Οι πολλαπλές και απανωτές δηλώσεις Ερντογάν, σ’ ένα πλαίσιο αμφισβήτησης της Λωζάνης, μαζεύτηκαν με επίσημη τοποθέτηση του ΥΠ. ΕΞ. της Τουρκίας Τσαβούσογλου, για να αποδειχθεί πως ο επικίνδυνος εθνικολαϊκισμός του Τούρκου ηγέτη υπηρετεί την προσπάθειά του να προσεταιριστεί τους ακραίους εθνικιστές, για να εκλεγεί στην προεδρία.
Όμως, αυτή η ρητορική του Ερντογάν συμπαρασύρει και την τουρκική αντιπολίτευση, και όπως εκδηλώθηκε με τις σχετικές πρόσφατες δηλώσεις για τα Ίμια, η τουρκική πολιτική συνολικά μετατοπίζεται σε θέσεις και κυρίως στάσεις που πυροδοτούν ένταση για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, ανάλογη με εκείνη των Ιμίων, το 1996. Μια επιπλέον ερμηνεία για τη στάση της τουρκικής αστικής τάξης και του συνόλου σχεδόν του πολιτικού της προσωπικού, είναι το κλιμακούμενο και οδυνηρό στρίμωγμα που δέχεται από τους ιμπεριαλιστές. Από τη Ρωσία στη Βόρεια Συρία, από τις ΗΠΑ στη Μοσούλη, αλλά και από την Ε.Ε., ακόμη και από τη σταθερή σύμμαχο Γερμανία. Η τελευταία δυσκολεύεται πλέον να ανέχεται αδιαμαρτύρητα τον απείθαρχο Ερντογάν, που, με τις κινήσεις του και τη ρητορική του, πλήττει το προφίλ της παγκόσμιας πλέον ηγέτιδας της «δυτικής δημοκρατίας», της Μέρκελ.
Όμως, η ένταση στα ελληνοτουρκικά δε δημιουργείται μόνο από τη μια πλευρά. Η ρητορική Ερντογάν παίρνει απάντηση, όχι μόνο με την ανάλογη ρητορική του Καμένου. Το τηλεφώνημα του Τσίπρα στη Μέρκελ εκδήλωσε τόσο το στρίμωγμα της ελληνικής πλευράς όσο και την αμηχανία, σε μια συγκυρία που ο βασικός προστάτης της αστικής τάξης, οι ΗΠΑ, βρίσκεται σε φάση μετάβασης από τον Ομπάμα στον Τραμπ, με μεγάλα ερωτηματικά για τη συνέχεια της πολιτικής του στην περιοχή. Με το τηλεφώνημα, ο Τσίπρας δηλώνει υποταγή και στους Γερμανούς και ζητά και τη γεωπολιτική προστασία τους, κατ’ ανάλογο τρόπο που ο ανοικτά γερμανόδουλος Σημίτης αναγκάστηκε με τα Ίμια, το 1996, να πει «ευχαριστώ τις ΗΠΑ». Όμως, όσο στριμωγμένη και αν είναι η ελληνική αστική τάξη στη συγκυρία, άλλο τόσο επικίνδυνα και τυχοδιωκτικά για τον λαό και τη χώρα, βαθαίνει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και δηλώνει διαθέσιμη να αξιοποιηθεί σαν μοχλός πίεσης της Δύσης απέναντι στον απείθαρχο Ερντογάν, όσο και εφόσον κάτι τέτοιο επιλεγεί.
Για να δούμε επομένως την επικίνδυνη ένταση στα ελληνοτουρκικά ψύχραιμα και χωρίς να γινόμαστε ουρά στην πολιτική της αστικής τάξης, οφείλουμε να δούμε το συνολικότερο πλαίσιο των εξελίξεων στην περιοχή. Εδώ μια σειρά ζητήματα τίθενται πλέον φανερά και φυσικά κάποια άλλα μένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν. Όπως και να έχει, δεν πρέπει να ξεχνάμε πρώτα- πρώτα, πως στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου – Μέσης Ανατολής, διεξάγεται εδώ και χρόνια η πιο κρίσιμη ιμπεριαλιστική σύγκρουση μετά την Ουκρανία και σε συνέχεια άλλωστε αυτής… Όταν στην περιοχή συνωστίζονται κατ’ αντιπαράταξη οι στόλοι, οι βάσεις, τα βομβαρδιστικά και τα αντιπυραυλικά συστήματα ΗΠΑ- Ρωσίας και άλλων ισχυρών του πλανήτη, καταλαβαίνει κανείς, πως οι μωροφιλόδοξες αστικές τάξεις -άλλοτε πιο εύκολα και άλλοτε πιο δύστροπα- δίνουν τις χώρες σαν πιόνια στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, ποντάροντας σε εύνοιες και συνολικότερα ευνοϊκές εξελίξεις για τις ίδιες. Σ’ ολάκερη την ιστορία του 20ου αιώνα, και πιο πρόσφατα και συνεχώς στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, οι λαοί οδηγούνται να ποτίζουν με το αίμα τους τον τυχοδιωκτισμό των αστικών τάξεων, που μόνο σίγουρο έχουν την υπηρέτηση της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Μόνο η ανατροπή των αστικών τάξεων από τις λαϊκές δυνάμεις έφερε στα Βαλκάνια Ειρήνη και Πρόοδο για τους λαούς, δυσκολεύοντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για κάμποσες δεκαετίες. Αυτό είναι μια ιστορική αλήθεια και βέβαια ο συσχετισμός σήμερα είναι πολύ διαφορετικός. Ο πασιφισμός, οι διαρκείς αυταπάτες, ο εθνικισμός και κάθε λογής ιδεολογικοπολιτική σαβούρα που κυριαρχεί στις ηγεσίες της Αριστεράς, χρόνια, οδηγεί τις ίδιες αλλά και τους λαούς στην υποταγή στις αστικές τάξεις και τον ιμπεριαλισμό, με ανοικτούς τους μεγαλύτερους κινδύνους.
Αυτές τις μέρες, ανοικτά του Καστελόριζου, πραγματοποιείται τουρκική άσκηση, ενώ κυριολεκτικά σε απόσταση βολής, στην Κάσο, ανατολικά της Κρήτης, πραγματοποιείται κοινή άσκηση Ελλάδας- Αιγύπτου. Η πολιτική επίθεση που δέχτηκε ο Καμένος και η κυβέρνηση για το σόου στο Καστελόριζο, με τους χρυσαυγίτες να ξεπλένονται και ν’ αναδείχνονται σε πατριώτες, ήταν δικαιολογημένα οξεία, τόσο από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα όσο και από το ΚΚΕ και άλλους της Αριστεράς. Όμως ήταν ρηχή και λίγη σ’ ότι αφορά το ΚΚΕ και την Αριστερά. Το σύνολο των αστικών κομμάτων συντάσσεται στην πιο αντιδραστική συναίνεση και αξιοποιεί την ένταση με την Τουρκία, για να στηρίξει την πιο άγρια αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου που μεθοδεύουν κυβέρνηση- Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ. Η κουτοπόνηρη «λεβεντιά» του Λεβέντη αποκάλυψε την αντιδραστική αξιοποίηση των υπαρκτών πολεμικών κινδύνων από την αστική τάξη σε βάρος του εχθρού λαού, που πρέπει να θυσιάζει συνεχώς από τη σύνταξη και τα δικαιώματά του, για να υπηρετεί τον πατριωτισμό των «Λεβέντηδων» του έθνους. Θα περίμενε κανείς από την Αριστερά, που σωστά καταγγέλλει την εμπρηστική στάση της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, να πράττει την ίδια ώρα το ίδιο για τη μισαλλόδοξη, θεατρινίστικη και επικίνδυνη πολιτική του λοκατζή Καμένου και της κυβέρνησης, που δεν έχει να κάνει τόσο με ελαφρότητα ούτε εξαντλείται στο σόου με τη Χρυσή Αυγή στο Καστελόριζο. Άλλωστε, ο καθηγητής Μάζης της σχολής πολέμου και του πανεπιστημίου Αθηνών, που σαν Πυθία συνιστά ετοιμότητα για θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο τον Γενάρη, επαινεί συνεχώς τον ΥΠ. ΕΞ. Ν. Κοτζιά και δε φοβάται μια σύγκρουση λίγων ημερών, μιας και οι σύμμαχοι της πολιτισμένης Δύσης, ίσως και η Ρωσία, θα πάρουν το μέρος μας και θα κόψουν τον χαβά στον Ερντογάν.
Η αντιδραστική συναίνεση των αστικών κομμάτων δε στοχεύει μόνο στην αποδοχή της αντιλαϊκής επίθεσης, που εξελίσσεται παράλληλα με τις μανούβρες της «πολυδιάστατης» πολιτικής της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, μαζί με ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ- Ε.Κ. και Χρυσή Αυγή, γνωρίζουν καλά τις επιδιώξεις της μεγαλοαστικής τάξης και αυτές υπηρετούν. Γνωρίζουν καλά, πως από την Κάσο και το Καστελόριζο, που διεξάγονται οι επικίνδυνες ψυχροπολεμικές ασκήσεις, μέχρι την Κύπρο, η οποία αποδέχονται με το νέο σχέδιο Ανάν να γίνει ιμπεριαλιστικό προτεκτοράτο, η έκβαση της σύγκρουσης με την αστική τάξη της γειτονικής Τουρκίας θα κρίνει, σε μεγάλο βαθμό, ρόλους και βλέψεις στο πλαίσιο του μεγάλου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που η αστική τάξη εμπλέκει συστηματικά τη χώρα. Και αυτή η σύγκρουση δε ξεκίνησε με τις ασκήσεις αυτές τις μέρες.
Εδώ και χρόνια, στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ, εξελίσσονται στην περιοχή οι αντιδραστικές συμμαχίες της Ελλάδας και Κύπρου με τη χούντα της Αιγύπτου και το σιωνιστικό κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Αυτές οι συμμαχίες, που, όπως είπε ο Ομπάμα, προάγουν τις αξίες και τα συμφέροντα της Δύσης στην περιοχή, λειτουργούν ανταγωνιστικά με το καθεστώς Ερντογάν, πιέζουν τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα, ταυτόχρονα υπονομεύουν τις φιλικές σχέσεις του λαού μας με τους γύρω λαούς και τον τουρκικό λαό και τροφοδοτούν την επικίνδυνη ρητορεία του Ερντογάν. Όλες οι αστικές τάξεις της περιοχής διεκδικούν ρόλο στη θαλάσσια περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που αποκτά μεγάλη γεωστρατηγική σημασία κυρίως στη μεταφορά ενέργειας αλλά και εμπορευμάτων. Το ζήτημα αν το Καστελόριζο δικαιούται ή όχι ΑΟΖ είναι κρίσιμο για τον έλεγχο της συγκεκριμένης περιοχής.
Όμως, το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει σχέση και με τις εξελίξεις στο κυπριακό. Οι ιμπεριαλιστικές πιέσεις που ασκήθηκαν μέσω Άιντε επέβαλαν την επανάληψη των συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί, στις 9-10-11 Γενάρη, αυτή τη φορά στη Γενεύη της Αυστρίας, ενώ στις 12 Γενάρη στήνεται πολυμερής διάσκεψη για να εκβιαστούν παραπέρα εξελίξεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Άιντε έχει ήδη ζητήσει από τον Ν. Κοτζιά να υπάρξει, πριν τις 12 Γενάρη, συνάντηση Τσίπρα- Ερντογάν. Έχουμε ξαναγράψει, πως όχι μόνο επίλυση του κυπριακού δεν επιδιώκεται, μα αντίθετα η ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση, σε συνδυασμό με τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας- Τουρκίας, περιπλέκει επικίνδυνα τα πράγματα στο νησί. Ακόμη κι αν στην επόμενη φάση οι ιμπεριαλιστές πετύχουν να επιβάλλουν ύφεση της αντιπαράθεσης για να προχωρήσουν το κυπριακό, οι κίνδυνοι για ακόμη μεγαλύτερες εντάσεις είναι παραπάνω από υπαρκτοί. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι εφοπλιστές ανταγωνίζονται για χοντρές δουλειές, για τα τάνκερ και τα βαπόρια τους, συνολικά οι μεγαλοαστικές τάξεις ανταγωνίζονται για αγωγούς, ροές ενέργειας και εμπορευμάτων λίγο πάνω από το Σουέζ και ένα βήμα από την αγορά της Ευρώπης. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές ενισχύουν τις θέσεις τους αντιμετωπίζοντας τους λαούς σαν αναλώσιμους. Και οι λαοί σ’ όλη τη γύρω περιοχή είναι αντιμέτωποι ήδη με τη φτώχεια και τη στυγνή εκμετάλλευση, ενώ χρόνια τώρα ο πόλεμος αλέθει λαούς και γεννά τα καραβάνια των προσφύγων.
Να γιατί η πολιτική των αστικών τάξεων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου είναι πολιτική αντιδραστική και ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους λαούς. Η επικινδυνότητα των τουρκικών προκλήσεων δεν αντιμετωπίζεται με υποταγή στην πολιτική της ντόπιας αστικής τάξης. Η επισήμανση των πολεμικών κινδύνων πρέπει, από την πλευρά των κομμουνιστών, να υπηρετεί τη συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων, κόντρα σε εθνικισμούς που οδηγούν στη διάλυση των λαϊκών δυνάμεων και στην υποταγή στην αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Οι αγώνες των λαών σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία για Ειρήνη και Φιλία υπηρετούνται αποφασιστικά απ’ αυτούς που παλεύουν για το σπάσιμο των αλυσίδων της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, με στόχο την Ανεξαρτησία, την Ειρήνη και τον Σοσιαλισμό. Κόντρα στις δυσκολίες των καιρών, να συνεχίσουμε!
