Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 900)
Βγαίνουμε από ένα θερμό καλοκαίρι, με πολλαπλά, επώδυνα για το λαό και τη χώρα γεγονότα, που όχι μόνο δεν επέτρεψαν να γίνουν ανέφελα τα «μπάνια του λαού» (για όσους βέβαια μπόρεσαν να δραπετεύσουν μετά τα διαδοχικά λοκντάουν) αλλά τους… προετοίμασαν για έναν ακόμη πιο δύσκολο χειμώνα που βρίσκεται μπροστά. Πάνω στα αποκαΐδια εκατοντάδων χιλιάδων δασικών στρεμμάτων της χώρας και την οικονομική καταστροφή χιλιάδων νοικοκυριών, ήρθαν να προστεθούν τα αποκαΐδια των εργασιακών, ασφαλιστικών και μορφωτικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας, μετά τη σαρωτική αντιλαϊκή λαίλαπα που εξαπέλυσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη εν μέσω καλοκαιριού.
Παράλληλα, διαπιστώθηκε η επάνοδος των αυξημένων κρουσμάτων της πανδημίας και η προαναγγελία ενός νέου κύματος κρουσμάτων ενόψει φθινοπώρου, αφού η πολιτική της κυβέρνησης επεδίωξε προς όφελος του τουριστικού και όχι μόνο κεφαλαίου, όχι μόνο να μην ενισχύσει το σύστημα υγείας και να μη λάβει μέτρα προστασίας του λαού στους χώρους εργασίας και σπουδών αλλά -αντίθετα- επέλεξε να προχωρήσει σε υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και αναστολές εργασίας (και στην ουσία απολύσεις) για χιλιάδες υγειονομικούς και εργαζόμενους, σε ένα ήδη αποδεκατισμένο ΕΣΥ, μεταθέτοντας τις ευθύνες της για την αποτυχία ελέγχου της πανδημίας –αλλά και αυτού ακόμη του εμβολιαστικού τείχους, που η ίδια διαβεβαίωνε ότι θα πετύχει έως το καλοκαίρι– στη λεγόμενη ατομική ευθύνη και υιοθετώντας απαράδεκτους κοινωνικούς διαχωρισμούς.
Αντιδραστικότερος ανασχηματισμός
Η οργή και η αγανάκτηση που αναδύονται από τα λαϊκά στρώματα δεν χρειάζονταν δημοσκοπήσεις για να καταγραφούν. Είναι όμως ενδεικτικές οι διαθέσεις που καταγράφονται στο λαό μέσα και από αυτά τα κυβερνητικά ΜΜΕ, που προσπαθούν να προσωποποιήσουν την κυβερνητική παταγώδη αποτυχία να αντιμετωπίσει πανδημία και φωτιές. Και αυτό εκφράστηκε και με τον ανασχηματισμό που ανακοινώθηκε. Αλλαγές προσώπων που εμφανώς απέτυχαν να περιορίσουν έστω την κυβερνητική αποτυχία, αλλά εμμονή και μεγαλύτερη ένταση στην προσπάθεια υλοποίησης ακόμη αντιλαϊκότερων μέτρων. Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε από την Σλοβενία και αναμένεται να επαναλάβει από τη ΔΕΘ: «Το να είσαι ηγέτης σημαίνει πρώτα απ' όλα να λες την αλήθεια και κατά περίπτωση να λαμβάνεις μη δημοφιλείς αποφάσεις». Αυτή είναι η πολιτική που θα ακολουθηθεί, λοιπόν, και μετά από τον ανασχηματισμό, διαψεύδοντας παταγωδώς όσους (και από την Αριστερά) επιζητούν μετ’ επιτάσεως την αντικατάσταση υπουργών ως διέξοδο στα λαϊκά προβλήματα. Η απόπειρα ευρύτερης κομματικής συναίνεσης, που επεδίωξε η κυβέρνηση με τον Αποστολάκη, απέτυχε, δημιουργώντας σειρά ερωτηματικών σχετικά με τους ντόπιους και διεθνείς παράγοντες που προκάλεσαν το σκωτσέζικο ντους και σε εποχές όπου η ΝΔ έδειχνε να προσπερνά δυσκολίες και να τις μεταφέρει στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης. Η παρέμβαση Πάιατ ίσως ήταν μια κίνηση συγκατάβασης των ΗΠΑ σε αυτά τα ανοίγματα, αποζητώντας μια σταθερότερη περίοδο στην περιοχή μετά και από την άτακτη, αλλά αναμενόμενη, αποχώρηση των κατοχικών ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων σχετικά με τους ανταγωνισμούς τους με Ρωσία και Κίνα.
Βαρύς χειμώνας για το λαό
Χρησιμοποιώντας την πανδημία ως πρόσχημα, η επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά συνεχίστηκε με την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής (κατ’ αρχήν) ασφάλισης και βάζοντας τις βάσεις για εφαρμογή κεφαλαιοποιητικού συστήματος και στην κύρια ασφάλιση, αφήνοντας τους νέους αλλά και τους παλιούς εργαζόμενους έρμαια στον τζόγο του ιδιωτικού κεφαλαίου και τσακίζοντας το δικαίωμα στην ασφάλιση. Παράλληλα, με τις ερμηνευτικές εγκυκλίους του ο Χατζηγάκης προχώρησε στην κατ’ ουσίαν απαγόρευση της απεργίας αν δεν την εγκρίνουν κυβέρνηση και αφεντικά. Προσπαθούν να αφοπλίσουν πλήρως την εργατική τάξη απέναντι στα σχέδια του κεφαλαίου και της κυβέρνησής του. Βλέπουν την οργή που αναπτύσσεται και κατανοούν ότι ακόμη και αυτός ο πλήρης έλεγχος του εργατικού συνδικαλισμού (όπως φάνηκε από την πλήρη απουσία ουσιαστικών απαντήσεων από τους εργατοπατέρες, πέρα από αντιδράσεις-στρακαστρούκες που εμφανίστηκαν σε μια τέτοιου επιπέδου επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο), δεν αρκούν και χρειάζεται απαγόρευση και όποιας απόπειρας απεργίας προκύψει.
Η παραμονή της Κεραμέως στην κυβέρνηση φανερώνει όχι μόνο την πλήρη στήριξη της πολιτικής που πέταξε έξω από τις σχολές 40.000 νέους, τσακίζοντας τα όνειρα αλλά και τους κόπους χιλιάδων μαθητών και των οικογενειών τους, αλλά επιβεβαιώνει τη συνέχιση της πολιτικής αυτής στα σχολεία και τους καθηγητές, με την αξιολόγηση και τη διαμόρφωση σχολικής εκπαίδευσης πολλών ταχυτήτων και… προοπτικών, αφού «δεν μπορεί να πάνε όλοι στα ΑΕΙ» (και φρόντισε και τους… απεγκλώβισε η Κεραμέως), καθώς και την προώθηση των επιδιώξεών της για πιο ταξική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Όπως οι ίδιοι προειδοποιούν, η επόμενη φουρνιά μαθητών θα βρει ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια μέσω της ΕΒΕ, της τράπεζας θεμάτων, αλλά και των «διορθώσεων» που προανήγγειλε ο Συρίγος μετά το φετινό σφαγείο των εισακτέων.
Αντίστοιχα, η νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας καλείται να ενισχύσει την κατεύθυνση των ιδιωτικοποιήσεων, είτε μέσω ΣΔΙΤ είτε μέσω της ευθείας εισβολής του ιδιωτικού τομέα στο σύστημα περίθαλψης. Οι 6.000 αναστολές που ήδη ανακοινώθηκαν ανοίγουν το δρόμο για παραπέρα χτύπημα της μονιμότητας, θέλουν να παγιώσουν καθεστώς πειθάρχησης και τρομοκρατίας, αλλά –επιπλέον– θα οδηγήσουν τα νοσοκομεία σε ασφυξία, καθώς η πανδημία εξαπλώνεται και χωρίς ακόμη να έχουν έρθει τα κρύα και οι νέες μεταλλάξεις που συζητούνται. Για άλλη μια φορά, ο λαός θα μείνει στο έλεος της πανδημίας, στοχοποιημένος ως υπεύθυνος, με γιατρούς και νοσηλευτές απολυμένους και νοσοκομεία παστωμένα μόνο με περιστατικά COVID, χωρίς δυνατότητα νοσηλείας και θεραπείας για άλλες παθήσεις, αλλά ούτε καν για τον ιό και με μόνη ελπίδα ένα εμβόλιο… σε πολλές δόσεις.
Ήδη βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής: κατακόρυφη άνοδος της ανεργίας, αλλά και εκτόξευση των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης (ψωμί, ρεύμα, τρόφιμα) και, συνακόλουθα, ένταση της φτωχοποίησης στα λαϊκά στρώματα. Ας μην αναφερθούμε στους κατοίκους της Εύβοιας και των άλλων πυρόπληκτων περιοχών, στις περιβαλλοντικές συνέπειες και τα συνακόλουθα που θα βιώσουν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών μετά τις φωτιές. Η Αττική με διαδοχικές πυρκαγιές σε όλα της τα βουνά κινδυνεύει να γίνει εφιάλτης για τον μισό πληθυσμό της χώρας, ενώ η πρόσληψη του Μπένου για τη …μητσοτακική οικονομική ανασυγκρότηση των καμένων μόνο ερωτηματικά γεννάει.
Είναι κατανοητό, λοιπόν, γιατί μπροστά σε μια ανεξέλεγκτη, στην πραγματικότητα, κατάσταση που παρήγαγε η πολιτική της ΝΔ, αλλά και των προηγούμενων διαχειριστών (γι’ αυτό άλλωστε και δεν εισπράττει ψήφους ο Τσίπρας) το κύριο βάρος πέφτει στον εκάστοτε… Χρυσοχοΐδη, έστω κι αν δεν ανήκει στους αναβαθμισμένους φασιστάκους του ΛΑΟΣ, ούτε στο πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, αλλά έρχεται με δήθεν «αριστερές» περγαμηνές, όπως ο Θεοδωρικάκος. Γιατί και ο νέος υπουργός Προ.Πο. θα κληθεί να αντιμετωπίσει –όπως και ο προκάτοχός του– τις αντιστάσεις των εργαζόμενων και την οργή της νεολαίας, ακόμη και αν επιχειρηθεί νέο άτυπο «λοκντάουν» ώστε να διευκολυνθεί το έργο του.
Οργάνωση - Αντίσταση - Διεκδίκηση, γιατί η οργή δεν φτάνει
Ο μόνος δρόμος για το λαό και τους εργαζόμενους είναι ο δρόμος της Οργάνωσης, της Αντίστασης και της Διεκδίκησης. Όχι γιατί επιμένουμε να τον επικαλούμαστε, αλλά γιατί πράγματι αντιστοιχεί στην επίθεση που έχει εξαπολυθεί από την κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστές, Όλα τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που είχε ο λαός και οι εργαζόμενοι βρίσκονται χτυπημένα και απειλούνται περαιτέρω. Αν δεν υψωθεί φωνή αντίστασης, αν δεν κινητοποιηθούν οι λαϊκές μάζες, δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή η εγκληματική ρεβάνς του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών απέναντι στους λαούς.
Κι αυτό απαιτεί οργάνωση και προετοιμασία κάθε συλλογικότητας που θέλει να αναφέρεται στο λαό και τους εργαζόμενους. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ταξική Πορεία, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και οι υγειονομικοί, καθώς και η νεολαία που αναφέρεται στο ΚΚΕ(μ-λ), προχωρούν σε συσκέψεις, εκτιμώντας και αναλύοντας τα πρωτόγνωρα στοιχεία που συνθέτουν την σημερινή περίοδο, την αδράνεια της Αριστεράς, επίσημης και εξωκοινοβουλευτικής, τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό που έχει αναδειχτεί από την οπισθοχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος, τις αυταπάτες περί αριστερών κυβερνήσεων, αλλά και πιο… αριστερών βουλευτών που θα διορθώσουν το κλίμα.
Το φθινόπωρο πρέπει να αποτελέσει περίοδο ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος και αυτό να μπορέσει να εκφραστεί.
