Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 891)
Συγκάλυψη της τραγικής κατάστασης που αντιμετωπίζει ο λαός από την πανδημία, με άθλια κόλπα και αλχημείες σαν τη μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε μια υγειονομική περιφέρεια, που δεν μπορούν, ωστόσο, να κρύψουν τα «μικρά Μπέργκαμο» που πληθαίνουν καθημερινά. Δεν μπορούν να κρύψουν τις εικόνες των δέκα και βάλε διασωληνωμένων να βρίσκονται όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου καταδικασμένοι, στην πραγματικότητα, στις πιο μικρές πιθανότητες επιβίωσης.
Απόκρυψη των εγκληματικών κυβερνητικών ευθυνών με την κατασκευή άλλοθι σαν αυτό του «αυτοδιαγνωστικού τεστ». Αλήθεια, πού θα νοσηλευτούν και με τι όρους οι ασθενείς που θα διαγνωστούν από τα τεστ αυτά, ακόμα και αν υποθέταμε πως τα τεστ θα υπάρξουν, θα είναι αξιόπιστα και ότι θα υπάρξει μηχανισμός καταγραφής των αποτελεσμάτων τους;
Αυτές οι αθλιότητες εξελίσσονται με φόντο την «επιχείρηση επανεκκίνησης της οικονομίας και της κοινωνίας», γιατί η κυβέρνηση «νοιάζεται» για αυτά. Όντως νοιάζεται η κυβέρνηση για λογαριασμό του συστήματος που υπηρετεί και στην υπηρεσία των στόχων που αυτό έχει ενάντια στον λαό και τη νεολαία. Νοιάζεται να φορτώσει ακόμα πιο πολλές συνέπειες της πανδημίας στα παιδιά του λαού, συνεχίζοντας με εξετάσεις-σφαγείο την επίθεση της τηλεκπαίδευσης και των νόμων-λαιμητόμων στα δικαιώματά τους. Νοιάζεται να ψηφίσει μέσα στον Απρίλη το νέο αντεργατικό τερατούργημα που ετοίμασε από τον περασμένο Οκτώβρη το υπουργικό συμβούλιο. Νοιάζεται να εξασφαλίσει τα δις του «ταμείου ανάκαμψης» για να πάρουν ζεστό χρήμα τα μεγάλα τζάκια με αντίτιμο την ακόμα μεγαλύτερη εκχέρσωση και παραρτηματοποίηση της παραγωγής και της οικονομίας της χώρας. Νοιάζεται να κάνει τη χώρα «πεδίο βολής» των αμερικάνικων στρατευμάτων και να έχει τον λαό «πρόθυμο» για άδικους πολέμους με τους γείτονες λαούς, υπό την ιμπεριαλιστική επικυριαρχία.
«Εθνικό σχέδιο» λεηλασίας και ξεπουλήματος
Καθώς ο κοντινός ορίζοντας είναι φορτωμένος με μεγάλα αδιέξοδα, η κυβέρνηση θεώρησε αναγκαίο να καταφύγει σε μια βαρύγδουπη φιέστα με την παρουσία του ίδιου του Μητσοτάκη, στην οποία παρουσίασε το «Εθνικό σχέδιο» για την «Ελλάδα 2.0» (!!). Ήταν μια φιέστα με πολλούς αποδέκτες. Πρώτον, τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ, από τους οποίους αναμένονται τα δις του «ταμείου ανάκαμψης» και οι οποίοι -όντας θιγμένοι και από την έντονα αμερικανόστροφη πορεία της χώρας- χρειάζονται και δημόσιες διαβεβαιώσεις ότι τα «λεφτά τους θα πιάσουν τόπο». Ότι δηλαδή θα αξιοποιηθούν ως εργαλείο νέων ξεπουλημάτων και ενίσχυσης των όρων εξάρτησης της χώρας από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Δεύτερον, το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο που χρειάζεται να καθησυχαστεί ότι, παρά τις συνθήκες της οικονομικής κατάρρευσης που διαμορφώνονται, θα βρει και πάλι τις γνωστές διεξόδους δίπλα στο πλιάτσικο των ξένων αρπακτικών και σε έργα που θα κάνει με το εργαλείο των ΣΔΙΤ, δηλαδή με κρατική χρηματοδότηση! Τρίτον, περίσσεψαν τα παχιά λόγια που επιχειρούν να πείσουν τον λαό ότι η κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί έχουν «εθνική» συνείδηση και πολιτική «ανασυγκρότησης της χώρας». Δεν δίστασαν να διακηρύξουν -για άλλη μια φορά- μέχρι και «αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος» και «200.000 νέες θέσεις εργασίας», διακηρύξεις που συνοδεύτηκαν από τις γνωστές και χωρίς αντίκρισμα εκκλήσεις στο κεφάλαιο να βάλει και δικά του χρήματα στις νέες «επενδύσεις»!
Η πιο χαρακτηριστική απάντηση της… πραγματικότητας σε αυτές τις κούφιες κυβερνητικές μεγαλοστομίες είναι ότι την ίδια μέρα που αυτές εκφωνήθηκαν, ανακοινώθηκε το οριστικό κλείσιμο της ΠΙΤΣΟΣ, που λειτουργούσε στη χώρα από το 1865 και 700 εργαζόμενοι θα πεταχτούν στον δρόμο! Αυτό είναι το πραγματικό «παραγωγικό υπόδειγμα» στο οποίο διαρκώς περισσότερο βυθίζεται η οικονομία της χώρας: αποβιομηχάνιση, συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα, υπερδιόγκωση των υπηρεσιών, βάθεμα της εξάρτησης που σε συνθήκες οξυνόμενου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού γίνεται πολύ περισσότερο επώδυνη. Ίσως και αυτή η περίπτωση της ΠΙΤΣΟΣ που η ιδιοκτήτρια Siemens τη μετακομίζει στην Τουρκία να αποτελεί μια έκφραση αυτών των ανταγωνισμών αλλά και των πιέσεων που το Βερολίνο ασκεί στην αστική τάξη της χώρας.
Αλλά και το ίδιο το «Εθνικό σχέδιο» βεβαιώνει ότι αυτή είναι η κατεύθυνση. Τα διαθέσιμα κεφάλαια που εμφανίζει το σχέδιο είναι και πάλι κατά κύριο λόγο δανεικά (είτε δάνεια, είτε επιχορηγήσεις που απαιτούν… εμπράγματο αντίτιμο) και κατά τα λοιπά φουσκωμένα από προσδοκίες «ιδίων επενδύσεων» που δεν πρόκειται να συμβούν! Όσο για τις κατευθύνσεις «αξιοποίησής» τους, αν κανείς αφαιρέσει την αοριστολογία που θέλει να κρύψει ότι δεν υπάρχουν κατευθύνσεις επενδύσεων στην παραγωγή, μένουν τα γνωστά.
Ένα από αυτά είναι η «πράσινη μετάβαση» ή αλλιώς η «απολιγνιτοποίηση», δηλαδή το βάθεμα της ενεργειακής εξάρτησης υπέρ των συμφερόντων των γερμανικών κυρίως μονοπωλίων με την ακόμα μεγαλύτερη ταυτόχρονα συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, αφού οι λεγόμενες ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) θα αδειοδοτούνται σωρηδόν και χωρίς προσκόμματα.
Ακολουθεί η «ψηφιακή μετάβαση», που η εξέλιξή της μέλλει να κριθεί επίσης από τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό με την ΕΕ και βέβαια με τις ΗΠΑ να θέλουν να μπλοκάρουν τα χωσίματα των δικτύων 5G της Κίνας στη χώρα. Αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι χαρακτηριστικό του τι επιδιώκεται να οικοδομηθεί όταν το «Εθνικό σχέδιο» επισημαίνει ως προτεραιότητα π.χ. τις «ψηφιακές δυνατότητες στην εκπαίδευση», την ίδια ώρα που μένουν αδιόριστοι και απολύονται 50.000 αναπληρωτές και εκατοντάδες σχολεία στεγάζονται σε κοντέινερ!
Τις στοχεύσεις του «Εθνικού σχεδίου» συμπληρώνουν, όπως πάντα, σχέδια για τον «τουρισμό και τον πολιτισμό», που προμηνύουν εκτός των άλλων νέες ιδιωτικοποιήσεις και λεηλασίες παραλιών, βουνών και αρχαιολογικών χώρων, χάριν των «επενδύσεων» του κεφαλαίου.
Το σχέδιο, λοιπόν, της κυβέρνησης είναι άλλο ένα βήμα λεηλασίας και ξεπουλήματος, άλλο ένα βήμα καταβύθισης της χώρας υπέρ των συμφερόντων των ξένων μονοπωλίων και των ντόπιων κεφαλαιοκρατών. Αναγκαίο συστατικό του είναι και η επιτάχυνση του «εκσυγχρονισμού του θεσμικού πλαισίου», δηλαδή το βάθεμα του εργασιακού μεσαίωνα που φέρνει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που είναι προ των πυλών. Είναι σχέδιο αποκάλυψης ενός μόνο μέρους της «επόμενης εφιαλτικής μέρας» που είχε προαναγγείλει ο Μητσοτάκης σε ένα από τα διαγγέλματά του τον Μάρτη του 2020.
Για τις ανάγκες αυτής της επόμενης μέρας το πολιτικό σκηνικό γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικό και σε αυτή την κατεύθυνση συντάσσονται και συμβάλλουν όλες οι δυνάμεις του συστήματος. Ο εποικοδομητικός και υπεύθυνος ΣΥΡΙΖΑ από τη μια έχει το παραμύθι του «κράτους δικαίου» και από την άλλη την πραγματική και εξελισσόμενη προσαρμογή στις απαιτήσεις κεφαλαίου ΗΠΑ-ΕΕ. Το ΚΙΝΑΛ διαρκώς σύρεται και το ΜΕΡΑ 25 αναζητά ρόλο στην «επόμενη μέρα». Ο Βελόπουλος με τον αέρα των συστημικών επιδιώξεων έφτασε ήδη να προτείνει ξερονήσια και εξορίες για την Αριστερά. Αλλά και η πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ με τη γραμμή της άρνησης των αγώνων προσφέρει σοβαρές υπηρεσίες στην επίθεση του συστήματος.
Η αντιπαράθεση σε αυτή την πολιτική, η υπεράσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, δεν μπορεί να γίνει με τους φορείς και τα δεκανίκια της επίθεσης. Μπορεί να γίνει από τον λαό και τη νεολαία, στη βάση της συγκρότησης πριν από όλα των δικών τους οργάνων πάλης, των πρωτοβάθμιων σωματείων τους, των συλλόγων τους, των επιτροπών και πρωτοβουλιών αγώνα. Αυτή την πολιτική κατεύθυνση οφείλουν να παλέψουν και να στηρίξουν στα άμεσα μέτωπα πάλης οι δυνάμεις που θέλουν να αναφέρονται στην υπόθεση του λαού και στο κίνημα.
