Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 901)
Την επόμενη περίοδο μέχρι και το τέλος του χρόνου δύο σημαντικές δίκες θα πραγματοποιηθούν που αφορούν τις διώξεις που ασκήθηκαν σε αγωνιστές που συνελήφθησαν για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις στο Πολυτεχνείο του 2020 και για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Σ’ αυτές τις δίκες πρέπει να προσθέσουμε και τη δίκη για τους συλληφθέντες για το Πολυτεχνείο 2020 στη Θεσσαλονίκη η οποία ήταν αρχικά ορισμένη για τις 14 Σεπτέμβρη αλλά αναβλήθηκε λόγω των μέτρων για την πανδημία.
Η πρώτη από τις δύο δίκες γίνεται στις 13 Οκτώβρη και αφορά τέσσερις από τους πέντε αγωνιστές που συνελήφθησαν στα Σεπόλια μετά το όργιο καταστολής στις διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 2020 στην Αθήνα. Η δεύτερη δίκη, που γίνεται στις 29 Νοέμβρη, αφορά τους 62 συλληφθέντες από τις προσπάθειες για διαδήλωση στις 6 Δεκέμβρη του ’20 και ήταν κρατούμενοι στη ΓΑΔΑ.
Δεν υποτιμούμε τη σπουδαιότητα καμίας ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ δίωξης που αφορά αγωνιστές και το κίνημα, αλλά θεωρούμε πως η σπουδαιότητα της δίκης στις 29/11 είναι μακράν μεγαλύτερη. Καταρχάς είναι η πρώτη μαζική δίκη που αφορά της προσπάθεια του κινήματος και του λαού να σπάσει τη φασιστικοποίηση και τις ΑΠΟΓΟΡΕΥΣΕΙΣ που επέβαλε το σύστημα και η κυβέρνηση της ΝΔ χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την πανδημία. Οι συλλήψεις και η δίκη που ακολουθεί έχουν στόχο οργανώσεις της επάναστατικής αριστεράς αλλά και νεολαία που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επιχείρησε να διαδηλώσει στις 6/12/20. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι 12 από τους συλληφθέντες και διωκόμενους είναι μέλη του ΚΚΕ(μ-λ) κι άλλοι τόσοι άλλων οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς.
Είναι προφανές ότι οι διώξεις αυτές δεν αφορούν την παραβίαση των μέτρων για την πανδημία, αλλά είναι διώξεις πολιτικές και αφορούν την πολιτική δράση του λαού και του κινήματος.
Με το πογκρόμ συλλήψεων στις 6 Δεκέμβρη το σύστημα πέρα από την τρομοκράτηση όλου του λαού ήθελε να στείλει και ένα ειδικότερο μήνυμα προς τις οργανώσεις που επιμένουν και αντιστέκονται και καλούν το λαό να παλέψει για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του.
Ο χρόνος που γίνεται η δίκη είναι ιδιαίτερο κρίσιμος και ημερολογιακά αλλά και πολιτικά. Ημερολογιακά επειδή είναι ακριβώς μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου και λίγες μέρες πριν από την επέτειο για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πολιτικά επειδή η κυβέρνηση, συνεπής στις επιταγές του συστήματος και των ιμπεριαλιστών που υπηρετεί, πλάι πλάι με την αντιλαϊκή πολιτική και την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων συνεχίζει και βαθαίνει τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Είναι φασιστικοποίηση η ουσιαστική απαγόρευση της απεργίας και της περιφρούρησής της και μια σειρά μέτρα για τα σωματεία που πέρασε μέσα στο καλοκαίρι. Είναι φασιστικοποίηση ο διαχωρισμός του λαού μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων. Η κυβέρνηση συνεχίζει αυτή την πολιτική παρόλο που κάτω από την πίεση από τις μεγάλες φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις της περασμένης άνοιξης αναγκάστηκε να περιορίσει την ανοιχτή καταστολή. Παρόλο που αποκαλύφθηκε η αδιαφορία της για την προστασία της ζωής του λαού από την πανδημία.
Στον ενάμιση χρόνο πανδημίας ο λαός είναι εγκαταλειμμένος στη μοίρα του χωρίς καμιά καινούργια ΜΕΘ, με νοσοκομεία υποστελεχωμένα, με προσωπικό στα όρια της εξάντλησης, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και μετακίνησης.
Το αποτέλεσμα της δίκης δεν θα κριθεί μόνο μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, άσχετα από την πολιτική και νομική μάχη που θα δοθεί, αλλά θα είναι πολιτική απόφαση της κυβέρνησης και του συστήματος. Κρίσιμο ρόλο στο αποτέλεσμα θα παίξει η συγκρότηση ενός πλατιού λαϊκού κινήματος συμπαράστασης. Όχι μόνο έξω από τα δικαστήρια την ημέρα της δίκης αλλά και πριν, στους χώρους όπου ζει και δουλεύει ο λαός. Κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης που θα υπερασπίσει:
Πιστεύουμε ότι το ζήτημα αυτό των διώξεων δεν αφορά μόνο όσους διώκονται αλλά το σύνολο των οργανωμένων δυνάμεων που αναφέρονται στο λαό και στα δικαιώματά του. Έτσι λοιπόν είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί αυτό το κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης με την ευρύτερη δυνατή κοινή δράση όλων των δυνάμεων. Σ’ αυτήν την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς.
Είναι σημαντικό σ’ αυτή την προσπάθεια να βγάλουμε προς το λαό την άρνησή μας στην ατομικότητα και την «ατομική ευθύνη» και να ξαναπροβάλουμε και σε αυτό το επίπεδο την ανάγκη της οργάνωσης του λαού και της μαζικής πάλης. Τα πρώτα βήματα έχουν ήδη γίνει με τη συγκρότηση της «Επιτροπής αλληλεγγύης στους διωκόμενους για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις». Η επιτροπή κατάφερε να σπάσει το κλίμα της τρομοκρατίας και της καταστολής κάνοντας την πρώτη σχετικά μαζική συγκέντρωση στις 2 Φλεβάρη και ανοίγοντας το ζήτημα με ψηφίσματα σε δεκάδες σωματεία. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό, στο διάστημα που μας απομένει μέχρι τις δίκες αυτή η προσπάθεια πρέπει να ενταθεί Και να απλωθεί παντού έτσι ώστε μέχρι τις δίκες να δημιουργηθούν οι όροι για την αθώωση των κατηγορουμένων και τη διαγραφή των προστίμων.
