Η απόφαση του Eurogroup στις 24/4 για τη (μη) χρηματοδότηση των χωρών προς αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και της συνακόλουθης οικονομικής που ήδη έχει ξεσπάσει, κατέδειξε για άλλη μια φορά τη μη ενιαία πολιτική βούληση ενός ιμπεριαλιστικού οικονομικού συνασπισμού, όπου οι κυρίαρχοι ιμπεριαλιστές (Γερμανοί, Γάλλοι και οι… κύκλοι των χωρών που τους υποστηρίζουν) βρίσκονται σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Η υπόσχεση της κατάρτισης ενός νέου επταετούς προϋπολογισμού από το 2021(!), όπου με μία πιθανή αύξησή του κατά 2 τρισ. ευρώ θα μπορούν οι χώρες να λάβουν τις απαραίτητες ενισχύσεις, πέρα από το ότι αγνοεί το μεγάλο και πλέον κρίσιμο χρονικό διάστημα μέχρι να τελειώσει το 2020, αφήνει αναπάντητα ερωτήματα για το πώς και με ποιες προϋποθέσεις θα γίνει το μοίρασμα των κονδυλίων.
Η απαίτηση των λεγόμενων «χωρών του Νότου» ώστε να υπάρξει ένα ενδιάμεσο «πρόγραμμα γέφυρας», όπως λέγεται, προς το παρόν αγνοείται και παραπέμπεται στις επόμενες συνεδριάσεις της Κομισιόν (σε πιο στενό, τεχνοκρατικό και όχι πολιτικό περίγυρο).
Η κυβέρνηση και η αστική τάξη της χώρας μένουν ακάλυπτες (ήδη άρχισαν να περιορίζονται τα όποια επιδόματα ή εργασιακές ενισχύσεις είχαν δοθεί) και ως προς το ευρωπαϊκό παραμύθι της δήθεν ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που το γνώρισε βέβαια πολύ καλά ο λαός μας με τα μνημόνια. Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των λεγόμενων «ενεργειακών προοπτικών» (πάγωμα σε Ιόνιο και Κρήτη, αποχώρηση των μεγάλων εταιρειών από την Νοτιοανατολική Μεσόγειο και ειδικά την Κύπρο), θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση το αναπτυξιακό αφήγημα της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης.
Το μόνο πρόγραμμα που μπορεί προς το παρόν να αξιοποιηθεί είναι το κακόφημο SURE, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, που αφορά στην αντικατάσταση των πλήρους ωραρίου εργασιακών συμβάσεων με μερικής απασχόλησης, στο όνομα της διατήρησης των… θέσεων εργασίας.
Απομένει στην αστική τάξη το πούλημα κρατικού χρέους στις αγορές χρήματος με την κάλυψη της ΕΚΤ (ως πότε και σε ποιο βαθμό), το παρακάλι να αυξηθούν οι πόροι από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και η επιτάχυνση των δημόσιων έργων, μήπως και καταφέρουν και περιορίσουν τη ζημιά, τώρα μάλιστα που η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, ο τουρισμός, φαίνεται ότι θα δεχτεί ισχυρό πλήγμα.
• Ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε στοιχισμένοι με την αστική τάξη της χώρας στο παρακαλετό για λίγα ψίχουλα ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Μόνη τους διέξοδος είναι το να αγωνιστούν για την υπεράσπιση των εργασιακών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία, για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλους τους άνεργους, για πλήρη και ίσα δικαιώματα σε υγεία-περίθαλψη, για σταθερά και πλήρη εργασιακά δικαιώματα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
26/4/20
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
