Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 879)
Η «απογειωμένη», σύμφωνα με τον Πομπέο, «ελληνοαμερικανική συνεργασία» έφτασε στο σημείο να αποφασιστεί ο μόνιμος ελλιμενισμός των πολεμικών τερατόπλοιων των ΗΠΑ στη Σούδα, που μετατρέπεται εκτός από τη μεγαλύτερη βάση τους στη Μεσόγειο, και σε λιμάνι των αμερικάνικων πολέμων στην ευρύτερη περιοχή! Έτσι η Κρήτη γίνεται «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» των ΗΠΑ, αλλά και ολόκληρη η χώρα στρατιωτική και πολιτική βάση των εγκληματικών σχεδίων τους ενάντια στους λαούς.
Αυτές τις «επιτυχίες» πανηγυρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ και σύσσωμες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, που ετοιμάζονται να υποδεχτούν την επέτειο των 200 χρόνων από το 1821 με την απογείωση της υποτέλειάς τους στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά των ΗΠΑ και της ΕΕ. Πανηγυρίζουν γιατί σε αυτές τις υπηρεσίες τους και στη βάση αυτής της «προσφοράς» της χώρας στους φονιάδες των λαών βρίσκει βάση στήριξης η ίδια η υπόσταση της αστικής τάξης. Αλλά και οι μπίζνες τους σε αυτό το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης αναφέρονται. Από τα ξεπουλήματα του δημόσιου πλούτου και των υποδομών, ως την… «ανάπτυξη» που ξετσίπωτα λένε πως φέρνουν τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Η χώρα βογκά καθώς ολοένα πιο βαρύ γίνεται το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΗΠΑ πάνω της και καθώς διατάσσεται και ευθυγραμμίζεται –όπως πολλές φορές ανέφερε ο Μητσοτάκης στον Πομπέο- στις πολεμικές απαιτήσεις και σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Ο λαός υποφέρει από την ανεργία και την εξαθλίωση, η νεολαία κυνηγιέται όπου σταθεί και βρεθεί για να απογυμνωθεί από κάθε δικαίωμα και με «προοπτική» να γίνει μισθοφόρος και να στρατευτεί υποχρεωτικά στα 18! Γι’ αυτό, για να αντέξει και να υποστηριχτεί αυτή η πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησής του, η τρομοκρατία, η καταστολή και οι απαγορεύσεις γίνονται νόμος και καθημερινή πρακτική.
Γι’ αυτό περισσεύει η λύσσα ενάντια στις μαθητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις που δείχνουν να περιφρονούν την «παντοδυναμία» του συστήματος. Η δύναμή τους είναι το δίκιο τους και η βάση αναφοράς τους είναι η συσσωρευμένη οργή του λαού. Γι’ αυτό ο μαθητικός ξεσηκωμός είναι ελπίδα για όλο το λαό, γι’ αυτό πρέπει να βρει την άμεση και ενεργητική στήριξη του!
Βαραίνει η αμερικάνικη μπότα στη χώρα!
Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι η ένταση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή, από τη Μεσόγειο ως τη Μ. Ανατολή και από τα Βαλκάνια ως τον Καύκασο, φέρνει και μεγαλώνει τους χειρότερους κινδύνους για τους λαούς. Σε αυτή την αντιπαράθεση, από την οποία δεν λείπουν ούτε οι ευρωπαίοι ούτε οι κινέζοι ιμπεριαλιστές, βασικό ζητούμενο των ΗΠΑ ήταν και παραμένει η στοίχιση των «τοπικών δυνάμεών τους», η διαμόρφωση–διάταξη ενός δικτύου τοποτηρητών τους. Μια επιδίωξη με πολλαπλές αντιφάσεις και προβλήματα, καθώς ταυτόχρονα παρεμβαίνουν όλες οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και καθώς εγείρονται τα ζητήματα και οι τυχοδιωκτικές βλέψεις των αστικών τάξεων και κλικών της περιοχής.
Σε αυτό το ζοφερό πεδίο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και των εθνικισμών που τροφοδοτούνται και αναδεικνύονται, σ΄ αυτό το ήδη αιματηρό για τους λαούς της περιοχής κουβάρι, οι κυβερνήσεις της χώρας εδώ και χρόνια έχουν αναπτύξει τη …στρατηγική της υποτέλειας, τη «στρατηγική» του καλού παιδιού έναντι των ΗΠΑ, που έχουν τον πρώτο ρόλο στην επιδίωξη του μακελειού. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ διαμόρφωσε την περίφημη «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» (MDCA) με τις ΗΠΑ, που ολοκληρώθηκε και εγκρίθηκε πέρσι με την κυβέρνηση της ΝΔ. Τη συμφωνία δηλαδή για την επέκταση της βάσης της Σούδας, για την ανάδειξη της Αλεξανδρούπολης σε νέο αμερικάνικο ορμητήριο στα Βαλκάνια, για την ενίσχυση των στρατιωτικών βάσεων στο Στεφανοβίκειο και τη Λάρισα, για τις κοινές ασκήσεις με ΗΠΑ και Ισραήλ και για όσα άλλα «πόδια» πολλαπλών χρήσεων απέκτησαν και δρομολόγησαν οι Αμερικάνοι στη χώρα.
Στη δυναμική αυτής της «συνεργασίας» βασίστηκε και η επίσκεψη Πομπέο, που έγινε βέβαια στο πλαίσιο της αναζήτησης και διαμόρφωσης ενός μορατόριουμ στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Γι’ αυτό και το μόνο συγκεκριμένο αποτέλεσμα της επίσκεψης δεν είναι άλλο από την «ενίσχυση του στρατιωτικού αποτυπώματος των ΗΠΑ στην Ελλάδα», όπως επίσημα και ξετσίπωτα δηλώνεται! Αρκεί και μόνο η απόφαση για μόνιμο ελλιμενισμό των τερατοπλοίων των ΗΠΑ στην Κρήτη για να προκληθεί η δημοκρατική και αντιπολεμική οργή του λαού μας! Η μεγαλύτερη φονική δύναμη του πλανήτη αποκτά μόνιμη παρουσία στα λιμάνια της χώρας μας και αυτό, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος, αποτελεί «επιτυχία» και «εγγύηση ασφάλειας και ειρήνης» για το λαό μας! Γιατί οι ΗΠΑ, όπως πάλι επισήμως ανακοινώνεται, «έχουν στρατηγικά συμφέροντα στη Μεσόγειο», που προφανώς θα διεκδικήσουν με πολεμικές επεμβάσεις και η χώρα μας έχει το «προνόμιο» να είναι το ορμητήριο αυτών των πολέμων!
Αυτός είναι ο κυνισμός της υποτέλειας με τον οποίο καλείται να «ζήσει» και να σκοτωθεί ο λαός της χώρας μας. Αυτός είναι ο αντιδραστικός χαρακτήρας του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και αυτή είναι η «δικαίωση» της ελληνικής πλευράς, που ζητάει να «προτιμηθεί» έναντι της τούρκικης σε ρόλους και αποστολές από τους φονιάδες των λαών. Γι’ αυτό εξάλλου ήταν «θετικός και σημαντικός ο συμβολισμός» της επίσκεψης του Πομπέο στη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη, αφού με την επίσκεψη αυτή «έλεγε» στην άλλη πλευρά ότι στην Ελλάδα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει σοβαρές υποδομές!
Και αυτός ακριβώς είναι και ο μακιαβελισμός των ιμπεριαλιστών, που επιδιώκουν με κάθε τρόπο τη στοίχιση και την αξιοποίηση των χωρών της περιοχής στα δικά τους σχέδια και συμφέροντα. Ενώ ταυτόχρονα είναι αδίστακτοι στο να κόβουν και να ράβουν σύνορα και λαούς, όπως «υπενθύμισε» και η Καθημερινή στις 27/9 αναφέροντας το σχέδιο Άτσεσον το 1964, που πρόβλεπε την «ανταλλαγή» Δωδεκανήσων με την Κύπρο και ουσιαστικά τη μετατροπή της Κύπρου σε αμερικάνικη βάση. Στις σημερινές συνθήκες το μορατόριουμ, που για τις δικές τους ανάγκες επιδιώκουν οι αμερικάνοι –αλλά και οι ευρωπαίοι- ιμπεριαλιστές, μόνο σαθρή και βραχυχρόνια βάση μπορεί να έχει. Εξάλλου η ελληνική πλευρά παρουσιάζεται ως η «ικανοποιημένη», αλλά είναι φανερό ότι η έναρξη των λεγόμενων «διερευνητικών επαφών» συναντάει πολλά προβλήματα. Προφανώς υπάρχει μπόλικη σύγχυση εντός της αστικής τάξης, που τελεί κάτω από το βάρος των δικών της μαξιμαλισμών όλες τις τελευταίες δεκαετίες που, παρά το ρόλο του «πολύ καλού παιδιού» των ΗΠΑ, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Επιπλέον η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη, αν κρίνουμε από τη δυσκολία της να βρει εισηγητή και να φέρει για κύρωση στη Βουλή τις –αμερικανόπνευστες- συμφωνίες με τη Β. Μακεδονία, για τις οποίες το ΥΠΕΞ απέσυρε το χαρακτηρισμό «ιστορική συμφωνία»! Και από την άλλη, για την Τουρκία που πιέζεται οι Αμερικάνοι φαίνεται ότι βρήκαν άλλον ένα ρόλο και πεδίο δοκιμής στο νότιο Καύκασο, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, με τις εχθροπραξίες στην Αρμενία.
Με όλα αυτά, και με τον όποιο προσωρινό κατευνασμό -και αν- επιβληθεί από τους ιμπεριαλιστές, και ο αντιδραστικός ανταγωνισμός των δύο αστικών τάξεων παραμένει και θα έχει ενισχυθεί μέσα στη χώρα και την περιοχή η παρουσία και ο ρόλος των φονιάδων των λαών.
Τρομοκρατία και απαγορεύσεις
Η ολοένα και πιο στενή ευθυγράμμιση της χώρας στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, η «επιστράτευση» της χώρας, της νεολαίας και του λαού στο δρόμο των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων λειτουργεί καθοριστικά στο αντιδραστικό πολιτικό κλίμα και τροφοδοτεί την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Τα επικριτικά σχόλια απέναντι στα γεγονότα της βάρβαρης κρατικής καταστολής, όπως αυτά στην Αθήνα στις 25/9 ενάντια στην πορεία αλληλεγγύης στους τούρκους αγωνιστές και στις 28/9 ενάντια στην πορεία καταγγελίας της επίσκεψης Πομπέο, που μιλάνε για «πρακτικές άλλων εποχών» είναι το λιγότερο άστοχα! Η απαγόρευση των διαδηλώσεων, συνολικά τα χτυπήματα στο δικαίωμα στην οργάνωση και την πάλη του λαού και της νεολαίας αφορά τη σημερινή εποχή! Μια εποχή που δεν προσδιορίζεται από το τι γράφει το ημερολόγιο, αλλά από το πού βρίσκεται το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα διεθνώς, από τα αδιέξοδα και την όξυνση όλων των αντιδραστικών χαρακτηριστικών του εξαρτημένου καπιταλισμού στη χώρα μας και βέβαια από το συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.
Είναι στη σημερινή εποχή που η εργατική τάξη και οι λαοί παντού στον κόσμο δέχονται την πιο άγρια επίθεση του κεφαλαίου και των δυνάμεων του συστήματος.
Είναι στη σημερινή εποχή που η κρίση και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών έχουν θέσει στην ημερήσια διάταξη τους πολέμους, το ξερίζωμα και το μακέλεμα των λαών.
Είναι στη σημερινή εποχή που στα προπύργια «της ελευθερίας και του δημοκρατικού διαφωτισμού», από τις ΗΠΑ ως τη Γαλλία, δολοφονούνται μαζικά διαδηλωτές και επιβάλλονται για μήνες μέτρα έκτακτης ανάγκης με το στρατό στους δρόμους.
Είναι στη σημερινή εποχή που στη χώρα μας καλπάζει η φτώχεια, εξαθλίωση, η ανεργία και γίνεται νόμος η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης χωρίς όρια.
Είναι στη σημερινή εποχή που η αστική τάξη της χώρας έχασε το λούστρο της «ισχυρής Ελλάδας που είναι στην ΟΝΕ και κάνει και Ολυμπιακούς αγώνες» και παρουσιάζει χωρίς προσχήματα όλη την αντιδραστική της γύμνια.
Είναι στη σημερινή εποχή –τουλάχιστον από την εποχή της κυβέρνησης Παπαδήμου- που οι επίσημες αστικές πολιτικές δυνάμεις, όλων των αποχρώσεων, «επιστρατεύουν» και σφιχταγκαλιάζονται με τις φασιστικές–ναζιστικές συμμορίες σαν τη ΧΑ και συγκυβερνούν με ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα.
Σε αυτή την εποχή είναι που οι λαοί επιχειρούν με ξεσηκωμούς σε όλο τον κόσμο να διαμορφώσουν τους όρους μιας αντίστροφης πορείας. Σε αυτή την εποχή είναι που η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία της χώρας μας καλούνται να συγκροτηθούν σε δύναμη αντίστασης, διεκδίκησης και πάλης απέναντι στο σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.
Σε αυτή την εποχή είναι που ο λαός και η νεολαία καλούνται να αντιμετωπίσουν και τις φασιστικές δυνάμεις. Να τις αντιμετωπίσουν όχι ως μια «ανορθογραφία» μιας κατά τ’ άλλα… δημοκρατικής κατάστασης. Αλλά ως δυνάμεις που υπηρετούν το ίδιο το σύστημα (γιατί χρειάστηκαν 5,5 χρόνια για να βγει -και ποια άραγε- απόφαση στη δίκη της ΧΑ;) σαν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της φασιστικοποίησης, που σταθερά προωθείται από όλες τις κυβερνήσεις και δυνάμεις του συστήματος.
Ο μαθητικός αγώνας ελπίδα όλου του λαού!
Ο μαθητικός αγώνας βρίσκεται μόλις στα πρώτα βήματά του, αλλά κατάφερε κιόλας να ραγίσει τη σιγή νεκροταφείου που η κυβέρνηση θέλει και επιδιώκει να επιβάλλει στο λαό. Είναι ένας αγώνας που η άμεση υποκίνησή του δεν είναι άλλη από τη διπλή αντιδραστική κυβερνητική επιχείρηση στην εκπαίδευση. Μια επιχείρηση που από τη μια έχει εγκαταλείψει χωρίς κανένα στοιχειώδες μέτρο προστασίας απέναντι στην πανδημία, που γίνεται όλο και πιο απειλητική, τα εκατομμύρια των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους. Από την άλλη, η επιχείρηση αυτή αξιοποιεί την πανδημία για μια χωρίς προηγούμενο σαρωτική, αντιδραστική επίθεση, που γκρεμίζει κάθε δικαίωμα στο σχολείο, τις σπουδές και τις ελευθερίες για τα παιδιά του λαού.
Το πολιτικό υλικό αυτής της πολύ κρίσιμης μάχης αναμφίβολα δεν έχει ακόμα ξεδιπλωθεί πλατιά, ώστε να απλώσει και να στεριώσει ο μαθητικός ξεσηκωμός. Δεν έχει ακόμα ξεδιπλωθεί πλατιά η αναγκαία κατεύθυνση αντίστασης–ανατροπής της βάρβαρης ταξικής επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησής του. Η κατεύθυνση αυτή είναι φανερό ότι έχει απέναντί της και τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και δυνάμεις αλλά και τις ρεφορμιστικές ονειρώξεις και σχεδιασμούς για το «άλλο σχολείο», που αποτελούν μορφές παραίτησης ή και επιλεγμένου συμβιβασμού απέναντι στην πολιτική του συστήματος.
Ωστόσο, ο μαθητόκοσμος επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι δεν υπακούει στις πολιτικές προδιαγραφές που στήνονται από το σύστημα και τις ενδιάμεσες δυνάμεις. Αναζητά να τις ξεπεράσει και να κάνει τον αγώνα που πραγματικά εκφράζει τις ανάγκες του και τα δικαιώματά του.
Στις σημερινές συνθήκες δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα συνολικότερα αίτια αυτού του ξεσηκωμού είναι οξύτερα και βαθύτερα από κάθε άλλη φορά εδώ και πολλά χρόνια. Το σύστημα τους έχει «τάξει» μια ζωή κόλαση, που από το λεξιλόγιό της θα έχουν αφαιρεθεί λέξεις όπως σπουδές, σταθερή δουλειά, σύμβαση, ωράριο, ασφάλιση περίθαλψη, άδεια, απεργία, διαδήλωση. Το σύστημα τους ορίζει ως άμεση προοπτική την αναζήτηση «δουλειάς» ως μισθοφόρου που θα κυνηγάει πρόσφυγες και μετανάστες, στα σύνορα και στις πολλές Μανωλάδες μέσα στη χώρα ή που θα «χύνει το αίμα του» για τους Αμερικάνους! Και αν αυτό είναι το άμεσο μέλλον, το σημερινό παρόν είναι τα βογκητά της ανεργίας, της φτώχειας, του απλήρωτου ρεύματος, των απειλών εξώσεων που καθημερινά ακούν και βιώνουν μέσα στις οικογένειες τους. Με αυτή την καθημερινότητα, με ένα σχολειό που γίνεται εξεταστικό κάτεργο με ποινολόγια και τηλε-εκπαίδευση, κυνηγημένοι ακόμα και από τις πλατείες αναζητούν απαντήσεις και προοπτική στο μαζικό αγώνα!
Αυτά ξέρει το σύστημα και η κυβέρνησή του και ανησυχεί δίκαια για το τι μπορεί να πυροδοτήσει ευρύτερα στο λαό και στη συσσωρευμένη οργή του ο μαθητικός αγώνας αν απλώσει και δυναμώσει. Γι’ αυτό επιστράτευσε ΜΑΤ, εισαγγελείς ανηλίκων, «αγανακτισμένους γονείς» και κήρυξε παράνομο το μαθητικό αγώνα. Και επειδή αυτά δεν φτάνουν, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας απαιτούν από τους εκπαιδευτικούς να γίνουν μηχανισμός απεργοσπασίας, καταστολής και διάλυσης του αγώνα των μαθητών τους!
Για τους ίδιους λόγους, αλλά στην αντίστροφη βέβαια κατεύθυνση, πρέπει μαχητικά, μαζικά και αποφασιστικά να στηριχτεί ο μαθητικός αγώνας. Εκπαιδευτικοί και φοιτητές καλούνται άμεσα να μπουν στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης, διευρύνοντας το μέτωπο της Αντίστασης που πρέπει να στηριχτεί από τους γονείς και τον εργαζόμενο λαό! Να παλέψουμε αποφασιστικά για να ανατραπεί το αντιδραστικό κυβερνητικό σχέδιο κατάπνιξης του μαθητικού ξεσηκωμού, για να γεμίσουν οι δρόμοι και οι πλατείες απεργούς και διαδηλωτές, που θα παλεύουν για σπουδές, δουλειά, ελευθερίες και ζωή με δικαιώματα!
