικός στόχος είναι ο ασφυκτικός έλεγχος της εκπαίδευσης.
Η συγκρότηση ενός μηχανισμού ιεραρχικά δομημένου, επιφορτισμένου με την ευθύνη υλοποίησης-επιβολής των κεντρικών κυβερνητικών κατευθύνσεων. Επιτελεία – “μικρά υπουργεία παιδείας” – πλήρως αποσπασμένα από τον υπόλοιπο κλάδο, με ρόλο την προώθηση των αντιεκπαιδευτικών επιλογών, την περιφερειακή-τοπική εξειδίκευσή τους και την ολοκληρωτική επιτήρηση της εφαρμογής τους.
Δηλαδή στοχεύουν στον ακόμη μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό για να υλοποιηθούν οι αντιδραστικές αναπροσαρμογές που σχεδιάζονται και στην “αποκέντρωση” των ευθυνών και του κόστους λειτουργίας της εκπαίδευσης, μετακυλώντας τα σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές.
Τα ΠΕ.ΚΕ.Σ. αναλαμβάνουν κομβικό ρόλο στην προώθηση της αξιολόγησης ως βασικά όργανα που λαμβάνουν τις “εκθέσεις αποτίμησης” των σχολικών μονάδων, συντάσσοντας τις συνολικές εκθέσεις της περιφέρειας που υποβάλλουν στο ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής).
Σημαντικό ζήτημα προκύπτει στην Ειδική Αγωγή. Η κατάργηση των ΚΕΔΔΥ και η ενοποίησή τους με άλλες δομές, πέρα από τον προφανή στόχο της περικοπής του προσωπικού, έχει και άλλες συνέπειες. Η διάγνωση, η καταγραφή των μαθητών με ειδικές ανάγκες-μαθησιακές δυσκολίες δεν αποτελεί αρμοδιότητα των νέων δομών. Αυτό σημαίνει από τη μια να οδηγούνται οι οικογένειες στον ιδιωτικό τομέα και από την άλλη η μετατόπιση αυτής της ευθύνης στους εκπαιδευτικούς των σχολείων, που οφείλουν μέσω ειδικών επιτροπών που θα συγκροτήσουν να διαμορφώσουν εξατομικευμένα προγράμματα στήριξης αυτών των μαθητών. Επίσης η ανυπαρξία διάγνωσης καθιστά ανεφάρμοστο το μέτρο μείωσης των μαθητών ανά τμήμα.
Πιο συστηματικά και οργανωμένα θα συγκροτείται η ιδεολογική παρέμβαση αναφορικά με το περιεχόμενο δραστηριοτήτων-εκδηλώσεων (κοινωνικών, αθλητικών, πολιτιστικών κλπ) που διεξάγονται στα σχολεία. Τα ΚΕΑ αναλαμβάνουν το ρόλο αυτό, αποτελώντας τους ιμάντες μεταβίβασης των “μαύρων” ιδεών και των σάπιων αξιών του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Ενιαία και στις δυο εκπαιδευτικές βαθμίδες. Σχεδιασμένα και μεθοδικά θα υλοποιούνται όλα τα προγράμματα που εξυμνούν την ΕΕ, τις ΗΠΑ και τους ντόπιους “ευεργέτες” του κεφαλαίου.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΞΑΝΑΡΧΕΤΑΙ!
Ο Γαβρόγλου δηλώνει ότι “ο εκπαιδευτικός της τάξης δεν αξιολογείται”, καταργεί το ΠΔ 152 και πλευρές του ν.3848 και αντιγράφει τον Αρβανιτόπουλο βαφτίζοντας την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων “συλλογικό προγραμματισμό και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων”.
Βαφτίζοντας “το κρέας ψάρι” η κυβέρνηση επιχειρεί να “εμπεδωθεί η κουλτούρα αξιολόγησης”. Δεν πρωτοτυπεί, αλλά αντιγράφει την αυτοαξιολόγηση των Σαμαροβενιζέλων με προγραμματισμό στην αρχή της σχολικής χρονιάς, αποσαφήνιση-διατύπωση στόχων-δράσεων σε τυποποιημένες φόρμες για υλικοτεχνική υποδομή, συνεργασίες με φορείς της τοπικής κοινωνίας, καινοτομίες, αποτίμηση στο τέλος της σχολικής χρονιάς κ.λπ.
Τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά. Και είναι προκλητικό να χαρακτηρίζεται από το υπουργείο η διαδικασία αυτή “εσωτερική” όταν ορίζεται στο νομοσχέδιο ότι με υπουργική απόφαση ύστερα από εισήγηση του ΙΕΠ θα καθορίζονται οι θεματικοί άξονες και ο τύπος των σχετικών εκθέσεων. Αυτές θα υποβάλλονται στο ΠΕΚΕΣ και οι συντονιστές (πρώην σχολικοί σύμβουλοι) κρίνουν και διατυπώνουν παρατηρήσεις επί των εκθέσεων. Μ” άλλα λόγια, πρόκειται για αξιολόγηση από το υπουργείο, με αξιολογούμενους τους εκπαιδευτικούς που λογοδοτούν για την επίτευξη ή μη των στόχων που έχουν τεθεί.
Επιπλέον όλη αυτή η γραφειοκρατική συμπλήρωση φορμών και οι απανωτές συνεδριάσεις, του συλλόγου, των ομάδων εκπαιδευτικών, των ομάδων όμορων σχολείων, του σχολικού συμβουλίου κοκ θα έχει ως αποτέλεσμα να μην επαρκούν ούτε οι 30 ώρες – που προέβλεπε η υπουργική απόφαση. Είναι τεράστιος ο φόρτος αυτών των εργασιών που θα επωμιστούν οι εκπαιδευτικοί.
Να σημειώσουμε ότι οι ομάδες σχολείων -αντιγραφή από Διαμαντοπούλου- εντάσσονται στα πλαίσια της ευελιξίας που προωθεί το υπουργείο ώστε να μετακινεί μαθητές σε όμορα σχολεία για να μην προχωρά σε χωρισμό τμημάτων ή να προσφέρεται μάθημα επιλογής σε ένα Λύκειο και οι μαθητές του διπλανού σχολείου να μην το παρακολουθούν στο δικό τους. Και φυσικά στα πλαίσια της γενικότερης κινητικότητας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων να μεταφέρεται και η οργανικότητα σε ομάδες σχολείων.
Η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. (Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) όχι μόνο δεν καταργείται αλλά αναβαθμίζεται, αποκτά επιτελικό ρόλο αναπτύσσοντας ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα διαχείρισης και βάσης δεδομένων της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος με βάση τα πρότυπα του ΟΟΣΑ.
Με την αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης (διευθυντών και υποδιευθυντών) ουσιαστικά έχουμε ατομική αξιολόγηση με βαθμολογική κατάταξη στην κλίμακα 0-100 (ακατάλληλος-άριστος) που ανοίγει το δρόμο για αντίστοιχες προσαρμογές και στην ατομική αξιολόγηση κάθε εκπαιδευτικού. Τέλος, επιδιώκεται να συμφιλιωθεί ο εκπαιδευτικός με την αξιολόγηση του διευθυντή και υποδιευθυντή, συντάσσοντας ανώνυμο ερωτηματολόγιο.
Παρά τις δηλώσεις της ΝΔ για κατάργηση της αξιολόγησης, παρά τη στήριξη των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ – ΠΕΚ/ΔΗΣΥ που καλοδέχονται την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας ως μη τιμωρητική και μιλούν για “καλή” αξιολόγηση” στην εκπαίδευση, η αξιολόγηση είναι εδώ!!!
Η κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Ο έλεγχος, η χειραγώγηση καθηγητών, δασκάλων και νηπιαγωγών. Η μετακύλιση των ευθυνών αλλά και της οικονομικής λειτουργίας των σχολείων μέσω της “αυτονομίας” τους στις πλάτες εκπαιδευτικών και γονιών.
Ζητούμενη η απάντηση των εκπαιδευτικών
Το νομοσχέδιο είναι πλέον νόμος. Η διαλυτική κατάσταση που υπάρχει στο κίνημα επέτρεψε στην κυβέρνηση να το ψηφίσει χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Περισσότερη φασαρία έκαναν οι ίδιες οι δυνάμεις του συστήματος για τη διάταξη που όριζε μέγιστο τις δυο θητείες για τους διευθυντές – διάταξη που ουσιαστικά αποσύρθηκε.
Από Σεπτέμβρη βέβαια θα φανούν στην καθημερινότητα οι συνέπειες της εφαρμογής των διατάξεων αυτών. Και τότε οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να μαζικοποιήσουν τις γενικές συνελεύσεις και να κάνουν βήματα συγκρότησης των αγώνων τους. Πόσο μάλλον που η επίθεση δεν σταματά εδώ: εξελίσσεται και κλιμακώνεται όσο οι αγώνες απουσιάζουν…
