Κυριακή 1 Οκτώβρη 2017
• Το κύμα άγριας αστυνομικής καταστολής και απαγορεύσεων στους δρόμους των καταλανικών πόλεων με επίκεντρο την Βαρκελώνη το οποίο κορυφώθηκε την Κυριακή 1 Οκτωβρίου, ημέρα διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το αληθινό πρόσωπο της δυτικής-ευρωπαϊκής αστικής “δημοκρατίας”. Αποκαλύπτει, επίσης, το υποκριτικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεών της που αναγορεύονται σε κριτές του σεβασμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων για χώρες και κοινωνίες μακρινές, αλλά κλείνουν τα μάτια σε αυτά που συμβαίνουν εμπρός τους. Οι επιθέσεις σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, οι πλαστικές σφαίρες και η άγρια βία της ισπανικής αστυνομίας και των ειδικών δυνάμεών της ξυπνούν μνήμες από τα χρόνια του φρανκισμού και της φασιστικής δικτατορίας.
• Η κυβέρνηση Ραχόι είναι υπεύθυνη για την αναζωπύρωση αυτής της διαμάχης, με την απόφασή της το 2010 να καταργήσει ακόμα και αυτόν τον –άτολμο κατά την άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας των καταλανικών κομμάτων– νέο Καταστατικό Χάρτη της Καταλονίας που είχε ψηφιστεί το 2006. Θεώρησε και θεωρεί πως σε συνθήκες κρίσης και με την Ισπανία να είναι ένα από τα επίκεντρά της, αυτή η –έστω και μικρή– επαύξηση των περιθωρίων αυτοδιοίκησης της Καταλονίας που έδινε ο αναθεωρημένος Καταστατικός Χάρτης του 2006, απειλούσε την αναγκαιότητα μιας ισχυρής συγκεντρωτικής πολιτικής υπεράσπισης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού «έχει» της ισπανικής αστικής τάξης.
Ο Ραχόϊ θα λέγαμε πως λειτουργεί ακριβώς όπως λειτούργησε στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας του το μεσαιωνικό/φεουδαρχικό και μετέπειτα καπιταλιστικό ισπανικό κράτος. Αντί να δράσει πυροσβεστικά και στην κατεύθυνση της ουσιαστικής συνύπαρξης των λαών και των εθνοτήτων της Ισπανίας, λειτουργεί σαν πυροδότης των αισθημάτων παραγκωνισμού του καταλανικού πληθυσμού. Επιπλέον, και με μαθηματική ακρίβεια, αυτή η πολιτική υποσκάπτει τους όποιους όρους συνύπαρξης της Καταλονίας με την Ισπανία και μεσοπρόθεσμα λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για την τελευταία.
• Ωστόσο, ο καταλανικός λαός δεν μπορεί να περιμένει τίποτε από τις δυνάμεις του καταλανικού εθνικισμού που εκμεταλλεύονται τις υπαρκτές διακρίσεις που υφίστανται σε βάρος τους οι καταλανικοί πληθυσμοί, αλλά και τη δίκαιη οργή τους για τις διώξεις, τις απαγορεύσεις και την επίθεση στο βιοτικό τους επίπεδο. Στόχος των δυνάμεων του καταλανικού εθνικισμού ήταν και παραμένει η αναβάθμιση του ρόλου και η υπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της Καταλονίας.
Πολύ περισσότερο, ο καταλανικός λαός δεν έχει τίποτε να περιμένει από τις κάθε είδους «υποστηρίξεις» από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως των ΗΠΑ που μέσω Τραμπ άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο στήριξης της καταλανικής ελίτ.
Το συμφέρον του καταλανικού λαού δεν βρίσκεται στην υπηρέτηση μιας διαμάχης για την πρωτοκαθεδρία, μιας διαμάχης για το από πού θα αντλεί η ισπανική μοναρχία τους πολιτικούς αξιωματούχους της, και –κατ’ επέκταση– πόσα και ποια ιδιαίτερα προνόμια θα απολαμβάνουν οι τοπικές οικονομικές ελίτ. Το συμφέρον του καταλανικού λαού βρίσκεται στον κοινό του αγώνα με τις άλλες εθνότητες της Ισπανίας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από κάθε δυνάστη, τοπικό ή μη.
• Από και πέρα και ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να έχει κανείς για την πρωτοβουλία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος εκ μέρους της περιφερειακής κυβέρνησης της Καταλονίας, τις ενδοαστικές αντιθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτήν και τη χρησιμοποίηση των εθνικών σημαιών και των λαϊκών μαζών από μερίδες των καπιταλιστών που αντιμάχονται για προνόμια και κέρδη, οι Καταλανοί έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα να εκφράσουν ανεμπόδιστα τη γνώμη τους. Ακόμα και αν αυτή ηγεμονεύεται από δυνάμεις που καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων και της λαϊκής πλειοψηφίας.
