Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 878)
Σε συνθήκες μιας πρωτόγνωρης περικύκλωσης βρίσκεται ο λαός και η νεολαία της χώρας. Από τη μια τα …πολυβόλα της αντιλαϊκής αντεργατικής επίθεσης ρίχνουν στο ψαχνό των πιο βασικών δικαιωμάτων, που αφορούν τη δουλειά, τις κοινωνικές κατακτήσεις, τις ελευθερίες, την οργάνωση και την πάλη. Από την άλλη, η ιμπεριαλιστική περικύκλωση της Αν. Μεσογείου και της ευρύτερης περιοχής μεγαλώνει τους πιο σοβαρούς κινδύνους για το λαό μας και όλους τους λαούς. Μέσα σε όλα αυτά, η εξέλιξη της πανδημίας προχωρά ευθέως ανάλογα με την εγκατάλειψη του λαού από την κυβέρνηση και το κράτος, απειλώντας άμεσα και μαζικά την υγεία του και τη ζωή του!
Σε αυτές τις συνθήκες -και για να υπηρετηθούν οι ανάγκες του συστήματος- εξελίσσεται γοργά η δεξιά και αντιδραστική μετατόπιση όλου του πολιτικού συστήματος και σκηνικού. Μια μετατόπιση που θέλει να στριμώξει το λαό στη γωνία, στη σύγχυση, στη μοιρολατρία ή, στην «καλύτερη» περίπτωση, στην αναμονή απαντήσεων έξω και πάνω από αυτόν! Μια μετατόπιση που επιχειρεί να διδάσκει το λαό να ζει σε διαρκώς μεγαλύτερη εξαθλίωση, να θεωρεί «ατομική ευθύνη» τη διαβίωσή του, την επιβίωσή του. Είναι «ατομική ευθύνη» το να μην έχεις δουλειά, σύνταξη, σπουδές, περίθαλψη, στέγη, ρεύμα, φαγητό… Άρα «δεν» είναι υπόθεση όλων τα προβλήματα όλων! Άρα η τραγωδία των 13.000 προσφύγων της Μόριας, που ζουν μια δεύτερη κόλαση μέσα στην προσφυγιά τους, «δεν» είναι υπόθεση πάλης του λαού!
Στην πραγματικότητα το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης ζητά από το λαό να «συνηθίσει» την εξαθλίωση, την αγριότητα, το θάνατο, τις μαζικές δολοφονίες. Να «ζήσει» με όλα αυτά θεωρώντας τα αναπόσπαστα και κυρίαρχα στοιχεία της ζωής του, της χώρας του, της περιοχής.
Ο λαός δεν μπορεί να ζήσει στη ζούγκλα της καπιταλιστικής–ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Πρέπει να οργανωθεί και να παλέψει ενάντια στα μεγάλα και μικρά θηρία αυτής της ζούγκλας. Η αγανάκτηση –ακόμα και στις στρεβλές της μορφές που είναι και οι πιο «αναμενόμενες» στις σημερινές συνθήκες- χρειάζεται να βρει γραμμή επικοινωνίας με την κατεύθυνση της μαζικής αντίστασης και διεκδίκησης.
Εκμετάλλευση και ληστεία χωρίς φραγμούς!
Οργίασε η συστημική προπαγάνδα για τις «φιλολαϊκές» εξαγγελίες Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη! Όσο και αν επιχειρείται να γίνει το μαύρο άσπρο, όσο και αν η άγρια επίθεση επιχειρείται να παρουσιαστεί ως οι «εξαιρέσεις»(!) στα μέτρα «στήριξης των εργαζομένων και του λαού», η αλήθεια δεν αλλάζει και βιώνεται στο πετσί των εργατών και των εργαζομένων.
Απλήρωτες υπερωρίες και επέκταση των «νόμιμων» ορίων τους (που κανένας εργοδότης δεν τα τηρεί και καμιά επιθεώρηση δεν τα ελέγχει). Εργάσιμη εβδομάδα εφτά ημερών. Μείωση –ακόμα και στο μισό- της διάρκειας του επιδόματος των ανέργων και «προγράμματα καταρτίσεων» για να δουλεύουν φτηνά ή και τσάμπα! Τηλε-εργασία, δηλαδή τηλε-εξόντωση σε όσες περιπτώσεις μπορεί να εφαρμοστεί. Νέος νόμος που θα ρυθμίζει τους όρους εργασίας, αλλά και τη λειτουργία των συνδικάτων. Επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για κεφάλαιο και εργοδότες.
Αυτά είναι ορισμένα ενδεικτικά από τα πραγματικά στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής, όπως αυτή εκφράστηκε στο Βελλίδειο από το Μητσοτάκη και όπως αποτυπώθηκε για άλλη μια αφορά –ως ένα ακόμα χτύπημα και προετοιμάζοντας το επόμενο- στο τερατούργημα που ψηφίστηκε στη Βουλή δύο μέρες μετά, στις 14/9.
Αυτή είναι η πραγματική πολιτική του συστήματος, που σταθερά προωθείται και υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους: Την αύξηση και της απόλυτης και της σχετικής υπεραξίας που ληστεύεται από τους εργάτες. Την επιβολή συνολικά στον κόσμο της δουλειάς του δόγματος «δουλεύεις όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης και το κεφάλαιο», «πληρώνεσαι όσο (και όταν και αν) θέλει ο εργοδότης και το κεφάλαιο». Αυτό το «δόγμα» αποτελεί την «απάντηση» που μπορεί να δώσει το σύστημα και η αστική τάξη απέναντι στην κρίση και τα αδιέξοδά του, είναι η απαράβατη προϋπόθεση για να είναι «ελκυστική για επενδύσεις» η χώρα.
Σε αυτή την πολιτική δεν χωράνε συνεπώς συμβάσεις, μισθοί, ωράρια, άδειες, δικαιώματα. Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να έχει, και γι’ αυτό γκρεμίζει, την ασφάλιση και τη σύνταξη ως κοινωνικό δικαίωμα. Αυτή η πολιτική -και για να μπορεί να επεκταθεί και να γενικευτεί- δεν «ανέχεται» σωματεία ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία, δικαίωμα στην απεργία, τη διαδήλωση, τη μαζική πάλη. Αυτή η πολιτική απαιτεί την ισοπέδωση του δικαιώματος της νεολαίας στις σπουδές, χρειάζεται μια άλλη πολύ πιο ταξική (και με αντίστοιχους ιδεολογικούς όρους) κατανομή της νέας γενιάς, ενόψει της ισόβιας σύγχρονης δουλείας που της ετοιμάζει. Η υποχρεωτική στράτευση στα 18, που ξαναμπήκε στην ημερήσια διάταξη, συνάδει και με αυτή την πολιτική και με τις ανάγκες των γεωπολιτικών εμπλοκών της αστικής τάξης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ενώ οι μαζικές προσλήψεις «συνοριοφυλάκων» από τη μια είναι πραγματική ανάγκη θωράκισης του συστήματος απέναντι στο λαό και από την άλλη εμφανίζονται και ως «απάντηση» στην ανεργία!
Συνολικά πρόκειται για μια πολιτική που θέλει να καταργήσει κάθε φραγμό και όριο στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και τη ληστεία των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Δέκα χρόνια μετά την έναρξη της μνημονιακής επέλασης, η κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικά το σύστημα –με τις «αναμορφώσεις» και τις εμπειρίες που και αυτό απέκτησε αυτή τη δεκαετία- επιχειρεί να χτίσει πάνω στα δεδομένα των εκατοντάδων μνημονιακών νόμων και μέτρων μια «εφιαλτική κατάσταση» για το λαό, όπως είχε προαναγγείλει σε ένα από τα διαγγέλματά του ο Μητσοτάκης τον περασμένο Μάρτη.
Ιμπεριαλιστική εισβολή και περικύκλωση
Αυτή η πολιτική και η επίθεση ενάντια στο λαό εξελίσσεται ενώ παράλληλα στην Αν. Μεσόγειο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, εντείνεται ο συνωστισμός και οι ανταγωνισμοί όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη. Οι τελευταίες εξελίξεις στη Λιβύη, με την αναγγελία της παραίτησης Σάρατζ, όπου η Δύση αναζητά πώς θα ξεκαθαρίσει το τοπίο στην πολύπαθη χώρα απωθώντας από αυτήν τη Ρωσία, είναι ενδεικτικές της έντασης αυτών των ανταγωνισμών, στους οποίους ο κεντρικός είναι αυτός των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Παράλληλα, η επίσκεψη Λαβρόφ στην Κύπρο σηματοδότησε και εκεί την ενίσχυση της διείσδυσης του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, «ξεκινώντας» από τις επιτυχίες του στο μέτωπο της Συρίας. Αλλά και η εικόνα στα Βαλκάνια, όπου η συμφωνία Κόσοβου-Σερβίας υπογράφτηκε στο Λευκό Οίκο(!), με αγκάθι ωστόσο το ζήτημα του Ισραήλ και ενώ παράλληλα η Σερβία θα συμμετείχε σε κοινή άσκηση με τη Ρωσία στη δεχόμενη τη δυτική πίεση Λευκορωσία, είναι χαρακτηριστική των πολλαπλών και διασταυρούμενων εκβιασμών και εντάσεων που εξελίσσονται στην περιοχή.
Μέσα σε αυτή τη θερμή κατάσταση οξύνεται παρατεταμένα ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας, με τους μαξιμαλισμούς και τους εθνικισμούς της κάθε πλευράς να επιδιώκουν να «πλασαριστούν» μέσα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η εξίσωση της ικανοποίησης όλων των προσδοκιών και των αιτημάτων τους προς τους ιμπεριαλιστές προστάτες τους είναι αδύνατο να λυθεί, και μάλιστα σε ένα τοπίο όπου ακόμα και οι «σύμμαχοι» ιμπεριαλιστές, όπως αυτοί της Δύσης, έχουν στην πραγματικότητα σοβαρές αντιθέσεις. Ωστόσο, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και για τους ιδιαίτερους λόγους του καθένα, πρυτανεύει η κατεύθυνση της συγκράτησης και του ελέγχου του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Έτσι προέκυψε η προετοιμασία «τεχνικής συμφωνίας» υπό την επιδιαιτησία των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα επιδιώκεται διάλογος υπό τη Μέρκελ. Όλα αυτά γίνονται ενώ οι πολεμικές δυνάμεις των αμερικανοΝΑΤΟϊκών έχουν κατακλύσει τη Μεσόγειο και το εγχώριο αστικό πολιτικό και δημοσιογραφικό προσωπικό υμνεί την παρουσία αυτή ως εγγύηση ειρήνης και υπερηφανεύεται για τις υπηρεσίες που προσφέρει στους φονιάδες των λαών και συνολικά για την υποτέλειά του σε αυτούς!
Ο πραγματικός στόχος αυτών των «συμφωνιών και διαλόγων», που επιχειρούνται υπό τις κάννες των πολεμικών δυνάμεων των ιμπεριαλιστών, είναι να ελεγχθούν σύμφωνα με τα συμφέροντα του κάθε ιμπεριαλιστή οι εξελίξεις στην περιοχή και στην κάθε χώρα. Η κυβέρνηση και η αστική τάξη της χώρας δείχνει κάθε προθυμία να ανταποκριθεί στις όποιες απαιτήσεις προκύψουν από την ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία και ήδη, συνεχίζοντας στο ρόλο του καλού παιδιού προς όλους τους προστάτες, σπεύδει σε αγορές του αιώνα από Γαλλία και από ΗΠΑ.
Είναι βέβαιο, συνεπώς, ότι οι όποιες ενδεχόμενες συμφωνίες -και αν υπάρξουν- μόνο την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και όλης της περιοχής, δεν θα υπηρετούν. Θα είναι συμφωνίες που θα αποτυπώνουν την ενίσχυση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών στην κάθε χώρα και στην περιοχή, συμφωνίες προετοιμασίας των νέων πολεμικών εξορμήσεων που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ. Ενώ ταυτόχρονα θα αφήνουν ανοιχτό και θα ανατροφοδοτούν τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων των δύο χωρών.
Πλήρης εγκατάλειψη της υγείας και της ζωής του λαού!
Η πολιτική της κυβέρνησης γίνεται πλέον εγκληματική απειλή για την υγεία και τη ζωή του λαού απέναντι στην πανδημία. Βάση αυτής της πολιτικής ήταν και παραμένει η άρνηση οποιασδήποτε στήριξης των δομών υγείας, η σταθερή συρρίκνωση κάθε δυνατότητας περίθαλψης του λαού. Σε αυτή τη βάση, η γραμμή της αδιατάρακτης λειτουργίας της οικονομίας και όλων των υπηρεσιών, που διεθνώς επικρατεί, έχει διαμορφώσει στη χώρα μια εξαιρετικά ανησυχητική και επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή του λαού κατάσταση. Οι ίδιες οι ανακοινώσεις του υπουργείου Υγείας, που παρουσιάζουν 229 κρεβάτια ΜΕΘ για τον κορονοϊό, με τα 86 από αυτά να είναι ήδη κατειλημμένα, είναι μια κυνική ομολογία αυτής της πολιτικής και της προοπτικής να «διαλέγουν ποιους θα αφήσουν να πεθάνουν» που ήδη διαγράφεται! Εξίσου κυνική και απάνθρωπη είναι και η άλλη όψη αυτής της πολιτικής, να αφαιρούνται κρεβάτια ΜΕΘ για όλες τις άλλες ανάγκες υγείας του λαού, για να «μεταφέρονται» σε ΜΕΘ για τον κορονοϊό. Ήδη εξάλλου εφαρμόζεται ξανά το «κλείσιμο» των νοσοκομείων και των μονάδων υγείας για όλες τις άλλες ανάγκες περίθαλψης του λαού!
Ο τυχοδιωκτισμός και η εγκληματική εγκατάλειψη του λαού μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους είναι ανάγλυφα στην κυβερνητική επιχείρηση ανοίγματος των σχολείων, όπου εμπλέκονται εκατομμύρια μαθητών, εκπαιδευτικών και λαού. Αυτό που κυριαρχεί στις κυβερνητικές επιδιώξεις με τα σχολεία είναι να αξιοποιηθούν οι συνθήκες της πανδημίας ως «ευκαιρία» για να περάσουν και να εφαρμοστούν σαρωτικές αντιδραστικές-ταξικές ανατροπές στα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών. Αυτές οι ανατροπές όμως δεν συνάδουν ούτε με τα στοιχειώδη μέτρα που απαιτούνται (ολιγομελή τμήματα, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, προσωπικού καθαριότητας κ.λπ.) για να προστατευτούν οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι οικογένειές τους. Γι’ αυτό τα σχολεία άνοιξαν με τους χειρότερους δυνατούς όρους και όσον αφορά το ζήτημα της υγείας μαθητών και εκπαιδευτικών. Ωστόσο η κυβερνητική αυτή επιχείρηση, από τις πρώτες κιόλας μέρες του ανοίγματος των σχολείων, φάνηκε ότι δεν μπορεί να εξελιχθεί χωρίς θύματα, ενώ δεν αποκλείεται η κλίμακα των προβλημάτων να έχει μεγάλες «παρενέργειες» στην «κανονικότητα» που θέλει να εμφανίζει η κυβερνητική προπαγάνδα. Σε αυτή τη βάση παράχθηκαν ήδη μέσα στο στρατόπεδο της κυβέρνησης και των (ει)δικών της κάποιες πρώτες παλινωδίες, ενώ και η λεγόμενη «αντιπολίτευση» επιχειρεί να πάρει αποστάσεις από τις μελανές εκδοχές που προδιαγράφονται.
Συλλογικά το σύστημα-ατομικά ο λαός;
Το σύστημα έχει παρατάξει όλες του τις δυνάμεις για να εξαπολύσει την αντιλαϊκή επιδρομή του, για να διακηρύξει τις «αρετές» της υποτέλειας, για να απλώσει το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού, για να θεσμοθετήσει, οργανώσει και εφαρμόσει την κατάπνιξη και την καταστολή του λαού. Κυβέρνηση, αστικά κόμματα, ΜΜΕ, αναλυτές, επιστήμονες, «συνδικαλιστικές ηγεσίες» και βέβαια το κράτος, όλοι τους, ο καθένας από τη θέση του και το ρόλο του, συλλογικά υπηρετούν και προωθούν τα συμφέροντα του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Ενός συστήματος βάρβαρου και άδικου από τη φύση του.
Την ίδια ώρα όλοι αυτοί έχουν το θράσος να διακηρύσσουν πως είναι ατομική υπόθεση το ποια θα είναι η ζωή του κάθε εργάτη, εργαζόμενου, συνταξιούχου, νεολαίου. Την ίδια ώρα όλοι αυτοί διακηρύσσουν πως είναι από «καθυστέρηση» ως «επιζήμιο» (αν όχι και «αντεθνικό»!) για το «κοινωνικό σύνολο» (όπως αυτοί το ορίζουν) ο λαός και η νεολαία να σταθούν συλλογικά με αντιστάσεις, διεκδικήσεις και αγώνες απέναντι στη θύελλα που σαρώνει τα δικαιώματά τους στη ζωή και τη δουλειά! Γι’ αυτό όλοι αυτοί –που ξέρουν το καλό της πατρίδας και του λαού- επιδιώκουν να απαγορέψουν στη νεολαία και στο λαό το δικαίωμα να οργανωθούν και να παλέψουν για τα δίκια τους!
Κόντρα σε αυτά τα κηρύγματα υποταγής στον κυκλώνα που σαρώνει τις ζωές μας, κόντρα στις υπεύθυνες γκρίνιες της αντιπολίτευσης, που θέλει το λαό στη γωνία, ξεπερνώντας τις δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής, χρειάζεται να βρει το δρόμο του μαζικού αγώνα η συσσωρευμένη αγανάκτηση του λαού και της νεολαίας.
