Οσο πλησιάζουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων βλέπουμε μια σειρά πράγματα να ξεκαθαρίζουν και να συνειδητοποιούνται από την πλειοψηφία του κόσμου:
Το παραμύθι των μεγάλων έργων δεν φαίνεται να συγκινεί πλέον. Κυριαρχεί ο σκεπτικισμός με βάση το υπέρογκο κόστος αυτών των έργων και τις επιπτώσεις που θα έχουν στη ζωή των κατοίκων κατά τη λειτουργία τους. Οι αιτιάσεις πλέον, πέρα από οικολογικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες, έχουν να κάνουν με την ίδια την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των κατοίκων κύρια της Αττικής. Τέτοια παραδείγματα είναι, π.χ., ο προαστιακός, που κόβει στα δύο τους Αγ. Ανάργυρους και τις άλλες περιοχές που διέρχεται, ή το ΚΥΤ Αργυρούπολης. Είναι επίσης κοινός τόπος ότι οι προϋπολογισμοί έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και βάσιμα πιστεύεται ότι η Ελλάδα θα βουλιάξει οικονομικά μετά τους Αγώνες και ότι το κόστος θα το επωμιστεί εξ ολοκλήρου ο λαός της χώρας. Επιπλέον πληθαίνουν οι «κακόπιστοι» που θεωρούν βέβαιο ότι μια σειρά έργα που, ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει, περιστέλλονται, αναστέλλονται ή και ακυρώνονται, θα αφήσουν μεγαλοπρεπείς? τρύπες στο ταλαίπωρο σώμα της πρωτεύουσας, που θα μας ταλαιπωρούν για πολλά χρόνια ακόμη.
Το ζήτημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων γίνεται πλέον φανερό ότι αφορά τον ΚΑΘΕΝΑ χωρίς καμία διάκριση. Το δείχνει η αστυνομική απόφαση για περιορισμό των διαδηλώσεων στο πεζοδρόμιο. Το δείχνει η πορεία του Πολυτεχνείου με τις (αμερικανόπνευστες) ανακοινώσεις περί μηδενικής ανοχής. Το δείχνει η υπόθεση των επτά συλληφθέντων και η άκαμπτη στάση της κυβέρνησης (άσχετα με την προσωρινή αποφυλάκιση με όρους). Το δείχνουν οι ανακοινώσεις των Αμερικάνων, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι στους αγώνες θα έχουμε ισχυρή παρουσία από ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, μερικές χιλιάδες πράκτορες ν” αλωνίζουν, αεροπλανοφόρα που θα περιπολούν στ” ανοιχτά, μαχητικά αεροσκάφη στους ουρανούς και διάφορα άλλα, όχι σενάρια αλλά πραγματικότητα. Και, για όποιον δεν κατάλαβε, ο Γ. Παπανδρέου φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι όλα αυτά τα «θετικά μέτρα» θα παραμείνουν σε ισχύ και μετά τους Αγώνες. Ολες οι κινήσεις της κυβέρνησης είναι ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ στα υπερατλαντικά (κυρίως) αφεντικά ενόψει Αγώνων.
Ο εθελοντισμός φαίνεται να έχει βαλτώσει (μάλλον θα καθαρίσει «εθελοντικά» ο στρατός) και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για τα ιδεώδη του «ευ αγωνίζεσθαι». Η εθνική ομάδα άρσης βαρών, για παράδειγμα, δεν συμμετείχε στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα, προβάλλοντας την τελευταία στιγμή απίστευτες ομαδικές δικαιολογίες για ασθένειες, τραυματισμούς, επιδημίες και άλλα ευτράπελα. Ο πραγματικός λόγος ήταν ότι τα παλικάρια μας είχαν ήδη πάρει το χρυσό μετάλλιο στο ντοπάρισμα, αλλά δεν θέλανε να το μάθει και όλος ο κόσμος! Το ζήτημα βέβαια πέρασε στα ψιλά, αλλά αρκετοί θυμούνται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και μιλάμε για την πιο προβεβλημένη εθνική ομάδα?
Θεωρούμε λοιπόν ότι η πλειοψηφία του λαού γνωρίζει πλέον ότι η Ολυμπιάδα συσσωρεύει δεινά με ΑΜΕΣΕΣ επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή και τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Γνωρίζει επίσης ότι αυτές οι επιπτώσεις ξεφεύγουν από μεμονωμένους τομείς και αγκαλιάζουν το ΣΥΝΟΛΟ των τομέων της ζωής (περιβάλλον, ποιότητα ζωής, υγεία, παιδεία, οικονομία, ανεργία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, απεργίες, διαδηλώσεις και τόσα άλλα). Το ζήτημα λοιπόν πρέπει να περάσει στη φάση μιας πλατιάς ανάδειξης και σύνδεσης με τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και με τη γενικότερη πάλη του κινήματος. Χρειάζεται να μπουν στόχοι πάλης και να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Οσες οργανώσεις, συλλογικότητες, φορείς, σωματεία κ.λπ. έχουν δηλώσει την αντίθεσή τους στην Ολυμπιάδα μπορούν να συντονιστούν σε μια πολιτική βάση και να απευθυνθούν από κοινού πλατιά και θαραλλέα στο λαό, θέτοντας στόχους πάλης που να σπάνε το κλίμα τρομοκρατίας και φόβου που θέλουν να μας επιβάλουν.
φ.491, 13/12/03
