Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 874)
Νέα «αποκαλυπτήρια» της σκληρής κόντρας ΗΠΑ, Ρωσίας, Δυτικοευρωπαίων για τον έλεγχο της περιοχής
Τελικά, η ανακοίνωση μιας νέας συνάντησης Βούτσιτς – Θάτσι από τον αμερικανό διαμεσολαβητή για το θέμα και πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γερμανία Ρίτσαρντ Γκρένελ, έπειτα από αυτήν στις 2 του περασμένου Μάρτη, που είχε χαρακτηριστεί «μυστική» (δες «Προλεταριακή Σημαία» - φύλλο 871), υπήρξε η θρυαλλίδα που αποκάλυψε τη συνέχιση των σχεδίων επαναχάραξης των συνόρων και την παρασκηνιακή κόντρα μεταξύ των Αμερικανών, των Ρώσων και των δυτικοευρωπαϊκών καγκελαριών για τον έλεγχο των δυτικών Βαλκανίων.
Η ανακοίνωσή της, λίγες μέρες πριν από τις σέρβικες εκλογές, ήταν ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Καταρχάς προς τη Ρωσία πως, παρά τις σοβαρές σχέσεις που η ίδια διατηρεί και επαυξάνει με τη Σερβία, η δρομολόγηση από την πλευρά της Ουάσιγκτον του επονομαζόμενου και «ιστορικού συμβιβασμού» Σερβίας-Κοσόβου, που στο κέντρο του εμπεριέχει την ανταλλαγή εδαφών αναμεταξύ τους, έχει κερδίσει ισχυρούς πόντους σε Βελιγράδι και Πρίστινα. Άρα, πως παράλληλα μεγαλώνει και η επιρροή των ΗΠΑ στη Σερβία ως χώρα–κλειδί για την πορεία της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια. Ήταν ταυτόχρονα και μια ακόμη ισχυρή καμπάνα για την Ευρωπαϊκή Ένωση πως οι ΗΠΑ, δρώντας μονομερώς, επιχειρούν όχι μόνο να επεκτείνουν την επιρροή τους στη βαλκανική χερσόνησο αλλά ανοίγουν νέες πληγές και μια σοβαρή εστία αστάθειας στο βαλκανικό «μαλακό υπογάστριο» της Ευρώπης.
Πράγματι και ανεξάρτητα από την άκρως υποκριτική στάση των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, συνένοχων και συνεργών στην αιματοβαμμένη βαλκανική ιστορία των τελευταίων τριάντα χρόνων, η δρομολόγηση από τις ΗΠΑ της ανταλλαγής εδαφών μεταξύ Σερβίας–Κοσόβου, όσο και αν γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν μια ευκαιρία μακρόχρονης σταθερότητας, χρησιμοποιώντας ακόμα και τον χαρακτηρισμό «βελούδινη», δεν είναι έτσι.
Αντίθετα, μια ανταλλαγή εδαφών Σερβίας–Κοσόβου μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τη Χερσόνησο του Αίμου. Πριμοδοτεί μια λογική ομοιογενών εθνικά κρατών σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από το ανακάτεμα εθνών και μειονοτήτων, αμφισβητώντας εκ των πραγμάτων τα υπάρχοντα σύνορα και ξαναθέτοντας την επαναχάραξή τους (πάλι με το αίμα). Αναζωπυρώνει και ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις φιλοδοξίες των αλβανών αλυτρωτιστών για απόσπαση τμημάτων της επικράτειας της Βόρειας Μακεδονίας στα οποία ζουν αμιγείς, ή με μεγάλη πλειοψηφία, αλβανικοί πληθυσμοί. Αποσταθεροποιεί την Βοσνία –Ερζεγοβίνη, σπρώχνοντας σε έναν νέο κύκλο αίματος μιας και νομιμοποιεί de facto τις φιλοδοξίες απόσπασης του σερβικού τομέα ή του κροατικού από αυτό το δήθεν ομοσπονδιακό εκτρωματικό δημιούργημα των Δυτικών.
Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος: η ουγγρική και ρουμάνικη μειονότητα στη Σερβία, οι σερβικές μειονότητες στη Βόρεια Μακεδονία και το Μαυροβούνιο, η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, η τουρκική μειονότητα στη Θράκη και πάει λέγοντας.
Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει!
Από τη μια ο Βούτσιτς κλήθηκε εσπευσμένα στη Μόσχα όπου συναντήθηκε με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ κλείστηκε και η ανταπόδοσή της με την επίσκεψη Πούτιν στο Βελιγράδι τον προσεχή Οκτώβριο. Στη συνάντηση, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Βούτσιτς δήλωσε, «εξετάσαμε διάφορες ιδέες για την επίλυση του προβλήματος του Κοσόβου και ο πρόεδρος Πούτιν με σοφό τρόπο μού ανέπτυξε τις απόψεις του, επιδεικνύοντας σεβασμό για τις θέσεις τις Σερβίας».
Είναι γνωστή η αρνητική θέση της Ρωσίας όσον αφορά την ανταλλαγή εδαφών αλλά και η θέση της πως θα είναι στο πλευρό της Σερβίας ό,τι κι αν αποφασίσει αυτή. Επιπλέον ο Λαβρόφ στις 18 Ιουνίου για πρώτη φορά δήλωσε ότι «κάθε λύση για το Κόσοβο θα πρέπει να εγκριθεί από τα μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ», δηλαδή να έχει τη συγκατάθεση και της Ρωσίας και φυσικά να κρατάει τη Ρωσία μέσα στις εξελίξεις.
Από την άλλη, με υπόγεια όπως λέγεται αλλά ισχυρή γερμανική παρότρυνση αλλά και γαλλική στήριξη, το Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης επέλεξε να ανακοινώσει την απαγγελία κατηγοριών για εγκλήματα πολέμου σε βάρος δέκα ανώτερων, νυν και πρώην, αξιωματούχων του Κοσόβου, μεταξύ αυτών και του Θάτσι, πρώην αρχηγού του αμερικανοθρεμμένου UCK (ΟΥΤΣΕΚΑ), τρεις μόλις μέρες πριν από την αρχικά προγραμματισμένη ημερομηνία (26/6) συνάντησής του με τον Βούτσιτς στην Ουάσιγκτον.
Φαίνεται ότι τα σημαντικά προβλήματα συνοχής της ΕΕ έχουν οδηγήσει τη Γαλλία και τη Γερμανία σε μια προσπάθεια εύρεσης κοινών βηματισμών παρά τις εμφανείς αποκλίσεις συμφερόντων, προτεραιοτήτων και επιλογών σε μια σειρά ζητήματα ενδοευρωπαϊκά ή όχι (π.χ. Λιβύη). Αυτό το γεγονός μάλλον έπαιξε το ρόλο του και στη βαλκανική τους πολιτική και έτσι, παρά τις διαφορετικές ή και αντιθετικές καμιά φορά στοχεύσεις τους, ιεραρχήθηκε πρώτη η σοβαρή επιδείνωση που θα μπορούσε να δημιουργήσει στη συνεχιζόμενη βαλκανική αστάθεια, η προσπάθεια αναχάραξης των συνόρων. Με ευρύτερη κοινή επιδίωξη η ΕΕ να αντεπεξέλθει στον εντεινόμενο αμερικανορωσικό ανταγωνισμό, αλλά και σε ένα δεύτερο, πιο χαμηλό επίπεδο, στην επίμονη προσπάθεια οικονομικής διείσδυσης της Κίνας, ώστε να κερδίσει ή έστω να μη χάσει σε επιρροή και έλεγχο. Το «χαρτί» αυτό της δίωξης η ΕΕ το είχε αφήσει με την μορφή απειλής στο «τραπέζι» των αμερικανοευρωπαϊκών αντεγκλήσεων ήδη από τις 24 Απριλίου και περίμενε τη στιγμή που θα χρειαζόταν να το χρησιμοποιήσει. Η ανακοίνωση βρήκε τελικά τον Θάτσι στο αεροπλάνο και τον ανάγκασε να ακυρώσει τη συνάντηση με τον Βούτσιτς και οικοδεσπότη τον Τραμπ.
Το Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης λειτούργησε έτσι για πολλοστή φορά σαν ιμπεριαλιστικό εργαλείο πιέσεων και εκβιασμών για συμμόρφωση των τοπικών μαφιόζικων ελίτ που αναδείχθηκαν μέσα από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και για τη δρομολόγηση καταστάσεων υπέρ των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Διάλυση που προκλήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την υποδαύλιση από τους ιμπεριαλιστές των εθνικισμών και υπαρκτών και ανύπαρκτων αντιθέσεων μεταξύ των εθνών και των μειονοτήτων. Με την ευκαιρία αυτή οφείλουμε να θυμίσουμε στους παλιότερους και κάνουμε γνωστό στους νεότερους πως ο βρόμικος ρόλος των ιμπεριαλιστών στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας συμπληρώθηκε από το βρώμικο ρόλο αυτού του δικαστηρίου που με πρόσχημα την απόδοση δικαιοσύνης στα εγκλήματα πολέμου που πράγματι διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια των πολέμων που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία δρομολογούσε εξελίξεις υπέρ τους στην περιοχή. Με αυτό το σκεπτικό είχε γίνει η παραπομπή του Μιλόσεβιτς (που δολοφονήθηκε όντας φυλακισμένος λόγω μη χορήγησης απαραίτητων φαρμάκων για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε) και άλλων σέρβων αξιωματούχων ή αργότερα με την παραπομπή των άλλοτε χαϊδεμένων από τη Δύση κροατών αξιωματούχων.
Επιπλέον, για να μην έχει κανείς αμφιβολία για το ποιος έβαλε την τρικλοποδιά στις ΗΠΑ, ο Βούτσιτς και ο Αβντουλάχ Χότι, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός στη θέση του Θάτσι, αντί για την Ουάσιγκτον, στις 26 Ιουνίου βρέθηκαν στις Βρυξέλλες που συζήτησαν με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ! Ενώ Γερμανία και Γαλλία έσπευσαν να δηλώσουν πως προωθούν τη συνδιοργάνωση συνόδου κορυφής Σερβίας-Κοσόβου στον Ιούλιο στο Παρίσι.
Βέβαια, τα κανάλια ελέγχου των ΗΠΑ παραμένουν ισχυρά, όπως καταδεικνύει και η δήλωση του Χότι αμέσως μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες πως συμφώνησε ήδη με τον Ρίτσαρντ Γκρένελ για συνέχιση των διαβουλεύσεων σε νέα ημερομηνία!
Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν ακόμη κύκλο επικίνδυνων εξελίξεων με μόνιμους πρωταγωνιστές τους ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ, Ρωσία, Δυτικοευρωπαίους), μόνιμους κομπάρσους τις τοπικές αστικές τάξεις που διαγκωνίζονται σε υποτέλεια και τυχοδιωκτισμό και μόνιμα θύματα τους λαούς της περιοχής. Ακόμα ένα σοβαρό μέτωπο λοιπόν ψάχνει να βρει απάντηση από τη μεριά του λαϊκού παράγοντα!
