Η αντιλαϊκή επίθεση και η κρατική τρομοκρατία δεν «πιάνουν πάτο»…
Στις 4 τα ξημερώματα της Τετάρτης 18 Αυγούστου «μπούκαραν» στο καμπ προσφύγων στον Ελαιώνα τα ΜΑΤ, προκειμένου να εκκενώσουν τον χώρο που φιλοξενεί γέροντες, αρρώστους, κακοποιημένους ανθρώπους, εγκύους, χήρες και ορφανά. Με κλωτσιές και δακρυγόνα αντιμετώπισαν όσους αντέδρασαν. Τη συγκεκριμένη δομή, η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί εδώ και μήνες να την κλείσει. Απέλυσε το μεγαλύτερο μέρος το προσωπικού που πρόσφερε υπηρεσίες στους ευάλωτους αυτούς ανθρώπους και προσπάθησε πέρσι να μετακινήσει τους μικρούς μαθητές, εν μέσω της σχολικής χρονιάς. Τώρα, σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, προχωράει στο κλείσιμο της δομής του Ελαιώνα και μεταφέρει τους πρόσφυγες σε δομές απομακρυσμένες, μακριά από κατοικημένες περιοχές, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Προχωρά η «αναβάθμιση» της περιοχής, δήλωσε κυνικά ο Μηταράκης, σαν να είναι οι πρόσφυγες ανθρώπινα σκουπίδια! Αναβάθμιση θεωρούν το γήπεδο του Παναθηναϊκού και τα εμπορικά καταστήματα που φτιάχνονται τριγύρω του!
Η κυβέρνηση δεν κρατάει καν τα προσχήματα, καθώς εφαρμόζει την αντι-μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε.. Η επίδειξη απανθρωπιάς της κυβέρνησης στους πρόσφυγες του Ελαιώνα είναι συνέχεια της επίδειξης απανθρωπιάς στους πρόσφυγες που είχαν εγκλωβιστεί στη Νησίδα του Έβρου και που έγιναν «μπαλάκι» στο πλαίσιο της αντιδραστικής ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η πυγμή της κυβέρνησης απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους είναι άλλο ένα δείγμα φασιστικοποίησης. Με απανθρωπιά και πυγμή αντιμετωπίζει όσους θέτει στο περιθώριο η πολιτική της. Η πολιτική του συστήματος της εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών.
Χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν στη χώρα φυλακισμένοι παρά τις μαζικές απελάσεις. Συνεχίζουν να έρχονται στη χώρα μας, γιατί οι πόλεμοι κι η εξαθλίωση που προκαλούν οι ιμπεριαλιστές δεν τελείωσαν. Με τον εγκλεισμό τους σε δομές που είχε ήδη εγκαινιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να τους κάνουν «αόρατους». Υπάρχουν όμως! Κι έχουν ανάγκες τις οποίες πρέπει να υπερασπιστεί η Αριστερά, ο λαός μας, και ένα αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, που είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί.
