Η πρόσφατη συμφωνία της Τουρκίας και της Λιβύης για τον καθορισμό της μεταξύ τους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο της γενικευμένης όξυνσης όλων των αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου. Έρχεται σαν συνέχεια και σαν συνέπεια των κινήσεων της ελληνικής άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού με την συγκρότηση αξόνων με Ισραήλ και Αίγυπτο για αποκλεισμό της Τουρκίας. Και όλα αυτά συμβαίνουν στο φόντο των ιμπεριαλιστών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ –Ευρωπαίους και Ρωσία για κυριαρχία στην περιοχή που τροφοδοτούν πολέμους και επεμβάσεις με αιματοκύλισμα λαών και διάλυση χωρών.
Η συμφωνία για τον ορισμό ΑΟΖ ανάμεσα στην αντιδραστική κυβέρνηση Ερντογάν και το κατασκεύασμα κυβέρνησης της Λιβύης που μην ξεχνάμε διαλύθηκε, διαχωρίστηκε και αιματοκυλίστηκε ο λαός της από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αποτελεί σήμερα μία επικίνδυνη εξέλιξη που οξύνει παραπέρα τις αντιθέσεις των ντόπιων αστικών τάξεων στην περιοχή και δημιουργεί επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς.
Ο καθορισμός των ΑΟΖ όχι μόνο στην περιοχή της Μεσογείου και του Αιγαίου αλλά και σε όλο τον πλανήτη αποτελεί μία διαδικασία που σε τίποτα δεν έχει να κάνει με τα συμφέροντα των λαών και τα κυριαρχικά δικαιώματα των χωρών αλλά με τα συμφέροντα των ντόπιων αστικών τάξεων και κυρίως με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών. «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες» που θα λεηλατηθούν από τα μονοπώλια των ενεργειακών κολοσσών ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας αφού πρώτα έχουν κατοχυρώσει την κυριαρχία τους στα «οικόπεδα».
Η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης «στρίμωξε» την ντόπια αστική τάξη, την κυβέρνηση της ΝΔ και όλο το πολιτικό προσωπικό (ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ κλπ ) που έχουν εξαπολύσει ένα εθνικιστικό παραλήρημα που φτάνει μέχρι τις απειλές για στρατιωτική δράση, σε μία περίοδο που κλιμακώνεται η επίθεση στον εργαζόμενο λαό στα δικαιώματα, τις καταχτήσεις και τις ελευθερίες του. Οι ιμπεριαλιστές – προστάτες των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στους οποίους ορκίζονται πίστη και υποταγή τόσο η ντόπια αστική τάξη όσο και το αστικό πολιτικό προσωπικό αποκαλύπτουν ότι οι επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους είναι πάνω από τις μωροφιλοδοξίες κάθε ντόπιας αστικής τάξης. Το απέδειξαν πολύ πρόσφατα με την στάση τους στην εισβολή της Τουρκίας στην Συρία και το αιματοκύλισμα του Κουρδικού και Συριακού λαού.
Οι λαοί της Ν.Α. Μεσογείου, οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα αναμεταξύ τους και όταν η πάλη τους πετύχει και μπορέσουν να καταχτήσουν την πολιτική εξουσία στις χώρες τους μπορούν να βρουν ειρηνικούς τρόπους επίλυσης των όποιων διαφορών. Σήμερα που οι επιδιώξεις και οι στοχεύσεις των ντόπιων αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους απειλούν την ειρήνη και δημιουργούν όρους για να μετατρέψουν τους λαούς «σε κρέας για τα κανόνια» τους και τις χώρες σε «οικόπεδα» για λεηλασία πρέπει να υψωθεί ένα τείχος φιλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς, ένα αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που θα αποτρέψει τις επικίνδυνες εξελίξεις.
