Μια δύσκολη και απαιτητική μάχη κλήθηκαν να δώσουν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ(μ-λ) από τη στιγμή που προκηρύχθηκαν οι εκλογές. Δύσκολη όχι μόνο γιατί τα χρονικά περιθώρια ήταν ασφυκτικά για μια μικρή οργάνωση όπως η δική μας, αλλά γιατί τα διλήμματα και οι εκβιασμοί ήταν έντονα από την πρώτη στιγμή. Διλήμματα που ως οργάνωση τα χαρακτηρίσαμε ως ψεύτικα, και εκβιασμοί που, όπως όλοι οι εκβιασμοί, είχαν αντιδραστικά χαρακτηριστικά. Και αυτό αφορά τόσο την πλευρά των συστημικών δυνάμεων, όσο και την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κυριότερο είναι ότι αυτές οι εκλογές ήρθαν ως κατάληξη μιας μακρόχρονης κινηματικής άπνοιας, που κρατά από το Φλεβάρη του 2012. Κατάσταση για την οποία η επίσημη Αριστερά φέρνει σοβαρές ευθύνες, αφού συνέβαλε συστηματικά -και καθοριστικά πολλές φορές- για την εμπέδωσή της. Και αυτό -σε συνδυασμό με την αδυναμία των μεγάλων αγώνων που έδωσαν ο λαός και η εργατική τάξη τη διετία 2010-2012, να καταφέρουν νίκες ενάντια στη βάρβαρη επίθεση- λειτούργησε καθοριστικά στο να κυριαρχήσει ένα κλίμα απογοήτευσης και απελπισίας σε πλατιά λαϊκά στρώματα.
Γνωρίζαμε ως οργάνωση ότι αυτές οι εκλογές θα ήταν δύσκολες. Γιατί δεν βλέπαμε μόνο τα τρομοκρατικά σενάρια και τις απειλές που εξαπέλυαν προς το λαό οι τιμητές αυτής της βάρβαρης πολιτικής, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ή τις αυταπάτες και τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπαμε, παράλληλα, ότι αυτές οι αυταπάτες γύρω από την «κυβερνώσα Αριστερά» είχαν διαποτίσει το σύνολο σχεδόν των εξωκοινοβουλευτικών αριστερών οργανώσεων. Γεγονός που αποτελούσε από μόνο του ένα επιπλέον στοιχείο ιδεολογικού αφοπλισμού των λαϊκών μαζών. Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε αυτούς που έσπευσαν προεκλογικά να δηλώσουν στήριξη προς τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως η «Κ.Ο. Ανασύνταξη» και η «Πρωτοβουλία των 1.000»), αλλά και σε όλους αυτούς που εδώ και χρόνια πρότασσαν το σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση» χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν ποιος θα την διαδεχτεί και με τι κινηματικούς όρους θα διασφαλιστεί «η επόμενη μέρα».
Γνωρίζαμε, λοιπόν, ότι ως οργάνωση με την παρέμβασή μας στις εκλογές θα είχαμε να αναμετρηθούμε με μια σειρά αρνητικά δεδομένα, αλλά θεωρούσαμε απαραίτητο αυτήν την αναμέτρηση να την δώσουμε αποφασιστικά, μέσα από τη συμμετοχή μας στις εκλογές. Και αυτό το είχαμε καταγράψει από τον Νοέμβρη κιόλας, πριν καν ανακινηθεί το ζήτημα της εσπευσμένης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Αν, όμως, το σύστημα αναγκαστεί να προχωρήσει σε εκλογές σύντομα, τότε θα συμμετέχουμε σ’ αυτές σ’ αυτές με όλες μας τις δυνάμεις και με τρόπο που θα επιλέξουμε όταν έρθει η ώρα. Έχουμε, βέβαια, επίγνωση ότι με την επιλογή μας αυτή πάμε κόντρα στο ρεύμα και καλούμαστε να διεκδικήσουμε εκλογική και πολιτική υποστήριξη σε συνθήκες πολύ δύσκολες και απαιτητικές.
Χωρίς να αδιαφορούμε για το εκλογικό αποτέλεσμα, κυρίως μας ενδιαφέρει να βάλουμε υποθήκες για την «επόμενη μέρα». Δεν θέλουμε να δώσουμε την εικόνα στον κόσμο του κινήματος και τα λαϊκά στρώματα που μας παρακολουθούν ότι δειλιάζουμε μπροστά στις δυσκολίες. Κυρίως, θέλουμε να δώσουμε τη δική μας άποψη και πρακτική για το πώς οικοδομείται κίνημα και μέτωπο αντίστασης χωρίς εκλογικές αυταπάτες και εκλογικές αναμονές.
Θέλουμε να καταγράψουμε ότι η ελπίδα του λαού βρίσκεται έξω απ’ την κάλπη, μακριά από την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και σε απόσταση από το δρόμο που ακολουθεί το ΚΚΕ. Θα πάρουμε μέρος σ’ αυτές τις εκλογές για να καταγράψουμε (και μέσα από αυτές) την εμπιστοσύνη μας στο λαό και το κίνημα. Για να αναδείξουμε ότι μόνο ο λαός γράφει Ιστορία. Για να υπηρετήσουμε, δηλαδή, τις ίδιες κατευθύνσεις που υποστηρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια συμβάλλοντας στην ταξική πάλη και τους λαϊκούς αγώνες.»
Αυτά αναφέρονταν στην «Απόφαση του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)» (29-30.11.2014) και με βάση αυτά κινηθήκαμε και στην προεκλογική περίοδο. Και αυτά είναι που μας οδήγησαν να επιλέξουμε ξανά την παρέμβαση μέσα από την εκλογική μας συνεργασία με το Μ-Λ ΚΚΕ. Συνεργασία που ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να επιλέξουμε στη δεδομένη συγκυρία. Συνεργασία που αποτελούσε συνέχεια της προηγούμενης εκλογικής συνεργασίας των δύο οργανώσεων, το Μάη και τον Ιούνη του 2012, αλλά και συνέχεια της από κοινού κινηματικής παρέμβασης και δράσης μέσα από τα σχήματα της ΠΑΑΣ και της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ. Αυτός ο -για τρία σχεδόν χρόνια- κοινός βηματισμός των δύο οργανώσεων σε πανελλαδικό επίπεδο, όχι μόνο βοήθησε ώστε γρήγορα και αποτελεσματικά να ανταποκριθεί η εκλογική συνεργασία στα ασφυκτικά περιθώρια της προεκλογικής περιόδου, αλλά και να προπαγανδίσει πλατιά την κατεύθυνση των αγώνων για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κόντρα στους εκβιασμούς, τα ψεύτικα διλήμματα και τις αυταπάτες.
Μέσα στις δυο-τρεις εβδομάδες που είχαν όλες κι όλες στη διάθεσή τους, με την αναιμική προβολή των ΜΜΕ (σε μια κατεξοχήν τηλεοπτική προεκλογική περίοδο), στηριγμένα αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις, τα μέλη της εκλογικής συνεργασίας οργάνωσαν δεκάδες παρεμβάσεις, εκδηλώσεις και συσκέψεις. Απευθύνθηκαν πλατιά στο λαό με μαζικές αφισοκολλήσεις και καθημερινό μοίρασμα του προεκλογικού υλικού, αλλά και πιο συγκεκριμένα σε ένα δυναμικό του ευρύτερου περίγυρου το οποίο δεχόταν ασφυκτικές πιέσεις και χρειαζόταν διεξοδική συζήτηση και πειστικά επιχειρήματα. Από την Ξάνθη έως τα Χανιά και από τα Γιάννενα μέχρι την Πελοπόννησο, η παρέμβαση αυτή έδωσε χρήσιμα συμπεράσματα και άφησε σοβαρές παρακαταθήκες. Επιβεβαιώθηκε ότι η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τέτοια όπως ήθελε να την παρουσιάζει. Ήταν στήριξη με πολλές επιφυλάξεις και πολύ προβληματισμό. Βασιζόταν σε όλα αυτά που αναφέραμε εισαγωγικά και επιπλέον στο μίσος του λαού για την προηγούμενη κυβέρνηση και όσα αυτή εκφράζει. Ο λαός είχε αντιληφθεί τη δεξιόστροφη πορεία προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ και καταλάβαινε ότι η φιλο-ΕΕ γραμμή του είναι προβληματική και με κοντά ποδάρια. Αντιλαμβανόταν πολύ καλά το ρόλο και τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών και τα χαρακτηριστικά της ντόπιας άρχουσας τάξης. Και με αυτήν την έννοια, το «η ελπίδα έρχεται» σε πολύ κόσμο ηχούσε έως και χαζοχαρούμενο.
Βέβαια, αρκετοί από αυτούς υπέκυψαν στον εκβιασμό της κάλπης και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και ανάμεσα σε αυτούς και κόσμος που βρισκόταν στον περίγυρο της εκλογικής συνεργασίας, κόσμος που έως και στήριξε τα σχήματα της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ. Όμως, θεωρούμε ότι ακόμα κι έτσι, ακόμα κι αν δεν πείστηκε στη δεδομένη στιγμή να αντισταθεί στην αδιέξοδη λογική της αλλαγής (και πολύ περισσότερο της ανατροπής) μέσα από τις κάλπες, αυτό το δυναμικό δεν θα αποσυρθεί από την πάλη, δεν έδωσε «λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά, ήταν αρκετοί και αυτοί που όχι μόνο δεν υπέκυψαν, αλλά συνέβαλαν ουσιαστικά στην προεκλογική παρέμβαση της εκλογικής συνεργασίας. Δυναμικό που αποτελεί σοβαρή παρακαταθήκη για τη νέα, απαιτητική περίοδο που ανοίχτηκε. Δυναμικό που μπορεί και πρέπει να ενταχθεί πιο ενεργητικά στην υπόθεση του κινήματος. Δυναμικό που πρέπει να συμβάλει στην αναγκαιότητα να υπηρετηθούν χωρίς καθυστερήσεις τα μέτωπα που θα ανοίξει η -δεδομένη για εμάς- συνέχιση της επίθεσης. Δυναμικό που πρέπει επίσης να συμβάλει ώστε η διάλυση των αυταπατών να μην μετατραπεί σε νέες απογοητεύσεις και νέες υποχωρήσεις.
Τα αποτελέσματα της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ (εδώ) και η ελαφριά ενίσχυσή της που κατέγραψαν όχι μόνο δεν είναι κάτι ασήμαντο, αλλά αποτελεί στοιχείο που δίνει κουράγιο σε όσους τη στήριξαν. Και για όσους βιάζονται να συγκρίνουν τα αποτελέσματα της με τα αποτελέσματα άλλων αριστερών δυνάμεων (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που είχαν μεγαλύτερη ποσοστιαία ενίσχυση, για να τα απαξιώσουν, ας λάβουν υπόψιν τους ότι η εκλογική συνεργασία ούτε την ίδια προβολή με αυτούς είχε, αλλά – κυρίως- δεν έπαιξε ούτε για μία στιγμή με κάλπικους όρους όπως αυτοδυναμία ή όχι, ενδεχόμενο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης κ.ά.
Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η ενίσχυση της εκλογικής συνεργασίας στις περιφέρειες της Α΄ και Β΄ Αθήνας, της Β΄ Πειραιά και της Α΄ Θεσσαλονίκης, περιφέρειες μαζικές, με ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα, κρίσιμες στην εκδήλωση και την ανάπτυξη του κινήματος. Αλλά και η ενίσχυση στα Χανιά, στο Ηράκλειο και στη Σάμο, τα σχετικά καλά αποτελέσματα στην Ήπειρο, αποτελούν σημαντικά στοιχεία για την επόμενη περίοδο. Και εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτές τις περιοχές, υπάρχουν και δρουν συστηματικά σχήματα της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ, γεγονός που σίγουρα έχει συμβάλει στην ενίσχυση της προοπτικής των αγώνων που ανέδειξε η εκλογική συνεργασία. Και είναι και ένα στοιχείο που αποδεικνύει τις δυνατότητες που μπορεί να δημιουργήσει η ενίσχυση των πρωτοβουλιών στο κίνημα και της δράσης της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ, η διεύρυνση των σχημάτων της με περισσότερους αγωνιστές. Και πολύ περισσότερο στην περίοδο που έχει ανοίξει. Περίοδος στην οποία δεν κρίνεται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ από το σύστημα ως κατάλληλος κυβερνητικός διαχειριστής, αλλά και οι αριστερές αγωνιστικές δυνάμεις ως προς την ικανότητά τους να υπερασπιστούν την κατεύθυνση της ασυμβίβαστης πάλης, της μαζικής, αγωνιστικής διεκδίκησης και της επαναστατικής ανατροπής.
