Όχι στην ΕΕ της εκμετάλλευσης και του πολέμου
Όχι στον αποπροσανατολισμό
Ας οργανώσουμε την αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική μας πάλη
Η εγκληματική επιδρομή των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, η δολοφονική επίθεση ενάντια στο σερβικό λαό συνετέλεσε εκτός των άλλων στο να ξεκαθαρίσουν αρκετά πράγματα για τη φύση και τις προθέσεις αυτών των φονιάδων. Ακόμη και άνθρωποι που είχαν αμφιβολίες ή και αυταπάτες για τη φύση και τις προθέσεις τους, τώρα γνωρίζουν. Βλέπουν καθαρά πλέον την απληστία, το πόσο αδίστακτοι είναι, τη λύσσα τους απέναντι σ” οποιονδήποτε τους αντιστέκεται, τη δολοφονική τους μανία απέναντι σε οποιονδήποτε λαό θελήσει να υπερασπιστεί τα στοιχειώδη δικαιώματά του, της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας, της ταυτότητάς του.
Ταυτόχρονα η διακήρυξη για το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ αποκάλυψε πόσο υποκριτικό ήταν το “ενδιαφέρον” τους για το λαό του Κοσόβου. Έδειξε πολύ καθαρά τις πραγματικές τους επιδιώξεις, που προωθούσαν με Κόσοβο ή χωρίς, με Σερβία ή χωρίς, με Μιλόσεβιτς ή χωρίς Μιλόσεβιτς.
Ο τρόπος που ενήργησαν απέδειξε και στον πιο δύσπιστο ότι τους “χρειάζονται” οι νεκροί, τους είναι “αναγκαία” τα ερείπια, τους είναι “πολύτιμοι” οι πρόσφυγες. Γι” αυτό και τους δημιούργησαν. Γιατί όλοι ξέρουν και κανείς δεν αμφιβάλλει, πλέον, ότι ακριβώς οι δικοί τους βομβαρδισμοί δημιούργησαν το μεγάλο κύμα της προσφυγιάς των Κοσοβάρων.
Αυτή, λοιπόν, η εγκληματική συμμορία ζητάει να επικυρώσουμε με την ψήφο μας το δολοφονικό της έργο, απαιτεί να αποδεχτούμε τη συνενοχή μας με τη συμμετοχή μας στις Ευρωεκλογές. Μια είναι η απάντηση: ΑΠΟΧΗ!
ΕΕ – Ένας αντιδραστικός ιμπεριαλιστικός συνασπισμός
Από την άλλη μεριά η ίδια αυτή βρόμικη επιχείρηση έδειξε επίσης καθαρά το ρόλο της ΕΕ και βασικά των ισχυρών χωρών που αποτελούν τον πυρήνα της.
Το ότι είναι συνένοχοι και συνεργοί των ΗΠΑ στο έγκλημα αυτό είναι κάτι που το διακηρύσσουν οι ίδιες. Αυτό που επίσης, όμως, έχει φανεί καθαρά είναι αυτό που θα ήθελαν να αποκρύψουν:
Πως αποτελούν έναν ιμπεριαλιστικό συνασπισμό με στόχο την εκμετάλλευση, την κυριαρχία, τον εξανδραποδισμό των λαών.
Την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης των ευρωπαϊκών χωρών που ήδη έχουν αλυσοδέσει με το Μάαστριχτ, τις λευκές βίβλους και ήδη οδηγούν στην ανεργία και την εξαθλίωση μεγάλα τμήματά της. Την υποταγή και μετατροπή σε “ενδοχώρα” τους των μικρότερων και εξαρτημένων χωρών της Ευρώπης. Την επέκταση προς ανατολάς, όπου ελπίζουν σε γενναίο μερτικό από την κατάκτηση των αγορών της, την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, τον εξανδραποδισμό των λαών της. Την κυριάρχηση (από κοινού με τις ΗΠΑ) πάνω στο κόσμο, τη μετατροπή των ζωνών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής σε νέου τύπου αποικίες τους και τους λαούς τους σε σύγχρονους δουλοπάροικους του νέου καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού μεσαίωνα. Αδίστακτες και εγκληματικές, με ανάγλυφα πια διακρινόμενα τα χαρακτηριστικά εκείνα που δεκαετίες τώρα είχαν “υποχρεωθεί” να συγκαλύπτουν: Το μίσος και η περιφρόνηση των παλιών αποικιοκρατών ενάντια στους λαούς, που τώρα πλέον θεωρούν πως ήρθε η ώρα να πάρουν τη ρεβάνς. Ταυτόχρονα είναι συνυπεύθυνες για την ακόμα πιο επικίνδυνη τροχιά που μπορούν να πάρουν τα πράγματα στο βαθμό που η στάση τους ενθαρρύνει την επιθετικότητα των ΗΠΑ, των οποίων ο τυχοδιωκτισμός μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Αυτός, λοιπόν, ο βαθιά αντιλαϊκός συνασπισμός ζητάει από τους λαούς της Ευρώπης να νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους τα αντιδραστικά του σχέδια, να ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους στις Ευρωεκλογές την επέλαση της βαρβαρότητας και του πολέμου. Ούτε μια ψήφος στην κάλπη των φονιάδων. ΑΠΟΧΗ!
Οι Αμερικάνοι “ξανάρχονται”
Ωστόσο, και είναι αυτό από τα παιχνίδια που σκαρώνει η Ιστορία, η ίδια αυτή βρόμικη επιχείρηση μέσα από την οποία οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης ευελπιστούν να προωθήσουν τους στόχους τους και να αναβαθμίσουν τη θέση τους, τείνει να γίνει και ο νεκροθάφτης των φιλοδοξιών τους και των ελπίδων που έτρεφαν για την ΕΕ. Το όλο θέμα θα μπορούσε να περιγραφεί με μια μόνο φράση: Οι Αμερικανοί ξανάρχονται. Οχι δηλαδή ότι είχαν φύγει ποτέ, αλλά υποτίθεται πως εδώ και μερικά χρόνια η Ευρώπη αναζητούσε νέο ρόλο στον κόσμο και νέο στάτους σχέσεων με τις ΗΠΑ. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πως με το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ που προσυπέγραψαν οι Ευρωπαίοι, οι ΗΠΑ κατοχυρώνουν τον ηγεμονικό τους ρόλο στην Ευρώπη και στον κόσμο. Με τις βόμβες τους στη Σερβία θεμελιώνουν τη στρατιωτική τους παρουσία στον ευρωπαϊκό χώρο. Με τους πυραύλους τους αναστηλώνουν την ηγεμονία τους στην Ευρώπη.
Για ποια ευρωπαϊκή στρατηγική να μιλήσει κανείς, για ποια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, για ποια αυτονόμηση της ευρωπαϊκής αμυντικής δυνατότητας, για ποια Ευρωπαϊκή Ένωση εν τέλει; Και βέβαια με όλα αυτά, για ποια ΟΝΕ, για ποιο ΕΥΡΩ, που αν μέχρι πρότινος ήταν ούτως ή άλλως μετέωρα, βρίσκονται πλέον κυριολεκτικά στον αέρα. Το ζήτημα είναι πως με όλα αυτά τίθεται υπό αμφισβήτηση ακόμη κι αυτό που αποτελεί το θεμέλιο της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Με όλα αυτά εμάς δε θα μας εκπλήξει το να αρχίσουν οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές να αναζητούν την ιδιαίτερη ο καθένας τους πορεία και “σωτηρία”. Είναι παλιό “μυστικό” ότι η Αγγλία ταυτίζει τις τύχες της με τα συμφέροντα και την ισχύ των ΗΠΑ. Ήδη εδώ και καιρό η Γερμανία προσπαθεί να διαμορφώσει όρους για δική ιδιαίτερη ζώνη συμφερόντων και επιρροής στη Κ.Α. Ευρώπη. Οι παλινωδίες της Γαλλίας δεν αποτελούν τίποτε άλλο από έκφραση της αμηχανίας της μπροστά σ” αυτό που συντελείται. Το ίδιο και οι ταλαντεύσεις της Ιταλίας και των άλλων “μικρών” ιμπεριαλιστών. Όσο για τους υπόλοιπους (π.χ. Ελλάδα), αυτοί συνωθούνται στους “διαδρόμους” ευελπιστώντας ότι όλο και κάποιος ισχυρός θα βρεθεί να τους πάρει υπό την “προστασία” τους.
Αυτή, λοιπόν, η εταιρεία καπιταλιστικών συμφερόντων ζητάει να επικυρώσουμε με τη συμμετοχή μας στις Ευρωεκλογές, την υποταγή των λαών της Ευρώπης στους φονιάδες των ΗΠΑ. Αυτή η σπείρα ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους ιμπεριαλιστών ζητάει να ανανεώσουμε με την ψήφο μας το διακοσμητικό Ευρω“κοινοβούλιό” της. Να προσδώσουμε κύρος στις μόνες αποφάσεις που είναι ικανό να παίρνει, σαν αυτή την κατάπτυστη με την οποία υποστηρίζει τους εγκληματικούς ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς. Ε, λοιπόν, όχι. Η κάλπη τους είναι κάλπικη. Εμείς θα ψηφίσουμε στις πορείες και τις διαδηλώσεις. ΑΠΟΧΗ!
Όχι στην παραρτημοποίηση της χώρας μας
Αυτή, λοιπόν, είναι η “μεγάλη ιδέα” της ΕΕ στην οποία σέρνουν το λαό και τη χώρα η κυβέρνηση, τα αστικά πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) και οι κολαούζοι τους. Στην πραγματικότητα απαλλοτριώνουν την ανεξαρτησία της χώρας (πολιτική – οικονομική) προσδένοντας, υποτάσσοντάς την στο συνασπισμό των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, επειδή ούτε θέλουν ούτε μπορούν να στηριχτούν στο λαό, επειδή φοβούνται και εχθρεύονται το λαό, επειδή θεωρούν πως έτσι διασφαλίζουν και τη δική τους κυριαρχία πάνω στον εχθρό λαό. Στο όνομα της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ (ποια ΟΝΕ και ποιο ΕΥΡΩ;) δίνουν αντιπαροχή το λαό και τη χώρα, παραδίδουν την εργατική τάξη δέσμια στις αλυσίδες της Λευκής Βίβλου και των “δεικτών” του Μάαστριχτ, ευελπιστώντας στα αποφάγια των καρχαριοειδών του πολυεθνικού κεφαλαίου. Περιδεείς και αθεράπευτα υποταγμένοι προσδένουν το λαό και τη χώρα στο άρμα των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ, ευθυγραμμίζονται στα εγκληματικά τους σχέδια ευελπιστώντας και εκλιπαρώντας την εύνοια ή, έστω, τον οίκτο τους. Και επειδή το θράσος τους συναγωνίζεται τον πανικό τους, θέλουν να παρουσιάζουν τη στάση τους σαν έκφραση “ρεαλισμού” ενώ δεν είναι τίποτε άλλο από μια στάση που οδηγεί στο να κουρνιάσουμε και να περιμένουμε τη σειρά μας για το κρεβάτι του Προκρούστη.
Στην ίδια βάση συμμετέχουν στο έγκλημα ενάντια στο σερβικό λαό μαζί με τους νεκροθάφτες των Βαλκανίων, ευελπιστώντας, προσδοκώντας λέει, έναν αναβαθμισμένο ρόλο στην ανασυγκρότηση των βαλκανικών χωρών, για την οποία μάλιστα έχουνε, λέει, προτάσεις και σχέδια. Έτσι, μετά το ρόλο του νεκροθάφτη φιλοδοξούν να αναλάβουν τον, εξίσου “ευγενικό” (εναρμονιζόμενο με τα “ιδανικά της φυλής” μήπως;) ρόλο του τυμβωρύχου στην “έρημη χώρα” που διαμορφώνουν οι βόμβες των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Το ρόλο της ύαινας που μόλις τελειώσουν το γεύμα τους τα μεγάλα σαρκοβόρα (και αν στο μεταξύ δεν έχει αποτελέσει μέρος του γεύματος) θα τρέξει να προλάβει κάποιο κόκαλο από το πτώμα των Βαλκανίων. Αυτή, λοιπόν, την παραρτημοποίηση της χώρας μας ζητούν να νομιμοποιήσουμε με τη συμμετοχή μας στις Ευρωεκλογές. Την υποταγή μας στο νέο Μεσαίωνα, στην πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης ζητούν να επικυρώσουμε με την ψήφο μας. Την αποδοχή του εγκλήματος ακόμη και τη συνενοχή μας ζητούν να στηρίξουμε με την προσέλευσή μας στις κάλπες. Εμείς διαλέγουμε άλλο δρόμο. Εμείς θα “ψηφίσουμε” στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η δική μας “ψήφος” θα δοθεί στον αγώνα ενάντια στους φονιάδες των λαών και τους κολαούζους τους.
Όχι στον αποπροσανατολισμό
Και πέρα απ” όλους αυτούς υπάρχουν και κάποιοι άλλοι. Που εναντιώνονται σ” όλα αυτά. Που, με τον τρόπο του ο καθένας, αγωνίζονται και εκφράζουν την αντίθεσή τους. Αλλά παρόλα αυτά συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές. Για να ακουστεί, λέει, η φωνή ενάντια στον πόλεμο. Για να δυναμώσει αυτή η φωνή. Για να παίξουν, λέει, ρόλο στις αποφάσεις οι δυνάμεις της ειρήνης και της προόδου. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο Ευρωκοινοβούλιο. Ακόμη -κάποιοι- για να προωθηθεί η υπόθεση της Ευρώπης των λαών. Αφέλεια, συνενοχή ή αυταπάτη; Γιατί δεν ακούστηκε αυτή η φωνή όταν παίρνονταν οι αποφάσεις για τη δολοφονία της Ευρώπης; Κι αν κάποιες ακούστηκαν, γιατί δεν εισακούστηκαν; Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Είναι λίγο πολύ γνωστό από ποιους παίρνονται οι αποφάσεις. Είναι επίσης γνωστό πώς παίρνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Είναι πασίγνωστο πως το Ευρωκοινοβούλιο το μόνο ρόλο που έχει είναι το να εξωραΐζει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ.
Είναι καθαρό πως η διαδικασία των Ευρωεκλογών δεν είναι παρά μια διαδικασία ενσωμάτωσης των λαών της Ευρώπης στα σχέδια των πολυεθνικών και των ισχυρών ιμπεριαλιστικών σχηματισμών. Ας μας πουν όλοι αυτοί μια περίπτωση όχι που η “φωνή” τους ανέτρεψε” αποφάσεις, όχι που -έστω- διαφοροποίησαν κρίσιμες αποφάσεις αλλά, έστω, που η όποια “μάχη” τους στο Ευρωκοινοβούλιο συνδέθηκε, αντανακλούσε ή είχε απήχηση, αντανάκλαση, στην πάλη των μαζών.
Στην πραγματικότητα, συνειδητά ή ασυνείδητα, η συμμετοχή τους νομιμοποιεί και ισχυροποιεί την Ευρώπη των μονοπωλίων, της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Ενισχύει την επιθετικότητα ενάντια στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους, την πολιτική της λιτότητας και της ανεργίας. Η ψήφος, και μέσω αυτών των δυνάμεων, πηγαίνει στην ίδια “κάλπη” και κεφαλαιοποιείται σαν επικύρωση των επιδρομών και του μακελέματος των λαών από τους φονιάδες. Μοναδικό της “αντίκρισμα” το ανέβασμα των μετοχών συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων (γιατί υπάρχουν και κάποιες θλιβερές περιπτώσεις που απλώς θα “συμμετάσχουν”) στο αστικό πολιτικό παιχνίδι, με αντίτιμο ωστόσο τον αποπροσανατολισμό των λαών από τα βασικά τους καθήκοντα.
Η δική μας “ψήφος”
Γιατί ο δρόμος των λαών δεν περνάει από το Ευρωκοινοβούλιο. Γιατί η πάλη τους δεν περνάει μέσα από τη συμμετοχή. Γιατί οι προσδοκίες τους δεν μπορούν να κλειστούν, να παγιδευτούν στην κάλπη που στήνουν οι καρχαρίες του κεφαλαίου και τα αρπακτικά του ιμπεριαλισμού. Γιατί ο δρόμος των λαών περνάει μέσα από τον αγώνα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Από την πάλη ενάντια στον πόλεμο. Από την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό που τον γεννάει και τον ιμπεριαλισμό που τον πραγματοποιεί. Από την πάλη ενάντια στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, όργανα εκμετάλλευσης και πολέμου. Από την πάλη για έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο της δουλειάς, της ειρήνης, του σοσιαλισμού.
ΑΠΟΧΗ από τις Ευρωεκλογές του αποπροσανατολισμού, της ενσωμάτωσης, της υποταγής.
Ας αναπτύξουμε και ας οργανώσουμε παραπέρα την πάλη μας.
Ας συγκροτήσουμε Αντιπολεμικές Αντιιμπεριαλιστικές Επιτροπές παντού. Σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολείο. Αυτή είναι η δική μας “ψήφος”.
