του Τάσου Σαπουνά
Στο χάος των εθνοτικών- θρησκευτικών συγκρούσεων και εκατέρωθεν σφαγών που υποδαυλίζονται από τους ιμπεριαλιστές συνεχίζει να βυθίζεται η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Παράλληλα, την γαλλική -με τις ευλογίες του ΟΗΕ και την «ανοχή» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού- ιμπεριαλιστική επέμβαση, από τις 5 του Δεκέμβρη του 2013 (με δύο χιλιάδες σήμερα στρατιώτες), ετοιμάζεται να πλαισιώσει δύναμη 1.000 ανδρών από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ένα μικρό ιστορικό
Ένα περίπου χρόνο πριν, ανατρέπεται από ένοπλους μισθοφόρους μουσουλμάνους της οργάνωσης «ΣΕΛΕΚΑ», με επικεφαλής τον Μισέλ Τζοτότζια, που, σημειωτέον, εμφανιζόταν φιλικότερος προς τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, ο εκλεγμένος πρόεδρος Φρανσουά Μποζίζε, που προερχόταν από τη χριστιανική πλειοψηφία. Οι ένοπλοι μισθοφόροι της «Σελέκα» προέβησαν σε σφαγές, λεηλασίες και βιασμούς καθώς και σε πυρπολήσεις και καταστροφές χριστιανικών χωριών.
Με πρόσχημα την έκρυθμη κατάσταση στη χώρα, στις 5 του Δεκέμβρη του 2013, η Γαλλία στέλνει 1.600 στρατιώτες δήθεν για να φέρει στη χώρα την ηρεμία (οι οποίοι στην πορεία συμπληρώνονται από επιπλέον 400) ενώ έχουν αναπτυχθεί και τέσσερις χιλιάδες άνδρες της Αφρικανικής Ένωσης. Με τον Τζοτότζια να έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, ένοπλοι μισθοφόροι των χριστιανικών πολιτοφυλακών με την επονομασία «αντι- μπαλακά» ξεκινούν αντίποινα εναντίον του μουσουλμανικού πληθυσμού, επίσης με σφαγές και βιαιοπραγίες.
Ο Τοτζότζια εξαναγκάζεται σε παραίτηση τελικά στις 11 του περασμένου Γενάρη και στις 23 του ίδιου μήνα, με τις ευλογίες της Γαλλίας, ορκίζεται «μεταβατική» πρόεδρος της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας η Κατρίν Σαμπά- Πανζά. Λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία της, καλεί και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις να «μιμηθούν το παράδειγμα της Γαλλίας», γιατί οι ξένες δυνάμεις που βρίσκονται στη χώρα «δεν είναι αρκετές»! Η Κατρίν Σαμπά- Πανζά, που στην ορκωμοσία της έβγαλε δεκάρικους λόγους για την εξασφάλιση της ειρήνης και της ευημερίας του λαού της χώρας «χωρίς εθνοτικές, περιφερειακές ή θρησκευτικές μεροληψίες», ήταν η ίδια που από τη θέση της δημάρχου της πρωτεύουσας Μπανγκί της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας έδειχνε ανοχή και αποσιωπούσε τις εκατέρωθεν σφαγές και τα άλλα φρικτά εγκλήματα που εξελίσσονταν κατά αμάχων…
Το τελευταίο διάστημα, οι κατατρεγμένοι που αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί μετακινούνται προς τον βορρά για να γλιτώσουν τα αντίποινα από τις χριστιανικές πολιτοφυλακές. Ταυτόχρονα, και στη βάση του μίσους που αναπτύσσεται, η οργάνωση «ΣΕΛΕΚΑ» στρατολογεί μέσα από αυτούς τους πληθυσμούς νέα μέλη και ανασυντάσσεται. Και ως επιστέγασμα αυτής της πραγματικά τραγικής για το λαό της χώρας κατάστασης, διαδίδονται φήμες μέχρι και για κομμάτιασμα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας στα δύο, με κριτήριο δήθεν τη θρησκευτική σύνθεση των περιοχών.
Τα πραγματικά επίδικα
Η εξελισσόμενη γαλλική επέμβαση στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι η τέταρτη στη σειρά ιμπεριαλιστική επέμβαση της Γαλλίας τα τελευταία δύο χρόνια στην Αφρική. Προηγήθηκαν η επέμβαση στη Λιβύη, την Ακτή Ελεφαντοστού και το Μαλί. (Και) Εδώ το πρόσχημα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης που βαφτίστηκε «ανθρωπιστική αποστολή» ήταν «η ασφάλεια και η σταθερότητα της χώρας» και αφορμή πάρθηκε από τις κλιμακούμενες συγκρούσεις μεταξύ των δύο θρησκευτικών ομάδων της χώρας (χριστιανοί και μουσουλμάνοι). Φυσικά, και όπως έχουμε γράψει παραπάνω, η ιμπεριαλιστική επέμβαση που τώρα κλιμακώνεται όχι μόνο δε σταμάτησε αλλά ανέβασε σε παραπάνω επίπεδα τις εθνοτικοθρησκευτικές συγκρούσεις που εξελίσσονταν στη χώρα.
Αναζητώντας έτσι τα πραγματικά αίτια της επέμβασης, δεν μπορούμε κατ’ αρχήν να μην επισημάνουμε πως η φτωχή αυτή χώρα διαθέτει πλούσια και κυρίως ανεκμετάλλευτα στο μεγαλύτερο μέρος τους κοιτάσματα πετρελαίου, χρυσού και διαμαντιών αλλά και ουρανίου (κύριο πυρηνικό καύσιμο). Νομίζουμε όμως πως μια πιο καθολική ματιά μπορεί να δώσει ερμηνείες που χωρίς να υποτιμούν την οικονομική πλευρά, ωστόσο την εντάσσουν σε μια ευρύτερη πολιτικοστρατηγική θεώρηση και άρα μπορεί να πλησιάζει πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Η Αφρική έχει μετατραπεί και αυτή σε ένα δευτερεύον πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, το οποίο μπορεί να υποβοηθήσει τον κάθε ιμπεριαλιστή στο να κερδίσει πόντους και ισχύ για να τα χρησιμοποιήσει στην αντιπαράθεση στο κύριο πεδίο (ευρωπαϊκός- ευρασιατικός χώρος). Ειδικά η Γαλλία χρησιμοποιεί την εμπειρία από την ιστορική της παρουσία σαν αποικιοκρατική δύναμη στην αφρικανική ήπειρο, για να ενδυναμώσει τους νεοαποικιοκρατικούς δεσμούς με περιοχές της ηπείρου. Σε συνεννόηση με τις τοπικές ελίτ ή μερίδες τους, προσπαθεί με αιματηρό τρόπο να προσδέσει στο ιμπεριαλιστικό άρμα της μια σειρά χώρες. Δεν είναι τυχαίο πως, με εξαίρεση την Λιβύη (που ήταν ιταλική αποικία), οι άλλες τρεις χώρες (Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία) αποτελούσαν τμήμα μιας μεγάλης περιοχής που η Γαλλία κυριαρχούσε αποικιοκρατικά.
Επίσης, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί δια μέσου των κινήσεων αυτών να αντιμετωπίσει μια σειρά ζητήματα που εκ των πραγμάτων τού έχουν τεθεί. Προσπαθεί να περιορίσει την κινέζικη επιρροή και διείσδυση στην ήπειρο η οποία έβαινε αυξανόμενη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Από την άλλη, χρησιμοποιεί τη δυνατότητά της να παρεμβαίνει στρατιωτικά, με σκοπό να αντισταθμίζει (όσο αυτό είναι δυνατό) την οικονομικοπολιτική ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και για να την στριμώχνει γεωπολιτικά κάνοντας φανερή την αδυναμία του γερμανικού ιμπεριαλισμού να συνδυάσει την οικονομική του υπεροχή με τη στρατιωτική ισχύ. «Αδυναμία» που απορρέει από το γεγονός πως δεν έχει αποτινάξει από πάνω του τις συνέπειες της ήττας του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου. «Αδυναμία» που έχει σαν αποτέλεσμα η συμμετοχή της Γερμανίας στην στρατιωτική δύναμη που η ΕΕ θα στείλει στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία για να συμπληρώσει την γαλλική, να περιορίζεται στην παραχώρηση δύο μεταγωγικών αεροπλάνων για τη μεταφορά μέρους της αυτής της στρατιωτικής δύναμης και 10 αξιωματούχων που θα πλαισιώσουν την έδρα της αποστολής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Φυσικά με αυτές του τις κινήσεις ο γαλλικός ιμπεριαλισμός μπαίνει στο μάτι και μιας σειράς άλλων ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών χωρών, όπως της Αγγλίας, που έχει και αυτή αποικιοκρατικούς δεσμούς αίματος (κυριολεκτικά) με σημαντικές περιοχές της αφρικανικής ηπείρου. «Τέλος», δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι αυτές οι γαλλικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, για τις οποίες χρησιμοποιείται το αμερικανικό ιδεολογικό οπλοστάσιο (ανθρωπιστική κρίση κλπ.), μπαίνουν σφήνα και αμφισβητούν την πολύπλευρη αμερικανική διείσδυση οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού χαρακτήρα που εξελίσσεται στην μαύρη ήπειρο.
Είναι λοιπόν η επέμβαση αυτή αποτέλεσμα της γενικότερης κατάστασης στα παγκόσμια πράγματα που χαρακτηρίζεται από την σύμπλεξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης με τη διαδικασία αναδιάταξης δυνάμεων στον κόσμο. Δηλαδή με έναν αιματηρό αγώνα δρόμου των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Έναν «αγώνα» που έχει ως αναπόσπαστα στοιχεία του τις συγκρούσεις για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, ιδιαίτερα των πηγών ενέργειας, τον έλεγχο ή και την διαρπαγή κρίσιμων γεωπολιτικά περιοχών/χωρών που λειτουργούν σαν άξονες ή κόμβοι (βλέπε Ουκρανία) στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα. Έναν «αγώνα» που ξεκληρίζει λαούς και κομματιάζει στο διάβα του χώρες.
Ειδικότερα για την Αφρική, μπορούμε να επισημάνουμε και τούτα. Αφού οι «πολιτισμένοι λευκοί» στέρησαν τον ανθό της μετατρέποντάς τον σε σκλάβο και γυρίζοντάς την ήπειρο αιώνες πίσω. Αφού με την αποικιοκρατική κυριαρχία την κράτησαν σε μια καθυστέρηση διαρκείας. Σήμερα, ως ιμπεριαλιστικές χώρες, παλεύουν για την επανακατάκτησή της, για την πλήρη απομύζηση του φυσικού της πλούτου, για την πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργατικών της δυνάμεων και των λαών της. Παράγοντας σε μαζική κλίμακα φτώχεια, εξαθλίωση, σφαγές, πολέμους. Και μη διστάζοντας να χρησιμοποιούν και να υποδαυλίζουν εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.
Επιτακτική η ανάγκη ανάπτυξης αντιιμπεριαλιστικού κινήματος
Με αυτά τα δεδομένα, αποτελεί μέγιστη πρόκληση η «γη και το ύδωρ» που η ελληνική αστική τάξη, δια μέσου της κυβέρνησής της, παρέχει σ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική δολοφονική επέμβαση. Το «Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης» που εδρεύει στη Λάρισα τέθηκε υπό γαλλική διοίκηση (παρά τα ψελλίσματα των ντόπιων υποτακτικών να ανατεθεί η διοίκηση σε Έλληνα διοικητή), για να λειτουργήσει σαν επιχειρησιακό κέντρο των ευρωπαϊκών δυνάμεων που θα σταλούν στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.
Και είναι πολύ προκλητικό, σήμερα που η ΕΕ, σπρωγμένη από τον γαλλικό ιμπεριαλισμό και τις βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στα πλαίσιά της, επεμβαίνει στην φτωχή αυτή χώρα της Αφρικής, η ευρωπαϊκή αλλά και εγχώρια αριστερά «μας» να περιμένει πώς και πώς να συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές κάλπες της ΕΕ, να επενδύει τα πιο ανατρεπτικά δήθεν σχέδια στην ιμπεριαλιστική φάρσα των ευρωεκλογών κάνοντας πως έχει αχρωματοψία στο αίμα που αυτές στάζουν. Βέβαια τι να πει κανείς όταν το «Αριστερό Μέτωπο» στη Γαλλία (μέλος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς) στηρίζει την γαλλική ιμπεριαλιστική αποστολή…
Η νεολαία και ο λαός μας πρέπει να διατρανώσουν την πλήρη αντίθεσή τους με αυτήν την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Να απαιτήσουν να σταματήσει κάθε διευκόλυνση των φονιάδων και να απεμπλακεί η χώρα από τη δολοφονική αυτή «αποστολή». Θα είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν μπροστά στο μέγεθος της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας που εξελίσσεται για πολλοστή φορά.
