ΔΕ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
ΔΕ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥΣ.
ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ.
Παλιοί και νέοι εγγυητές της μνημονιακής βαρβαρότητας.
Από την άλλη και οι υπόλοιποι του παλιού πολιτικού προσωπικού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά και παρόμοια αναχώματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ, πιστοί στην αντιλαϊκή πολιτική, αναζητούν ρόλο στη νέα διαχείριση της μνημονιακής βαρβαρότητας. Προσπαθούν να θολώσουν το λαό με πολλαπλά εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα, ενώ τώρα εμφανίζονται και με το προφίλ του «δικαιωμένου».
Στην ίδια κατεύθυνση βρίσκεται και η φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, που προσπαθεί να θολώσει τη συλλογική ταξική μνήμη αυτού του λαού, υποβοηθούμενη από τον ακροδεξιό λόγο και τα αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα του προηγούμενου διαστήματος. Παρά τη δολοφονική τους δράση, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δρομολογείται μια διαδικασία «αναμόρφωσης» της για να συνεχίσει να αποτελεί τη μαύρη εφεδρεία του συστήματος.
Mας τάζουν μια αιχμάλωτη γενιά! Οι ελπίδες όντως έχουν στερέψει όπως μας λένε;
Τώρα όλοι αυτοί ζητούν από τη νεολαία να υποταχτεί στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που έχουν ήδη επιβάλλει. Από το σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο οι ταξικοί φραγμοι στην εκπαίδευση εντείνονται για τα φτωχοποιημένα κομμάτια της μαθητιώσας και σπουδάζουσας νεολαίας. Ενώ και για τους νέους εργαζόμενους, τα πράγματα γίνονται και εκεί όλο και πιο δύσκολα. Έχουν πλέον εδραιωθεί οι χειρότερες εργασιακές σχέσεις, με τις συλλογικές συμβάσεις τσακισμένες, με την εργασιακή περιπλάνηση, την ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να αποτελούν καθεστώς.
Είναι αλήθεια πως η νεολαία αυτή προσπάθησε με τα δικά της αγωνιστικά σκιρτήματα να αντισταθεί. Τρομοκράτησαν όμως τους αγώνες της, ενώ την βομβάρδισαν με αυταπάτες, εκβιασμούς και ψευτοδιλήμματα. Όλες αυτές οι διεργασίες πιθανώς να έχουν επιφέρει απογοήτευση. Οι ελπίδες όμως έχουν όντως εξαντληθεί; Έχουν δοκιμαστεί όλοι οι δρόμοι όπως μας λένε;
Καλοθελητές «αριστεροί σωτήρες» ξανά… αλλά αυτή η αριστερά της ήττας δε μας κάνει!
Ο δρόμος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της καπιταλιστικής κυριαρχίας ούτε μονόδρομος είναι, αλλά ούτε φτιασιδώνεται. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την ανατροπή του και αυτή δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις.
Ενόψει βέβαια εκλογών κάποιοι προσπαθούν να ανανεώνουν την αυταπάτη περί μιας πιο φιλολαικής διαχείρισης του συστήματος, ενός πιο «συνεπούς ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.». Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται και η Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη. Μαλιστα, φαίνεται ότι μέσα στον ίδιο χυλό αυταπατών κολυμπάνε και άλλες δυνάμεις, που δε διστάζουν να δορυφοριοποιηθούν και να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτά τα κομμάτια. Την ίδια η προοπτική δίνουν στο λαό και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και όλες οι παρεμφερείς εκλογικές συγκολλήσεις που προέκυψαν, όπου οι «αντικαπιταλιστικές» ρητορείες περί «μεταβατικών προγραμμάτων» αποτελούν τον μανδύα του πλέον δοκιμασμένου και καταδικασμένου δρόμου των κοινοβουλευτικών αυταπατών και του αριστερού κυβερνητισμού.
Το ΚΚΕ από τη μεριά του τα τελευταία χρόνια αρνείται πεισματικά το προχώρημα των αντιστάσεων του λαού. Δεν αναγνωρίζει την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, κάτι που φυσικα του «λύνει τα χέρια» από το καθήκον του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα . Για ποια «ρήξη με την Ε.Ε.» και «λαική εξουσία» μιλά, λοιπόν, όταν έχει απεμπολήσει το αίτημα πάλης για ανεξαρτησία; Όταν ουσιαστικά έχει ως αυτοσκοπό την πάγια αναπαραγωγή των κοινοβουλευτικών του θέσεων, για κινήσεις εντυπωσιασμού στη βουλή (βλέπε πρόταση νόμου για κατάργηση του μνημονίου). Η στάση του αυτή φυσικά συμβαδίζει με τον «ασφαλή δρομο» της αστικής νομιμότητας που έχει επιλέξει πέρα από τους αποφασιστικούς αγώνες του λαού.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι: Υπάρχει ελπίδα για το λαό; Και αν ναι ποια αριστερά θα την υπηρετήσει;
Η απάντηση ειναι πως υπαρχει ελπίδα και η ελπίδα αυτή είναι κόκκινη. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως αυτη βρίσκεται στον δρόμο που πρέπει να βαδίσει η εργατική τάξη και ο λαός με την πάλη τους. Με το λαό στο περιθώριο δεν μπορεί να υπάρχει νίκη προς οφελός του. Μόνο όταν ο λαός και η εργατική τάξη πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, θα προωθήθει η αναμέτρηση με αυτούς που σήμερα φαντάζουν «θηρία». Για να σπάσουν τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.
Στην κατεύθυνση αυτής ακριβώς της πάλης βρίσκονται οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς. Ο ρεφορμισμός στην εξουσία αποδείχτηκε η αστική τάξη στην εξουσία! Η πραγματική εξουσία του λαού και της εργατικής τάξης θα προκυψει μέσα από τη συνολική αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, για την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό. Η αριστερά είναι υποχρεωμένη να συμβάλλει στην πραγματική ελπίδα για το λαό, στην οικοδόμηση ενός μετώπου αντιστασης και διεκδίκησης για ψωμί, δουλειά, ελευθερίες.
Ως νεολαίοι του ΚΚΕ(μ-λ) στηρίζουμε αυτήν τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυτό το πολιτικό ρεύμα της αριστεράς και καλούμε κάθε αγωνιστή, εργαζόμενο, νεολαίο να στηρίξει τις δυνάμεις της πραγματικής ελπίδας και της αντίστασης, να ψηφίσει την εκλογική συνεργασία ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ Κ.Κ.Ε.
