Α, όλα κι όλα! Οι ηγεσίες των υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ και Μεταφορών ήταν συνεπέστατες στο ραντεβού τους για τις δοκιμαστικές πτήσεις στο αεροδρόμιο των Σπάτων.Καθυστερημένη ήταν η εγκατάσταση και η επιχειρησιακή αξιολόγηση των οργάνων προσγείωσης (ραντάρ) του νέου αεροδρομίου, με συνέπεια να παρατείνεται, για ένα τρίμηνο, (από Σεπτέμβρη, αν δεν υπάρξει άλλη αναβολή), το πρόγραμμα των δοκιμαστικών πτήσεων.
Ετσι, το πρώτο αεροπλάνο που πάτησε στα Σπάτα μπροστά στους «περιχαρείς» υπουργούς οδηγήθηκε απ” τον πύργο ελέγχου του… Ελληνικού! Οι «ολυμπιακοί» της Ολυμπιακής Ασθμαίνουσα και η πλέον καθυστερημένη προβλέπεται η εγκατάσταση της Ολυμπιακής στο αεροδρόμιο των Σπάτων. Με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, ο εθνικός (;) αερομεταφορέας θα συνεχίσει να καλύπτει τις ανάγκες του απ” την υποδομή του Ελληνικού μέχρι το τέλος του 2001!
Η Ολυμπιακή κάνει τους δικούς της ολυμπιακούς αγώνες, με σκοπό να εγκατασταθεί στο νέο αεροδρόμιο, και μάλλον κινδυνεύει να κοπεί απ” τους «προκριματικούς». Οι άγγλοι μάνατζερ της εταιρείας δεν φαίνεται να δικαιώνουν την καταγωγή τους.Οι υπουργικές δηλώσεις»Εχει ολοκληρωθεί το 98% (!!) του έργου. Το αεροδρόμιο θα παραδοθεί την 1η Μαρτίου 2001. Λίγο νωρίτερα θα παραδοθεί το κομμάτι της Αττικής οδού από Παλλήνη για Σπάτα» ξεκαθάρισε ο Κ. Λαλιώτης. Την ίδια στιγμή ο Χ. Βερελής υπαινισσόταν καθυστερήσεις στον τομέα των οδικών προσβάσεων προς το αεροδρόμιο, της τροφοδοσίας και μεταφοράς καυσίμων και άλλων έργων που συνεπάγεται η πλήρης λειτουργία του, δηλώνοντας πως το έργο δεν αντέχει «παιδικές αρρώστιες».
Τελικά, η πρεμούρα των αρμόδιων υπουργείων να διαψεύσουν κάποιες «αθάνατες» κακές γλώσσες πιθανά να οδηγήσει στο «ανέκδοτο»: να εγκαινιάζονται τα Σπάτα (ως προς την ακριβή ημερομηνία, εμείς τουλάχιστον, δεν βάζουμε το χέρι στη φωτιά) και η Ολυμπιακή να εξυπηρετείται ακόμη απ” το Ελληνικό! Η «απογείωση» του κόστους και άλλες συνέπειες…Εκείνο που σίγουρα «απογειώθηκε» στα Σπάτα είναι το κόστος του έργου. Κατά την ξενάγηση, αποκαλύφθηκε ότι μόνο για τα συστήματα αεροπλοΐας το τελικό κόστος είναι υπερδιπλάσιο αυτού που αναφέρεται στη σύμβαση (τα 48 εκατ. ευρώ έγιναν 100).Αλλά και τα τέλη που καταβάλλουν οι αεροπορικές εταιρείες στα αεροδρόμια πρόκειται να αυξηθούν. Το ακριβές ποσοστό δεν έχει καθοριστεί ακόμη από τους αρμόδιους, ωστόσο οι «πληροφορίες» στον αστικό Τύπο μιλούν για διπλασιασμό. Αναμένεται, δηλαδή, γενναία αύξηση στα αεροπορικά εισιτήρια, κατά την πάγια τακτική των εταιρειών να μετακυλύουν τις πρόσθετες επιβαρύνσεις στον τελικό καταναλωτή.
Ενα ένα, τα «δυνατά χαρτιά» της κυβέρνησης αρχίζουν να καίγονται. Η περίφημη «συνέπειά» της σε στόχους και χρονοδιαγράμματα δέχεται σοβαρά πλήγματα. Τα «μεγάλα έργα», η Ολυμπιάδα, ο «εκσυγχρονισμός» της υποδομής που πολυδιαφημίστηκαν για να καλύψουν τις «μαύρες τρύπες» από την καλπάζουσα αποβιομηχάνιση της χώρας, τη μετατροπή της σε θέρετρο ευρωπαίων τουριστών και… φέρετρο της παραγωγικής εργασίας προς όφελος των υπηρεσιών, καρκινοβατούν.
Δέχονται τα βέλη και εξ ιδίων, από αστούς τεχνοκράτες, που χτυπάνε το καμπανάκι. Το απόσπασμα από άρθρο στο «Βήμα» που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό: «…Γιατί από εδώ και εμπρός το βάρος δίνεται όχι στην υποδομή που είναι «μη παραγωγική» επένδυση, αλλά στη βιομηχανία και τον τουρισμό. Ενώ προβλήθηκε ικανοποιητικά η δημιουργία της νέας υποδομής, με την Εγνατία, το αεροδρόμιο των Σπάτων, τα έργα καθαρισμού των λυμάτων, το μετρό, τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, του εκσυγχρονισμού-εξηλεκτρισμού του ΟΣΕ, του ΟΤΕ και τόσων άλλων, δεν βλέπουμε να ακολουθεί κάτι ανάλογο όπως συνέβη μετά την υποδομή των σιδηροδρόμων του Χαρίλαου Τρικούπη, του κοψίματος του Ισθμού της Κορίνθου, της Κωπαϊδας κ.τ.λ., τα οποία επέτρεψαν στα μέλη του κλαμπ της Ζυρίχης, Νικόλαο Κανελλόπουλο, Χατζηκυριάκους, Τσάτσους, Σοφιανόπουλους της ΧΡΩΠΕΙ, το Βασιλειάδη, το μηχανοποιείο ΚΟΥΠΠΑ, το Ρετσίνα, τους Αφούς Μαλτσινιώτη, Σβορώνους και Στασινόπουλους να κάνουν βιομηχανίες. Ούτε μετά την υποδομή του σχεδίου Μάρσαλ με τους αυτοκινητοδρόμους, τα Ξενία, την ενοποίηση των επιμέρους ηλεκτρικών εταιρειών στη ΔΕΗ και το εθνικό δίκτυο, η οποία δημιούργησε την ΠΕΣΙΝΕ, τη Λάρυμνα, τηsν DOW και τα πλαστικά, τον Μποδοσάκη, τα Λιπάσματα, τις έξι χαλυβουργίες, τα έξι ναυπηγεία, τα διυλιστήρια, τον Τομ Πάπας, τις τσιμεντοβιομηχανίες των 13εκ. Τ., την Π-Π, το ΑΙΓΑΙΟ, τις οικιακές συσκευές, το κοντραπλακέ, τις μηχανές θαλάσσης του Αξελού και του Μαλκότση, το χαλκό και το αλουμίνιο, τα ζαχαρουργεία και τόσα άλλα.
Η υποδομή, καθ” όλα απαραίτητη, δεν παράγει αξία. Η βιομηχανία και την παράγει και τη συσσωρεύει…»… και η «προσγείωσή» τους ξανά στις πλάτες του λαούΙσως να θεωρούμαστε κοινότοποι όταν επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία ότι το τίμημα θα το πληρώσει πάλι η εργατική τάξη και ο λαός.Η τάξη που έχτισε, κάτω από μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, το νέο αεροδρόμιο, θα κληθεί να το πληρώσει υπερτιμολογημένο, μέσω των φόρων και θα το ξαναπληρώσει με την αύξηση των ναύλων και των μεταφορικών.
Η τάξη που πλήρωσε με τη ζωή της την Αττική οδό και όλα τα «μεγάλα έργα» θα κληθεί να ζήσει, αυτή και τα παιδιά της, στην τερατούπολη των Ολυμπιακών. Η τάξη που οδηγείται μαζικά στην ανεργία θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της μεταΟΝΕ εποχής και να συρθεί στα νέα βαλκανικά πολεμικά σφαγεία που δρομολογούνται.Το αεροδρόμιο των Σπάτων, και ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό, είναι ένα μόνο μικρό κομματάκι του τεράστιου παζλ που φέρει τυπωμένη τη φρικιαστική φυσιογνωμία του καπιταλιστικού συστήματος.Οσο αυτό το παζλ συντίθεται κομμάτι κομμάτι τόσο πιο βαθιά συνειδητοποιείται η ανάγκη ανατροπής αυτού του συστήματος, η ανάγκη «αλλαγής της εικόνας».
Προλεταριακή Σημαία, φ. 408, 1/7/00
