Στις 23 Γενάρη 2018 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την απώλεια του συντρόφου μας Γρηγόρη. Ενός συντρόφου, κεντρικού στελέχους του ΚΚΕ(μ-λ) για πολλές δεκαετίες, που συνέβαλε ουσιαστικά στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της οργάνωσής μας, στη γαλούχηση εκατοντάδων συντρόφων και συναγωνιστών στα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Μα ταυτόχρονα κι ενός συγκροτημένου ιδεολογικά και πολιτικά κομμουνιστή, ταγμένου με πλήρη συνείδηση στην υπηρεσία του λαού, στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στην αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική και απελευθερωτική προοπτική της πάλης της.
Ο σ. Γρηγόρης αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στην “απεραντοσύνη των σκοπών μας”, στην προσπάθεια υλοποίησης της διαλεκτικής σχέσης μάζες-πρωτοπορία και κίνημα-κόμμα, στην εκλαΐκευση της μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας και στην εφαρμογή της στην πράξη. Μ” όλη τη σεμνότητα που τον διέκρινε, έχαιρε εκτίμησης και αγάπης απ” το σύνολο των συντρόφων και αγωνιστών της Αριστεράς και ιδιαίτερα αυτών (και ήταν πολλοί) με τους οποίους συνεργάστηκε κατά καιρούς προωθώντας τη γραμμή της κοινής δράσης και της αντίστασης στην επίθεση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος αλλά και απ” τους συντρόφους μας του TKP/ML που τιμούσε και τον τιμούσαν.
Ταυτόχρονα αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση με τη στάση του συνολικά στη ζωή, τη σταθερότητα και αποφασιστικότητα της γραμμής που μαζί με άλλους μας χάραξε, την ανιδιοτέλεια και ευθύτητα, το σεβασμό και την ειλικρίνεια με τα οποία αντιμετώπιζε κάθε συνομιλητή του. Μαζί με τις φάρσες και τις πλάκες του, τη ζωντάνια και την αισιοδοξία του, τη δίψα για ζωή και το περίπαιγμα του θανάτου. Αυτού που είχε νικήσει πολλές φορές πριν από την περυσινή αποφράδα για όλους μας μέρα…
Τώρα που η δικαιολογημένη μας οδύνη του πρώτου διαστήματος έχει δώσει τη θέση της στην ψύχραιμη “αποτίμηση” του μεγαλείου του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ, τον νιώθουμε δίπλα μας να μας ρωτά, να μας συμβουλεύει και να μας νουθετεί, να μας κριτικάρει και να μας προσανατολίζει, να ηγείται και ν” ακολουθεί στην πάλη στα σύγχρονα δίσεκτα χρόνια που πάντα προηγούνται των νέων εφόδων στον ουρανό στην εξέλιξη της ταξικής πάλης. Και είναι πράγματι ανεκτίμητη η συμβολή τέτοιων λαϊκών προσωπικοτήτων, ακριβώς γιατί έρχονται απ” το φωτεινό μέλλον και ανήκουν σε αυτό. Το μέλλον των ξωμάχων και καταπιεσμένων αυτής της άδικης κοινωνίας.
Μες στην ανησυχία σου, ν” αναπαύεσαι ήσυχος, σύντροφε! Η (και δική σου) σπορά δεν πάει χαμένη. Η εργατική τάξη (η τάξη σου), με την οποία καταπιάστηκες, θα ξαναγίνει ο νεκροθάφτης του κεφαλαίου!
Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος. Προλετάριος-διανοούμενος. Ο ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
