Στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά αλλά και της Θεσσαλονίκης η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Η ανεργία τσακίζει κόκαλα, υπάρχει υποαπασχόληση, οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί.
Για τους νέους ανθρώπους το παρόν και το μέλλον φαντάζει μαύρο. Υπάρχουν χιλιάδες που τα συμφέροντά τους δεν έχουν καμιά σχέση με το αστικό σύστημα και δεν βολεύονται στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Είναι η επιδίωξη για το σύστημα τούτος ο κόσμος να μην μπολιαστεί με τις αριστερές απόψεις, να μην πάρει κουράγιο και δύναμη από τις αριστερές ιδέες, αλλά να διοχετεύσει τον θυμό, την αγανάκτηση και το ριζοσπαστισμό του σε λύσεις ανώδυνες για το σύστημα.
Μια τέτοια δεξαμενή προσπαθεί καιρό να δημιουργήσει ο ΛΑΟΣ, το κόμμα του Καρατζαφέρη.
Γι’ αυτό και στον ΛΑΟΣ τα βρίσκεις όλα. Βρίσκεις λαϊκισμό, σκληρή γλώσσα για την ανεργία των νέων, την κακή υγεία και παιδεία, ανάθεμα στην παγκοσμιοποίηση, επιμελημένες δόσεις αντιαμερικανισμού. Την ίδια στιγμή βρίσκεις μπόλικο εθνικισμό και ρατσισμό, πατριδοκαπηλία και υπερδοσολογία από ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Το πρόγραμμα του ΛΑΟΣ είναι μια συρραφή από απόψεις όλων των κομμάτων. Απ’ όλα έχει ο μπαξές, αρκεί αυτό το απίστευτο μείγμα να μπορεί να φαίνεται ελκυστικό σε αυτούς που νιώθουν στο πετσί τους την αντιδραστική πολιτική του συστήματος.
Τα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ «κοσμούν» ονόματα όπως του γιου του Πλεύρη, του Βορίδη, του Γεωργιάδη, του Ναξάκη (παράδοση Οτσαλάν), του «φρουτάκια» Χρυσανθακόπουλου, της Αθήνη (που χαστούκισε τη Λιάνη) και της εκρηκτικής… φωνάρας Εφης Σαρρή.
Ο Καρατζαφέρης γνωρίζει ότι υπάρχει συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια. Είναι στις προθέσεις του να εκτρέψει τη λαϊκή αγανάκτηση, που νομοτελειακά γεννά η επίθεση του συστήματος, στην κατεύθυνση στήριξης νέων -και σε όφελος του συστήματος- διαχειριστικών λύσεων. Στην πραγματικότητα το ΛΑΟΣ προωθεί συστηματικά την άποψη ότι η κύρια αιτία των οικονομικών δεινών και της υψηλής ανεργίας είναι οι μετανάστες. Εσκεμμένα αυτό το κόμμα προσπαθεί να δημιουργήσει συνείδηση στην εργατική τάξη ότι για τα προβλήματά της δεν ευθύνεται το καπιταλιστικό σύστημα αλλά οι ξένοι εργάτες. Επιχειρεί έτσι να βάλει εμπόδια στο απαιτούμενο κοινό μέτωπο όλων των εργατών, που είναι και αναγκαίο ώστε να ανατραπεί αυτή η πολιτική.
Δεν έχει πρόθεση να αποκαλυφθούν οι ταξικές αιτίες των προβλημάτων και η φύση του καπιταλιστικού συστήματος.
Δηλώνει ότι αν οι θεσμοί λειτουργήσουν καλύτερα, αν οι κακοί καπιταλιστές και πολιτικοί φύγουν από τη μέση, και με την παρουσία του, βέβαια, στη Βουλή, αν εξυγιανθεί το πολιτικό σύστημα, αν αυτοκαθαρθούν οι πολιτικές ηγεσίες, τότε τα πράγματα θα καλυτερεύσουν και ο λαός θα δει άσπρη μέρα.
Μπορεί το ΛΑΟΣ να μην είναι και η πιο ενδεδειγμένη λύση για το σύστημα, αλλά καλύτερα οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί συνταξιούχοι και οι άνεργοι να δηλητηριαστούν από το φασιστικό δηλητήριο παρά να αναζητήσουν άλλους δρόμους αφού έτσι ή αλλιώς οι κλασικές πολιτικές δυνάμεις έχουν δείξει ότι δεν έχουν σοβαρές δυνατότητες να εγκλωβίσουν αυτές τις μερίδες του λαού.
Παρά τις κορόνες αντιπαράθεσης με τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τη διαπίστωση ότι έχουν ίδια πολιτική, είναι δηλωμένος ο πολιτικός στόχος του Καρατζαφέρη.
Στις βουλευτικές εκλογές θέλει το κόμμα του να είναι στη Βουλή και στο ενδεχόμενο κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα να μην έχει αυτοδυναμία, να αποτελέσει το δικό του κόμμα ρυθμιστικό παράγοντα για κυβέρνηση συνεργασίας.
Ο ΛΑΟΣ εξελίσσεται σε κόμμα πάσης χρήσης και ο αρχηγός του σε άθλιο κολαούζο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ: «Δεσμευόμαστε ότι θα τιμήσουμε μία ενδεχόμενη απόφαση του ελληνικού λαού για τη διακυβέρνησή του από μια κυβέρνηση συνεργασίας, αποδεχόμενοι τη συμμετοχή μας σε αυτήν, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το κόμμα ή τα κόμματα που ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει να τον κυβερνήσουν».
Ο Καρατζαφέρης σπεύδει βέβαια να το ξεκαθαρίσει: «Δεσμευόμαστε ότι θα τιμήσουμε μία ενδεχόμενη απόφαση του ελληνικού λαού για τη διακυβέρνησή του από μια κυβέρνηση συνεργασίας, αποδεχόμενοι τη συμμετοχή μας σε αυτήν, υπό την προϋπόθεση της μεταφοράς της αναλογίας των ψήφων μας, σε σχέση με το άλλο ή τα άλλα κόμματα που επίσης θα συμμετέχουν σε αυτή, στον αριθμό των υπουργείων και των υφυπουργείων που θα διαθέτει το υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης, καθώς και των υπολοίπων πολιτικών θέσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα». Και έχει και προτιμήσεις και για τα υπουργεία: «Διεκδικούμε κατά προτεραιότητα το υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων και το υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης».
Η πιθανή κοινοβουλευτική νομιμοποίηση του ακροδεξιού κόμματος ΛΑΟΣ είναι αρνητική εξέλιξη. Και η απάντηση απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι εκλογική, αλλά πολιτική.
Είναι η αναζήτηση στο πλαίσιο της Αριστεράς της πρότασης που θα δίνει διέξοδο, θα έχει κύρος και θα παίρνει αυτή με το μέρος της τη νεολαία και το λαό, που θα αντλεί από τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, που θα δίνει προοπτική στις λαϊκές αντιστάσεις.
φ.580, 08/09/07
