Στην τελική ευθεία των ανακρίσεων για την απόδοση ευθυνών για την πλημμύρα της Μάνδρας που στοίχισε τη ζωή σε 25 άτομα και άφησε τεράστιες καταστροφές στη ζωή του λαού της περιοχής βρισκόμαστε αυτές τις μέρες.
Κι ενώ οι κάτοικοι ακόμα προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές τους και να επαναφέρουν τη ζωή τους στην κανονικότητα, η κατάσταση 2 χρόνια μετά παραμένει ίδια. Μια απλή επίσκεψη στην πόλη της Μάνδρας, της Μαγούλας και της Νέας Περάμου, αρκεί για να καταλάβει ο καθένας πως τίποτα δεν έχουν διδαχτεί τόσο οι τοπικές αρχές όσο και η κεντρική εξουσία. Πως θα μπορούσε άλλωστε;
Όσο το αίμα των νεκρών ήταν νωπό και ζητούσε δικαίωση, φρόντιζαν οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας να βγαίνουν στα ΜΜΕ και να δηλώνουν υποκριτικά τη θλίψη τους και την αποφασιστικότητα τους να μην ξανά “χουμε ποτέ άλλα θύματα. Οι κάτοικοι, ζώντας μέσα στον τρόμο μιας νέας ενδεχόμενης πλημμύρας, εγκλωβίστηκαν σε δικαστικούς αγώνες και προσφυγές που τους διαίρεσαν και τους απομάκρυναν από κάθε προσπάθεια συλλογικής διεκδίκησης και αγώνα. Μακριά από την πόλη τους και τον κοινό τους τόπο, καλούνταν στην Αθήνα, να καταθέσουν προσφυγές πολιτικών σκοπιμοτήτων που είτε έβγαζαν λάδι την περιφέρεια, είτε τη δημοτική αρχή, είτε την πολεοδομία, είτε την κυβέρνηση. Και οι νεκροί περιμένουν δικαίωση.
Το πόρισμα 82 σελίδων της επιτροπής ελέγχου που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2019, καταγράφει σωρεία παραβάσεων, αυθαιρεσιών, εγκληματικής αμέλειας, που οδήγησε την πόλη της Μάνδρας να θυμίζει βομβαρδισμένη πόλη. Κλήθηκαν δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές να δώσουν λόγο για όλα όσα έκαναν κι όσα δεν έκαναν, σε έναν τόπο που η συμφορά έμοιαζε με «χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου». Όλοι γνώριζαν, όλοι ήταν ενήμεροι της επερχόμενης καταστροφής, όταν μάλιστα είχε προηγηθεί και μια μικρότερης κλίμακας πλημμύρα δυο χρόνια πριν την τραγική ημέρα της 15-11-2017. Σχεδιασμοί έργων, πληρωμένες μελέτες από το 1993 που έμειναν μόνο στα χαρτιά. Βλέπεις το κράτος και πριν από την όξυνση της κρίσης, είχε κάνει σαφείς επιλογές, να κερδίζει σε βάρος των πολιτών και να μην διαθέτει ούτε το ελάχιστο για την προστασία τους. Πολύ εύκολα κάποιοι μίλησαν για τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», όπως συνηθίζεται, για να δικαιολογήσουν την εγκληματική αδιαφορία ενός κράτους σε κεντρικό αλλά και περιφερειακό επίπεδο, που διαχρονικά αδιαφορεί για το λαό και τις ανάγκες του, για την ίδια του τη ζωή. Στο μεταξύ είχαν όλο το χρόνο να κατασκευάσουν δικαιολογίες, να εξαφανίσουν στοιχεία, να ετοιμάσουν υπερασπιστική ταχτική, να σπεύσουν να πάρουν πολιτικές αποφάσεις που ξεμπλόκαραν μηχανισμούς. Μέσα σε λίγες μέρες, είχε ξεπεραστεί η γραφειοκρατία δεκαετιών, η ασυνεννοησία υπηρεσιών και όλα έπαιρναν το δρόμο τους. Προσωρινά βέβαια. Μέχρι να κλείσει η αυλαία των ευθυνών και των δικαστηρίων.
Σήμερα, δυο χρόνια μετά, η δικαιοσύνη, που δεν είναι αταξική και ουδέτερη, αλλά υπηρετεί τα συμφέροντα τόσο των αρχόντων όσο και των κυβερνώντων, βγάζει τον ένα μετά τον άλλο αθώο, μέσα από τη «δημιουργική ασάφεια», του να σπρώχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλο και τελικά να μένει στο απυρόβλητο η εγκληματική ευθύνη όλων. Δήμαρχοι και περιφέρεια, πολεοδομία και δασαρχείο δικαιώνονται, έχοντας μάλιστα βοηθήσει το έργο της λεγόμενης αδιάφθορης δικαστικής εξουσίας, στην οποία τόση εμπιστοσύνη έχουν.
Και οι νεκροί…. θα περιμένουν… Θα περιμένουν πολύ ακόμα! Μέχρι ο λαός της Μάνδρας, να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, τους φίλους και τους εχθρούς του, ανάμεσα σε όσους προσέτρεξαν να του συμπαρασταθούν. Να ξεχωρίσει μέσα στη λάσπη αυτούς που θα είναι και αύριο στο πλάι του, για να στηρίξουν τους δικούς του αγώνες. Να μπορέσει να αρθρώσει το δικό του λόγο, όταν ο υβριστικός λόγος των «υπευθύνων» σκέπαζε και τον πόνο του και τις ανάγκες του. Και να απαιτήσει δικαίωση των νεκρών του, κάλυψη των αναγκών του, πλήρη αποκατάσταση των ζημιών του και ασφάλεια για το μέλλον του στον τόπο που του έλαχε να ζήσει.
