Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής για την περίοδο 2018-2022 αναθεωρεί το περσινό Πλαίσιο προς το χειρότερο.Οι προβλέψεις για το πρωτογενές πλεόνασμα δείχνουν το μέγεθος της ληστείας που σχεδιάζεται στο λαϊκό εισόδημα: Ενώ ο στόχος είναι το 3,5% του ΑΕΠ, το Μεσοπρόθεσμο ξεκινά από 3,56% για το 2018 και φτάνει στο …αστρονομικό 5,19% του ΑΕΠ το 2022!
Το 2022 τα έσοδα από άμεσους φόρους θα είναι πάνω από 3 δισ. περισσότερα από το 2017. Μόνο η μείωση του αφορολόγητου, η οποία τελικά παραμένει την 1/1/2020, θα κοστίσει στο λαό 1,92 δισ. παραπάνω. Επιπλέον έρχονται αυξήσεις στον ΕΝΦΙΑ, μέσω των νέων αντικειμενικών, αλλά και στο ΦΠΑ στα νησιά, ήδη από την 1η Ιουλίου.
Σεάλλα 3 δισ. υπολογίζονται τα έσοδα συνολικά από τις περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις και την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ. Πρόκειται για την ήδη ψηφισμένη κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, από 1/1/2019.
Ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ εκτιμάται στο 2% και πάνω μέχρι το 2021 και 1,8% το 2022. Αυτό αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στην ιδιωτική κατανάλωση και τις ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες προβλέπεται να οδηγήσουν και σε αύξηση του πραγματικού μέσου μισθού κατά 0,5% ως το 2022. Μαζί θα αυξηθεί και ο πληθωρισμός, μέχρι και το 1,7% το 2022, ενώ θα μειωθεί η ανεργία από 19,9% φέτος σε 14,3% το 2022.
Αναφέρονται προσλήψεις στο Δημόσιο, όμως πρόκειται για προκηρύξεις προηγουμένων ετών, οι οποίες δεν θα ξεπερνούν τους προϋπολογισμούς των αντίστοιχων υπουργείων.
Οι παροχές πρόνοιας μειώνονται κατά 50%, ενώ περικόπτονται και οι αναπηρικές προνοιακές παροχές. Πιο αυστηρές γίνονται οι προϋποθέσεις για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και επιταχύνονται οι διαδικασίες πώλησης των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες σε εταιρείες-αρπακτικά (funds).
Από τις αποκρατικοποιήσεις προβλέπονται έσοδα σχεδόν 4 δισ. ευρώ ως το 2022. Ο κατάλογος περιλαμβάνει λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, ακίνητα κ.ά. Το «υπερταμείο» με την κρατική περιουσία μετατρέπεται σε εγγυητή των δανείων του ESM. Η υποθήκευση του πλούτου της χώρας στο ληστρικό κεφάλαιο είναι επίσημη…
Στο …ακανθώδες θέμα του χρέους η εκτίμηση είναι ότι από 335 δισ. ευρώ φέτος (183,1% του ΑΕΠ) θα πέσει στα 318,7 δισ. ευρώ το 2022 (150,3% του ΑΕΠ). Βέβαια, περιγράφονται παράγοντες κινδύνου, όπως οι σχέσεις Ευρώπης-ΗΠΑ, οπότε τονίζεται ξανά η σημασία της δημιουργίας ταμειακών αποθεματικών… Περιττό να αναρωτηθούμε πού θα βρεθούν τα λεφτά για αυτά τα αποθεματικά…
Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στα αντίμετρα, δηλαδή τις ελαφρύνσεις που θα προκύπτουν σταδιακά από την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος. Υποτίθεται ότι τα υπερπλεονάσματα θα διατεθούν αρχικά σε φοροελαφρύνσεις και αργότερα και σε κοινωνικές δαπάνες. Βέβαια, το ύψος των αντίμετρων είναι ήδη μειωμένο κατά 660 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το περσινό Μεσοπρόθεσμο, παρότι οι περικοπές είναι μεγαλύτερες. Δηλαδή, αν και θα μας πάρουν περισσότερα, θα μας επιστρέψουν λιγότερα!
Είναι, επομένως, λογικό να αμφισβητούμε τις υποσχέσεις για συλλογικές συμβάσεις, διαιτησία και κατώτερο μισθό. Και επίσης να αναγνωρίζουμε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκτήσει μια …ευελιξία ενόψει εκλογών, που το πολύ σε ένα χρόνο θα γίνουν.
Όλη αυτή η υπόθεση με τα αντίμετρα είναι εντελώς στον αέρα, χωρίς καμιά εγγύηση για το τι, πώς και πότε θα υλοποιηθεί. Το μόνο βέβαιο είναι οι περικοπές και η φορομπηξία που θα δημιουργήσουν τα πλεονάσματα τα οποία, υποτίθεται, πως θα χρηματοδοτήσουν τα αντίμετρα…
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η εικόνα που παρουσιάζεται, ότι θα αυξηθούν οι μισθοί, θα μειωθεί η ανεργία, θα μειωθεί το χρέος και θα πάρει ξανά μπροστά η οικονομία, έχει πολλές αναγνώσεις και σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί ως το φως στην άκρη του τούνελ που περιμένουν οι εργαζόμενοι μετά από οκτώ χρόνια μνημόνια.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι αυτά πράγματι θα συμβούν, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι θα βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο του λαού; Αρκεί να πάμε λίγα χρόνια πίσω και να θυμηθούμε ότι στην «ισχυρή Ελλάδα» του Σημίτη οι αριθμοί ευημερούσαν και οι άνθρωποι φτώχαιναν… Αυτό συμβαίνει τώρα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, γιατί η ευημερία των αριθμών (αν συμβεί κι αυτή) θα προέρχεται αποκλειστικά από την εξαθλίωση λαού και εργαζόμενων.
Η βάρβαρη επίθεση των τελευταίων χρόνων έχει ρίξει το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού πολύ χαμηλά. Ουσιαστικά αναζητούνται νέες ισορροπίες σε αυτό το πολύ χαμηλότερο επίπεδο και αυτές δεν αποκλείεται να συμπεριλάβουν και περιορισμένες διορθωτικές κινήσεις. Κι αυτές όμως δεν είναι μόνιμες, δεν είναι κατακτήσεις, ούτε σταμάτημα της επίθεσης. Αν συμβούν ποτέ, θα γίνουν μέσα στο πλαίσιο που έχει ήδη διαμορφωθεί, το οποίο είναι βαθιά αντιλαϊκό.
Έτσι, ακόμα κι αν η ανεργία μειωθεί, οι νέες δουλειές θα είναι …της νέας εποχής: χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια. Ακόμα κι αν πιστέψουμε ότι θα αυξηθούν κάποιοι μισθοί, τις αυξήσεις αυτές θα εξανεμίσει η φορομπηξία, η έλλειψη του κοινωνικού κράτους και η ακρίβεια που θα τις συνοδεύει. Γιατί όσο κι αν το θέλουν, οι εκπρόσωποι του συστήματος δε μπορούν να λύσουν μια από τις βασικές του αντιφάσεις, ότι αυξημένη αγοραστική δύναμη και χαμηλό εργατικό κόστος δε συμβαδίζουν!
Το πολυνομοσχέδιο και το Μεσοπρόθεσμο που το συνοδεύει θα πετύχουν, όπως φαίνεται, το στόχο της θετικής 4ης αξιολόγησης. Και θα κλείσει, έτσι, η τριετία του μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχοντας καταφέρει ίσως και περισσότερα από τα προηγούμενα μνημόνια και έχοντας δέσει πισθάγκωνα τη χώρα και το λαό για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του.
Μένει, λοιπόν, ακριβώς σε αυτόν τον λαό να απορρίψει τις ψεύτικες υποσχέσεις των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και των ΝΔ και ΚΙΝΑΛ και να αντιληφθεί πως μόνο μέσα από τη μαζική του πάλη, μόνο μέσα από την αντίστασή του μπορεί να καλυτερεύσει τη ζωή του. Και κυρίως να πιστέψει ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι αδύνατη και ότι το σύστημα που σήμερα φαντάζει παντοδύναμο μπορεί όχι μόνο να αντιμετωπισθεί, αλλά και να νικηθεί!
