Διορθώνοντας ένα λάθος της στήλης στο προηγούμενο φύλλο διαπιστώνουμε πως στην έκθεση του ο ΟΟΣΑ δεν διαπιστώνει μόνο 300 αλλά 555(!) «στρεβλώσεις» που κρατούν υψηλά τις τιμές στην Ελλάδα. Η Μελέτη Αξιολόγησης Ανταγωνισμού, όπως ονομάζεται, καταγράφει νομοθετικούς περιορισμούς που κρατούν ψηλά τις τιμές στην ελληνική αγορά εν μέσω κρίσης και δεν επιτρέπουν να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός. Σύμφωνα με την Καθημερινή της Κυριακής, στα συμπεράσματα της έκθεσης καταγράφονται 555 παρόμοιοι νομοθετικοί περιορισμοί, οι οποίοι, σύμφωνα με την έκθεση, ευθύνονται για τη διατήρηση υψηλών τιμών στο ψωμί, το γάλα, τα απορρυπαντικά, τα φάρμακα, τα καύσιμα, τα βιβλία και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Στην έκθεση του, ΟΟΣΑ αναφέρει ότι θα στηριχθεί νόμος που θα προβλέπει την κατάργηση του συνόλου των εμποδίων για την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Η «εξυγίανση» θα ξεκινάει από τις τιμές, θα περνάει από τις υπηρεσίες και θα φτάνει έως την κατάργηση όλων των εισφορών του ισχυρού… ολιγοπώλιου υπέρ τρίτων.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς με την πρώτη ανάγνωση, ξεμπερδεύουν με τις όποιες κρατήσεις και εισφορές ενίσχυαν μέχρι σήμερα ταμεία, συλλογικότητες, οργανισμούς κοινής ωφέλειας και έρευνας, εργατική εστία, αποζημιώσεις καταστροφών κλπ. Το «κοινωνικό ολιγοπώλιο» πρέπει να συντριβεί!
Ακολουθούν, όπως δήλωσε ο Χατζηγάκης, που υποσχέθηκε το αργότερο μέχρι την άνοιξη νομοθετική προσαρμογή στη βάση αυτών των οδηγιών του ΟΟΣΑ, οι «υπερπροστατευόμενες ομάδες», δηλαδή να καταργηθεί το όποιο νομοθετικό προστατευτικό πλαίσιο υφίσταται για μεγάλες κατηγορίες επαγγελμάτων (π.χ. δικηγόροι, αυτοκινητιστές αλλά και –γιατί όχι- κτηνοτρόφοι, παραγωγοί παραμεθόριων περιοχών κλπ).
Ένα παράδειγμα του νομοθετικού αποπληθωρισμού των τιμών αποτελεί η περίπτωση του γάλατος. Εκεί ο ΟΟΣΑ εισηγείται την όλο και μεγαλύτερη επιμήκυνση της ζωής του παστεριωμένου γάλατος ώστε να πέσει η τιμή αλλά να αυξηθεί το κέρδος των γαλακτοβιομηχάνων! Ήδη αυτό το κάνουν με τα λεγόμενα βιολογικά γάλατα που είναι πια μεγάλης διάρκειας εκτός από περιπτώσεις μικρών παραγωγών χωρίς ωστόσο οι τιμές να έχουν πέσει (είναι και βιολογικά βλέπετε!). Κάτι ανάλογο εισηγούνται και για το ψωμί. Αυτό όμως δεν έσωσε τον «Κατσέλη», πρωτοπόρο στα σημεία πανελλαδικής πώλησης ψωμιού (και με σημεία πώλησης μέσα στα σουπερ μάρκετ) την τελευταία δεκαετία. Ίσως να το οργανώσουν καλύτερα οι γερμανοί που έχουν τόση εμπειρία πάνω στις ποικιλίες του ψωμιού…
Ένα άλλο παράδειγμα αποτελεί η νεότευκτη εταιρεία που ως νομικό πρόσωπο ανεξάρτητο αλλά εποπτευόμενο από το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών (α ρε Σημίτη, δικαιώνεσαι με το κράτος στρατηγείο σου!) έχει αναλάβει την διαχείριση και εποπτεία λειτουργικότητας (sic) των γραμμών του ΟΣΕ που δεν… λειτουργούν. Θα μισθώνονται γραμμές από Πειραιά και Κατάκολο για εκδρομές-πακέτα γνωριμιών και ξενάγησης σε σημαντικές τοποθεσίες της Πελοποννήσου από τουρίστες που θα φέρνουν τα κρουαζιερόπλοια. Είναι γνωστό πως το επιβατικό δίκτυο στην Πελοπόννησο δεν λειτουργεί πια. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου της ΔΤ που περιχαρής νόμιζε πως άνοιξε ο δρόμος για τη χρησιμοποίηση του δικτύου από «ιθαγενείς», ο υπεύθυνος της εταιρείας ξεκαθάρισε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνεται μόνο μέσω των tour operators και εφόσον μπορέσει ο «ιθαγενής» να προτείνει ανάλογο «πακέτο». Και ο πρόθυμος, χαρούμενος δημοσιογράφους (που ήθελε να επισκέπτεται το Κιάτο) «έφαγε» το χαμόγελο του.
Και βέβαια εκκρεμούν και οι ιδιωτικοποιήσεις σε νερό και ηλεκτρικό ρεύμα που κάθε άλλο παρά αποπληθωριστικά θα λειτουργήσουν. Οποιαδήποτε σύγκριση με τις τηλεπικοινωνίες και την εκεί απελευθέρωση των τιμών είναι ατυχής. Η πτώση των τιμών στις τηλεπικοινωνίες –μικρή σε σχέση με τη μείωση των εισοδημάτων τα τελευταία χρόνια- βασίζεται σε δίκτυα που ήδη υπάρχουν (όπως π.χ. του ΟΤΕ) και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το δίκτυο μεταφοράς που είναι απαραίτητο να αναπτύσσεται και να συντηρείται για τα δύο αυτά κοινωνικά αγαθά, με ανελαστικό κόστος που θα μεταφέρεται στην κοινωνία από τους «παραγωγούς» και παρόχους.
Ο άγριος τρόπος αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας –που όχι μόνο δεν αλάφρωσε τους καταναλωτές αλλά και πρόσθεσε νέες «πράσινες» επιβαρύνσεις- αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα. Ακόμη πιο τρανταχτό, από την άλλη πλευρά, είναι το παράδειγμα της μείωσης των τιμών των φαρμάκων. Εκεί τα γενόσημα από το Πακιστάν και άλλες χώρες που δεν γίνονται οι βασικοί έλεγχοι θα αντικαταστήσουν τα ακριβά εγχώρια.
Εν κατακλείδι, η μείωση των τιμών που υπόσχονται οι πρόθυμοι εκτελεστές των διαπιστώσεων του ΟΟΣΑ και που εντάσσονται στο πλέγμα της εσωτερικής υποτίμησης μισθών-τιμών έχουν ένα κοινωνικό κόστος με αμφιλεγόμενη αποτελεσματικότητα.
