“Το ποιος θα γίνει πρωθυπουργός δεν το αποφασίζει κανένας Σαββίδης” δηλώνει θυμωμένος ο Μητσοτάκης. Μόνο που αυτοί που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις έδωσαν -με το κλείσιμο της συμφωνίας- παράταση στον Τσίπρα, με τον Κυριάκο στην αναμονή για την προαγωγή του.
Με τρεις συνεντεύξεις μέσα σε μια εβδομάδα σε συγκεκριμένα -όχι τυχαία- ΜΜΕ (ΑLPHA, ΣΚΑΪ-Αυτιάς, ΣΚΑΪ-Πορτοσάλτε) ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας επιχείρησε να στείλει μηνύματα τόσο έξω όσο και μέσα στη χώρα. Μια κίνηση που υπαγορεύτηκε από τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση καθώς το αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για “εκλογές τώρα” μετατίθεται για αργότερα, με την ανάγκη επανατοποθέτησης, επικαιροποίησης της κατεύθυνσής της.
“Εμείς είμαστε αξιόπιστοι στο σκέλος των μεταρρυθμίσεων, εμείς θα βάλουμε σε τάξη το κράτος, εμείς θα κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις, εμείς θα πάρουμε και δύσκολες αποφάσεις”. Με τα σημεία αυτά να επαναλαμβάνονται και στις τρεις συνεντεύξεις, ο Μητσοτάκης απευθύνεται στα αφεντικά του τόπου, διεκδικώντας για τον εαυτό του και την παράταξή του ότι θα κάνουν τη δουλειά καλύτερα. Δηλαδή την παράδοση του φυσικού και δημόσιου πλούτου της χώρας, μαζί και την παράδοση του λαού, των εργαζομένων χωρίς εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Άλλωστε “οι μορφές ευέλικτης εργασίας είναι παγκόσμια πραγματικότητα”, ενώ πρώτη η ΝΔ “μίλησε ανοιχτά για να πουληθούν μονάδες, περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΗ αλλά και την ανάγκη να ιδιωτικοποιηθεί ο ΑΔΜΗΕ”.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει “ιδεοληψίες, αγκυλώσεις, οι υπουργοί της είναι άσχετοι-ανίκανοι, δεν μπορεί να μετατραπεί σε μεταρρυθμιστική δύναμη”. Αυτό είναι το πλαίσιο της αντιπαράθεσης του Μητσοτάκη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, διεκδικώντας για τον εαυτό του και το κόμμα του την πατρότητα των μεταρρυθμίσεων και της ατζέντας των ιδιωτικοποιήσεων.
Καθησυχάζει τους δανειστές ότι θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα όταν γίνει πρωθυπουργός -“το κράτος έχει τη συνέχειά του”- αλλά δηλώνει ότι δεν δέχθηκε όχληση για να υπογράψει τα νέα μέτρα. “Δεν το ζήτησε η τρόικα από τον Τσίπρα που έλεγε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια, θα το ζητήσουν από μένα;”.
Ο διαγκωνισμός με τη σημερινή κυβέρνηση για το ποιος είναι ο καλύτερος υπηρέτης των δυο αφεντάδων συνεχίζεται και στο εσωτερικό. Ο Μητσοτάκης απευθύνεται στην ντόπια -υποβαθμισμένη και στριμωγμένη- άρχουσα τάξη, προβάλλοντας τον εαυτό του ως τον καταλληλότερο διαπραγματευτή. Η ΝΔ όταν γίνει κυβέρνηση θα επαναδιαπραγματευτεί με το κουαρτέτο τα υψηλά πλεονάσματα και ελπίζει στην… κατανόησή τους. Όχι, δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες, αλλά το δικό του μείγμα πολιτικής θα πείσει Ουάσιγκτον και Βερολίνο να χαλαρώσουν τη μέγγενη, για να πάρει ανάσα και κάποια κέρδη η ντόπια πλουτοκρατία.
Κατήγγειλε, όπως παλιότερα ο Καραμανλής, τους “νταβατζήδες”, τη συριζέικη διαπλοκή και τα νέα τζάκια που εμφανίζονται στην επιχειρηματική πιάτσα έχοντας κυβερνητική στήριξη-εύνοια. Δεν είναι μόνο ότι βλέπει το κόμμα του να χάνει στηρίγματα στην ντόπια άρχουσα τάξη, τα οποία είτε αλλάζουν πολιτικό στρατόπεδο είτε υποβαθμίζονται ή εξαφανίζονται (ενώ, από την άλλη, η κυβέρνηση αποκτά πια δεσμούς με τμήματά της εκεί που παλιότερα δεν είχε ούτε για δείγμα). Χρησιμοποιώντας το φερετζέ της διαπλοκής, τάσσεται με τη μεριά συγκεκριμένων επιχειρηματιών και ιδιοκτητών ΜΜΕ (που παραχώρησε τις συνεντεύξεις – καθ’ όλα διαπλεκόμενων) στη διαμάχη των διαφόρων μερίδων του ντόπιου κεφαλαίου. Παρ’ ότι αρνήθηκε να απαντήσει στην ερώτηση αν ο Ι. Σαββίδης “είναι όχημα διείσδυσης του ρωσικού παράγοντα στην Ελλάδα”, στη συνέντευξή του στον ΑLPHA ανέφερε ότι δεν θα επιτρέψει “την ουκρανοποίηση της επιχειρηματικής ζωής”. Και μόνο η αναφορά αναδεικνύει τον πόλεμο διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων και των εκπροσώπων τους, με τον Κυριάκο να εμφανίζεται προστάτης των συμφερόντων της Δύσης.
Όσον αφορά τις υποσχέσεις προς το λαό, αρκεί να δει κανείς το επίπεδο αντιπαράθεσης, με το Μαξίμου να εγκαλεί τη ΝΔ για “κρεσέντο λαϊκισμού γύρω από το πλεόνασμα”, ακριβώς ανάποδα από την εποχή των Σαμαροβενιζέλων. Ουσιαστικά διαφωνούν με το πότε και πόσο λάδι θα ρίξουν στο σώμα των δικαιωμάτων του λαού μας, αφού το κατέκαψαν με τις πολιτικές τους. Δεν κρύβεται βέβαια από τη μεριά της ΝΔ ότι αυτό που προβάλλει ως εναλλακτική της πρόταση “κλείνει το μάτι” σε μεσοστρώματα ότι θα πάρουν ανάσα, μειώνοντας το φορολογικό τους ξεζούμισμα (μείωση ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια, κατάργηση φόρου στο κρασί, μείωση ΕΝΦΙΑ). Αυτό θα προκύψει από το λιγότερο δημόσιο. Η μια πλευρά του ζητήματος είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους που ελλείψει κινήματος διεξόδου αυξάνεται σε ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, ακόμα και ανέργους.
“Δεν θα κάνω απολύσεις” δηλώνει ο Μητσοτάκης και την επόμενη στιγμή στις συνεντεύξεις του απολύει τους συμβασιούχους, που δεν θα τους μονιμοποιήσει. Όχι προσλήψεις. “Για κάθε πέντε που θα βγαίνουν στη σύνταξη θα προσλαμβάνουμε έναν, «ναι» στην κινητικότητα, «ναι» στην αξιολόγηση”. Επαναφέρει το ζήτημα της άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο μέσω της αξιολόγησης όλων των νεοπροσληφθέντων μετά τα δύο πρώτα δοκιμαστικά χρόνια. Αν δεν περάσουν στην αξιολόγηση… φεύγουν. Τέλος, για την εκπαίδευση ο Γαβρόγλου βρήκε σύμμαχο: “δεν είναι το πρόβλημα της εκπαίδευσης σήμερα το ζήτημα του αριθμού των καθηγητών και των δασκάλων”. Συμπερασματικά, εκχώρηση στο ιδιωτικό κεφάλαιο δημόσιων υπηρεσιών-τομέων (καθαριότητα), περιορισμός κρατικών δαπανών που αφορούν το λαό και τη ζωή του, πλήρης έλεγχος των δημοσίων υπαλλήλων, ξηλώνοντας όσα εργασιακά δικαιώματα τους έχουν απομείνει.
Ο Μητσοτάκης θεωρεί δικό του γήπεδο αυτό των μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων και περιμένει το “πράσινο φως” από τους δανειστές για να παίξει μπάλα. Τον έχουν στο “πορτοκαλί” και, αναμένοντας, δίνει συνεχώς διαπιστευτήρια αντιδραστικότητας. Η ανάπτυξη εστιών αντίστασης και πάλης θα αποκαλύψει σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα τον εχθρικό ρόλο της ΝΔ απέναντι στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, καταρρίπτοντας τον προπαγανδιστικό “αντιπολιτευτικό” της λόγο.
