Τελικά ο «λευκός καπνός» που βγήκε από την Σύνοδο των Ευρωπαίων για το Ταμείο Ανάκαμψης –επικύρωσε και αποτύπωσε μέσα σε έντονο κλίμα αντιπαραθέσεων και ύστερα από δύο «αγρύπνιες» διαπραγματεύσεων τα όρια αυτού του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού:
Άλλαξε το αρχικό «μίγμα» κεφαλαίων από δύο τρίτα επιχορηγήσεις και ένα τρίτο δάνεια , περίπου στο… μισό-μισό. Μετά από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις, σε μία Σύνοδο που ξεπέρασε το ιστορικό ρεκόρ διάρκειας εκείνης του Δεκεμβρίου του 2000 για τη Συνθήκη της Νίκαιας, οι «27» συμφώνησαν ότι το Ταμείο Ανάκαμψης θα αποτελείται από επιχορηγήσεις ύψους 390 δισ. ευρώ και δάνεια 360 δισ. ευρώ. Αυτό αποτελεί μία σημαντική υπαναχώρηση από τη θέση ότι δήθεν η ΕΕ θα ενίσχυε αποφασιστικά όσες οικονομίες- ειδικά όσον αφορά τις εξαρτημένες χώρες- είχαν δεχτεί πολύ σημαντικά πλήγματα εξ αιτίας της κρίσης που προκάλεσε η πανδημία και ο εγκλεισμός.
Μπορεί τυπικά να μην θεσμοθετήθηκε το βέτο για όσες χώρες κρίνουν ότι αδικούνται απέναντι σε κάποιες άλλες που «δεν τηρούν τους όρους» ωστόσο η παραπομπή στην Κομισιόν των διατυπωμένων ενστάσεων καθυστερεί σημαντικά και σε βάθος χρόνου(μπορεί και μέχρι το 2026 που λήγει τελικά το πρόγραμμα !) την τελική έγκριση των επιχορηγήσεων.
Καθιερώνεται συστηματική Εποπτεία και Έλεγχος των παροχών για κάθε χώρα σε αντιστοιχία με το πόσο οι κυβερνήσεις προωθούν «μεταρρυθμίσεις» δηλαδή πόσο προσαρμόζονται μέτρα που αφορούν κατά βάση τις εργασιακές σχέσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και την λεγόμενη «αυστηροποίηση» προς τα κάτω.
Οι λεγόμενες «φειδωλές» χώρες (Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία, Δανία) λαμβάνουν πολύ μεγαλύτερες επιστροφές φόρων από το Πολυετές Πρόγραμμα του Προϋπολογισμού που με αυτή την υποχώρηση δεν περικόπτεται.
Ωστόσο πολυδιαφημισμένα προγράμματα «ευρωπαϊκής ενοποίησης» όπως αυτό για την Υγεία στα πλαίσια μίας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής ή του περιβαντολλογικού εγκσυχρονισμού της αγροτικής οικονομίας , που βέβαια προωθούσαν γενικότερες και ειδικότερες επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών του σκληρού πυρήνα της ΕΕ, προς το παρόν αναβάλλονται…..
Στο τέλος της μέρας ή καλύτερα της… νύχτας επιβλήθηκαν και τρεις σε πανευρωπαϊκή κλίμακα φόροι επί της κανανάλωσης, δηλαδή θα την πληρώσουν πάλι οι ευρωπαϊκοί λαοί: τέλος για το πλαστικό, ψηφιακός φόρος, τέλος για την αντικατάσταση του άνθρακα !
Τρία είναι τα γενικά συμπεράσματα που πρέπει να υπογραμμιστούν: Και με το λιγότερο «φειδωλό» και με το περισσότερο «φειδωλό» πρόγραμμα ο στόχος ήταν η ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου με όλες τις ιεραρχήσεις και τις εθνικές κατανομές δύναμης και ειδικά εντός του σκληρού ιμπεριαλιστικού πυρήνα. Φειδωλό μέχρι… πενίας για τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα το πρόγραμμα στήριξης και με την προηγούμενη εκδοχή του , με την ανακατανομή του μίγματος κεφαλαίων εξ ανάγκης πιέζει τις εξαρτημένες χώρες της ΕΕ και σίγουρα δημιουργεί ένα πιο σφιχτό πλαίσιο : απέναντι κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και περιορίζει τις προσπάθειες αντιμετώπισης της ανεργίας ακόμα και στο αποδεκτό για όλες τις αστικές μερίδες, αντεργατικό πλαίσιο. Με αυτή την έννοια το πλαίσιο για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα γίνεται ακόμα πιο ασφυκτικό και το «κενό ή η καθυστέρηση ρευστότητας» θα αναπληρωθεί με νέο «αίμα» εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά στον λεγόμενο γαλλογερμανικό άξονα που φάνηκε πολύ λίγος για να αντιμετωπίσει την συντονισμένη πίεση των «τεσσάρων». Το ζήτημα όμως είναι βαθύτερο: Πέρα από το ότι ηαντίδραση «των τεσσάρων» -γεγονός όχι αμελητέο- εκφράζει υπαρκτές και κυρίαρχες τάσεις μέσα στην ΕΕ ακόμα και (προφανώς) μέσα στη Γερμανία , η αδυναμία αυτή και όπως εκδηλώθηκε είναι κυρίως πολιτική και έχει σχέση με τις αποκλίσεις στρατηγικών στόχων των δύο κυρίαρχων ιμπεριαλιστών της ΕΕ. Και όχι μόνο στα οικονομικά ζητήματα.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω το μίγμα κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης και ως προς τις εσωτερικές του αναλογίες και συνολικά είναι πολύ μικρότερο ποιοτικά και ποσοτικά συγκρινόμενο με το πρόγραμμα στήριξης του , ενιαίου εθνικά, ιμπεριαλιστικού κράτους των ΗΠΑ. Με ότι αυτό σημαίνει για τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού .
Επιχαίρει ο Μητσοτάκης, ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός που προβλέπει όταν … καίγονται δάση να απομένουν οι επενδύσεις, και κρύβεται πίσω από τις κραυγές ανακούφισης των ισχυρών «εταίρων». Με ταχυδακτυλουργίες ανακατεύεται το πρόγραμμα ΕΣΠΑ, οι πόροι του Πολυτετούς Προϋπολογισμού (που δεν τέθηκε σε αμφισβήτηση έτσι η αλλιώς και εκτείνεται βέβαια… βαθιά στον χρόνο και στο χώρο) για να παρουσιαστεί το τεράστιο- όντως- ιστορικά ποσό των 70 δις προκειμένου να αποκρυφτεί η μείωση σε 19 δις των επιχορηγήσεων και η αύξηση σε 13,4 δις των δανείων (που αναλογούν στη χώρα από Ταμείο Ανάκαμψης) σε μία χώρα που είναι ήδη δανεισμένη και υπερχρεωμένη .
Βέβαια εκφράζει την ειλικρινή, για τα αστικά πλαίσια, ανακούφιση καθώς μία «μη συμφωνία» θα ήταν καταστροφική για την αστική τάξη συνολικά που ήδη βλέπει να συμπιέζεται στον γεωπολιτικό της ρόλο και στις αναθέσεις ρόλων στην περιοχή «ευθύνης της» καθώς οι συμμαχίες της δεν δείχνουν να προσφέρουν την αναμενόμενη «προστασία».
Το «ελληνικής ιδιοκτησίας» πρόγραμμα που καλείται να παρουσιάσει η κυβέρνηση και όπου η σφαγή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων (όπως στη πρόταση των «σοφών») έχει την… τιμητική του, θα υποβάλλεται σε αυστηρό έλεγχο. Η «αυστηροποίηση» που επιβλήθηκε δήθεν από τους λεγόμενους «φειδωλούς», θα είναι βολικό άλλοθι για να γίνει η εποπτεία ακόμα πιο σκληρή και άτεγκτη . Αποτελεί εξ άλλου συνολική πολιτική κατεύθυνση μέσα στην ιμπεριαλιστική ΕΕ απέναντι στις εξαρτημένες αστικές τάξεις .
Ο λαός, η εργατική τάξη, η νεολαία θα κληθεί να αντιμετωπίσει μία νέα σφοδρότατη επίθεση όπου η λεγόμενη ανάπτυξη και προσέλκυση των επενδύσεων θα τίθεται σχεδόν δικτατορικά απέναντι σε κάθε λαϊκή και εργατική διεκδίκηση που θα διώκεται ως… διώκτης των επενδύσεων !
Με αυτή την έννοια μεγάλη μερίδα ευθύνης για το αφήγημα αυτό έχει η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα που έστρωσε με τις υποτελείς γεωπολιτικές της επιλογές και την υποταγή της στους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές το δρόμο που σήμερα βαδίζει και επεκτείνει η ΝΔ.
Μεγάλη ευθύνη μέσα στην αριστερά έχουν και όσοι πιστεύουν και αναπαράγουν το αφήγημα της ανάπτυξης ακόμα και αν το κριτικάρουν «από τη λαϊκή σκοπιά»!
Η εργατική τάξη , η νεολαία και ο λαός στον λευκό καπνό του τελευταίου ευρωπαϊκού συμβιβασμού δεν βλέπει καμία ανακούφιση. Αντίθετα βλέπει –όπως γίνεται και στις πραγματικές πυρκαγιές- το «συνιάλο» μιας νέας πυρκαγιάς που απειλεί τα ήδη τα λιγοστά και κατακρεουργημένα δικαιώματα του και κάθε προσπάθεια να τα διεκδικήσει εκ νέου .
Ενάντια σε αυτή την «πυρκαγιά» πρέπει να αντισταθεί και να διεκδικήσει τη ζωή του!
21 Ιούλη 2020
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
