Το Σάββατο 14/3 πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη η αντιφασιστική πορεία που καλέστηκε από την «Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Λέσβου Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης». Στη διαδήλωση συμμετείχαν συλλογικότητες γιατρών, νοσηλευτών, εργαζόμενών σε ΜΚΟ , και συλλογικότητες που αναφέρονται στο χώρο της αυτονομίας και του ακτιβισμού. Επίσης συμμετείχε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ το ΚΚΕ(μ-λ) συμμετείχε και παρέμβηκε στη συγκέντρωση και την πορεία με προκήρυξη.
Παρά το γενικότερο κλίμα φόβου λόγω κορονοϊού και απειλών απαγόρευσης διαδηλώσεων, σε μια πόλη άδεια, η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγάλη. Περίπου 1000 άτομα διαδήλωσαν εκφράζοντας την αντίθεση τους στην άγρια αντιπροσφυγική πολιτική και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο νησί ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες εξαιτίας της πολιτικής αυτής και της δράσης των φασιστικών δυνάμεων που ενθαρρύνονται και τρέφονται από αυτή την πολιτική.
Θεωρούμε καταρχάς θετικό το γεγονός μιας τέτοιας μαζικής διαδήλωσης στις σημερινές συνθήκες, και δεν είναι καθόλου τυχαία ότι οι συστημικοί υποστηρικτές του «μένουμε σπίτι» έχουν σπεύσει να βγάλουν τη χολή τους για τον κόσμο που «παράκουσε» και διαδήλωσε! Είναι οι ίδιοι που ενώ «νοιάζονται» για την υγεία του λαού, έχουν στοιβάξει σε αυτή την «υγειονομικά έκτακτη» κατάσταση δεκάδες χιλιάδες ξεριζωμένους στη Λέσβο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου στις πιο επικίνδυνες για τους ίδιους και το λαό των νησιών συνθήκες!
Ταυτόχρονα ωστόσο δεν παραβλέπουμε ότι το πολιτικό στίγμα της διαδήλωσης δεν είχε την αναγκαία για μας αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, ενώ για το ζήτημα των προσφύγων/μεταναστών έλειπε η προβολή της ανάγκης διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους μέσα από την κοινή πάλη με το λαό. Συνολικότερα, μια προσέγγιση στενά αντιφασιστική-αντικατασταλτική δεν μπορεί να βάλει στο στόχαστρο της λαϊκής πάλης την πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης του, τους ιμπεριαλιστές-εμπρηστές των πολέμων, τη μετατροπή της χώρας μας σε βάση των πολεμικών τους σχεδιασμών.
Είναι φανερό, ότι μπροστά μας είναι η ανάγκη νέων κινηματικών πρωτοβουλιών που θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ξεριζωμένων, που θα αναδεικνύουν την κατεύθυνση της κοινής πάλης του λαού μας μαζί τους και μαζί με όλους τους λαούς της περιοχής ενάντια στον πόλεμο, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Ενώ παράλληλα με αυτή την ανάγκη, και για την ουσιαστική υπηρέτηση της, χρειάζεται να ενισχυθεί η πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση μέσα στο κίνημα για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαμορφώσει, τους στόχους και τις κατευθύνσεις που χρειάζεται να παλέψει.
Μυτιλήνη 15-3-20
