Η ψήφιση της τροπολογίας Γεροβασίλη και η προσπάθεια εφαρμογής της αποτελεί σημείο καμπής για την έκβαση της μάχης ενάντια στην αξιολόγηση. Η εκτίμηση τρόικας και κυβέρνησης ότι το στρώμα των προϊσταμένων αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της απεργίας-αποχής της συνδικαλιστικής ηγεσίας έχει βάση. Πατάει πάνω στο γεγονός των ιδιαίτερων (κύρια οικονομικών) συμφερόντων αυτής της κατηγορίας που υπάρχει σ” όλο το Δημόσιο με στόχο ν” αποτελέσει μηχανισμό για το πέρασμα των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών.
Μέσα το πολύ σ” ένα μήνα πρέπει αξιολογούμενοι και αξιολογητές να έχουν ολοκληρώσει το σύνολο της διαδικασίας. Το γεγονός αυτό δείχνει τη σπουδή της κυβέρνησης και το άγχος της για την υλοποίηση της αξιολόγησης πριν από τη λήξη του έτους, η μη εφαρμογή της οποίας έχει πάει πίσω συνολικά το αντεργατικό πακέτο μέτρων που αφορούν τους εργαζόμενους στον κρατικό τομέα της οικονομίας. Άλλωστε το κράτος προορίζεται να γίνει ακόμη πιο αφιλόξενο κι εχθρικό στους εργαζόμενούς του και το λαό και πολύ πιο φιλικό στους ξένους και ντόπιους μεγάλους επιχειρηματίες.
Μπροστά σ” αυτή την κομβική πολιτική επιλογή από πλευράς συστήματος, οι δυνάμεις που ελέγχουν τα συνδικάτα –πρώτα και κύρια ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αλλά και οι φιλοκυβερνητικές του ΣΥΡΙΖΑ– κραδαίνουν την απεργία-αποχή από τη διαδικασία και της συγκεκριμένης αξιολόγησης, χωρίς να κρύβουν ότι τάσσονται υπέρ μιας άλλης “δίκαιης-αντικειμενικής” αξιολόγησης. Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ μάλιστα που δίνει τον τόνο έσπευσε να καλέσει το στρώμα των αξιολογητών να δώσουν ενιαία τον αγώνα μαζί με τους πολύ περισσότερους “απλούς” δημοσίους υπαλλήλους. Το αποτέλεσμα αυτής της έκκλησης μένει να ιδωθεί.
Παράλληλα εμμένει σε μια τακτική μη αγώνων και καλεί τους εργαζόμενους να συμπληρώσουν μαζικά δηλώσεις συμμετοχής (άλλο και τούτο πάλι) στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, που στη συνέχεια θα κατατεθούν στα τμήματα προσωπικού των υπηρεσιών. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής είναι η δημοσιοποίηση γνωμοδοτήσεων πανεπιστημιακών καθηγητών και δικηγόρων που θεωρούν αντισυνταγματική και αντιβαίνουσα σε διεθνείς συμβάσεις και τον νόμο 1264/82 (!) την τροπολογία.
Μ” ετούτα και με τ” άλλα, η “αγωνιστική” πρόταση της αστικορεφορμιστικής ηγεσίας των συνδικάτων περιορίζεται επί του παρόντος στην ανακήρυξη της 3ης του Οκτώβρη ως μέρας πανελλαδικής δράσης, με κατά χώρους κινήσεις κατά της αξιολόγησης. Με μια τέτοια γραμμή και κατεύθυνση πώς θα μπορούσε άραγε να έχει συμμετοχή η πρόσφατη στάση εργασίας κατά την ψήφιση στη Βουλή της επίμαχης τροπολογίας που δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά κάποιες λίγες εκατοντάδες εργαζόμενους; Και πώς θα μπορούσαν οι δημόσιοι υπάλληλοι να εμπνευσθούν και να παλέψουν, όταν δεξιές και “αριστερές” δυνάμεις ζητούν “ένα Δημόσιο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών”, στην ουσία ένα (αστικό) κράτος φιλολαϊκό, την ώρα που αυτό απροκάλυπτα στοχοποιεί τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία; Αυταπάτη και εξαπάτηση ταυτόχρονα.
Είναι φανερό ότι η παράδοση ή συμπλήρωση χαρτιών σύντομα θα δείξει τα όριά της. Ανάλογα με αυτά που έχει δείξει κατά καιρούς και η οδός της ταξικής δικαιοσύνης. Άλλες μορφές αγώνα, κατά την υποταγμένη και συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία. Όρια κατά βάση πολιτικά, που θα κάνουν ακόμη πιο φανερή την πάλη που απαιτείται για ν” ανατραπεί η αξιολόγηση. Γι” αυτό χρειάζεται ένταση των προσπαθειών, διαμόρφωση όρων μαζικού, πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, ξεκάθαρη τοποθέτηση ενάντια σε κάθε αξιολόγηση και κινητοποιήσεις. Αγώνες που θα διαμορφώνουν ένα πολιτικό και απεργιακό κλίμα σε τοπικό και ευρύτερο πλαίσιο.
Αυτό είναι έργο όλων όσων μοχθούν για την ανάπτυξη κινήματος. Η μαζικοποίησή του είναι απαραίτητος όρος για την απόκρουση της σημερινής αιχμής της επίθεσης των δυνάμεων του συστήματος. Αποπροσανατολίζουν και γεννούν απογοήτευση οι λεγόμενες συμβολικές κινήσεις. Γιατί η επίθεση δεν είναι καθόλου συμβολική, αλλά πραγματική. Γιατί η απόκρουσή της απαιτεί έναν συσχετισμό δύναμης ικανό να φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Αλλά και γιατί όλοι όσοι μιλούν ενάντια στη συγκεκριμένη συριζαίικης κοπής αξιολόγηση δεν σημαίνει καθόλου ότι τάσσονται με τη μαζική πάλη των ίδιων των εργαζομένων.
Οι δυνάμεις της ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ και των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ κινούνται στην κατεύθυνση ενεργοποίησης των συναδέλφων. Με προπαγανδιστικό υλικό και διά ζώσης συζήτηση επιδιώκουν να γίνουν συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, συζητήσεις, τοπικές κινητοποιήσεις που θα εντάσσονται στην προσπάθεια ευρύτερων απεργιακών συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων και πορειών, καταλήψεων και αναμετρήσεων, για να μην περάσει η αξιολόγηση.
