Ο Μητσοτάκης μας απειλεί με …εκλογές τον δεκαπενταύγουστο, αν η ΝΔ δεν βγει πρώτη και αυτοδύναμη στις εκλογές του Ιουλίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει –επίσης απειλητικά- ότι στις 7/7 «αποφασίζουμε για τη ζωή μας», και άρα πρέπει να υπερψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ που «τόσο καλά» φρόντιζε και θα φροντίσει τη ζωή μας.
Πίσω από τους φτηνούς εκβιασμούς των κυρίαρχων κομμάτων του συστήματος, διακρίνεται η συνολική ανησυχία μιας αστικής τάξης που δεν ελέγχει το τοπίο στο οποίο βαδίζει, φαίνεται η ψευτιά των κομπασμών με τους οποίους τα κόμματά της αναφέρονται σε «κανονικότητα», «ανάπτυξη» και «ασφάλεια» για το λαό.
Αλλά ταυτόχρονα, -και κυρίως- πίσω από αυτούς τους εκβιασμούς βρίσκονται οι πραγματικές απειλές που στρέφονται ενάντια στο λαό: Η συνέχιση και η ένταση της πολιτικής της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης των λαϊκών και εργατικών μαζών. Η συνέχιση και το βάθεμα της πολιτικής της χώρας-μεντεσέ στα πολεμικά σχέδια των Αμερικάνων, της πολιτικής που δυναμώνει τους κινδύνους που απειλούν το λαό μας και τους λαούς της περιοχής με θερμά πολεμικά επεισόδια ακόμα και πολύ μεγάλης κλίμακας, αν πάρουμε υπόψη μας την ένταση της αμερικάνικης επιθετικότητας στο Ιράν.
Αυτή είναι η κοινή βάση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που και τα δύο είναι κόμματα της αστικής τάξης και για αυτό είναι δεσμευμένα στις δικές της επιλογές. Στα προγράμματα «εξυπηρέτησης του χρέους» ως το 2060. Στα προγράμματα αέναης «εξυπηρέτησης» του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου με σταθερή γραμμή «κι άλλα στο κεφάλαιο, κι άλλα στο κεφάλαιο». Στα προγράμματα «εξυπηρέτησης της Δύσης», στην οποία… πάντα θα «ανήκουμε», με όλα όσα μπορεί να σημαίνει αυτό σε όλα τα ζητήματα που αφορούν στα δικαιώματα και στη ζωή του λαού και της νεολαίας.
Το ΚΚΕ(μ-λ) σταθερά διακηρύσσει: Δεν διαλέγουμε τους δήμιους μας! Απορρίπτουμε τα εκβιαστικά διλήμματα των επίδοξων κυβερνητών και των συμπληρωμάτων τους. Έχουμε απόλυτη άρνηση και αντίθεση απέναντι στα φασιστικά και φασίζοντα δημιουργήματα του συστήματος που επιστρατεύονται ως εφεδρείες της αντιδραστικής πολιτικής του. Ξεπερνάμε τα ξεφτισμένα σχέδια της Αριστεράς των συμβιβασμών και των κάλπικων νικών που είναι συνυπεύθυνα για τη σημερινή κατάσταση.
Το δίκιο και τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας κρίνονται στην ταξική πάλη! Στο δρόμο, στον αγώνα, στη διαδήλωση, στην απεργία. Εκεί απαιτείται να συγκροτηθούν οι δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Χωρίς αυταπάτες για τον αντίπαλο, την πολιτική του, τα όργανά του και τους θεσμούς του. Εκεί χρειάζεται να συγκροτηθεί η λαϊκή αντίσταση και πάλη που δεν θα αναζητά κυβερνητικές «λύσεις», που δεν θα στέλνει τα σωματεία να βρουν το δίκιο τους στη Βουλή. Αλλά θα συγκροτείται στην προοπτική της αναμέτρησης με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, στην προοπτική της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού.
Αυτή τη γραμμή και αυτή την προοπτική στηρίζουμε και ψηφίζουμε και στις εκλογές, για αυτό στηρίζουμε και ψηφίζουμε τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ(μ-λ) σε όλη τη χώρα!
Το πλαίσιο της κατάστασης
Μετά τις ανοιξιάτικες εκτιμήσεις του ΔΝΤ και την πολύ πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν που περιγράφουν με σκούρα χρώματα τις προοπτικές της οικονομίας για τη χώρα, ήρθε και η δήλωση Κερέ της ΕΚΤ περί «ζοφερού μέλλοντος» στην ΕΕ για να συμπληρωθεί το παζλ των εκτιμήσεων και των ανησυχιών περί ύφεσης και επανάκαμψης της κρίσης. Παράλληλα, στο γεωπολιτικό πεδίο –ιδιαίτερα όσον αφορά την περιοχή- δεν χρειάζονται εκτιμήσεις, μιλά η ίδια η πραγματικότητα: Συσσώρευση ιμπεριαλιστικών στόλων στην Α. Μεσόγειο, με ανοιχτές τις πληγές της Συρίας-Μ. Ανατολής, με τα Βαλκάνια σε κατάσταση αναβρασμού και με το ζήτημα του Ιράν να έχει τεθεί από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στην πρώτη γραμμή των παγκόσμιων απειλών του. Με όλα αυτά –ακόμα και «παραλείποντας» μια σειρά άλλα μέτωπα (π.χ. Ουκρανία) που είναι ανοιχτά και κρίσιμα στην ευρύτερη περιοχή- είναι προφανές ότι η περιδίνηση χωρών και λαών γύρω από την αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσίας είναι σε πλήρη εξέλιξη! Είναι προφανές ότι μόνο συνθήκες «ασφάλειας» και «σταθερότητας» δεν διαμορφώνονται για τη χώρα μας που βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της περιδίνησης, προκεχωρημένο φυλάκιο της αμερικάνικης εκστρατείας στην Ευρασία και ενάντια στην ιμπεριαλιστική Ρωσία.
Με αυτό το πλαίσιο, δεν είναι καθόλου περίεργο που εντείνεται εκ νέου ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός με τον Ερντογάν να συνεχίζει τα καουμποϊλίκια στην Α. Μεσόγειο, στη γραμμή της επαναδιαπραγμάτευσης του ρόλου της Τουρκίας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και ως «μαγαζί-πλατεία» των ΗΠΑ στην περιοχή. Ενώ από την άλλη, η αστική τάξη της χώρας μας θέλει να πουλάει γεωστρατηγιλίκι με το «μαγαζί-γωνία», την ίδια ώρα που οι δημοσιολόγοι της και οι αναλυτές της δεν ξέρουν αν έκανε ή όχι γεώτρηση ο Πορθητής εκεί που θεωρούν πως έχουν δική τους κυριαρχία! Ο προεκλογικός τσακωμός ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ για το «αν έπρεπε να συγκληθεί το ΚΥΣΕΑ» το μόνο που δεν μπορεί να κρύψει με τη φτήνια του, είναι ότι κάθε νέο επεισόδιο του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού μεγαλώνει τους κινδύνους για τους λαούς των δύο χωρών. Και ότι την ίδια ώρα που ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, αλλά και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αλληλοσυγχαίρονται για την προώθηση της «εθνικής στρατηγικής» των αμερικανόπνευστων αξόνων με Ισραήλ και Αίγυπτο, η δυναμική ενός άδικου ελληνοτουρκικού πολέμου ενισχύεται, ακριβώς λόγω της ολοένα μεγαλύτερης εμπλοκής της αντιπαράθεσης των δύο αστικών τάξεων στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Τι θα βρούμε μπροστά μας
Με τα δεδομένα που παραπάνω και πολύ συνοπτικά επισημαίνουμε, ο λαός μας κάθε άλλο παρά στα σοβαρά μπορεί να πάρει τον «αέρα» και τα «σχέδια» που προεκλογικά επιχειρούν να εμφανίσουν ότι διαθέτουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. «Μαξιλάρι 50 δις» και «καθαρό διάδρομο για 10ετία» υποστηρίζουν ότι έχουν εξασφαλίσει και διαμορφώσει οι κυβερνητικοί του ΣΥΡΙΖΑ. «Σχέδια άμεσων και μεγάλων επενδύσεων» έχει η ΝΔ! Όλα αυτά είναι –στην καλύτερη εκδοχή τους- μπακαλίστικοι λογαριασμοί και αέρας κοπανιστός, αν πάρουμε υπόψη μας τα πραγματικά δεδομένα. Τα δεδομένα της έντασης των ανταγωνισμών σε όλα τα πεδία μεταξύ των ιμπεριαλιστών και των πατρώνων της αστικής τάξης. Τα δεδομένα των κάθε λογής κρίσεων που τροφοδοτεί αυτός ο ανταγωνισμός. Τα δεδομένα της παραρτηματοποίησης και του κουρσέματος της παραγωγικής βάσης και της οικονομίας της χώρας.
Η πραγματική διάσταση αυτών των προεκλογικών αφηγημάτων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια και είναι αντιδραστική, αντιλαϊκή, αντεργατική. Και δεν είναι άλλη από τη δέσμευσή τους προς τα ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας, πως τα κόμματα αυτά θα κάνουν ό,τι απαιτείται για να ενταθεί η επίθεση στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, για να συνεχιστεί η καταλήστευση της χώρας, η πολιτική της μεταφοράς πλούτου από κάτω προς τα πάνω και από μέσα προς τα έξω.
Βεβαίως, ενόψει των εκλογών, για το σύστημα έχει τεθεί επιπλέον και προς άμεση αντιμετώπιση το ζήτημα της κυβερνητικής λύσης αλλά και συνολικότερα της διάταξης των πολιτικών του δυνάμεων. Καθώς πλησιάζουμε προς την 7η Ιουλίου, φαίνεται πως επικρατεί η επιλογή να αναλάβει ο «παραδοσιακός εκφραστής». Ήδη μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη–Πάιατ, οι πρέσβεις των 27 της ΕΕ διοργάνωσαν συνάντηση με τον τομεάρχη εξωτερικής πολιτικής της ΝΔ, δίνοντας και από την μεριά των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ένα αντίστοιχο με το αμερικάνικο σήμα. Οι πάτρωνες της διπλής εξάρτησης έχουν κάθε λόγο να σπεύδουν να πάρουν δεσμεύσεις και να βάλουν γραμμές πλεύσης στον υποψήφιο νέο κυβερνητικό διαχειριστή, που πρόθυμα ανταποκρίνεται, φυσικά, σε αυτά τα καλέσματα και τα καθήκοντα. Παράλληλα, βέβαια, υπάρχει έγνοια και ανησυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε κάθε περίπτωση καλείται να επιβεβαιώσει και εκλογικά ότι τουλάχιστον αποτελεί το δεύτερο πολιτικό πυλώνα του συστήματος με το ρόλο και τα καθήκοντα που του αντιστοιχούν την επόμενη μέρα. Για αυτό και η γραμμή των κυβερνητικών στελεχών ενόψει των εκλογών αν από τη μια επιμένει στην εκ νέου διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, από την άλλη καθόλου δεν τσιγκουνεύεται τις διακηρύξεις υπευθυνότητας και συναίνεσης απέναντι στη ΝΔ και στις ανάγκες του συστήματος συνολικά. Και δεν παύουν τα κυβερνητικά στελέχη να υπερηφανεύονται ότι, αντίθετα από τους προκατόχους τους, κατάφεραν να εφαρμόζουν παλιά και να προωθούν νέο μνημόνιο και μαζί με αυτά μια μεγάλη στροφή υπέρ των αμερικάνικων συμφερόντων στη χώρα και στην περιοχή χωρίς κραδασμούς και χωρίς αποσυνθέσεις στο εσωτερικό τους! Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως για να τα καταφέρουν χρειάστηκε να «κάψουν» τους ΑΝΕΛ και το Ποτάμι που στήριξαν την κυβέρνηση ή/ και την πολιτική της, ενώ ανάλογα επέδρασαν και στην Ένωση Κεντρώων.
Η απαίτηση, λοιπόν, του Μητσοτάκη για ισχυρή και ελεγχόμενη από τον ίδιο κυβέρνηση αποτελεί ένα είδος ομολογίας των συνθηκών αστάθειας που υπάρχουν στη βάση των γενικότερων όρων που αντιμετωπίζει η αστική τάξη της χώρας. Ταυτόχρονα, βέβαια, η απαίτηση αυτή είναι και έκφραση της πορείας αντιδραστικοποίησης της πολιτικής κατάστασης, είναι έκφραση της ενίσχυσης της δεξιάς πολιτικής που υπηρέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ –σπιλώνοντας την Αριστερά- όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Δυναμικό αγώνων!
Οι όροι με τους οποίους ο λαός και η νεολαία οδηγούνται στην κάλπη της 7/7 είναι συνεπώς αρνητικοί. Είναι οι όροι που διαμορφώθηκαν όλα τα τελευταία χρόνια της ακατάπαυστης επίθεσης, της έντασης της φασιστικοποίησης και των εθνικιστικών και αντιδραστικών κηρυγμάτων και της ταυτόχρονης απουσίας αγώνων. Αυτοί οι όροι καταγράφηκαν και στα αποτελέσματα των εκλογών της 26/5, με τη δεξιά μετατόπιση που αυτά ανέδειξαν και την ταυτόχρονη ήττα των σχεδίων και των πολιτικών της Αριστεράς των συμβιβασμών και των σχεδίων για «νίκες στην κάλπη».
Επιβεβαιώθηκε η παλιά αλήθεια ότι χωρίς αντιστάσεις και αγώνες ο λαός και η νεολαία δεν μπορεί να σηκώσει το μπόι του. Ακόμα περισσότερο, δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στο σύστημα, έστω και εκλογικά, «εμπνεόμενος» από πολιτικές που τον καλούν να κάνει «αγώνες» μέσα στα πλαίσια και τα όρια της πολιτικής του συστήματος.
Πάνω σε αυτά τα δεδομένα εξελίσσεται και η τωρινή προεκλογική περίοδος και οι δυνάμεις της Αριστεράς δείχνουν να μη θέλουν ή και να μην μπορούν να κινηθούν στη βάση των μεγάλων απαιτήσεων που ολοφάνερα θα έχει η επόμενη μέρα.
Πριν από όλα, η ηγεσία του ΚΚΕ παραμένει δέσμια της ρεφορμιστικής πολιτικής της. Η εκλογική ήττα της 26/5 ίσως επιβράδυνε την παραπέρα και προς τα δεξιά απελευθέρωση της, αλλά καθόλου δεν την οδήγησε σε αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής. Συνεχίζει η ηγεσία του ΚΚΕ να προβάλλει την πολιτική των τροπολογιών ως πολιτική υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων, όπως συνεχίζει στη γραμμή ουράς στην πολιτική της αστικής τάξης στα ελληνοτουρκικά αλλά και στο προσφυγικό, όπου εν μέσω προεκλογικής περιόδου έσπευσε στη Σάμο να επιβεβαιώσει στο ζήτημα αυτό τη συμφωνία της με τις θέσεις της ΝΔ. Στην πραγματικότητα η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να πείσει ότι αρκεί η ύπαρξη αυτού του κόμματος, ανεξαρτήτως γραμμής και πολιτικής που αυτό έχει, για να στοιχηθεί κάθε αριστερός και αγωνιστής με αυτό!
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού διαπίστωσε το «κακό αποτέλεσμα» που η ίδια είχε στις εκλογές της 26/5, προσπέρασε κάθε ανάγκη μιας συγκεκριμένης πολιτικής αυτοκριτικής για τη γραμμή της που μετέτρεψε ένα ολόκληρο δυναμικό σε ακολουθητή των αυταπατών για τον ΣΥΡΙΖΑ και επανέλαβε το αντίστοιχο με το ΚΚΕ επιχείρημα: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχει και άρα πρέπει να ενισχυθεί!
Ακόμα χειρότερα, η ΛΑΕ μετά την κατάρρευσή της στις 26/5 και αφού περιπλανήθηκε σε διάφορα ενδεχόμενα εκλογικών συνεργασιών (όπως με Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου) που δεν της βγήκαν, συμμετέχει… αγέρωχα στις εκλογές.
Το πολιτικό ζήτημα που τίθεται με όλα αυτά είναι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο από έναν εκλογικό ανταγωνισμό δυνάμεων της Αριστεράς. Είναι το ζήτημα της υπεράσπισης και της ενίσχυσης πολιτικά και ιδεολογικά ενός δυναμικού που να μπορεί να παίξει το ρόλο ρυμουλκού στη συγκρότηση και ανάπτυξη αγώνων! Συγκρότηση και ανάπτυξη αγώνων που δεν θα είναι καθόλου αυτονόητη την επόμενη των εκλογών, καθώς ο λαός και η νεολαία βρίσκονται σε συνθήκες μεγάλης απογοήτευσης και υποχώρησης από την πάλη και το μαζικό κίνημα. Συγκρότηση αγώνων που θα απαιτούν πολλές προσπάθειες, καθώς σε όλα τα βασικά ζητήματα, από το δικαίωμα στη δουλειά και στις λαϊκές ελευθερίες ως το δικαίωμα στην ειρήνη, τη φιλία και τη συναδέλφωση με τους λαούς της περιοχής, οι πολιτικές του συστήματος έχουν πάρει προβάδισμα, και με τη βοήθεια των ρεφορμιστικών πριονισμάτων στα ταξικά και λαϊκά ανακλαστικά.
Η εκλογική μάχη που δίνει το ΚΚΕ(μ-λ) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή την κρίσιμη πολιτική αναγκαιότητα της επόμενης μέρας. Με τις θέσεις μας και τα συνθήματά μας, απευθυνόμαστε, βέβαια, σταθερά σε όλους τους εργάτες, το λαό και τη νεολαία. Αλλά ταυτόχρονα, θέλουμε να υπερασπιστούμε τη δυνατότητα ενός ολόκληρου δυναμικού που αναφέρεται στο κίνημα και στην αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική Αριστερά να παραμείνει στην υπόθεση αυτή και όπως οι συνθήκες που διαμορφώνονται απαιτούν! Να μην αποσυρθεί, να μην ιδιωτεύσει, να μην αναζητήσει διέξοδο στον «παλιό, καλό και σίγουρο» ρεφορμισμό!
Η στήριξη των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ(μ-λ) είναι στήριξη της γραμμής της κοινής δράσης, όχι όπως τη διαστρέβλωσαν οι εμπνευστές των κόλπων, των εικονικών κινημάτων και των κυβερνητισμών. Αλλά της κοινής δράσης που επιδιώκει και παλεύει για τη συνάντηση, το συντονισμό, τη συνδιαμόρφωση και τη συμπόρευση, αγωνιστών και δυνάμεων στα μέτωπα πάλης που πρέπει να υψώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία απέναντι στη βαρβαρότητα του συστήματος και της όποιας επόμενης κυβέρνησης του. Γι αυτό η ψήφος στο ΚΚΕ(μ-λ) είναι μια πολύ χρήσιμη και αναγκαία ψήφος για την υπόθεση του κινήματος, για την υπόθεση της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού, που έχει στην προοπτική της την αναμέτρηση, την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό!
